My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
 
 
 
 
 
 
     "ไม่! พี่เขื่อนก็...พี่ชายฉันเหมือนกันนายนั้นแหละกลับไป" แก้วเถียงอย่างไม่ลดละ
 
 
     "เหอะ! ฉันไม่กลับถ้าจะอยู่ก็อยู่ด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละมาๆมานอนได้แล้วนะดึกแล้ว" โทโมะกระชากตัวแก้วให้นอนหนุนตักตนเองแล้วเอาผ้าห่มมาให้ก่อนจะกอดไว้
 
 
     "นี่! ทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ" แก้วดิ้นพร้อมโวยวายอย่างไม่ยอม
 
 
     "นอนไปเหอะน่าวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเธอควรจะพักผ่อนให้เยอะๆนะลูกจะได้แข็งแรง" โทโมะบอกแก้วจึงหยุดดิ้นพร้อมหลับตาลง...
 
 
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
     "อื้ออ~ เช้าแล้วหรอเนี่ย" แก้วขยี้ตาตัวเองนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง...โทโมะหายไปไหน??
 
 
     "อ้าวตื่นแล้วหรอ ไปล้างหน้าตาก่อนสิแล้วค่อยมากิน" โทโมะบอกพรางชูถุงพลาสติกที่บรรจุอาหารขึ้น
 
 
     "อืมๆ" แก้วเดินขยี้ตาหน่อยๆก่อนจะหาข้าวของเครื่องใช้ของตนเองแล้วเข้าห้องน้ำไป
 
 
     "เป็นไงบ้างว่ะไอ้เขื่อน...เจ็บตรงไหนบ้าง" โทโมะหันมองตามแก้วไปจนลับสายตาก่อนจะหันมาถามเขื่อนที่นอนลืมตาอยู่ก่อนแล้ว
 
 
     "เจ็บทั้งตัวเนี่ยแหละว่าแต่เฟย์ล่ะ...เค้ามาเยี่ยมฉันบ้างรึเปล่า" เขื่อนเอ่ยถามแต่สายตายังคงมองไปที่ประตูเพราะหวังว่า'ใคร'ที่เค้าเฝ้ารออยู่จะมา
 
 
     "เฟย์ยังไม่มาเลยแต่ฉันเชื่อว่าเดี๋ยวเค้าก็มา" โทโมะพูด
 
 
     "อ้าว...อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่เขื่อน^^" แก้วเดินออกมาพร้อมกับทักทาย โทโมะที่มองดูอยู่ถึงกับหน้าตึง
 
 
     "อรุณสวัสดิ์ครับน้องแก้วแล้วนี่หิวรึยังครับ"
 
 
     "ยังเลยค่ะแล้วล่ะค่ะว่าแต่พี่เขื่อนล่ะคะ"
 
 
     "หิวแล้วครับ...ไอ้โมะมีไรกินมั้งว่ะ" เขื่อนพูดกับแก้วก่อนจะหันไปพูดกับโทโมะที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
 
 
     "ไม่ต้องๆของแกน่ะพยาบาลเค้าจัดไว้ให้แล้ว" โทโมะบอกแล้วชี้ไปยังถาดอาหารของคนป่วย
 
 
     "โห! ไม่เอาอ่ะอาหารผู้ป่วยไร้รสชาติจะตายไป"
 
 
     "แต่พี่เขื่อนป่วยอยู่นะคะ...ทานอาหารของพยาบาลไปก่อนนะคะ" แก้วพยายามเกลี้ยมกล่อมแต่โทโมะกลับมองว่าแก้วอาจจะยังมีใจให้เขื่อนอยู๋
 
 
     "ก็ได้ครับๆ พี่เห็นว่าน้องแก้วขอเลยนะเนี่ยฮ่ะๆอูย~ร้อน" เขื่อนร้องออกมาด้วยความร้อนของอาหาร
 
 
     "เป็นอะไรมากมั้ยคะพี่เขื่อนมาๆเดี๋ยวแก้วป้อนดีกว่า..."
 
