Not LOVE... เพียงเพื่อรัก

 
        ร่างสูงของชายคนนึงค่อยๆเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ใต้ต้นไม้ใหญ่หลังโรงเรียน เค้าค่อยๆย่อตัวลงนั่งข้างๆตัวเธอก่อนจะผลักหัวเธอที่ซบอยู่กับเข้าของตัวเองให้มาซบที่ไหล่ของเค้า ซึ่งมันทำให้หญิงสาวตกใจสะดุ้งขึ้นแล้วหันไปมองหน้าเจ้าของไหล่กว้างและมือหนานั่นทันที...      
 
        “มองหน้าทำไม เสียใจอยู่ไม่ใช่เหรอ ร้องไห้ต่อสิ”
        “นายไม่เชื่อฉันไม่ใช่เหรอ จะตามมาทำไม” เธอหันหน้าไปคุยกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ
        “ใครว่าไม่เชื่อล่ะ เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปี ป๊อปจะไม่รู้นิสัยแก้วได้ไง” ชายหนุ่มหันมายิ้มให้แก้วที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำจากการร้องไห้อย่างหนัก และมีหยดน้ำตาเปรอะเปื้อนใบหน้าสวยอยู่
        “นายเชื่อฉัน?”
        “เชื่อสิ แก้วน่ะไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลที่จู่ๆจะเอาน้ำไปสาดหน้าใครก่อน นอกจากจะโดนหาเรื่องก่อนก็เท่านั้นแหละ”
        “ขอบใจนะที่เชื่อแก้ว แต่ทำไมใครคนนั้นเค้าถึงไม่เชื่อแก้วนะ ฮึก ฮือๆๆๆ” หญิงสาวนึกถึงใบหน้าของใครอีกคนที่มองว่าเธอทำผิดและไม่เชื่อมั่นในตัวเธอ หญิงสาวก้มลงร้องไห้กับตัวเอง คนที่นั่งข้างๆรู้สึกสงสารเธอจับใจ
        ชายหนุ่มช้อนหัวของหญิงสาวให้มาซบที่ไหล่แกร่งของตัวเอง หญิงสาวพักหัวของตัวเองไว้ที่ไหล่ของเค้าแล้วร้องไห้ต่ออย่างหนัก ก่อนที่เธอจะค่อยๆโอบรอบคอของชายหนุ่มแล้วซบหน้าร้องไห้กับอกกว้างจนเสื้อของเค้าเต็มไปด้วยน้ำตาอุ่นของเธอ
        “ร้องออกมาเถอะยัยขี้แย  ป๊อปจะนั่งอยู่เป็นเพื่อน ถ้าร้องครั้งนี้แล้วอย่าร้องอีกนะ” ชายหนุ่มกอดตอบแล้วเอามือนึงลูบผมหญิงสาว ส่วนอีกมือก็ลูบหลังปลอบเธอ เพราะผู้หญิงคนนั้นคนเดียว! ที่ทำให้เพื่อนเค้าต้องเป็นแบบนี้  และเธอต้องรับผิดชอบ!!!
 
Tomo Talk
 
 
        ผมเดินไปส่งฟางที่ห้องหลังจากที่พาเธอไปล้างตัวเรียบร้อยแล้ว ผมรีบผละจากฟางก่อนจะวิ่งไปทั่วโรงเรียนเพื่อตามหาเธอ... ผมผิดที่ไม่เชื่อใจเธอ ไม่เชื่อมั่นว่าเธอไม่ได้ทำแบบนั้น แต่หลักฐานมันก็เห็นๆกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ... มือของแก้วมีแก้วน้ำแดงอยู่แล้วเสื้อฟางก็เปื้อนน้ำแดงไปหมด ดูก็รู้ว่าเธอทำแบบนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าแก้วโกรธหรือเกลียดฟางเรื่องอะไร แต่ไม่เห็นต้องทำแบบนั้นเลย…
        หรือแก้วจะไม่ได้ทำ?   ความสับสนตีรวนในหัวของผมไปหมด แต่ช่างเหอะ! สิ่งที่ผมต้องทำมากที่สุดตอนนี้คือตามหาเธอให้เจอแล้วขอโทษเธอ แก้ววิ่งร้องไห้ออกไป เธอคงจะเสียใจน่าดูเลย ผมทำเธอเสียใจ...
 
