รักนะครับคนดีของผม

แก้วเดินกลับหอพร้อมความหงุดหงิดที่โดนป็อปกวนประสาทแถมยังตามตื้อคนที่เค้าไม่ชอบตัวเองซึ่งแก้วไม่ชอบคนแบบนี้ที่สุด แก้วเริ่มจะมีอาการโวยวายเล็กน้อยกับหวายซึ่งเป็นเรื่องปกติเวลาโดนดูถูก
 
หวาย:แก้วใจเย็นสิยังไงหมอนั่นก็ไม่ได้ว่าแก้วจริงๆซะหน่อย
แก้ว:แต่หมอนั่นตามตื้อคนที่เค้าไม่ได้ชอบตัวเอง หวายก็รู้ว่าแก้วไม่ชอบคนแบบนั้นแถมยังมากวนประสาทแก้วอีกไม่ต่อยหน้าแหกก็บุญละ#ตะคอกหวาย
หวาย:ชั้นรู้ๆว่าแก้วไม่ชอบแต่แก้วก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความคิดคนได้นะ แก้วต้องเข้าใจพวกนั้นนะเพราะพวกนั้นนะเป็นผู้ชายใครสวยก็ต้องตามตื้อเป็นธรรมดา
แก้ว:แต่ก็จริงนะ ผู้ชายก็นิสัยอย่างนี้แก้วขอโทษนะหวายแก้วไม่ได้ตั้งใจตะคอกหวาย
หวาย:จ้าหวายเข้าใจแก้ว เวลาแก้วโมโหก็เป็นอย่างงี้ หวายชินละ
แก้ว:ของใจนะที่เข้าใจแก้ว#กอด
หวาย:อืม ไม่เป็นไรแก้วหวายเข้าใจเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานทำไมจะไม่รุ้นิสัยแก้วล่ะ
ด้านฟาง-เฟย์
เฟย์:พี่ฟางเฟย์ว่าแก้วอาจจะนิสัยดีกว่าที่เราคิดก็ได้นะ
ฟาง:พี่ก็คิดแบบนั้นถึงขั้นแกล้งมาเป็นแฟนพี่เพื่อช่วยไม่ให้โดนจีบ พี่คงเข้าใจแก้วผิดไป
เฟย์:บอกแล้ว แต่พี่ฟางจะทำยังไงในเมื่อผู้ชายคนนั้นยังตามจีบพี่อยู่
ฟาง:พี่จะพยายามไม่เข้าใกล้น่ะ
เฟย์:อ๋อ คะๆรุ้แล้ว
 
ตอนเช้ามาทุกคนต้องมาที่มหาวิทยาลัยเพื่อที่จะทำการรับน้อง ของรุ่นพี่ปีที่4ซึ่งเป็นปีสุดท้ายก่อนจบภาคเรียนจะต้องแกล้งน้อง(เหมือนคราวที่ตัวเองเคยโดนแกล้ง)
 
ณ มหาลัย
ฟาง:พี่ว่าการรับน้องแบบนี้เนี่ยนะต้องสนุกแน่ๆเลยเฟย์
เฟย์:เฟย์ก็คิดแบบนั้นแหละคะ การรับน้องก็ต้องสนุกเป็นธรรมดา
แก้ว:การรับน้องก็ไม่เห็นจะสนุกตรงไหนเลย ก็ธรรมดานั่นแหละรุ่นน้องโดนแกล้ง หึ
ฟาง:มันต้องสนุกสิ ใครจะมานั่งเคลียดเหมือนนายล่ะห้ะ
แก้ว:รู้อย่างงี้ปล่อยให้โดนจีบซะก็ดี ไม่น่าช่วยเลย
ฟาง:ถึงไม่มีนายชั้นก็ช่วยตัวเองได้
แก้ว:แล้วใครล่ะที่ทำตัวไม่ถูกเกือบจะเอาตัวไม่รอดด้วยซ้ำ
ฟาง:นี่นายพูดเกินไปแล้วนะ#มองหน้า
หวาย:เอ่อแก้ว ไปตรงโน้นดีกว่านะ(จะได้เลิกทะเลาะกันซะที)
แก้ว:ก็ได้ลำคาญคนแถวนี้
เฟย์:(โชคดีที่พี่หวายแยกพี่แก้วออกไปไม่อย่างนั้นทะเลาะกันเละแน่)
ฟาง:กวนชะมัดคนบ้าไรก็ไม่รู้
ป๊อป:ถ้าไม่ชอบคนแบบนั้นคบกับผมก็ได้ครับ
ฟาง:ไม่คะถึงเค้าจะกวนแต่ฟางก็รักของฟาง#เดินหนี
ป๊อป:ถ้าเลิกกับเค้าให้โอกาสผมได้มั้ย#จับแขน
 
ในขณะนั้นแก้วก็ได้เห็นและโกรธป๊อปอย่างหนัก จึงเดินเข้าไปหาป๊อปและเตือนป๊อปอีกครั้งและก็จะหาเรื่องป๊อปเพราะป๊อปพูดจากวน
 