 
     "ไม่ต้องหรอกครับ...พี่เกรงใจ"
 
 
     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะอีกอย่างพี่เองก็ยังเจ็บแขนอยู่เลย ให้แก้วช่วยนะคะ"
 
 
ปัง!
 
 
     เสียงหนังสือกระแทกกับโต๊ะด้วยน้ำมือของโทโมะ เค้าทนดูแก้วแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเองไม่ได้แล้ว! และเค้าก็ไม่ยอมด้วยถึงแม้ว่าไอ้เพื่อนตัวดีของเค้ามันจะ'ป่วย'อยู่ก็ตาม! 
 
 
     "พอๆ!! แก้วมานี่!" โทโมะตรงเข้ามากระชากแก้วให้ลุกขึ้นตามตัวเอง
 
 
     "นี่!อะไรของนายน่ะ ฉันกำลังจะป้อนข้าวพี่เขื่อนอยู่นะ!"
 
 
     "ไม่ต้อง! ไอ้เขื่อนเดี๋ยวฉันจะโทร.ตามยัยเฟย์มาดูแลแกให้ส่วนฉันกับแก้วขอตัว!" โทโมะบอกแล้วลากแก้วออกไปนอกห้องทันที
 
 
     "นี่นาย!อย่าเสียมารยาทอย่างนี้สิ! พี่เขื่อนเค้าป่วยอยู่นะ!"
 
 
     "แต่เธอเป็นเมียฉัน! ไม่ใช่เมียมันรอให้เมียมาดูแลโน่นเธอจะไปยุ่งทำไมห๊ะ!"
 
 
     "นี่นายอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ!" แก้วบอกก่อนจะเดินหนีโทโมะ
 
 
     "โอเคๆ ฉันจะไม่โวยวายใส่เธออีกถ้าเธอสัญญาว่าเธอจะไม่ไปยุ่งกับไอ้เขื่อนแล้วก็ผู้ชายคนอื่นๆอีก"
 
 
     "อย่ามางี่เง่า...ทำไม'หึง'ฉันหรอ" แก้วหันมาสบตากับโทโมะ
 
 
     "ก็!...ใช่ทำไม...ก็คนมัน'รัก'อ่ะ ไม่รู้ล่ะถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอกฉันจะขังเธอไว้ในบ้านให้เลี้ยงลูกตลอดไปแน่" โทโมะบอกแล้วจูงมือแก้ว
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
 
     "งั้นหรอโทโมะ..."
 
 
     (ฝากด้วยนะเฟย์ส่วนฉันขอ...ปลอบยัยเด็กแก่นกระโหลกนี่ก่อน)
 
 
     "ได้ๆ...แล้วค่อยมาทีหลังก็ได้"
 
 
     เฟย์วางสายก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วค่อยๆก้าวขามาหยุดที่หน้าห้องพักของผู้ป่วย... เฟย์ทำใจอยู่นานว่าจะเข้าไปหรือไม่แต่...คิดๆดูแล้วเธอเองที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขื่อนต้องมาเจ็บตัวแบบนี้
 
 
     "เฟย์!!^O^" ทันทีที่เฟย์เปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงทักทายของผู้ป่วยก่อนจะหันไปเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเกินกว่าผู้ป่วยธรรมดาเสียอีก
 
 
     "ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนิ..." เฟย์วางกระเป๋าใบหรูไว้บนโซฟาก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ข้างๆเตียงของเขื่อน
 
 
     "อะไรอ่ะ เจ็บขนาดนี้ยังเย็นชาได้อีก ฉันสำนึกผิดแล้ว..."
 
 
     "ฉันก็ไม่ได้อะไรนิ..."
 
 
     "เฟย์อย่าเย็นชากันอย่างนี้เลยนะ...ฉัน...ฉัน..."
 
