Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                          8
                      นี่สินะ...
'เฮ้อ~ พี่ฟางหลับสักที -0-;'

เฟย์คิดอยู่ในใจและถอนหายใจออกมาเบาๆ กับอาการของพี่สาวตั้งแต่กลับบ้านมา เธอเห็นพี่ของเธอเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ข้าวปลาไม่ยอมทาน พอเธอเข้าไปหา ก็พบว่าพี่สาวของเธอยังคงนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง จนเธอต้องเข้าไปปลอบ กว่าพี่สาวของเธอจะหยุด ก็ทำเอาเธอเหนื่อยแทบแย่!

"พี่ไม่น่ามาเจอเรื่องแบบนี้เลย พี่ฟาง..." เฟย์พูดอย่างอดสงสารไม่ได้

~ฉันนั้นหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่...~

เฟย์หันตามสิ่งที่ส่งเสียงกรีดร้องออกมา นั่นก็คือโทรศัพท์ของพี่สาวของเธอ ซึ่งสายที่โทรเข้ามาก็เป็นใครไปไม่ได้ นั่นก็คือ...

-Poppy-

แต่ทีแรกก็ปล่อยให้ดังไปเรื่อยๆ แล้วหยุดลง และเฟย์ก็คิดว่าเขาคงจะไม่โทรมาแล้ว แต่ทว่า...มันกันไม่เป็นอย่างที่ใจเธอคิด เขากลับโทรมาเรื่อยๆ จนตอนนี้เธอแทบจะประสาทกินเสียแล้ว

"นายจะโทรมาหาอะไรเยอะๆ ฮะ นายหน้าหมีพูห์ กร๊าซซซซซซซซ~!! >[]<" เฟย์ตะโกนออกมา พลางกุมขมับ ราวกับคนที่กำลังจะเป็นบ้า(?)

ดเวยความรำคาญ เธอจึงค่อยๆ หยิบโทรศัพท์ของพี่สาวตนเองอย่างเบามือ ก่อนจะกดรับและกำลังจะเอ่ยปากด่า แต่ต้องเงียบลงเพราะความอยากรู้อยากเห็น (อ้าว...)

(ฮัลโหล ฟาง...พี่ดีใจนะที่ฟางกดรับสาย) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

"..." ส่วนเฟย์ก็เงียบถือโทรศัพท์ไว้แนบหู ตั้งใจฟังในสิ่งที่เขากำลังจะพูดกับพี่สาวของตน

(พี่รู้ว่าฟางคงไม่คุยกับพี่ แต่พี่จะคุย แค่ฟางไม่ตัดสายพี่ก็ดีแค่ไหนแล้ว...ฟาง พี่จะบอกว่าเรื่องที่ข่าวออกมาน่ะ ที่จริงแล้ว พิมเค้าลื่นล้มพี่ก็เลยเข้าไปช่วย แต่ดันเสียหลักไปล้มทับพิมเค้า ฟางเข้าใจพี่แล้วนะ) ปลายสายอธิบายยืดยาว แล้วค่อยถามทีหลัง แต่ไม่มีใครตอบ เขาจึงตั้งใจจะวางสาย (พี่จะวางแล้วนะ...ตู้ดๆๆๆๆ)

แล้วสายก็ถูกตัดลง...

'นี่ที่นายหมีพูห์พูดมาเป็นเรื่องจริงหรอเนี่ย!?'

เฟย์คิดก่อนจะหันไปมองพี่สาวของตนที่ได้เขเาไปสู่ห้วงนิทราไปแล้ว แล้ววางโทรศัพท์ของพี่สาวของเธอไว้ข้างๆ เตียง ก่อนที่ตัวเธอเองจะเดินออกจากห้อง ปิดประตูเบาๆ แล้วกลับไปที่ห้องของเธอเอง...



กรี๊งงงงงงงงงงงงงง!!!

เสียงนาฬิกาปลุกกรีดร้องเสียงดังไปทั่วห้องของร่างบาง ซึ่งทำให้ร่างบางที่กำลังหลับใหลอยู่ในห้วงนิทรา ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจและเดินไปหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว

สิบห้านาทีผ่านไป...

ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับใส่ชุดนิสิตของมหา'ลัยชื่อดัง แล้วค่อยไปหยิบกระเป๋า โทรศัพท์ของตน และออกจากห้องของตนเอง มุ่งไปยังห้องของน้องสาวตัวแสบ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ก็ต้องส่ายหัวให้อย่างเนือยๆ

'เฮ้อ~ ยัยหัวหอมเอ๊ย! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ยังไม่ยอมตื่น -0-'

"เฟย์...เฟย์..." ร่างบางเรียกชื่อน้องสาวตัวแสบ และสกิดเบาๆ

" zzZ " เจ้าตัวก็ยังคงนอนต่ออย่างสบาย แถมยังจะกรนออกมาอีกด้วย - -;;;

"ยัยเฟย์!" ทีนี้ร่างบางขึ้นเสียงใส่เล็กน้อย แล้วใช้หมอนทุบตัวน้องสาวตัวแสบของเธอ แต่เจ้าตัวไม่ยอมตื่น เพียงแค่ใช้มือของตัวเองตีมาโดนเธอจังๆ

"อื้ออออ..." เจ้าตัวครางออกมาเบาๆ แต่ก็ไม่ยอมตื่น

"ยัยหัวหอมมมมมม!!!!!!!" ร่างบางตะโกนออกมาดังๆ จนทำให้เจ้าตัวตื่นสะดุ้งขึ้นมา มองร่าบางอย่างงงๆ "ตื่นได้แล้ว! พี่ลงไปทำอาหารเช้าให้ก่อนก็แล้วกัน" เธอพูดก่อนจะเดินลงไปที่ห้องครัว

เมื่อร่างบางลงมาถึงห้องครัว และกำลังจะหยิบวัตถุดิบต่างๆ ออกมาจากตู้เย็น แต่ก็มีแม่บ้านหน้าตามีอายุหน่อยๆ คนหนึ่งรีบเข้ามาห้ามอย่างรวดเร็ว

"โอ๊ยยยย~ คุณหนูคะ ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวป้าทำให้เอง"

"ไม่เป็นไรค่ะป้าจัน แล้ว...คุณแม่ไปไหนหรอคะ?" ร่างบางถาม เพราะตั้งแต่เดินลงมายังไม่เห็นวีาแววของแม่ของเธอเลย

"คุณผู้หญิงไปที่บริษัทค่ะ เห็นว่ามีประชุมด่วน ท่านก็เลยรีบไป คุณหนูอยากกินอะไรหรอคะ เดี๋ยวป้าทำให้" ป้าจันอธิบายยืดยาว ก่อนที่จะถามออกมา

"เอ่อ...อาหารเช้าสองชุดก็ได้ค่ะ เผื่อของยัยเฟย์ด้วย แหะๆ"

"ค่ะ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวป้าไปทำให้ ^^" ป้าจันตอบก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว...

สิบนาทีผ่านไป...

ชุดอาหารเช้าทั้งสองชุดที่ป้าจันทำให้ ก็ถูกวางบนโต๊ะกินข้าวพร้อมกับช้อนซ้อมมีด ที่ถูกวางเอาไว้อย่างเรียบร้อย ก่อนที่ป้าจันจะเดินออกไป

"พี่ฟางจ๋าาาา~ เฟย์เย่มาแล้ว" สาวแก้มบุ๋มพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างวิ่งมากอดร่างบ่าง ซึ่งทำให้เธองงเอามากๆ

"วันนี้ไม่มีเรียนหรอเรา หืม?" ร่างบางถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นน้องสาวตัวแสบใส่ชุดเดรสแขนกุดสีหวาน

"ไม่มีเรียนค่า ^^" เฟย์ตอบยิ้มๆ ก่อนจะนั่งลง ตักเบคอนในจานเข้าปาก

"แล้วเราจะไปไหนน่ะ แต่งตัวซะสวยเชียว"

"ไปเดตกับกบน้อยน่ะ พี่ฟางให้เฟย์ขับรถไปส่งมั้ยล่ะ?" เฟย์ถาม ก็พี่สาวของเธอขับรถไม่เป็นนี่นา

"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่ไปเองได้ อ้ำ! พี่ไปก่อนนะ" ร่างบางตักคำสุดท้านเข้าปากก่อนจะบอกลาน้องสาวตัวแสบ ก่อนจะเรียกแท็กซี่ที่หน้าบ้าน แล้วค่อยขึ้นไป พลางบอกสถานที่ที่ไป ปล้วรถก็ค่อยแล่นไปสู่ท้องถนน...



