Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                            22
                           ทำไม...
"ฟาง...ฟางอยู่ไหน ฟาง..." เอ่อยออกมาอย่างเหม่อลอย พลางกระดกเหล้าภายในแก้วหมดรวดเดียว เขาเป็นแบบนี้มานานตั้งแต่ 'ฟาง' ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด หายตัวไป

"ไอ้ป็อป มึงพอเถอะ" เขื่อนที่ต้องมานั่งมองเพื่อนตนเองกระดกเหล้าเข้าปากแบบนี้ทุกวัน พูดห้ามแบบนี้ได้ทุกวันแต่เพื่อนของเขาไม่ยอมฟังเลยน่ะสิ

"ฟาง...ฟาง..." แต่ร่างสูงก็ยังไม่สนใจคำพูดของเพื่อนตนเองเลย เอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากอย่างเดียว

นี่เขาทำตัวเหลียวแหลกไปตั้งแต่วันที่ร่างบางหายไปอย่างไร้ร่องลอย จนต้องมีเพื่อนทั้งสองคนมานั่งเฝ้า และค่อยหิ้วปีกไปส่งเขาที่ห้องตลอดทุกวัน

"ไอ้ป็อป มึงหยุดได้แล้วนะเว๊ย!" เขื่อนเริ่มขึ้นเสียงเล็กน้อยเมื่อเห็นเพื่อนของเขากำลังจะกระดกเข้าไปอีกแก้ว

"ม่ายต้องมายู่งงงง!!" ตวาดออกไป พลางกระดกเข้าปาก

"ไอ้ป็อป!! มึงหยุดทำตัวเหลียวแหลกได้มั้ย! ถ้าเกิดฟางกลับมาแล้วเห็นมึงในสภาพนี้ บางทีฟางอาจจะหนีหายไปโดยไม่กลับมาอีกเลย มึงต้องตั้งใจเรียนจนจบ เพื่อฟางนะเว๊ย!!!" โทโมะพูดออกมาเมื่อหมดความอดทน ที่ต้องเห็นเพื่อนของตนเองมานั่งกินเหล้าแบบนี้ทุกคืน

"เพื่อฟางหรอออออ~" ร่างสูงหันมามองหน้าโทโมะ ก่อนที่จะหันมามองแก้วในมือ ก่อนที่จะตัดสินใจวางแก้วในมือลง "กูต้องทามเพื่อฟางงงง..."

พึ่บ!!

ร่างสูงพูดแค่นั้น แล้วลงไปฟุ่บกับโต๊ะทันที ซึ่งการที่เขาฟุ่บกับโต๊ะลงแบบนี้เป็นเรื่องปกติไปแล้ว สำหรับโทโมะและเขื่อน

"มึงหิ้วไอป็อป กูไปเอารถเอง" โทโมะพูดแค่นั้น เขื่อนก็พยักหน้า ก่อนที่จะแยกย้ายไปเอารถ

'กูอุตส่าห์พูดซะขนาดนี้แล้ว เหลือแค่มึงที่ต้องเป็นคนคิดนะเว๊ย ไอป็อป...'



"ฟาง..." เรียกเพื่อสาวของตนเองเสียงเบาหวิว เมื่อเห็นเพื่อนของเธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง นี่ไม่ใช่ครั้งแรก เพื่อนของเธอจะเป็นแบบนี้ทุกวัน เวลาว่างๆ เพื่อนของเธอก็จะเหม่อลอย คิดอะไรอยู่เธอก็ไม่รู้

"เฮ้อ~ อ้าวมีน! แกมาแล้วทำไมไม่เรียกฉันอ่ะ" ร่างบางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ๆ ก่อนที่จะหันกลับมาเห็นเพื่อของเธอกำลังยืนมองเธออยู่

"นี่ฟาง แกเป็นแบบนี้มานานแล้วนะ แกคิดถึงพี่เขา แกก็ไปหาสิ" มีนบอก แต่ร่างบางก็ส่ายหัวพลางมองออกนอกหน้าต่าง

"ไม่อ่ะ ฉันกลับไปไม่ได้"

