ตัดใจไม่ลงและคงไม่ยอม(short fic)
9.8
เขียนโดย 
CrazyGirl
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 00.16 น.
10 chapter
98 วิจารณ์
20.53K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนี้ยังเป็นเรื่องราวในอดีตของ โทโมะ เบลล์ แล้วก็แก้วนะค่ะ
1เดือนต่อมา
"นี่เบลล์ เธอตอบฉันมานะไอ้นั่นมันเป็นใคร!!!!"เสียงของโทโมะดังมาจากด้านในห้อง ของเบลล์ เอ๊ะนี่พวกเขา
ทะเลาะกันหรอ แล้วเบลล์จะนัดฉันมาทำไม
"โทโมะอย่ามางี่เงานะ ก็บอกแล้วว่าแค่เพื่อน บังเอิญไปเจอกันแค่นั้นเอง"
"บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ นี่มันกี่ครั้งแล้วเบลล์ แล้วอีกอย่างเพื่อนท่ีไหนเค้ากอดเค้าหอมกันอย่างนั้นบ้างฮะ"
โทโมะตวาดเสียงดังลั่น ฉันว่าเรื่องราวชักจะบานปลายเลยรีบเปิดประตูห้องเข้าไปแล้วรีบวิ่งเข้าไปคั่นกลางระหว่าง
ทั้งสองคน
"เออใจเย็นๆกันก่อนดีมั้ย โทโมะ เบลล์"
"แก้วเธอมาก็ดีแล้ว ช่วยลากเขากลับไปทีฉันเบื่อคนท่ีไม่มีเหตุผล งี่เง่าที่สุด"
"ว่าไงนะง่ีเง่างั้นหรอเบลล์เธอแค่หาเหตุผลมาไล่ฉันออกจากชีวิตเธอมากกว่ามั้งเบลล์ เธอคิดว่าฉันโง่จนดูไม่ออก
หรอว่าเธอมีคนอื่นในขณะที่เธอยังคบกับฉันอยู่"
"เฮอะ รู้ก็ดีแล้วนี่ฉันก็นึกว่านายจะโง่ซะอีก"
"เบลล์!!!!"
"โทโมะ นายใจเย็นก่อนสิ"ฉันดึงแขนเขาเอาไว้สุดแรง
"แก้วเธอชอบเขาไม่ใช่หรอ เอาไปเลยฉันยกให้ผู้ชายงี่เง่าแบบนี้ฉันไม่ต้องการ"
"เบลล์! เธอรู้"นี่เบลล์รู้
"รู้?? รู้สิทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะแก้ว เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้ว"เบลล์แสยะยิ้ม ฉันหันไปมองโทโมะที่ดูจะอึ้งไปเขา
มองฉันอย่างไม่อยากเชื่อกับเรื่องที่พึ่งได้ยินมา
"ใช่ฉันชอบเขา แต่เธอไม่มีสิทธิ์ยกเขาให้ใครต่อใครเพราะโทโมะไม่ใช่สิ่งของ"
"รักจริงๆนะ แตะต้องไม่ได้เชียว ผู้ชายอย่างเขาหาที่ไหนก็ได้ไม่เห็นจะสำคัญกับฉันเลย แต่ก็ดีถ้ารักมากนักก็เอา
ไปเลย เอาเขาไปให้พ้นจากหน้าฉันซะ ฉันเบื่อเขาจะแย่่อยู่แล้ว"
เพี๊ยะ
ฉันตบเบลล์อย่างแรง ฉันไม่น่ามีเพื่อนอย่างเธอเลยให้ตายสิ น่าขยะแขยงชะมัด
"นี่แก้ว!!!"
