Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                             7

                          เป็นลม

แอ๊ด...

 

เมื่อร่างบางเปิดประตูเข้าไปเพื่อนทุกๆ คนที่เคยนั่งคุยกันเป็นกลุ่ม ก็รีบแยกย้ายไปนั่งปบบเดิมทันที พลางยัดอะไรบางอย่างลงกระเป๋า

 

"เอ่อ...มีอะไรกันหรอ?" ร่างบางถามเพื่อนสาวของเธอด้วยความสงสัย

 

"แป๊ปนะฟาง" เพื่อนสาวของร่างบางพูดแล้วหันไปจับกลุ่มคุยกับเพื่อนอีกสองสามคนก่อนจะพูดออกมา ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็พยักหน้า "ฉันตัดสินใจแล้ว! ฟางฉันมีอะไรจะบอกเกี่ยวกับแฟนของแก"

 

"หืม? อะไรหรอหวาย" ร่างบางถามเพื่อนสาวของเธอที่มีนามว่า 'หวาย'

 

"อะ ลองอ่านดู" หวายหนังสือพิมพ์ของมหา'ลัย ส่วนร่างบางก็มองอย่างงงๆ ก่อนจะรับมาอ่าน

 

'โอ้-มาย-ก๊อด!!! มีคนตาดีไปเห็นหนุ่ม 'ป็อปปี้-ภาณุ' กับสาว 'พิม-พิมประภา' ที่มีข่าวด้วยกันอยู่บ่อยๆ มาสวีตหวานแหววกันที่คอนโดของสาวพิมเองเลยค่ะท่านผุ้ชม แล้วแบบนี้น้อง 'ฟาง-ธนัญภรณ์' จะว่ายังกันล่ะ คราวนี้!'

 

"ฟาง..." หวายครางชื่อเพื่อนสาวของตนออกมาเบาๆ เมื่อเห็นดวงตากลมสวยของร่างบางมีน้ำตาคลออยู่นิดๆ และมือไม้เพื่อนสาวของตนสั่นไปหมด

 

'นี่มันอะไรกัน...มันเกิดอะไรขึ้น!'

 

ร่างบางคิดในใจก่อนจะเริ่มรู้สึกเวียนหัว ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัวไปเรื่อยๆ จนดับลง...!!!

 

ตุบ!!

 

"ฟาง!!!!" ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ก็เรียกชื่อของร่าบางออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นอยู่ๆ เธอก็ล้มสลบไปเฉยๆ ก่อนจะมีคนมาช้อนตัวเธอไปยังห้องพยาบาล

 

"จริงสิ! ต้องโทรบอกยัยแก้วกับยัยเฟย์ก่อน!" หวายพูดเมื่อคืดได้ ก่อนจึะรีบกดเบอร์ของทั้งสองสาวโดยเริ่มจากแก้วก่อน

 

ตื้ด...ตื้ด...ตื้ด...

 

 

 

~แอบมีเธออย่างงี้ ก็ดีละ แอบมีเธอเอาไว้ แค่ในใจ หากว่าเธอรู้ตัว...~

 

เสียงริงโทนโทรศัพท์ของหญิงสาวร่างสูงโปร่งอย่าง 'แก้ว' ดังขึ้นในขณะที่เธอและเพื่อนสาวแก้มบุ๋มอย่าง 'เฟย์' กำลังนั่งเครียดกันอยู่

 

-Waii-

 

"ยัยหวายโทรมาทำไม!?" แก้วพึมพำออกมาก่อนจะกดรับสาย "ฮัลโหล"

 

(ยัยแก้ว!!! แฮกๆๆๆ) ปลายสายตะโกนเรียกแก้วเสียงดัง จนเจ้าตัวแทบสะดุ้ง

 

"ใจเย็นๆ แก ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูดออกมา" พูดเมื่อได้ยินแต่เสียงหอบของลายสาย

 

(โอเคๆ ฮึบ! ยัยแก้ว!! ยัยฟางเป็นลมตอนนี้อยู่ห้องพยาบาล) หวายพูดออกมาช้าๆ แล้วค่อยกลับไปหอบเหมือนเดิม

 

"หาาาาา!!! ว่าไงนะ! ฟางเป็นลมนอนอยู่ที่ห้องพยาบาล!" แก้วตะโกนออกมาอย่างตกใจ จนทำให้สาวแก้มบุ๋มขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อได้ยินประโยคของเพื่อนสาว

 

"อะไรนะ!" เฟย์

 

"ฟางเป็นลมตอนนี้อยู่ที่ห้องพยาบาล!" แก้วตอบอย่าลุกลี้ลุกลน

 

"ห้องพยาบาลตึกไหน ฉันจะไปหาพี่ฟาง!"