 
     "พอล่ะไม่ต้องพูอะไรล่ะ ฉันขี้เกียจฟัง"
 
 
     "โถ่เฟย์~..."
 
 
     "ได้ข่าวว่านายยังไม่ได้กินข้าวนิอ่ะกินสิ..." เฟย์บอกก่อนจะยื่นถ้วยข้าวต้มมาให้เขื่อน
 
 
     "อ่า...ป้อนหน่อยสิแขนเจ็บT^T"
 
 
     "อย่ามาสำออย!"
 
 
     "จริงๆนะเฟย์...ใช่สิ! การที่ฉันยอมเจ็บตัวแทนเธอมันคงไม่ได้มีความหมายเลยใช่มั้ย..."
 
 
     "..."
 
 
     "ฉันมันก็คงไม่มีความหมายแล้วใช่มั้ยล่ะ แน่สิ!แฟนเก่าอย่างฉันจะมีอะไรไปสู้แฟนใหม่ของเธอได้ล่ะ"
 
 
     "แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด อ้าปากจะกินมั้ยห๊ะข้าวน่ะรึจะกินเลือดตจัวเอง" เขื่อนอมยิ้มให้กับคำพูดของเฟย์แค่นี้เค้าก็ใจชื้นขึ้นมาบ้างละ
 
 
 
ติ๊ด~ ติ๊ด~~
 
 
     "ค่ะพี่ป็อป..." เขื่อนหุบยิ้มลงเมื่อรู้ว่าใครคือคนที่โทร.มา
 
 
     (เฟย์...เราอยู่ไหนน่ะฟางถามหานานแล้วนะ)
 
 
     "เอ่อ...เฟย์ออกมาทำธุระข้างนอกอ่ะค่ะ"
 
 
     (ชอบทำให้พี่เป็นห่วงอยู่เรื่อยนะเรา...)
 
 
     "ขอโทษค่ะพี่ป็อปที่ทำให้เป็นห่วงเอาเป็นว่าเฟย์จะรีบกลับไป..."
 
 
     (งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับเราเลยดีกว่าอยู่ที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปรับ...)
 
 
     "เอ่อ...เฟย์มาเยี่ยมเพื่อนที่โณงพยาบาล...อ่ะค่ะพี่ป็อปมีอะไรรึเปล่าคะ"
 
 
     (งั้นรออยู่ที่นั่นเดี๋ยวพี่ไปรับแล้วเราค่อยไปหาพี่ฟางกัน โอเคนะ) ป็อปปี้บอกแล้ววางสายไป
 
 
     "พี่ป็อป พี่ป็อป พี่ป็อปเดี๋ยวก่อนค่ะ! พี่ป็อป!!"
 
 
     "มีอะไรหรอ"
 
 
     "เอ่อ...ฉันมีธุระด่วนน่ะคงต้องไปก่อนไว้ว่างๆฉันจะมาใหม่นะ..."
 
 
     "ไปเหอะเดี๋ยวเค้าจะรอ..."
 
 
     "งั้นฉันไปก่อนนะ...แล้วก็..." เฟย์เดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะหันมามองหน้าเขื่อนอีกครั้ง
 
 
     "...??"
 
 
"เรื่องของเราเอาไว้...ฉันจะเก็บไปคิดอีกที" เฟย์บอกแล้วเดินออกไปทันทีทิ้งให้เขื่อนนั่งยิ้มคนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------  อาจจะมาดึกนิดหน่อยแต่กฌดีกว่าไม่มา(มั้ง)55555 เอาเป็นว่าไรท์เตอร์จะขอเร่งเรื่องนี้ก่อนนะคะเพราะว่าเรื่องใหม่มาจ่อคิวรอแล้วส่วนอีกสองเรื่องที่เหลือก้คงต้องค่อยๆเก็บไปทีล่ะเรื่องก่อนนะคะ ฝากกันหน่อยนะคะ