แก้ว:นี่นายฉันเตือนแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่ามายุ่งกับฟาง#ผลักออก
ฟาง:ที่รักมาพอดีเลย ช่วยเค้าทีผู้ชายคนนี้เค้าจะจีบฟาง
ป๊อป:แล้วไงนายเป้นแฟนฟางไม่ได้เป็นสามีเค้าชั้นก็มีสิทยุ่ง
แก้ว:ปากนายนี่มันจะเกินไปแล้วนะ#กำหมัด
ป๊อป:นายจะต่อยชั้นหรอไง
แก้ว:ใช่สิวะ#ต่อยปากป๊อป
ป๊อป:โอ๊ย#เช็ดปาก#กำหมัดจะต่อยคืน
 
แต่ในขณะเดียวกันหวายได้เข้ามาห้ามป๊อปไว้ไม่ให้ต่อยแก้ว เพราะแก้วเป็นผู้หญิง
 
หวาย:อย่าทำอะไรแก้วนะนายน่ะ
ป๊อป:เพราะอะไรหมอนี่มันต่อยผมก่อนนะจะให้ผมเสียเปรียบหรอ ห้ะ!!!#ชี้หน้าแก้ว
หวาย:แก้วเป็นผู้หญิงถ้านายต่อย นายก็เป็นตุ้ดล่ะ
ป๊อป:จริงดิ ไม่อยากจะเชื่อเธอเป็นทอมหรอ
แก้ว:แล้วไงทอมแล้วไง ห้ะ!!!หนักหัวนายมั้ย
ฟาง:(คอยปกป้องชั้นตลอดนายคิดยังไงกับชั้นกันแน่)
ป๊อป:ไม่หนักหัวหรอก ที่เธอต่อยชั้นจะถือว่าเป็นความซวยละกัน#เดินไปที่อื่น
 
หลังจากงานรับน้องสิ้นสุดเวลา5.30 แน่นอนหลายคนๆคงจะสนุกแต่บางคนคงจะเบื่อเพราะต้องโดนแกล้ง
 
ฟาง:สนุกจังเลยงานรับน้องเนี่ย
เฟย์:นั่นอะดิ
แก้ว:เหนื่อยอะงานรับน้องเนี่ย#นั่งพัก
หวาย:แต่ชั้นว่าสนุกดีนะแก้ว#ยืนมองแก้ว
 
ฟางจึงเดินมาหาแก้วเพื่อขอบใจที่ช่วยฟางไม่ให้ถูกป๊อปจีบ
 
หวาย:แก้วฟางเดินมาหาน่ะ
แก้ว:ใช่หรอ เดินมาทำไมหาเรื่องเรารึไง
ฟาง:ชั้นไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะ แค่อยากจะมาขอบใจเธออะที่ช่วยชั้นไม่ให้โดนป๊อปจีบ
แก้ว:เรื่องแค่นี้เองสบายมาก ชั้นช่วยได้เสมอเลย
ฟาง:ยังไงก็ขอบใจละกัน#จับมือ
แก้ว:อืม ไม่เป็นไร#จับมือ
เฟย์:พี่ฟางๆกลับหอเถอะเฟย์ร้อนอยากอาบน้ำ#เดินมาหา
ฟาง:พี่ก็ว่างั้น ร้อนมากเลยอะวันนี้ไปก่อนนะแก้วแล้วเจอกัน#โบกมือให้แก้ว
แก้ว:อืม แล้วเจอกัน#โบกมือให้ฟาง
หวาย:ชั้นว่าเรากลับห้องกันบ้างเถอะ เหนียวตัวมาก
แก้ว:นั่นดิไปกันเถอะ
 
 มีชายคนหนึ่งเดินมาหาแก้วซึ่งชายคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของป๊อป และเหมือนจะแค้นมากด้วยเรื่องที่เพื่อนตัวเองโดนต่อย
 
โทโมะ:นี่ยัยทอมบอยกล้าดียังไงมาต่อยเพื่อนสนิทชั้น ห้ะ!!!#จ้องตา
แก้ว:เพื่อนนายมาจีบแฟนชั้นแล้วยังมาหาเรื่องชั้นอีกชั้นไม่ทืบก็บุญละ#น้ำเสียงโมโห
โทโมะ:เธอนี่มัน.....
แก้ว:ทำไมๆมันอะไร
หวาย:แก้วพอเถอะหวายว่เรากลับห้องกันดีกว่านะ วันนี้วุ่นวายมากพอแล้ว#จับไหล่แก้ว
โทโมะ:#มองหวาย
หวาย:มองชั้นทำไม ชั้นหน้าเหมือนญาติฝ่ายไหนของคุณ
โทโมะ:ไม่เหมือนครับ แต่หน้าเหมือนแฟนผมในอนาคต
แก้ว:อยากจะอ้วก#จับหน้าอก
โทโมะ:ก็อ้วกไปดิ แต่เช็ดเองนะ
แก้ว:กลับหอเถอะหวายเบื่อคนแถวนี้ เหนื่อย#มองโมะ
หวาย:นั่นดิกลับหอกันเถอะ
 
แก้วกับหวายจึงเดินออกจากมหาลัยไปที่หอของตัวเองซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ส่วนโทโมะก็ได้แต่คิดถึงใบหน้าหวายทั้งวันทั้งคืนเพราะชอบตั้งแต่เห็นหน้า
 
หวาย:แก้วคิดยังไงไปต่อยผู้ชายคนนั้นน่ะ
แก้ว:ก็ตามตื้อคนที่ไม่ได้ชอบ แถมยังพูดจากวนประสาทมันน่ามั้ยล่ะ
หวาย:ก็จริงนะ เพราะจะว่าไปผู้ชายคนนั้นก็กวนได้โล่จริงๆ