 

"ยัยหวาย ฟางอยู่ห้องพยาบาลตึกไหน" แก้วถามปลายสาย

 

(ห้องพยาบาลตึกคอมอ่ะแก รีบๆ มานะ) หวายตอบก่อนจะเร่งให้สองสาวรีบๆ ไป

 

"อือๆ เดี๋ยวไปๆ แค่นี้นะ" แก้วพูดแล้วรีบมุ่งหน้าไปยังห้องพยาบาลที่ตึกคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว...

 

ห้านาทีผ่านไป...

 

เนื่องจากตึกคอมและตึกที่สองสาวนั่งอยู่ อยู่ไม่ค่อยไกลกัน พวกเธอจึงเดินเท้ามาถึงได้อย่างรวดเร็วแล้วค่อยวิ่งเข้าไปในห้องพยาบาลที่มีเพื่อนสาวและพี่สาวของพวกเธอนอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดตา

 

"ยัยหวายเกิดอะไรขึ้น!!!" เมื่อเฟย์เห็นสภาพพี่สาวของตน ก็รีบถาม 'หวาย' เพื่อนสาวอีกคนหนึ่งของเธอ

 

"ก็...เมื่อเช้าฉันให้ฟางดูข่าวของ..." หวายพูดไม่ทันจบเฟย์กับแก้วก็ร้องอ๋อออกมาทันที "คือ...ฉันขอโทษ"

 

"ไม่เป็นไรหรอกฉันรู้ว่าแกหวังดี" เฟย์พูดยิ้มๆ พลางเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ เตียงผู้ป่วยแล้วกุมมือพี่สาวของตนเอาไว้ แล้วอยู่ๆ อาจารย์ห้องพยาบาลก็เดินเข้ามา "อาจารย์คะ แล้วนี่พี่สาวหนูเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ"

 

"ไม่หรอกจ่ะพรปวีณ์ ก็แค่เครียดมากจนเป็นลมก็แค่นั้นแหละ แต่อย่าให้ธนัญภรณ์เครียดมากๆ นะ เดี๋ยวจะเป็นไมเกรน อาจารย์ไปก่อนนะ" อาจารย์พูด

 

"ค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ" เฟย์กล่าวขอบคุณก่อนที่อาจารย์จะเดินออกไป

 

"เฮ้อ~ ดีนะว่าแค่เครียด" แก้วพูดอย่างโล่งอก

 

"แต่อย่าให้เครียดมากๆ ดีกว่า เดี๋ยวเป็นไมเกรนแล้วจะยุ่ง" หวายเสนอความคิดเห็น ส่วนสองสาวก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียน...

 

 

 

"อืมมมมมมมมมม..." เสียงของร่างบางดังขึ้นเบาๆ ก่อนเธอจะเปิดเปลือกตาขึ้นมาช้าๆ มองไปรอบๆ ก็ไม่เหลือใคร แม้แต่น้องสาวตัวจุ้นของเธอ

 

แล้วอยู่ๆ ภาพในหนังสือพิมพ์เมื่อเช้าก็เข้ามาหลอกหลอนเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนน้ำใสๆ ก็ไหลออกมาจากดวงตากลมคู่สวยอีกครั้ง

 

"ฮึก ฮือๆๆๆ" ร่างบางร้องให้กับฝ่ามือของตนเองก่อนจะมีคนเปิดประตูเข้ามา

 

"พี่ฟางเฟย์มาแล้ว ฮะ เฮ้ย!! พี่ฟางพี่เป็นอะไร!!!" สาวแก้มบุ๋มเดินเข้ามาทักทายพี่สาวของตนด้วยน้ำเสียงร่าเริง แราก็ต้องตกใจเมือเห็นพี่สาวของตนนั่งร้องอยู่

 

"เฟย์...เฟย์ ฮึก ฮือๆๆๆๆ" ร่างบางเอาเรียกชื่อน้อวสาวของตนแล้วร้องไห้ออกมา

 

"พี่ฟาง...พี่เป็นอะไรบอกเฟย์ได้นะ" เฟย์ดึงพี่สาวของตนเข้ามากอด แล้วถามออกไปด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

 

"เฟย์ เค้า...ฮึก เค้าไม่รักพี่แล้ว ฮืออออ~" ร่างบางพูดพลางสะอื้นเล็กน้อย แล้วค่อยปล่อยโฮออกมาเมื่อพูกจบ

 

"โอ๋ๆ พี่ฟางไม่เอาน่า อย่าคิดมากเลยนะ ไปกันดีกว่า เฟย์เรียนเสร็จแล้ว กลับบ้านกัน ^^" เฟย์ปลอบพี่สาวของตนก่อนจะเปลี่ยนเป็นชวนกลับบ้าน

 

"เอ่อ...แล้วเมื่อเช้าพี่ไม่ได้เรียน แล้วช่วงนี้สอบย่อยเยอะมากด้วย พี่ว่า..." ร่างบางพูดไม่ทันจบก็โดนน้องสาวของตนเถียงเอาซะเธอเถียงไม่ขึ้น

