Bad plan แผนร้ายกับดักรัก

"กริ๊ด!!!พี่โทโมะ!!!หล่อมากเลยอ่ะ!"เสียงบรรดาสาวๆสวยๆที่อยู่ในงานต่างกริ๊ดกร๊าดกันออกมาถึงความหล่อของ'โทโมะ'ชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหมื่อนเทพบุตร
"เฮ้ย!ทำไมมีแต่คนกริ๊ดแกวะ"พอลเพื่อนสนิทชายของเขาถามเขาด้วยความอิจฉาว่าทำไมบรรดาสาวๆถึงชอบกริ๊ด!โทโมะกันนักทั้งๆที่พอลนั้นก็หล่อพอๆกับโทโมะ
"ชายหนุ่มรูปหล่อ บ้านรวย เพอร์เฟคไปซะทุกอย่างใครๆก็อยากกริ๊ดทั้งนั้นแหละ"ส่วนนี้ีซาลฟาร์เพื่อนสนิทของเขาอีกคนตอบแทนเขา
"สวัสดีค่ะพี่โทโมะ"ระหว่างที่เพื่อนของเขาทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่ก็มีหญิงสาวหน้าตาสวยก็เดินมาทักเขาด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรแต่สำหรับเขา เขาไม่อยากเป็นมมิตรกับผู้หญิงคนนี้หรอกเพราะผู้หญิงคนนี้คือ'นีน่า'น้องสาวของเนลโร น้องสาวของผู้ชายที่เคยทำร้ายหัวใจของเขากับผู้หญิงที่เขารักอย่างเจ็บปวด!!
"สวัสดี..."เขาตอบเธอออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบแล้วพยายามไม่มองหน้าของเธอ
"เย็นชาจังเลยนะค่ะ!...ยังลืมเรื่องพวกนั้นไม่ได้อีกเหรอ"นีน่าพูดกับเขาแล้วเอามือลูบไล้ไปตามแพงอกกว้างของเขาที่มีเสื้อเชิ้ตสีขาวปกคลุมอยู่
"ฉันไม่มีวันลืมคนที่ทำร้ายฉันหรอกนะ!"เขาพูดกับเธอแล้วเดินออกมาอย่างไม่ใยดี
 
               ทำไมคนพวกนั้นถึงชอบมายุ่งวุ่นวายกับชีวีตเขากันนัก!!!
 
..
.
"เนลโร...ทำไมนายถึงอยากให้ฉันเจอกับโทโมะ นายคิดจะลบล้างความผิดในอดีตเหรอ"เธอถามเนลโรผู้ชายที่กำลังทำผมให้เธออยู่
"ฉันไม่คิดจะลบล้างความผิดในอดีตหรอก...แต่ที่ฉันอยากให้เธอเจอโทโมะก็เพราะว่าฉันแค่อยากทำให้คนที่เขารักกันอยู่ด้วยกัน"
"มันไม่สายไปหน่อยเหรอ...และตอนนี้เขาก็คงลืมฉันไปแล้ว มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกที่ฉันจะเจอเขา"เธอหันไปพูดกับเนลโร
"โทโมะยังรักเธออยู่ ฉันเดาออก!เพียงแค่หมอนั้นยังจำเธอไม่ได้...ก็ดูเธอสิ จากผู้หญิงสวยๆกลายมาเป็นผู้หญิงเฉิมขนาดนั้นยังจำเธอแทบไม่ได้"เนลโรพูดแล้วทำผมให้เธอต่อ
"เนลโร...ทำไมนายถึงมาทำดีกับฉันล่ะ เมื่อก่อนนายบอกฉันว่านายเกียดฉันไม่ใช่เหรอ เกียดที่ฉันไปแย่งผู้ชายที่น้องสาวนายรัก"
"ใช่!เมื่อก่อนฉันเกียดเธอเพราะฉันรักน้องสาวมากฉันทนเห็นน้องสาวเจ็บปวดไม่ได้แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่มันใจตัวเองเหมื่อนกันว่าฉันจะเกียดเธอได้อีกหรือเปล่า?"เนลโรตอบเธอแล้วมองหน้าเธอผ่านกระจกใส
"ทำไมล่ะ?"
"ฉันว่าเราเลิกพูดเถอะ...อ่ะทำผมเสร็จแล้วส่วนชุดอยู่ในห้องน้ำเธอเขาไปเปลี่ยนได้เลย"เนลโรบอกให้เธอรีบไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องตอบคำถามเธอ
 
