ตัดใจไม่ลงและคงไม่ยอม(short fic)

9.8

เขียนโดย CrazyGirl

วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 00.16 น.

  10 chapter
  98 วิจารณ์
  20.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฟอดดดด >3<

 

ฉันหอมแก้มโทโมะไปทีหนึ่ง เพราะวันนี้เค้าทำให้ฉันอารมณ์ดีสุดๆไปเลย

 

"อะไรเนี่ยอยู่ดีๆมาหอมแก้ม?" โทโมะถามพร้อมกับรวบเอวฉันเข้าไปกอด

 

"ก็รางวัลที่โทโมะทำตัวน่ารักยังไงล่ะ" หยิกแก้มเขาอีกครั้ง

 

"โอเคๆ กลับบ้านกันดีกว่าอยากกินเครปฝีมือแก้วใจจะแย่แล้ว"

 

"55 งั้นไปกัน แก้วไปรออยู่ตรงหน้าประตูล่ะกัน โทโมะขับรถออกมารอรับแก้วนะ"

 

"คร้าบบบบ ระวังอย่าซุ่มซ่ามตกฟุตบาตไปล่ะ"

 

"นี่!! แก้วไม่ใช่เด็กแล้วนะ"

 

"555" โทโมะหัวเราะแล้วเดินไปที่ลานจอดรถ

 

   ที่ฉันไม่เข้าไปด้วยเพราะลานจอดรถทั้งร้อนและก็ไกลมากด้วย ร่างบางยืนมองรถที่แล่นผ่านหน้าเธอ

ก้วยความเร็วพลางนึกในใจ 'จะรีบไปเฝ้ายมบาลกันหรือไงฮะ!!'   ก่อนที่ร่างบางจะยืนนึกว่าวันนี้จะทำ

เครปไอติมให้โทโมะกินหรือจะทำเครปราดน้ำผึ้งดี อยู่ๆฉันก็รับรู้ถึงแรง

ผลักจากด้านหลัง ทำให้ตัวฉันเสียหลักตกไปบนถนนทันที

 

ปรี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  

 

โครม!!!!!!!!!!

 

ความเจ็บแล่นไปทั่วร่าง พร้อมกับสติที่หลุดหายไปช้าๆ "โทโมะ....."

 

 

ส่วนคนที่เป็นคนผลักแก้วนั้น รีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว แต่มีพลเมืองดีเห็นเข้าเสียก่อน

 

"จับผู้หญิงคนนั้นไว้ ฉันเห็นเธอเป็นคนผลักผู้หญิงคนนี้ให้รถชน!!"

 

สิ้นคำของผู้หญิงที่เห็นเหตุการณ์ ก็มีผู้ชายพลเมืองดีรีบวิ่งเข้าไปรวบตัวเธอเอาไว้

 

"กรี๊ดด นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ จับฉันไว้ทำไมเนี่ย ปล่อย" เสียงโวยวายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

 

"ใครก็ได้โทรเรียกรถพยาบาลที"

 

 

 

มาทางด้านโทโมะ

รถของโทโมะขับออกมาจากลานจอดรถของห้างตรงไปยังประตูที่เค้านัดกับแก้วไว้ แต่เค้าต้องเบรครถ

กระทันหันเมื่อมีผู้คนจำนวนมากมุงดูอะไรบางอย่างอยู่  โทโมะรีบเปิดประตูรถลงมา ขายาวๆก้าวอย่างเร่ง

รีบเพื่อที่จะฝ่ากลุ่มคนจำนวนมากเข้าไป 'ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย' คำภาวนาในใจดังขึ้นอย่างต่อ

เนื่อง  ก่อนที่ร่างสูงจะแหวกวงล้อมเข้าไปได้สำเร็จ  ภาพตรงหน้าทำให้ร่างสูงหัวใจกระตุกวูบ

 

 

"แก้ว!!!!!!!!!!"  เสียงของร่างสูงตะโกนด้วยความเจ็บปวด  รุดเข้าไปประคองร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขน

 

"แก้วฟื้นสิ แก้วฟื้น"

 

"โมะขอร้องนะแก้ว ลืมตาสิคนดี" น้ำตาของร่างสูงไหลกระทบแก้มนวล น้ำตาแห่งความเจ็บปวด

 

น้ำตาของลูกผู้ชายที่กำลังจะเสียคนที่รักมากที่สุดในชีวิตไป

 

"อย่าทิ้งโมะไปนะแก้ว  ถ้าไม่มีแก้วโมะจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง"

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

ค้างงงงง 55555  ข่าวร้ายคือไรเตอร์ต้องมานั่งพิมใหม่เลยเสียเวลลาไปนิดนึง   ตอนจบรอนะจ๊ะ วันนี้แน่นอน ^O^  เม้นเยอะ คนแต่งดีใจ เย้( เริ่มบ้า)

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา