My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
 
 
 
 
 
"ถึงแกจะพูดอย่างนั้นก็เถอะอย่างไงซะก็ไม่ได้..."
 
        "อะไรนักหนาฟะ-*-!"
 
        "ยัยแก้วมันมีคู่หมั้นแล้ว...ที่สำคัญแม่ฉันเป็นคนเลือกให้ด้วย!"
 
        "นึกว่าอะไรไอ้เขื่อนน่ะหรอ...^^"
 
        "นี่แกรู้จักด้วยหรอ0.0!!"
 
        "ฉันว่าแกกลับไปได้ล่ะป่านนี้แม่แกถูกยุงหามไปกินแล้วม้างงงงงง^^"
 
        "แกนี่มัน...!!"
 
 
 
 
 
 ----------------------------------------------------------------------------------
 ----
 
 
 
 
        "อื้อ~~" ฉันบิดแขนตัวเองหน่อยพอให้หายเมื่อนแล้วค่อยปรับโฟกัสตาของตัวเองก่อนจะมองไปรอบๆห้อง...เค้าไม่อยู่แล้ว?
 
        "หายไปไหนนะ...แต่ก็ดีล่ะฉันจะได้พักผ่อน^^" ฉันระบายยิ้มให้ตัวเองก่อนจะเดินลงจากเตียงเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ
 
        "อุ๊ย!พี่เฟย์สวัสดีค่ะ..." พอเข้าห้องน้ำเสร็จฉันก็ออกมาแต่ดันเห็นพี่เฟย์แฟนของพี่เขื่อนนั่งอ่านหนังสือแฟชั่นตามแบบฉับับของเค้า
 
        "ได้ยินข่าวว่าเธอป่วย...ฉันเลยซื้อของมาเยี่ยม" พี่เฟย์ปิดหนังสือที่ตัวเองนั่งอ่านอยุ่แล้วหยิบตะกร้าผลไม้ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ส่งมาให้ฉัน
 
        "ขอบคุณมากค่ะแต่ทีหลังไม่ต้องก็ได้แก้วเกรงใจ..." ฉันรู้สึกประหม่ากับสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างมากมันเหมือนคนละกับตอนที่อยู่กับนายโทโมะ
 
        "เกรงใจอะไรกัน...ฉันก็เป็น'แฟน'ของคู่หมั้นเธออย่างไงล่ะ^^"
 
        "เรียกว่าพี่ชายก็พอค่ะ...แก้วไม่คิดจะหมั้น"
 
        "ถ้าจะบอกว่าไม่ได้คิดจะหมั้นแต่เธอก็ไม่ปฏิเสธไม่ใช่หรอ...จริญญา"
 
        "แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแก้วเต็มใจนี่คะ..."
 
        "ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ!" พี่เฟย์ค่อยเดินเข้ามาหาตัวเองส่วนฉันก็ได้แต่ก้าวถอยหลังไปจนถึงเตียง
 
        "..." สายตาของพี่เฟย์ตอนนี้น่ากลัวกว่าที่ผ่านๆมาฉันพอจะรู้แรงหึงของคนเรามันเป็นอย่างไงแต่ฉันไม่คิดว่ามันจะมากมายขนาดนี้โดยเฉพาะกับพี่เฟย์
 
        "แต่เขื่อนเป็น'ของฉัน'ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่ง!...รวมทั้งเด็กเมื่อวานซืนอย่างเธอด้วย!!" พี่เฟย์บีบหน้าฉันเบาๆแต่สำหรับฉันมันเจ็บมาก...
 
        "แก้วก็ไม่ได้คิดจะแย่งอยู่แล้ว...พี่เฟย์สบายใจได้ค่ะ"
 
        "เธอจะให้ฉันสบายใจได้อย่างไง!...ในเมื่อตำแหน่งคู่หมั้นบ้าบอนั่นมันยังค้ำคอเขื่อนอยู่!"
 
