My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
 
 
 
 
 
 
 
 
     "แก้วท้อง...ลูกของฉัน แกคงจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ย...เพราะแกไม่ได้รักแก้วนิ"
 
 
     "เฮ้ย~...ก็อยากจะโกรธอยู่เหมือนกันแหละแต่เรื่องแบบนี้มันก็ต้องขึ้นอยู่กับผู้หญิงเค้าล่ะนะ"
 
 
     "หรอว่ะไม่ใช่เพราะว่า..." โทโมะปรายตาไปทางเฟย์กับป็อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างกันอย่างสนิทสนม
 
 
     "ไม่เกี่ยวสักหน่อย...เขื่อนหันหน้าหนีก่อนจะเดินหายเข้าไปทางหลังร้าน"
 
 
     "ไปลองชุดกันดีกว่า..." โทโมะโอบเอวแก้วแล้วพาเข้าไปลองชุดโดยที่แก้วก็แอบมองหน้าเฟย์อยู่เหมือนกัน
 
 
     "เอ่อ..."
 
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
     "เดี๋ยวฉันตามไป...นายไปก่อนเหอะ" แก้วรั้งข้อมือของตนเองที่โดนโทโมะจับอยู่
 
 
     "ทำไม?"
 
 
     "ฉันจะคุยกับ...พี่เฟย์"
 
 
     "ไม่ได้! เธอก็รู้ว่ายัยนั่นน่ากลัวขนาดไหน...ไม่ๆอย่างไงฉันก็ไม่ยอม" โทโมะค้านหัวชนฝา
 
 
     "แค่แปปเดียว..."
 
 
     "ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปดูชุดให้พรางๆก่อนแล้วกัน" โทโมะเดินหนีแก้วไปทางหลังร้านแต่สายตายังคงจ้องมองร่างบางอยู่ตลอดเวลา...ด้วยความเป็นห่วง
 
 
     "เอ่อ...พี่เฟย์คะ" แก้วเดินเข้าไปทักเฟย์ที่ยืนเลือกของอยู่
 
 
     "มีอะไร..."
 
 
     "เฟย์...พูดจาไม่มีน้ำเสียงที่ดีเลยนะเราน่ะ" ป็อปปี้เอ่ยดุเฟย์
 
 
     "แก้วมีเรื่องจะคุยกับพี่เฟย์...ส่วนตัวน่ะค่ะ" แก้วพูดพรางเหล่ตามองป็อปปี้
 
 
     "..." ป็อปปี้รู้ตัวจึงเดินออกไปนอกร้านทันทีส่วนเฟย์ก็หันมองแก้วอย่างเคืองๆ
 
 
     "มีอะไรก็ว่ามา! ชิ! เสียเวลาชะมัด" เฟย์บ่นอิบอุบเบาๆแต่แก้วก็พอจะได้ยิน
 
 
     "พี่เฟย์...ไม่ได้รักพี่เขื่อนแล้วหรอคะ..."
 
 
     "...ถามทำไม" เฟย์เดินไปนั่งที่เดิมแก้วจึงเดินตามไปนั่งฝั่งตรงข้าม
 
 
     "ก็แก้วเห็น...แก้วรู้ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวนะคะแต่...แก้วว่าพี่เขื่อนดูเศร้าๆแก้วก็เลยคิดว่ามันคงเป็นเรื่องของพี่แน่ๆเลย..."
 
 
     "จะเป็นจะตายก็เรื่องของเค้าแค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด" เฟย์หยิบโทรศัพท์ออกมากดเล่นอย่างสบายใจ
 
 
     "พี่เฟย์คะ!...แก้วก็แค่อยากจะช่วยให้พี่กับพี่เขื่อนกลับมาคืนดีกัน ดูก็รู้ว่าพวกพี่ทั้งคู่ยังรักกันแล้วทำไมพี่ต้องเอา'คนอื่น'เค้ามาเกี่ยวข้องด้วย..."
 
 
     "พี่ป็อป...ไม่ใช่อื่น"
 
 
     "ใช่ค่ะ...เค้าคือคนอื่นสำหรับพี่เขื่อน...พี่เฟย์แก้วขอ...พี่ไม่ได้รักพี่เขื่อนแล้วหรอคะ"
 
 
     "จะรักลงได้ไงอย่างไงล่ะ! เธอดูสิ่งที่เค้าทำกับฉันสิ! มันน่าให้อภัยมั้ยล่ะ...ฉันไม่ฆ่าตายก็บุญแค่ไหนแล้ว!" เฟย์พูดพรางนึกถึงเรื่องที่เขื่นทำให้ตนช้ำใจ
 
 
     "พี่เฟย์...พี่ควรจะปล่อยวาง"
 
 
     "นี่ไง! ฉันก็ปล่อยเขื่อนแล้วนี่ไง...อยากได้ก็เอาไปสิ"
 
 
     "แก้วไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น...แก้วว่าพี่น่าจะคิดทบทวนใหม่...มันยังไม่สายนะคะแก้วดูออกว่าตอนนี้พี่เขื่อนก็รักพี่อยู่"
 