 

"เฟย์ให้หวายจดมาให้แล้ว พรุ่งนี้มีสอบด้วยนะ ดังนั้นกลับบ้านกันดีกว่า"

 

"เอ่อ...ก็ได้ ไปๆ" ร่ายางตอบตกลงและเดินออกจากห้องพยาบาล เดินไปยังที่ที่ยัยน้องสาสตัวแสบของเธอจอดรถเอาไว้

 

 

 

"ฟางไปไหนว่ะ ทำไมไม่มาหากู" ร่างสูงบ่นอยู่กับเพื่อนชายที่สนิทที่สุด นั่นก็คือ โทโมะ และ เขื่อน

 

"อาจจะเป็นเพราะข่าวเมื่อเช้าก็เป็นไปได้นะเว๊ย" โทโมะพูดถึงเหตุที่อาจเป็นไปได้

 

"นั่นสิ กูก็คิดเหมือนกัน" เขื่อนเห็นด้วยกับความคิดของโทโมะ

 

"กูถามให้เอามั้ย?" โทโมะถามร่างสูง ส่วนร่างสูงพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนที่จะเรียกใครบางคน "ยัยหวาย มาหาพี่หน่อย"

 

"คะ? วันนี้ยังไม่กลับอีกหรอ แฟนพี่ไปไหนอ่ะ" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพลางถามอย่างงงๆ

 

"โห่ ไม่รู้เหมือนกันแก้วหายไปไหนไม่รู้" โทโมะพูดถึงแฟนสาวของเขา

 

"แล้วพี่เรียกหวายมาทำไมคะ คุณพี่ชาย" หวายถามพี่ชายต่างสายเลือด (ลูกพี่ลูกน้อง) ที่ดป็นฝ่ายเรียกเธอมา

 

"เราเรียนคณะบัญชีใช่มั้ย?"

 

"ค่ะ ทำไมคะ"

 

"ฟางหายไปไหนหรอไอป็อปมันตามหานานแล้ว" โทโมะถามถึงกับทำให้หวายกลืนน้ำลายลงคอทันที

 

"เอ่อ...คือ...ขอโทษค่ะ หวายบอกไม่ได้" หวายพูดจบก็รีบเดินหายไปอย่างรวดเร็ว

 

"อะไรของยัยหวายว่ะ!?" โทโมะเดินกลับมาพลางเกาะหัวอย่างงุนงง

 

"ได้อะไรมั้ยว่ะ" ร่างสูงรีบถามทันที

 

"ไม่ว่ะ น้องกูบอกว่า 'ขอโทษค่ะ หวายบอกไม่ได้' แค่นั้นแหละ" โทโมะพูดและดัดเสียง ซึ่งทำให้หลายคนที่ได้ยิน สามารถหัวเราะได้ แต่เวลานี้ไม่มีใครหัวเราะออกหรอก

 

ร่างสูงจึงนั่งลงที่เก้าอี้ และก่ายหน้าผากของตนเอง

 

"เฮ้ย! ไอป็อปฟางอยู่นู่น!" เสียงของเขื่อนดังขึ้นและชี่ไปยังผู้หญิงสองคนที่กำลังเดินผ่านไปอยู่

 

"ไหนว่ะๆ เดี๋ยวกูมา" ร่างสูงลุกขึ้นวิ่งไปหาเธอทันที และตะโกนเรียกชื่อของเธอ "ฟางๆๆๆ !! รอพี่ก่อน!"

 

เมื่อร่างสูงเรียก ร่างบางได้แต่หันกลับไปมองร่างสูง ก่อนที่จะพยายามเดินผ่านไปให้เร็ว

 

"ฟางๆ เดี๋ยวให้พี่อธิบาย..." ร่างสูงพูดเกือบจะจบประโยค แต่เฟย์ก็ตวาดออกมาก่อน

 

"หยุดเลยนายป็อปปี้!!! นายจะอธิบายอะไรอีก รูปมันก็ชัดๆ อยู่แล้ว! หึ ฉันคิดว่าฉันไว้ใจนายมากนะ แต่นายทำให้พี่สาวฉันเจ็บขนาดนี้ความไว้ใจของฉันที่มีต่อนายก็หมดลงแล้วล่ะ หึ ไปกันเหอะพี่ฟาง" เฟย์ตวาดออกไป ก่อนที่จะเดินออกไปโดยไม่ลืมจูงมือพี่สาวตนไปด้วย

 

แต่รู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งของใครบางคนกำลังมองมาพลางแสยะยิ้มอย่างผู้กุมชัยชนะ

 

'หึ แค่นี้แกก็แพ้ฉันแล้วล่ะ ยัยฟาง ทีนี้ตัวของป็อปปี้ก็เป็นของฉัน'