                   เธอจะให้เขาเกียดเธอลงได้ไงในเมื่อเขารักเธอ....
..
.
"ว้าว!!!แองเจิ้ลทำไมบรรยากาศภายในงานสวยอย่างนี้ล่ะ..."พอเซฟเดินเข้ามาในงานก็ต้องตกใจเพราะงานปาร์ตี้ยามค่ำคืนนี้ สวยมาก!ซึ่งแน่นอนว่าคนออกแบบคือแองเจิ้ลเพื่อนสาวของเธอเอง
"แน่ล่ะก็ฉันเป็นคนออกแบบ...เออ!แล้วแก้วล่ะ"แองเจิ้ลถามหาแก้วเพราะตั้งแต่เดินเข้ามาในงานแองเจิ้ลยังไม่เห็นแก้วเลย
"ยัยนั้นนะเหรอ...นั่งอ่านหนังสืออยู่อ่ะดิ ไม่ยอมมา"
 
"สวัสดีค่ะ!!!สวัสดีทุกๆคนที่อยู่ในงานปาร์ตี้หน้ากากยามค่ำคืนนี้นะค่ะฉันชื่อฟิคชั่นนะค่ะจะมาเป็นพิธีกรในงานนี้จนกว่าจะจบงานเลยล่ะค่ะ"พิธีกรสาวพูดเพื่อเปิดงานปาร์ตี้เนื่องในโอกาศวันครบรอบ100ปีของมหาลัย
"ว้าว!พิธีกรคนอยู่บนนั้นโครตสวยเลยวะเป็นรุ่นพี่ปี4ป่ะวะ"พอลที่ยืนอยู่หน้าเวทีถามซาลฟาร์ที่ยืนจิบไวน์อยู่ข้างๆ
"อืม ชื่อฟิคชั่นน่ะ เป็นดาวมหาลัย..."ซาลฟาร์ตอบพอลแล้วมองไปรอบๆงานก่อนจะไปสะดุดสายตาเข้ากับหญิงสาวที่ใส่หน้ากากสีขาวที่เพิ่งเดินเข้ามาในงานโดยมีชายหนุ่มอีกคนยืนขนาบข้าง
"โอ๊ะ!ไอ้ฟาร์นั้นใครวะ ขาวชะมัดเลยอยากเห็นหน้าวะ"
"ไม่รู้สิ แต่ฉันรู้สึกเหมื่อนเคยเจอเธอนะ"ซาลฟาร์พยายามนึกว่าเขาเคยเจอเธอที่ไหน
"เคยเจอที่ไหนวะ?"
"ฉันก็ไม่แน่ใจเหมื่อนกันเธอดูเหมื่อนใครบางคนน่ะแต่เป็นไปไม่ได้หรอกชั่งเถอะ"ตอนนี้ซาลฟาร์กำลังนึกถึง'แก้ว'อดีตคนรักของโทโมะเพราะผู้หญิงที่ใส่หน้ากากขาวนั้นดูเหมื่อนกับแก้วมาก
"ตอนนี้ก็มาถึงช่วงเวลาเต้นรำที่ทุกคนรอคอยกันแล้วนะค่ะ งั้นก็เชิญเต้นรำกันได้เลยค่ะ"พิธีกรสาวประกาศแล้วเดินลงมาก่อนที่บทเพลงเต้นรำจะบรรเลงขึ้น
"รุ่นพี่ครับช่วยเป็นคู่เต้นรำให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ^^"เมื่อพอลเห็นรุ่นพี่หน้าสวยเดินลงมาก็รีบไปขอเป็นคู่เต้นรำซึ่งรุ่นพี่ก็ตอบตกลง
"พอลมันออกไปเต้นรำแล้วนายไม่ไปบ้างเหรอ"โทโมะที่ยืนเงียบอยู่นานก็เอยปากถามซาลฟาร์
"หาคู่เต้นรำอยู่วะ...เห้ย!!โทโมะคนนั้นสวยมั้ยวะ"ซาลฟาร์พูดแล้วชี้ไปที่หญิงสาวหน้าตาสวยคนนึง
"ก็สวยดีนายไปขอเธอเต้นรำสิ"โทโมะพูดซึ่งแน่นอนซาลฟาร์รีบเดินไปขอเธอเป็นคู่เต้นรำทันที ตอนนี้ก็เหลือแต่เขาที่ยังไม่มีคู่เต้นรำในคืนนี้
..
.
"แก้ว...เธออยากจะออกไปเต้นรำมั้ย?"เนลโรถามเธอ
"ไม่ล่ะฉันเต้นรำไม่ค่อยเก่ง"เธอพูดแล้วหันไปหาอะไรทานต่อ
"ไปขอโทโมะเป็นคู่เต้นรำสิ!"
"เนลโร!!"
"ไปสิ!เชื่อฉันเถอะ"เนลโรพลักเธอออกไปให้เดินไปหาโทโมะซึ่งเธอก็บ้าจี้เดินไปหาโทโมะจริงๆ
"เอ่อ...มาเป็นคู่เต้นรำกับฉันได้มั้ยค่ะ"เธอถามเขาออกไป
"ได้ครับ"เขาพูดแล้วจูงมือเธอออกมาเต้นรำจนทำให้สาวๆที่อยากจะเต้นรำกับโทโมะอิจฉาเธอไปตามๆกัน
"พี่โม..เอ่อ...คุณชอบเต้นรำเหรอค่ะ"เธอเกือบจะเรียกเขาว่า'พี่โทโมะ'อยู่แล้วเพราะตอนที่เธอกับเขาคบกันเธอมักจะเรียกเขาแบบนั้น
"เปล่าหรอกครับ...ที่ผมเต้นรำเก่งก็เพราะว่า...เอ่อ...เมื่อก่อนผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอชอบการเต้นรำมากแต่เธอเต้นไม่เป็นผมเลยไปเรียนเต้นรำมาเพื่อนที่จะสอนเธอนะครับ"เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เขาบอกเธอก็อึ่งค้างไปสักพักเพราะผู้หญิงคนนั้นที่เขาพูดถึงคือเธอไงล่ะ  !
 
