ตัดใจไม่ลงและคงไม่ยอม(short fic)
เขียนโดย 
CrazyGirl
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 00.16 น.
แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพ่อ แม่ และกิ่ง นั่งรออยู่หน้าห้องไอซียูด้วยความกังวลใจไม่แพ้กับร่างสูงที่นั่งเงียบมาตั้งแต่แก้วถูกพาเข้า
ไปในห้อง แต่ใครล่ะจะรู้ว่าภายในใจของเขานั้นร้องไห้อยู่ตลอดเวลา คนที่เป็นเหมือนลมหายใจของเขา
กำลังจะตาย 'อย่านะแก้วอย่าทิ้งโมะไป'
"เฮ้ย!! ไอ้โมะ!" เสียงของเขื่อนที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆร่างสูงพร้อมกับเพื่อนอีกสามคนที่เดินตามมา
"แก้วเป็นไงบ้างว่ะ?"
"ยังไม่รู้เลย"
"ไอ้โมะแก้วต้องไม่เป็นอะไรเว้ย เชื่อฉันดิ" เคนตะพูดปลอบเพื่อนของตนเอง
"ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น"
1เดือนต่อมา
งานปาร์ตี้เล็กๆที่ทุกคนจัดขึ้นเพื่อฉลองที่แก้วออกจากโรงพยาบาล (<< แต่อันที่จริงแก้วว่าจัดเพื่อสนอง
ความสุขของตัวเองมากกว่า)
"โป๊กกกก!"
"โอ๊ยยยย ยัยแก้วแตกฉันเจ็บนะ" เคนตะร้องลั่น เมื่อถูกร่างบางเขกโป๊กลงกลางหัว
"ก็เลิกกินสักทีสิ คนอื่นเค้าทำงานกันงกๆๆ มีแต่นายนั้นแหละที่มัวแต่กินไม่สนใจใครเลย"
"ก็มันหิว" เคนตะเถียงเสียงอ่อย
"ยังจะเถียงอีก" ร่างบางมองตาเขียวปั๊ด ส่งผลให้พ่อลิงน้อยยอมล่าถอยจากจานอาหารไปอย่างโดยดี
"แก้วไปทะเลาะอะไรกับไอ้ลิงน่ะ เดินหน้าบูดไปนู้นเลย" โทโมะเดินเข้ามาหาร่างบางที่ยืนจัดจานอาหาร
อยู่
"เรื่องไร้สาระน่ะโมะ แล้วนี่พวกนั้นจัดโต๊ะกันเสร็จหรือยัง?"
"เสร็จแล้ว โมะเลยจะมาตามแก้วไปนั่งพักเนี่ย พึ่งออกจากโรงพยาบาลมาไม่กี่วันเองเดี๋ยวจะเหนื่อยซะเปล่าๆ"
"ไม่หรอกโมะ ตอนแก้วอยู่โรงบาลแก้วก็นอนตนเบื่อแล้วให้แกว้ได้ทำอะไรบ้างเถอะ ก่อนที่แก้วจะเป็นง่อย"
"แต่แก้วรู้มั้ยว่าตอนนั้นโทโมะแทบบ้าเลยนะ ตอนที่ขับรถออกมาเจอแก้วนอนจมกองเลือดอยู่น่ะ" เสียง
ร่างสูงยังดูสั่นไหวเมื่อพูดถึงเหตุการณ์ในวันนั้นอีกครั้ง
"แต่นี่แก้วก็ไม่เป็นอะไรแล้วไง แข็งแรงดีแล้ว แล้วตอนนี้ก็ยืนอยู่ตรงหน้าโทโมะนี่ไง"ร่างบางพูดพร้อม
กับคว้ามือหนาขึ้นมาแนบแก้มของตัวเอง
"ถ้าตอนนั้นแก้วเป็นอะไรไป โมะคงอยู่ไม่ได้ โมะคงจะขาดใจตายตามแก้วไป"
"โมะอย่าพูดอย่างนั้นสิ โมะต้องรักตัวเองรักครอบครัวของโมะด้วย อย่ามาคิดอะไรบ้าๆเพราะ
แก้ว!!!"ร่างบางดุร่างสูง
"ก็มันจริงนี่ แต่ตอนนี้แก้วก็อยู่ตรงนี้แล้ว งั้นโมะก็จะไม่ไปไหนหรอก"พูดพร้อมดึงร่างบางมากอด
คางมนเกยบนไหล่บาง จมูกโด่งก็กดลงบนเส้นผมเพื่อสูดดมความหอมจางๆ
"โมะรักแก้วนะครับ"
"แก้วก็รักโมะเหมือนกันค่ะ"
ความรักของฉันกับเขา ถึงแม้จะมีอุปสรรคมาขวางกั้นมากมายสักเพียงไหน
ก็ไม่อาจทำลายความรักที่เราสองคนมีให้กันได้
ยามสุข.....เราก็จะสุขไปด้วยกัน
ยามเศร้า.....เราก็จะเศร้าไปด้วยกัน
ไม่ว่าจะยิ้ม..จะหัวเราะ..หรือจะร้องไห้ เราทั้งสองคนก็สัญญา
ว่า "เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป"
---------------------------------------------------------------------------The END ^O^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
