My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
 
 
 
     (แต่ดูเหมือนช่วงนี้เราจะพูดเยอะขึ้นนะ)
 
     "งั้นหรอคะ"
 
     (รู้เรื่องที่ป๊าม๊ากำหนดวันหมั้นเราแล้วรึยัง?)
 
    "ยังเลยค่ะ วันไหนหรอคะ"
 
     (ถามคู่หมั้นเราเองเหอะเจ๊ไปก่อนนะบาย~)
 
 
 
 
 
-------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
     "ถามพี่เขื่อนงั้นหรอ..." ร่าบางบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินไปปิดประตูบ้านรวมทั้งหน่าต่างทั้งหมด...แหงล่ะเธออยู่บ้านคนเดียวนิต้องปลอดภัยไว้ก่อน!
 
     "รีบปิดบ้านหนีพี่จังเลยนะครับ~"
 
     "นายเข้ามาได้อย่างไง..." ฉันออกจะดูงงๆเล็กน้อยเพราะไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าจะได้เห็น'เค้า'มายืนอยู่ตรงนี้
 
     "พี่ก็ต้องมานั่งเฝ้าคนป่วยน่ะสิครับ~"
 
     "กล้าเรียกตัวเองว่า'พี่'เนอะ! ถามจริงๆเหอะคิดว่าตัวเองมีอะไรให้น่าเคารพมิทราบ!!" ฉันกอดอกพรางเหยียดหางตาไปถูกผู้ชายตรงหน้า!!
 
     "จะลองพิสูจน์มั้ยล่ะครับว่าพี่...มีอะไรดี~"
 
     "ก่อนที่จะให้พิสูจน์น่ะนะช่วยกรุณาถามตัวเองก่อนน่าดีจะกว่า...ฉันไม่อยากเสียเวลา!!"
 
     "ปากกล้าขึ้นแล้วนิเรา...สงสัยจังว่าทำไม~" โทโมะเดินเข้ามาใกล้ๆฉันก่อนโน้มหน้าเข้ามาหาใบหน้าฉันอย่างรวดเร็ว!
 
     "นี่!!ออกไปนะ"
 
     "เมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลยนี่หน่า..."
 
     "เหอะ!ฉันน่ะปาเก่งแต่นาย!!...ระวังจะปากแตกก่อนกลับบ้านหรอก!"
 
     "โอ๊ะๆโหดจัง~" ฉันยอมรับเลยว่านายโทโมะนี่เป็นจอมกวนประสาทที่สุด!!
 
     "ออกไป..." ฉันเอ่ยเสียงเรียบๆพยายามข่มน้ำเสียงเพื่อไม่ให้เค้ารู้ว่าฉันกำลังจะระเบิดเพราะมันอาจจะกลายเป็นเรื่องสนุกของเค้าอีกก็ได้
 
     "ทำไมชอบไล่กันจัง...อ้อ!ลืมไปพี่มันไม่ใช่ไอ้เขื่อน'ของเรา'นินะ"
 
     "เกี่ยวอะไรกับพี่เขื่อน?"
 
     "ก็แล้วทำไมจะไม่เกี่ยว?"
 
     "ฉันง่วง..." ฉันตัดบทสั้นๆก่อนเดินเข้าห้องนอนไปเลยโดยไม่สนบุคคลที่คุยด้วยเมื่อกี้นี่ 
 
     "งั้น...ไปนอนกัน^^" พูดนายโทโมะก็ลากแขนฉันขึ้นไปยังห้องนอนทันที
 
     "ฉันจะไปนอน...ส่วนนายน่ะกลับไปซะ-*-" ฉันเอาตัวบังประตูห้องนอนของตัวเองไว้
 
     "ได้ไงอ่ะ...พี่ขอนอนด้วยคนสิ^O^" เดาดูก็รู้ว่า'นอน'ของเค้าไม่ได้แปลว่า'นอน'ของฉันแน่ๆ!!
 
     "ไม่ได้!!"
 
     "...^^" นายโทโมะไม่ได้ฟังอะไรฉันเลยแถมยังเบียดตัวเองจนเข้ามายังห้องนอนของฉันได้อีกเหอะ!!
 
     "เอ๊ะนี่นาย...!!"
 
     "รีบไปอาบน้ำซะนะ...น้องแก้ว^^"
 
     "ฮึย!!"
 
 
+
 
+
 
+
 
 
     ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เดินคิดอยู่นานและหวังว่าอีตาโทโมะจะเปลี่ยนใจกลับไปแล้วก็ได้หรือไม่ก็อาจจะนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว ฉันถึงได้เดินออกและพบว่าไฟห้องถูกปิดสนิทแล้วเหลือไว้เพียงไฟที่อยู่ข้างหัวเตียงสองดวงเล็กๆแต่พอให้เห็นแสงสว่างเพียงนิดหน่อย ฉํนเลยดูไม่ออกว่านายโทโมะนั่นหลับไปรึยังแต่ก็พอจะเดา ถ้าเงียบๆไปแบบนี้แสดงว่า...
 
