ตัดใจไม่ลงและคงไม่ยอม(short fic)

พ่อ แม่ และกิ่ง นั่งรออยู่หน้าห้องไอซียูด้วยความกังวลใจไม่แพ้กับร่างสูงที่นั่งเงียบมาตั้งแต่แก้วถูกพาเข้า
 
ไปในห้อง  แต่ใครล่ะจะรู้ว่าภายในใจของเขานั้นร้องไห้อยู่ตลอดเวลา คนที่เป็นเหมือนลมหายใจของเขา
 
กำลังจะตาย 'อย่านะแก้วอย่าทิ้งโมะไป'
 
"เฮ้ย!! ไอ้โมะ!" เสียงของเขื่อนที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆร่างสูงพร้อมกับเพื่อนอีกสามคนที่เดินตามมา
 
"แก้วเป็นไงบ้างว่ะ?"
 
"ยังไม่รู้เลย"
 
"ไอ้โมะแก้วต้องไม่เป็นอะไรเว้ย เชื่อฉันดิ" เคนตะพูดปลอบเพื่อนของตนเอง
 
"ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น"
 
 
 
 
1เดือนต่อมา
 
งานปาร์ตี้เล็กๆที่ทุกคนจัดขึ้นเพื่อฉลองที่แก้วออกจากโรงพยาบาล (<< แต่อันที่จริงแก้วว่าจัดเพื่อสนอง
ความสุขของตัวเองมากกว่า)
 
"โป๊กกกก!" 
 
"โอ๊ยยยย   ยัยแก้วแตกฉันเจ็บนะ" เคนตะร้องลั่น เมื่อถูกร่างบางเขกโป๊กลงกลางหัว
 
"ก็เลิกกินสักทีสิ คนอื่นเค้าทำงานกันงกๆๆ มีแต่นายนั้นแหละที่มัวแต่กินไม่สนใจใครเลย"
 
"ก็มันหิว" เคนตะเถียงเสียงอ่อย
 
"ยังจะเถียงอีก" ร่างบางมองตาเขียวปั๊ด  ส่งผลให้พ่อลิงน้อยยอมล่าถอยจากจานอาหารไปอย่างโดยดี
 
"แก้วไปทะเลาะอะไรกับไอ้ลิงน่ะ เดินหน้าบูดไปนู้นเลย" โทโมะเดินเข้ามาหาร่างบางที่ยืนจัดจานอาหาร
อยู่
 
"เรื่องไร้สาระน่ะโมะ  แล้วนี่พวกนั้นจัดโต๊ะกันเสร็จหรือยัง?"
 
"เสร็จแล้ว โมะเลยจะมาตามแก้วไปนั่งพักเนี่ย  พึ่งออกจากโรงพยาบาลมาไม่กี่วันเองเดี๋ยวจะเหนื่อยซะเปล่าๆ"
 
"ไม่หรอกโมะ ตอนแก้วอยู่โรงบาลแก้วก็นอนตนเบื่อแล้วให้แกว้ได้ทำอะไรบ้างเถอะ  ก่อนที่แก้วจะเป็นง่อย"
"แต่แก้วรู้มั้ยว่าตอนนั้นโทโมะแทบบ้าเลยนะ ตอนที่ขับรถออกมาเจอแก้วนอนจมกองเลือดอยู่น่ะ" เสียง
ร่างสูงยังดูสั่นไหวเมื่อพูดถึงเหตุการณ์ในวันนั้นอีกครั้ง
 
"แต่นี่แก้วก็ไม่เป็นอะไรแล้วไง  แข็งแรงดีแล้ว แล้วตอนนี้ก็ยืนอยู่ตรงหน้าโทโมะนี่ไง"ร่างบางพูดพร้อม
กับคว้ามือหนาขึ้นมาแนบแก้มของตัวเอง
 
"ถ้าตอนนั้นแก้วเป็นอะไรไป โมะคงอยู่ไม่ได้ โมะคงจะขาดใจตายตามแก้วไป"
 
"โมะอย่าพูดอย่างนั้นสิ โมะต้องรักตัวเองรักครอบครัวของโมะด้วย  อย่ามาคิดอะไรบ้าๆเพราะ
แก้ว!!!"ร่างบางดุร่างสูง
 
"ก็มันจริงนี่  แต่ตอนนี้แก้วก็อยู่ตรงนี้แล้ว งั้นโมะก็จะไม่ไปไหนหรอก"พูดพร้อมดึงร่างบางมากอด
คางมนเกยบนไหล่บาง จมูกโด่งก็กดลงบนเส้นผมเพื่อสูดดมความหอมจางๆ
 
"โมะรักแก้วนะครับ"
 
"แก้วก็รักโมะเหมือนกันค่ะ"
 
 
 
 
ความรักของฉันกับเขา ถึงแม้จะมีอุปสรรคมาขวางกั้นมากมายสักเพียงไหน
 
ก็ไม่อาจทำลายความรักที่เราสองคนมีให้กันได้
 
ยามสุข.....เราก็จะสุขไปด้วยกัน
 
ยามเศร้า.....เราก็จะเศร้าไปด้วยกัน
 
ไม่ว่าจะยิ้ม..จะหัวเราะ..หรือจะร้องไห้  เราทั้งสองคนก็สัญญา
ว่า  "เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป"
 
 
---------------------------------------------------------------------------The END  ^O^