"เฮ้อ~ เอาเถอะๆ เอ้อ! วันนี้ฉันไม่อยู่นะ อยู่คนเดียวได้มั้ยอ่ะ ฉันไป..." ไม่ทันที่จะพูดจนจบประโยค ร่างบางก็แทรกขึ้นมาทันที

"ไม่หรอก ไปเดตกับพี่เคนตะให้สนุกนะ ฮ่าๆๆๆ" ร่างบสงพูดอย่างรู้ทัน

*** 'เคนตะ' ชายหนุ่มผู้ผิดหวังมาจากรักแรกที่กรุงเทพ เขาจึงย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่ ซึ่งกำลังคบหาอยู่กับ 'มีน' เพื่อนสาวของ 'ฟาง' ***

"ไอบ้า!!! >////<" ต่อว่าเพื่อนสาวของตนอย่างเขินๆ

"แหมๆ น่าแดงเชียวนะ อิอิ" ร่างบางยังคงล้อเพื่อนของตนเองไม่หยุด

"หยุดเลยนะฟาง!! ฉะ ฉันไปก่อนนะ" มีนรีบต่อว่าร่างบางต่อแก้เก้อ ก่อนที่จะรับวิ่งออกนอกห้องทันที

ส่วนร่างบางได้แต่นั่งยิ้มกับท่าทางของเพื่อนตนเอง ก่อนที่เรื่องราวเก่าๆ จะแวบเข้าหัว

'พี่ป็อป ถ้าเกิดฟางหายไป พี่จะตามหาฟางรึเปล่า?' ร่างบางถามคำถามออกไป จนทำให้ร่างสูงที่เดินกุมมือร่างบางอยู่หันมาด้วยความสงสัย ก่อนจะตอบคำถาม

'หาสิ! จะให้พี่พลิกแผ่นดินหาเราคนเดียว พี่ก็ยอม!' ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จนทำให้ร่างบางเผลอยิ้มออกมาอีกครั้ง

'ขี้ตู่รึเปล่า ฟางว่าถ้าฟางหายไป พี่ก็ไปมีกิ๊กใหม่ชัวร์ๆ อิอิ' ร่างบางพูด พลางยิ้มกว้างด้วยความสุข

"ขอให้เป็นอย่างที่พี่พูดไว้จริงๆ นะ พี่ป็อป ฮึก..." ร่างบางพุดออกมาลอยๆ ก่อนที่จะปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง...



สองเดือนถัดไป...

'แกอยากไปก็ไปสิ' มีนพูดกับเพื่อนของตนเอว ที่นั่งจ้องจอคอมพิวเตอร์มานานมาก

'ฮะ?! อะไร ใครบอกแกเล่า ไม่มี๊~' ร่างบางพูดเสียงสูง แต่สายตายังคงจ้องไปที่หน้าจอนั่นเหมือนเดิม

'สายตาแกมันบอกแบบนั้น มองซะตาละห้อยเลยนะ'

'แต่...' ไม่ทันที่ร่างบางจะค้านออกมา มีนก็รีบแย่งพูดขึ้นมาทันที

'ไม่มีแต่! แกต้องไป ฉันบังคับ!'

'อ้าว -0-'

แต่ก็ไม่รู้สงสัยว่าความคิดไปช้ากว่าตัวของตนเองแล้ว เพราะตอนนี้ร่างบางมาถึงยังมหา'ลัยพร้อมด้วยดอกไม้ช่อหนึ่ง แต่ช่วงเวลานี้ยัฃเป็นช่วงที่คนพึ่งจะมากัน แถมมาพร้อมๆ อีก คนก็เลยเยอะแบบนี้

"ยัยฟาง!!!!" หวายตะโกนเรียกชื่อร่างบางอย่างตกใจ เมื่อเห็นร่างบางยืนกอดช่อดอกไม้ พลางใส่แว่นกันแดดอยู่ "แกหายไปไหนมา รู้มั้ยว่ามีคนตามหาแกทุกวันเลย!"

"ฉันบอกไม่ได้" ร่างบางพูดพลางส่งยิ้มบางๆ ให้ ก่อนที่จะยื่นช่อดอกไม้ให้หวาย ส่วนหวายได้แต่รับมาอย่างงงๆ "ฝากเอาไปให้พี่ป็อปที"

"หา? ยัยฟาง!!" ในขณะที่หวายยังยืนนิ่งอย่างงงๆ ร่าบางก็รีบเดินผ่านฝูงชนพลุกพล่านจนเธอหาไม่เจอ "หายไปไหนแล้วนะ?"