                   พี่ไม่เคยลืมฉันเลยเหรอ?...
 
"ผู้หญิงคนนั้นน่าอิจฉาจังนะค่ะ..."
"ครับ...แต่สุดท้ายผมก็ไม่ได้สอนเธอ เอ่อ นี้ผมพูดเรื่องของตัวเองเยอะไปหรือเปล่าครับ"
"อ๋อ..ไม่ค่ะ ฉันชอบเวลาที่คุณพูด"เธอยิ้มให้เขาอย่างออนโยนแล้วเต้นรำด้วยกันต่อโดยไม่มีใครพูดอะไร
"เห้ย!แกนั้นรุ่นพี่โทโมะนี้...เต้นรำกับใครอ่ะ"เซฟถามแองเจิ้ลเมื่อหันไปเห็นรุ่นพี่สุดหล่ออย่างโทโมะกำลังเต้นรำกับหญิงสาวที่ไหนก็ไม่รู้
"ว้าว...ขนาดเธอใส่หน้ากากยังดูสวยเลย ดูเหมาะสมกับรุ่นพี่ดีนะ"แองเจิ้ลหันไปตามที่เซฟชี้ก็พบกับผู้หญิงสวยตนหนึ่งที่เต้นรำกับรุ่นพี่โทโมะจนเธอต้องพูด ว้าว ออกมาเพราะเธอดูสวยจริงๆ 
"นี้!อย่าไปพูดแบบนี้ให้แก้วได้ยินนะ แกก็รู้ว่าแก้วมันดูเหมื่อนจะแอบปลื้มพี่โทโมะ"เซฟพูดกับแองเจิ้ลแล้วหันมาสนใจกับอาหารเบื้อหน้าของเธอต่อ
"เต้นรำกันมาจนจะจบเพลงอยู่แล้วผมยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร"
"คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ แค่คุณจำได้ว่าเคยเต้นรำกับผู้หญิงที่ไม่ได้บอกชื่อคุณก็พอ...เพลงจบแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะค่ะ"เธอพูดแล้วรีบเดินออกมาจากเขาส่วนเขาก็ได้แต่สงสัยว่าเธอเป็นใคร 
 
            เธอเป็นใครกันนะทำไมเขาถึงรู้สึกเหมื่อนเคยเจอเธอมาก่อน...
 
"สักวันเราคงได้กลับมารักกันเหมื่อนเดิมนะค่ะ พี่โทโมะ...."
 
 
 
.