"ทำไม แล้วผู้หญิงอย่างเธอมันมีดีตรงไหนฮะ สวยแต่นิสัยต่ำอย่างนี้ไม่มีใครเอาเธอหรอก โทโมะเขาก็แค่หลงผิด
ไปกับผู้หญิงเลวๆแบบเธออเท่านั้นแต่จากนี้ต่อไปเขาจะตาสว่างแล้ว"
"ยันแก้วแก"เบลล์ทำท่าจะเข้ามาตบฉัน
"หยุด!"โทโมะคว้าข้อมือเบลล์เอาไว้ก่อนจะรีบสะบัดออกอย่างรังเกียจ
"แก้ว ไปกันเถอะ อย่าไปยุ่งกับคนเลวๆแบบนี้เลย"เขาพูดเพียงเท่านั้นก็ลากฉันออกมาจากห้องทันที
"เดี๋ยวฉันขับรถให้ดีกว่า สภาพนายอย่างนี้ไม่พ้นหน้าคอนโดหรอก"ฉันคว้ากุญแจรถมาจากมือเขาก่อนจะดันหลัง
เขาให้เข้ายปนั่งด้านข้างคนขับ
"แก้วฉันยังไม่อยากกลับบ้าน"
"นี่มันสามทุ่มแล้วนะ ไม่อยากกลับบ้านแล้วนายจะไปไหน ???"
"พอแล้วน่ะโทโมะเดี๋ยวก็ตายหรอก"ฉันคว้าแก้วเหล้าจากมือโทโมะ ที่กระดกอย่างเอาเป็นเอาตายหลังจากมาถึง
ผับ
"ไม่ต้องยุ่งหน่าแก้ว เอาแก้วคืนมา"
เขาแย่งแก้วเหล้าไปจากมือของเธอก่อนจะเทเหล้าใส่จนเต็ม
"เอามานี่"ฉันแย่งแก้วมาจากมือของโทโมะก่อนจะกระดกลงคอจนหมด
"เฮ้ย! ไม่เคยดื่มแล้วดื่มเยอะขนาดนั้นเดี๋ยวก็ช็อคหรอก"ร่างสูงที่เมื่อครู่ยังมึนๆตาสว่างขึ้นมาทันที
"นายจะได้เลิกดื่มสักทีไงเล่า!!"พูดได้เป็นประโยคสุดท้ายก็สลบเหมือดไปทันที
Tomo Talk:
ยัยบ้าเอ้ยดื่มไม่เป็นแล้วยังจะดื่มอีก ผมบ่นหลังจากที่วางร่างบางลงบนเตียงห้องเธอได้สำเร็จ
หลังจากที่เธอหลับไปผมก็อุ้มเธอขึ้นรถแล้วพามาส่งที่บ้านแต่ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่เลย ก่อนที่เขาจะพบโพสต์
อิทที่ตู้เย็น 'พ่อแม่กับพี่กิ่งไปดูงานที่ต่างประเทศประมาณอาทิตย์หนึ่ง ดูแลตัวเองนะจ๊ะ แม่มล' ผมเลยถือ
วิสาสะอุ้มเธอขึ้นมาบนห้อง
"โทโมะ"ผมสะดุ้งเมื่อหันกลับไปก็พบว่าเธอยังนอนหลับอยู่ ละเมอซะเสียงดังเชียวผมตกใจหมด ก่อนจะหันไป
สำรวจห้องของเธอต่อ
"ฉันชอบนาย ฉันชอบนายนะโทโมะ"ผมหันกลับไปมองคนที่อยู่บนเตียง คำพูดที่เธอพูดออกมาทำให้ผมใจเต้น
แรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ 'นี่เราพึ่งจะเลิกกับแฟนมายังไม่ครบวันดีเลยนะ เราจะหวั่นไหวกับคนอื่นอีกแล้วหรอ
'เขาสะบัดหัวไล่ความคิดของตัวเองก่อนจะหันหลังเอื้อมมือไปเปิดประตู ผมต้องกลับแล้วล่ะ
"แก้วรักโทโมะนะ"เสียงละเมอดังขึ้นอีกครั้ง
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตักๆๆๆ
ผมเปลี่ยนใจจากเอื้อมมือจะไปเปิดประตูเป็นล็อคกลอนแทน
"ให้ตายเถอะเธอจะโทษฉันไม่ได้นะแก้ว"
End Tomo Talk:)
------------------------------------------------------------------------------------------
ค้างให้รีดเดอร์ทรมานเล่น 5555 ช่างเป็นไรเตอร์ที่น่ารักเนอะว่ามั้ย ^O^ เม้นโหวตเยอะๆนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