หวายถามกับตนเอง ก่อนที่จะรีบวิ่งไปหาร่างสูง และเพื่อนของเขา โดยที่ที่นั่นมีน้องสาวและเพื่อนสนิทของร่างบางอีกด้วย

"หวาย แกรีบวิ่งมาทำไมอ่ะ?" แก้วถามอย่่างสงสัย

"แฮกๆๆ พี่ป็อป แฮกๆๆ ยัยฟางฝากช่อดอกไม้นี่มาให้ แฮกๆๆ" หวายพูดปนเสียงหอบหายใจ ก่อนจะส่งช่อดอกไท้ไปให้

"ฮะ!? ฟางมานี่หรอ! ฟางไปไหนแล้ว แล้ว.." ร่างสูงถามอย่างดีใจ

"ค่ะ ฟางมานี่ แต่ไม่รู้หายไปไหนแล้ว"

เมื่อหวายพูดจบประโยค ร่างสูงรีบวิ่งออกไปจากบริเวณนี้ทันที วิ่งออกไปเพื่อตามหาคนคนเดียวที่ผู้หญิงที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

จนมาถึงยังหน้าถนนทางเข้ามายังตึกคณะสภาปัตย์ บริเวณที่มีคนพลุกพล่าน ร่างสูงเห็นหญิงสาวผมยาวสลวย มองจากด้านหลัง เธอจะดูคุ้นมาก เหมือนกับ...

"ฟาง!!!" ร่างสูงตะโกนเรียกร่างบางอย่างดีใจ

ส่วนร่างบางที่ได้ยินเสียงอันแสนคุ้นเคยที่เรียกชื่อเธอ เธอจึงหันไปมองด้วยความงงงัน ก่อนจะต้องดรียกชื่อเขาอย่างตกใจ

"พี่ป็อป!!"

'เอาแล้วไง! ถึงคราวซวยของเธอจนได้ใช่มั้ยเนี่ย ฮึ่ยยยยย...'

ร่างบางที่เก็นร่างสูงกำลังพยายามวิ่งมาทางนี้ เธอจึงรีบโบกแท็กซี่แล้วขึ้นไปบนรถ ปิดประตูล็อกรถทันที

ต่างจากร่างสูงที่มาช้าเพียงนิดเดียว รถคันที่ร่างบางนั่งอยู่ก็แล่นออกจากจุดๆ นั้นไปซะแล้ว

"โธ่เว๊ย!!!!" ร่างสูงสบถอย่างโมโห

'ถ้าพี่เจอฟางอีก พี่จะไม่ปล่อยฟางเป็นครั้งที่สองแน่!!'

ร่างสูงคิดในใจ ก่อนที่จะมองช่อดอกไม้ที่ร่างบางฝากหวายมาให้ อย่างเศร้าๆ ก่อนที่จะสังเกตุเห็นการ์ดใบหนึ่งถูกปักไว้อยู่

'ฟาง รัก และ คิดถึง พี่ป็อปอยู่เสมอนะ โชคดีค่ะ...จากฟาง'

"รักกันแล้วทำไมต้องไปล่ะฟาง ฮึก..." เมื่ออ่านจบน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลลงมาอีกครั้ง พลางพึมพำเบาๆ กับตนเอง

แม่กระต่ายหนีไปแล้วอ่า
พ่อหมีดันมาไม่ทัน อีกนิดเดียวเอง เศร้าใจ
แต่เราว่ามีเรื่องที่น่าเศร้าใจกว่าอีก นั่นก็คือ...
พรุ่งนี้เปิเเรียนแล้วน่ะสิ แง้~ T^T
ตั้งแต่พรุ่งนี้อาจจะไม่ค่อยได้อัพนะ (ทั้งๆ ที่จะจบอยู่แล้วเชียว!)
เราจะพยายามมาอัพให้นะจ๊ะ
เจอกันตอนหน้าน้า...
[มาอัพกันให้จุใจ เพราะพรุ่งนี้เปิดเรียนแล้ว อิอิ]