        "แล้วพี่เฟย์จะให้แก้วทำอย่างไงคะ!" ฉันเริ่มเถียงพี่เฟย์กลับบ้างแล้วมีอย่างที่ไหนว่าฉันฉอดๆๆอยู่ฝ่ายเดียว
 
        "นี่เธอขึ้นเสียงกับฉันหรอ!"
 
        "ทำไมจะไม่กล้าคะแก้วก็คนนะคะ...แก้วก็มีหัวใจ!!"
 
        "นี่มันจะมากไปแล้วนะ!" พี่เฟย์เพิ่มแรงที่บีบปลายคางฉันอยู่ให้แรงขึ้นไปอีกแต่ใช่ว่าฉันจะกลัวแล้วเพราะตอนนี้ฉัีนรู้สึกกดดันเหลือเกิน...
 
        "เธอทำอะไรอ่ะเฟย์!!" เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นทำให้พี่เฟย์ปล่อยมืออกจากคางก่อนจะกรอกสายตาหงุดหงิดไปให้ผู้ที่เข้ามาใหม่
 
        "เฟย์...เฟย์เปล่านะคะเขื่อน"
 
        "ยังมาเถียงอีกหลักก็เห็นๆกันอยู่เขื่อนไม่คิดเลยว่าเฟย์จะใจร้ายขนาดนี้!"
 
        "นี่เขื่อนเข้าข้างมันหรอ!!" พี่เฟย์ยืนร้องไห้ก่อนจะพุ่งเข้ามาทุบตีพี่เขื่อนอย่างแรง
 
        "หยุดบ้าสักทีน่ะเฟย์!"
 
        "เฟย์ไม่หยุด!เขื่อนหลงมันแล้วใช่มั้ย...ตอบเฟย์มาสิ!!เขื่อนจะทิ้งเฟย์แล้วใช่มั้ย!!เฟย์ไม่ยอมนะเฟย์ไม่ยอม!!!" พี่เฟย์กรี๊ดลั่นห้องจนพี่เขื่อนต้องรีบปิดปากทันทีเพราะกลัวว่าห้องข้างๆจะได้ยินเสียงพี่เฟย์
 
        "เงียบเดี๋ยวนี้นะเฟย์!ออกไปคุยกันข้างนอก!"
 
        "ไม่!เฟย์ไม่ไปไหนทั้งนั่น!"
 
        "เฟย์!!"
 
        "พี่เขื่อนคะแก้วว่าใจเย็นๆก่อนนะคะ..."
 
        "เธอไม่ต้องมายุ่ง!!" พี่เฟย์ชี้หน้าฉํนอีกรอบก่อนจะทำท่าจะพุ่งเข้ามาตบฉันแต่ดีที่พี่เขื่อนจับไว้ได้ทัน
 
        "มากไปแล้วนะเฟย์!ถ้าเฟย์ไม่ออกไปกับเขื่อนเราได้เลิกกันแน่!!"
 
        "เขื่อน!!" พี่เฟย์ตะโกนเรียกพี่เขื่อนที่เดินออกไปก่อนแล้วอย่างลังเลก่อนจะหันามองหน้าฉันอีกรอบแล้วสะบัดตัวเดินตามพี่เขื่อนออกไป
 
        "ซวยจริงๆยัยแก้วเอ๊ย!"
 
 
+
 
+
 
+
 
   
        "นี่เขื่อนจะเอาอย่างไง!"  ตอนนี้ฉันกับเขื่อนยืนอยู่ที่สวนในโรงพยาบาล
  
        "เขื่อนขอสั่งห้ามเฟย์ให้เลิกยุ่งกับน้องแก้วซะ!"
 
        "แต่มันกำลังจะแย่งเขื่อนไปจากเฟย์นะ!" ฉันกำลังคิดว่าเป็นไปได้มั้ยที่เขื่อน...จะเปลี่ยนใจไปจากฉันแล้วก็ได้
 
        "ไม่มีใครแย่งอะไรใครทั้งนั้นแหละเฟย์"
 
        "ไม่จริงอ่ะ!ก็เหน็นๆกันอยู่ว่าเขื่อนเปลี่ยนไป!" เขื่อนค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันก่อนกระชิบว่า...
 
