My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เธอขาดรับเบาๆแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดไฟ เมื่อทุกอย่างในห้องสว่างพี่สาวของเธอก็ออกอากาศตกตะลึงเมื่อได้เห็นใบหน้าของน้องสาวตน...แทบดูไม่ได้
"เราไหวมั้ย..." เธอลูบศรีษะของน้องสาวแล้วกดลงมาเพื่อให้ไหล่ของตัวเองที่ระบาย
"ต้องไหวสิค่ะ" น้องสาวเธอตอบเพียงแค่นั้นแต่ก็ก้มลงไปฝากน้ำตาไว้บนไหล่ของพี่สาว
"เจ๊รู้ว่าแกไม่ไหวหรอก...ปล่อยออกมาเหอะ"
ทั้งห้องเหลือแต่เพียงเสียงสะอื้นของเธอที่ซบใบหน้าสวยหวานลงบนไหล่ของพี่สาว แรงสะอื้นเป็นเครื่องบ่งบอกได้ดีว่าตอนนี้น้องสาวของกำลังเสียใจแค่ไหน..แน่สิเป็นใครก็คงรับไม่ไหวหรอกขนาดเธอที่ว่าเข้มแข็งแต่ถ้าเจอเรื่องแบบนี้เธอก็อาจจะเป็นหนักกว่าน้องเธอก็เป็นได้....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เราแน่ใจแล้วหรอว่าจะกลับบ้านน่ะ..." พี่สาวเอ่ยถามเธอที่กำลังนั่งพับชุดผู้ป่วยส่งคืนให้พยาบาล
"แน่ใจค่ะ แก้วแข็งแรงจะตาย^^" เธอบอกด้วยรอยยิ้มที่แสนจะสดใส
"จ๊าแม่คนเก่ง เออนี่!เดี๋ยวจะมีคนมารับแกกลับบ้านแทนป๊ากับม๊านะ"
"อ้าวป๊ากับม๊าไปไหนอ่ะคะ"
"ไปดูงานที่เมกาน่ะอีกอาทิตย์นึงมั้งกว่าจะกลับ นี่เจ๊ก็กำลังจะตามไปด้วยอีกแรง อยู่บ้านดีๆนะ"
"อ้าวแล้วแก้วจะอยู่กับใครอ่ะ"
"ไม่ต้องห่วงเจ๊หาเพื่อนมาให้แกแล้ว อ๊ะเจ๊ไปก่อนนะเดี๋ยวไปทันเครื่อง"
"ค่ะ ถึงแล้วโทร.หาแก้วด้ววยนะคะ" เธอรับคำของพี่สาวตนเองมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจเสียเท่าไรแต่จะทำไงได้สุดท้ายเธอก็ต้องพยักหน้ารับไปส่งๆ
หลังจากที่เธอล่ำลาพี่สาวของเธอเรียบร้อยแล้ว เธอก็ออกมานั่งรอคนที่พี่สาวเธอบอกอยู่ที่หน้าแผนกจ่ายยา แต่เธอยังไม่เห็นแม้แต่เงา จนเวลาผ่านไปถึงสองชั่วโมงเธอก็ยังไม่เห็นว่าใครจะติดต่อมาเธอสักที...
(ครับน้องแก้ว)
"เอ่อ...พี่เขื่อนว่างมั้ยคะ"
(ว่างครับ มีอะไรรึเปล่า)
"พี่เขื่อนช่วยมารับแก้วที่โรงพยาบาลหน่อยได้มั้ยคะ"
(ไม่มีปัญหาครับรอพี่สิบนาทีนะ)
เป็นอย่างที่เค้าพูดจริงๆผ่านไปประมาณสิบนาทีร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลา แถมขี้เล่น ก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูน่ารักตามแบบฉบับของเจ้าตัว
"มาเร็วจังเลนนะคะพี่เขื่อน^^;"
"พี่อยู่แถวนี้พอดีแล้วพี่ก็กลัวว่าเราจะรอนาน^^"
"แก้วรอได้ค่ะ"
เธอเดินคุยกับเค้ามาเรื่อยๆจนถึงรถของเค้า เธอยอมรับว่าตอนนี้เธอชักจะไม่แน่ใจแล้วสิว่าเธอยังคิดกับเค้าแค่พี่ชายจริงๆรึเปล่า แหงสิ! เค้าทำดีกับเธอทุกอย่างไม่เคยทำให้เธอต้องเสียแต่...เค้ามีเจ้าของแล้ว เธออย่าลืมสิ...แก้ว
"อ่านี่ก็เที่ยงแล้วน้องแก้วทานอะไรรึยังครับ"
"ยังเลยค่ะ แต่พี่เขื่อนไม่ต้องลำบากพาแก้วไปไหนต่อนะคะแก้วอยากกลับบ้าน"
"ไม่ลำบากเลยครับถึงแก้วไม่หิวแต่พี่ชักจะหิวแล้วสิ^^"
+
+
+
ไม่นานนักเค้าก็พาเธอมายังร้านอาหารหรูหราใจกลางเมือง คนพามาทำหน่าที่แนะนำร้านอาหารแห่งนี้ให้เธอฟังระหว่างที่นั่งรออาหาร ผ่านไปสักพักอาหารทั้งหมดที่เค้าสั่งก็มาวางรวมกันอยู่ตรงหน้าของเธอและเค้า...