ฟอดดดดดดดด~

ในขณะที่ร่างบางกำลังง่วนอยู่กับการอ่านหนังสือสอบอยู่ และอยู่ๆ ก็มีคนมาฉวยโอกาสหอมแก้มเธอ ซึ่งร่าบางก็รู้อยู่แล้วว่าคนคนนั้นเป็นใคร (จะเป็นใครไปได้ล่ะ นอกจาก 'ป็อปปี้') เพียงแค่หันไปมองหน้าเขานิ่งๆ แล้วหันกลับมาอ่านหนังสือต่อ จนทำให้ร่างสูงขนลุกซู่เลยทีเดียว

'กระต่ายน้อยไม่ด่า ไม่ขู่ ไม่พูดแบบนี้ มันน่ากลัวมากกว่าโดนด่าอีกนะครับ กระต่ายน้อยจ๋า~ TOT'

"ฟางอ่านอะไรอยู่หรอ?" ร่างสูงพยายามหาเรื่องมาพูดก่อนที่สถานการณ์จะดูแย่กว่านี้

"หนังสือ" ร่างบางตอบเสียงเรียบๆ จนทำให้ร่างสูงขนลุกซู่

"แล้วทะ..." ไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดประโยคต่อมาจนจบ ก็มีบุคคลที่สามเดินเข้ามา

"ป็อปปี้! คิดถึงจัง อีกไม่ถึงเดือนก็จะจบแล้วเนอะ ดีใจจัง" หญิงสาวคนนั้นวิ่งเข้ามากระโดดกอดคอร่างสูง

"พิม..." ร่างสูงออกเสียงห้ามก่อนจะมองไปยังร่างบสงที่นั่งอยู่

"อ้าวน้องฟาง! ขอโทษนะคะคือพี่ไม่เห็น พี่แค่..."

"ไม่เป็นไรค่ะ แต่เวลาจะทำอะไรกรุณาช่วยดูสถานที่นิดนึงนะคะ เดี๋ยวเค้าจะว่าคุณเอาได้" ร่างบางพูดออกมาก่อนจะเดินหนีหายไป ส่วนหญิงสาวนามว่า 'พิม' เธอแทบจะโผเข้าไปตบหน้าร่างบางแล้ว แต่เธอต้องสงบสติอารมณ์ซะก่อน เพราะว่าชายที่เธอรักนั่งอยู่ข้างๆ

'ยัยฟาง แก แก๊!!!!'

พิมคิดในใจอย่างแค้นจัด แต่เธอก็ทำได้แค่ตีหน้าซื่อต่อไผ เพื่อความสมจริง

"ฟาง ฟาง ฟาง!! โธ่เว๊ยยย!!!!!" ร่างสูงที่ได้แต่เรียกร่างบางที่เดินไป แต่เธอก็ไม่สนใจเขา จนทำให้ร่างสูงสบถออกมาเสียงดัง

"พิมทำให้น้องฟางเค้าโกรธป็อปหรอ พิมขอโทษนะ" พิมพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด พลางตีหน้าเศร้า ทั้งที่ในใจแสยะยิ้มร้ายกาจอยู่ ซึ่งเมื่อทำอย่างนี้ ทำให้ร่างสูงเย็นลง แล้วค่อยๆ เอ่ยออกมาเบาๆ

"เปล่าๆ ไม่ใช่เพราะพิมหรอก อย่าคิดมากเลยนะ"

"อื้ม" พิมพูดพลางส่งยิ้มให้



"นี่สินะ ที่เขาเรียกกันว่ามารยาหญิง หึ" โทโมะพูดออกมาเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่เขากับโทโมะ

ที่จริงแล้วเขาตั้งใจจะมาตามเพื่อนของเขา แต่ก็บังเอิญมาเห็นเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับเพื่อนของเขาพอดี ซึ่งตัวต้นเหตุมาจากผู้หญิงคนนั้นทั้งหมด!!!