        "ถ้าเราจะเลิกกัน...ก็ให้รู้ไว้นะว่าเป็นเพราะเฟย์..."
 
        "เขื่อนพูดอย่างนี้หมายความว่าอย่างไงฮึกๆ" ฉันทนเก็บกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลยปล่อยให้มันไหลลงอาบสองแก้มของฉัน
 
        "เขื่อนพูดความจริง...ทั้งหมดมันเป็นเพราะเฟย์...เพราะตัวเฟย์เอง"
 
        "เฟย์ไม่ผิดนะ...คนที่ผิดคือเขื่อนต่างหากเขื่อนนอกใจเฟย์!"
 
         "เขื่อนไม่ได้นอกใจเฟย์นะเฟย์นั่นแหละที่คิดไปเอง!"
 
         "เฟย์ไม่เชื่อ!"
 
         "เพราะเฟย์ไม่เคยเชื่อใจเขื่อนแม้แต่ครั้งเดียวไง!"
 
        "..."
 
        "ถ้าจะรักกันก็ต้องเชื่อกันบ้างสิเฟย์..."
 
        "ฮึกๆ...เขื่อน..."
 
        "เขื่อนว่าช่วงนี้เราลองห่างๆกันดูสักพักเถอะนะเฟย์..." เขื่อนพูดจบก็เดินหนีฉันไปทิ้งฉันยืนร้องไห้อยู่เพียงคนเดียว...
 
        "ฮึกๆๆๆฮือๆๆๆ" ฉันทรุดตัวลงกับพื้นคอนกรีตก่อนจะปล่อยโฮอย่างมาอย่างไม่อายใครทั้งสิ้น ณ เวลานี่ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วจริงๆ ต่อจากนี้ชีวิตฉันจะเป็นอย่างไงฉันจะอยู่อย่างไงถ้าไม่มีเขื่อน หัวใจของฉันกำลังจะจากฉันไปแล้ว...
 
 
+
 
+
 
+
 
 
        "น้องแก้ว..."
 
        "พี่เขื่อน...แล้วพี่เฟย์ล่ะคะ"
 
         "พี่ต้องขอโทษแทนเฟย์ด้วยนะ...เจ็บตรงไหนรึเปล่าไหนพี่ดูสิ" พี่เขื่อนเดินมาจับหน้าฉันพลิกซ้ายพลิกขวาไปมาหลายรอบเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ
 
         "แก้วไม่เป็นอะไรค่ะว่าแต่พี่เขื่อนมาได้อย่างไงคะ..."
 
         "ก็พี่กลัวว่าจะเกิดน่ะสิเลยตามเฟย์แล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ...พี่ขอโทษนะที่ดูแลเราได้ไม่ดีพอ..."
 
        "พี่เขื่อนอย่าคิดมากสิค่ะ...แก้วเองก็ผิดที่ยุ่งกับชีวิตพี่เกินไปเลยทำให้พี่เฟย์เค้าหึง^^"
 
        "ถ้าเค้าเข้าใจพี่อย่างน้องแก้วก็คงจะดี..."
 
        "อย่าเปรียบเทียบกันสิคะ...คนเราไม่เหมือนกันซะหน่อย^^"
 
         "พี่ขอบใจเรามากเลยนะที่ไม่เอาเรื่อง..." พี่เขื่อนโผเข้ากอดฉันทันที
 
         "แห๊ะๆ!!แห๊ม!!!"
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------------เรื่องนี้ดำเนินการมาถึง10ตอนแล้วแต่ไร้ซึ่งเมนต์TOT วันนี้เราป่วยไม่สบายแต่ก็ลากสังขาร??มาอัพให้ได้แล้วเพราะฉะนั้นได้โปรดเมนต์หน่อยเน้ออออ จะตายแหล่มิตายแหล่อยู่แล้วครับท่านT^T!