 
     "หยุดพูดซะที!! ฉันไม่อยากฟัง!" เฟย์ลุกขึ้นโวยวายใส่หน้าแก้วอย่างเสียงดังจนโทโมะที่นั่งกระวนกระวายอยู่หลังร้านวิ่งเข้ามา
 
 
     "มีอะไรกันแก้ว เฟย์ทำไมต้องเสียงดังด้วย" โทโมเข้ามาประคองร่างของแก้วที่นั่งอยู่ที่เดิมไว้
 
 
     "ถามคนของนายดูสิ! จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่อง!" เฟย์คว้ากระเป๋าสะพายของตนเองก่อนจะกระฟัดกระเฟือนออกไปนอกร้าน
 
 
     "ฉันบอกแล้วใช่มั้ย...เด็กดื้อเอ๊ย" โทโมะดุแก้ว
 
 
     "อะไรเล่า...ไปลองชุดดีกว่า" แก้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเดินไปเลือกชุดที่โทโมะหามากองๆรวมกันไว้
 
 
     หลังจากที่ทั้งคู่พากันลองชุด ถ่ายรูปและเลือกการ์ดกันพอสมควร โทโมะก็พาแก้วมานั่งเล่นที่สวนสาธาราณะและหาอะไรรองท้องกันก่อนจะพาไปเที่ยวในอีกหลายๆที่แล้วจึงกลับบ้านในตอนค่ำ
 
 
     "ไปไหนกันมาลูกกลับมาซะดึกเชียว" แม่ของแก้วเอ่ยถามลูกสาวและว่าที่ลูกเขยอย่างโทโมะ
 
 
     "ไปเที่ยวมาน่ะค่ะ...ขอตัวนะคะแก้วเหนื่อย นายกลับไปได้แล้ว" พูดกับแม่ก่อนจะหันไปบอกโทโมะ
 
 
     "ไม่ต้องกลับหรอกลูกดึกแล้ว...นอนที่นี่ก็ได้จ๊ะ" โทโมะเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อแม่ของแก้วพูด
 
 
     "ไม่ได้ค่ะแก้วไม่ยอม..."
 
 
     "เอ๊ะ! เรานี่อย่างไงจะแต่งงานกันอยู่แล้วยังจะงอนกันอีกใช้ไม่ได้เลยนะ"
 
 
     "ขอตัวนะครับ...ไปแก้วไปนอนกันดีกว่า" โทโมะฉวยโอกาสจูงมือแก้วเข้าห้องทันที
 
 
 
     "นี่นาย! ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" แก้วพูดพรางผลักอกแกร่งของโทโมะให้ถอยออกไป
 
 
     "ไม่เอาน่าโตๆกันแล้วอย่าโวยวายเป็นเด็กๆสิ"
 
 
     "ฉันไม่ใช่เด็กนะ!"
 
 
     "นั่นสิ...เด็กที่ไหนจะท้อง...หยุดโวยวายเลยนะเดี๋ยวมันกระทบกระเทือนถึงลูก" โทโมะพูดทำให้แก้วยอมหยุดและเดินหนีไปอาบน้ำนอนทันที
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
 
     "พี่ป็อปทำอะไรอยู่คะ"
 
 
     "ทำขนมเค้กอยู่เราล่ะหิวรึยัง?" ป็อปปี้เอ่ยบอกแต่ยังไม่ได้ละสายตาออกจากเตาขนม
 
 
     "คงไม่ได้ทำให้เฟย์หรอกใช่มั้ยคะ คิกๆ"
 
 
     "เรานี่รู้ดีจริงๆรายนั้นน่ะยังไม่กลับมาเลยไม่รู้ว่าจะบ้างานไปถึงไหนนี่ก็จะถึงวันแต่งงานอยูแล้วนะ" ป้อปปี้เอ่ยถึง'ฟาง'ว่าที่ภรรยาสาวของเค้าที่ยังไม่กลับ
 
 
     "แหม~พี่ป็อปก็รู้นิคะว่าพี่ฟางน่ะบ้างานขนาดไหนคิกๆ"
 
 
     "ฮ่ะๆเราก็พูดไปเดี๋ยวเกิดเดินมาได้ยินเข้าจะเป็นเรื่องนะ"
 
 
     "งั้นเฟย์ไปนั่งดูซีรี่ดีกว่ากำลังถึงตอนที่นางเอกงอนพระเอกอยู่พอดีคิกๆน่ารักอ่ะ><"
 
 
     "ไปไหนก็ไปเลยกวนสมาธิพี่อยู่นั่นแหละเดี๋ยวถ้าเค้กออกมาไม่อร่อยพี่จะให้ฟางแหกอกเราฮ่าๆ"
 
 
     "พี่ป็อปอ่ะ!-*-"
 
 
     "กลับมาแล้วค่า ว่าไงจ๊ะสองพี่น้องนี่ช่วยกันทำอะไรอยู่หรอกลิ่นหอมเชียว" ฟางเดินเข้ามาทักป็อปปี้กับเฟย์ที่ยืนอยู่หน้าเตาอบ
 
 
     "คิกๆมาแล้วงั้นเฟย์ไปดีกว่า"
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
-------------------------------------------------------------------------------------------------   มาแล้วสำหรับเรื่องสุดท้าย...ใกล้จะจบแล้วนะคะฝากกันหน่อยแล้วกันเด้อออออ