        “แฮ่กๆ” ผมหอบเมื่อตัวเองวิ่งตามหาแก้วทั่วโงเรียนแต่ทำยังไงก็หาเธอไม่เจอ จนตอนนี้ผมวิ่งตามหาเธอจนถึงหลังโรงเรียน ตอนนี้ผมไม่สนใจเรื่องเรียนทั้งที่มันเลยเวลาเข้าคาบเรียนไปนานแล้ว หรือว่า...แก้วจะเข้าเรียนไปแล้ว?
        “แก้วอาจจะเข้าเรียนไปแล้วก็ได้ เฮ้อ” ผมตัดสินใจเดินกลับตึกเรียนเมื่อคิดได้ว่าเธออาจจะกลับไปห้องเรียนแล้วก็ได้
        “ฮึก ฮือๆๆๆ” เสียงสะอื้นร้องไห้หลังต้นไม้ใหญ่ดังขึ้น ทำให้ขาที่กำลังจะเดินกลับตึกเรียนนั้นหยุดนิ่งแล้วเปลี่ยนทิศทางเดินตามเสียงสะอื้นนั่นไปทันทีก่อนที่ผมจะเห็น...
        แก้ว...กับไอป๊อป! ทั้งสองคนกำลังนั่งกอดกันอยู่ โดยที่แก้วกำลังร้องไห้ซบลงที่อกของมัน ส่วนไอป๊อปก็ทั้งลูบผมและลูบหลังเธอ แขนขาวเนียนที่ชอบเอามาคล้องแขนผมตอนนี้กำลังโอบรอบคอของผู้ชายอีกคน...
        ผมได้เพียงกัดฟันกรอดๆ และกำหมัดแน่น นี่มันอะไรกัน! เธอวิ่งหนีผมมาเพื่อมากอดกับไอป๊อปงั้นเหรอ...! นี่ผมเป็นห่วงคนที่ไม่เคยคิดถึงผมงั้นเหรอ?!
        ผมยืนมองแก้วที่ยังคงโอบคอกอดไอป๊อปร้องไห้ ส่วนไอป๊อปก็ยังคงลูบผมและหลังเธอเพื่อปลอบประโลม ภาพตรงหน้าปลุกความสงสัยของผมขึ้น ยิ่งภาพเมื่อวานที่ผมได้เห็นที่บ้านของแก้ว... สองคนนี้คิดกันแค่เพื่อนจริงเหรอ?
               
 
        ผมกางแขนรับลมเย็นที่พัดผ่านมาอย่างแรง ผมไม่ได้เข้าเรียนหรอก สภาพนี้ผมคงเข้าเรียนไม่ไหวอีกแล้ว...
        ผมตัดสินใจขึ้นมาที่คาดฟ้าของงตึกสี่ เพื่ออยู่คนเดียวและให้ได้คิดอะไรด้วยตัวเองเงียบๆ ตอนนี้เลิกเรียนแล้ว เวลาห้าโมงเย็นกว่าๆ นักเรียนตอนนี้แทบจะไม่มีเหลือ ผมล้มตัวลงนอนอย่างไม่สนใจว่ามันจะเปื้อนรึเปล่า แล้วเงยหน้ามองฟ้าที่ตอนนี้เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสี่ส้มอ่อนๆ เมฆรูปร่างต่างๆประดับอยู่บนท้องฟ้า และแปลก...ที่เมฆนั้นจู่ๆผมก็เห็นเป็นหน้าของแก้ว...
        “เธอรักฉันไหมแก้ว” ผมพึมพำกับตัวเอง เธอจะยังรักผมอยู่รึเปล่านะ... ผมหลับตาลงเพื่อลบภาพไปแต่มันกลับไม่หายไป ภาพของเธอและป๊อปยังคงไหลวนเวียนอยู่ในหัว...
 
 
อ้าว! ไหงเรื่องเป็นงี้อ่ะ โมะเข้าใจผิดเฉย   -.,- 
แล้วเรื่องต่อไปจะเป็นไงเนี่ย ป๊อปก็โกรธฟางซะแล้ว ><
เรื่องจะเป็นไงต่อ???
ฝากติดตามด้วยน้า
เม้น โหวตจ้า ^^