     "หลับแล้วสินะ...เสร็จฉันล่ะ" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องเพื่อที่จะหนีไปนอนห้องอื่น
 
     "จะหนีไปไหนซะล่ะ...น้องแก้ว~" ฉันรู้สึกได้ถึงเงาของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังถึงแม้ว่าจะไม่เห็นแต่ฉันก็รู้ว่าเป็นใคร!
 
     "ปะ...ไป...เอ่อ...ไป...ไปไหนมันก็เรื่องของฉัน" ฉันบอกก่อนจะเปิดประตูออกแต่ทว่ามีมือมากดทับมือฉันไว้ก่อนจะออกแรงให้ปิดประตูเหมือนเดิม
 
     "นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ...ฉันง่วง!"
 
     "ก็ไปนอนสิ..." โทโมะอุ้มฉันให้ลอยอยู่ในอ้อมแขนของตนเองก่อนจะเดินตรงไปยังเตียงนอนของฉันทันที
 
     "นี่นอนจะทำอะไรอ่ะ" เมื่อถึงเตียงฉันก็รีบถอยหลังกรูหนีนายโทโมะทันที
 
     "ทำแน่...ถ้าเรายังไม่มานอนดีๆ-*-"
 
     "ทำไมฉันต้องเชื่อฟังนายด้วย...แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันมิทราบญาติก็ไม่ใช่เพื่อนก็ไม่เชิง...ไม่สิ...ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ!"
 
     "นี่เราคงยังไม่รู้สินะ...ว่าพี่น่ะเป็นเพื่อนของพี่กิ่ง...พี่สาวเรา"
 
     "นี่นายยังจะเรียกตัวเองว่าพี่อีกเหรอ...เหอะ!" ฉันแค่นเสียงหัวเราะออกมาน่าตลกสิ้นดี! พี่ๆๆๆๆๆๆ อี๋ๆๆๆ><
 
     "ก็น่ารักดีออก>< น้องแก้วกับพี่โมะฮ่ะๆๆ^O^"
 
     "นายนี่ท่าทางจะบ้า...ไป๊!กลับไปหาผู้หญิงของนายเหอะ ฉันจะนอนนนนนนนนน" ฉันชี้ไปที่ประตูห้องแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านายโทโมะจะมองเห็นหรือไม่
 
     "ผู้หญิงที่ไหน?พี่ไม่มีนะ..."
 
     "อย่ามาโกหกฉันเลย...แต่ก็อย่างว่าแหละนั่นมันเรื่องของนายฉันไม่ขอยุ่งด้วยแล้วกันนะ...ฉันนอนล่ะ" ฉันบอกก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วคลุมโปงทันที
 
     "เดี๋ยวนะ...ตื่นมาคุยกันก่อนน้องแก้วผู้ยงผู้หญิงที่ไหนพี่ไม่มีนะ...จะมีก็แต่...เราคนเดียวนั่นแหละ><"
 
     "..."
 
     "เฮ้ๆ...อย่าปล่อยให้พี่พูดคนเดียวดิT^T ถ้าไม่ตื่นพี่จะปล้ำแล้วนะ!"
 
     "อะไรของนายนักหนาเนี่ย ฉันจะนอนก็ไม่ให้นอนแต่พอฉันไม่นอนนายก็จะให้นอน!"
 
     "มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน...ผู้หญิงที่ไหนใครบอกเรา"
 
     "ฉันเห็นเต็มสองตาเนี่ยแหละ พอใจยัง?"
 
     "เห็น?อย่าบอกนะว่าเมื่อตอนกลางวันน่ะ"
 
     "....นั่นแหละๆ"
 
     "นั่นมันพี่สาวของพี่นะ^^ แหนะๆหึงล่ะเส่~"
 
     "หลงตัวเองชะมัด!" ถึงปากจะบอกไปแบบนั้นแต่ทว่าใจฉันมันกลับรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก...ไม่นะยัยแก้วแกห้ามหวั่นไหวไปกลับนายโทโมะเด็ดขาด!
 
     "อ้าวๆง่วงไม่ใช่หรอนอนสิ...เดี๋ยวพี่กอดเองฮ่ะๆ" ว่าแล้วนายโทโมะก็ล้มตัวลงนอนกอดจะสวมกอดฉันทันที
 
     "นี่นาย....!!" ดูเหมือนทุกอย่างจะสายไป...T^T
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้ที่ดองมานานนนนนนนน555คล้ายๆชื่อละคร55555ก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัวแล้วครับท่านพ่อแม่พี่น้องกระผมขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียวT^T...