"สั่งอะไรมาเยอะแยะจังคะพี่เขื่อน"
"ก็พี่ไม่รู้ว่าแก้วชอบทานอะไรนิ"
"แก้วทานอะไรก็ได้ค่ะ พี่เขื่อนไม่เห็นต้องลงทุนขนาดนี้เลยนี่แล้วจะทานกันหมดมั้ยเนี่ย"
"มีพี่อยู่ทั้งรับรอง...เกลี้ยงฮ่ะๆๆ" เธอแอบอมยิ้มน้อยๆกับท่าทางที่แสนจะทะเล้นของเค้า
"แล้วพี่เฟย์ล่ะคะ"
"เอ่อ...เค้าติดงานน่ะครับ"
"หรอคะ...งั้นแก้วทานแล้วนะคะ^^" ถึงแม้ว่าเธอจะแอบรู้สึกว่ามันแปลกๆแต่เธอก็ไม่คิดจะถามอะไรไปมากกว่านี้เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว
"เชิญลงมือได้เลยครับ^^"
ไม่นานนักเธอและเค้าก็จัดการกับอาหารตรงหน้าจนเกือบจะหมดแทบทุกอย่าง เค้าพาเธอเดินออกมาเพื่อที่จะไปส่งเธอที่บ้านแต่ระหว่างที่เธอกำลังจะก้าวขึ้นรถสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นใครสักคนที่เธอคิดว่าเธอน่าจะรู้จักเค้าเป็นอย่างดี...ที่สำคัญคนที่เธอกำลังมองอยู่เค้ามากับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึง...
"อ้าวนั่นไอ้โมะนิ..."
"ค่ะ..."
"เฮ้!ไอ้โมะ" พี่เขื่อนโบกมือทักทายให้เพื่อนของตัวเองส่วนฉันก็หันหน้าหนีทันที
"อ้าวไอ้เขื่อน...เอ่อ...แก้ว" อีตาโทโมะหน้าซีดไปนิดนึงเมื่อเห็นหน้าฉัน หึ!แล้วฉันจะมาสนใจทำไมกัน
"พี่เขื่อนคะแก้วว่าเรากลับกันเถอะค่ะ แก้วปวดหัวนิดๆอ่ะค่ะ"
"น้องแก้วไหวมั้ยครับ ฉันไปก่อนนะโว๊ยไอ้โมะ" พี่เขื่อนเปิดประตูรถให้ฉันเข้าไปก่อนจะปิดให้แล้วเดินอ้อมไปอีกทาง
+
+
+
"พี่เขื่อนจะเข้าไปดื่มอะไรในบ้านก่อนมั้ยคะ" เมื่อถึงบ้านเธอก็เอ่ยถามบุคคลที่เป็นคนอาสาพาเธอส่งทันที
"พี่ไม่รบกวนดีกว่าครับ^^"
"อย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ แก้วต่างหากที่รบกวนพี่เขื่อน"
"ไม่รบกวนเลยครับ ไปเข้าบ้านได้แล้วไหนบอกว่าปวดหัวไงล่ะ^^"
"อ่าจริงด้วย^^;" ปล่อยไก่ไปกี่ตัวแล้วนะยัยแก้ววววว><
"อย่าลืมกินยานะครับ...เด็กน้อย^^"
รอยยิ้มนั่นมันยังคงติดตาเธอมาตลอดจนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงที่เธอยังคงนั่งให้ทีวีดูทั้งๆที่เธอควรจะดูมันแต่จิตใจของเธอกลับรอยไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้
ติ๊ด~ ติ๊ดด~~
"ค่ะ..."
(ว่าไงเค้าดูแลเราดีรึเปล่า)
"เค้า? ใครหรอคะ?"
(ก็โทโมะไง)
"...!"
(นี่อย่าบอกนะว่ามันไม่ได้ไปรับแก!)
"ค่ะ เค้าคงจะติดธุระสำคัญ" พูดถึงโทโมะแล้วเธอก็นึกถึงภาพเมื่อตอนกลางวัน
(แล้วนี่เรากลับมาอย่างไง)
"แก้วให้พี่เขื่อนไปรับน่ะค่ะ"
(เป็นเขื่อนเจ๊ค่อยสบายใจหน่อย...)
"ค่ะ"
(แต่ดูเหมือนช่วงนี้เราจะพูดเยอะขึ้นนะ)
"งั้นหรอคะ"
(รู้เรื่องที่ป๊าม๊ากำหนดวันหมั้นเราแล้วรึยัง?)
"ยังเลยค่ะ วันไหนหรอคะ"
(ถามคู่หมั้นเราเองเหอะเจ๊ไปก่อนนะบาย~)
...ruktomokaew...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------เรื่องนี้นานมากแล้วที่เราไม่ได้มาอัพให้ วันนี้คงจะเป็นวันที่เราว่างมากที่สุดแล้วเลยมาอัพให้ ฝันดีนะทุกคน~~ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
