Dear Friend แด่เธอ...เพื่อนรัก
10.0
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโรงเรียน
แก้ว : โทโมะ
โทโมะ : ว่าไงแก้ว
แก้วยื่นกล่องๆหนึ่ง ซึ่งข้างในบรรจุช็อกโกแลตให้โทโมะ “เพื่อนรัก” ของเธอ
แก้ว : ชิมดูสิ
โทโมะค่อยๆ เปิดกล่องแล้วชิมช็อกโกแลตในกล่องนั้น
โทโมะ : อืม!! อร่อยมากเลยแก้ว
คำพูดนี้ทำให้แก้วดีใจมาก
โทโมะ : ซื้อที่ไหนเนี่ย??
แก้ว : แก้วทำเองน่ะ อร่อยจริงหรอ??
โทโมะ : จริงสิๆ ที่เหลือเนี่ย โทโมะขอละกันนะ
ปิดกล่องลง พร้อมทำท่าจะเดินออกไป
แก้ว : เห้ย!! ไม่ได้นะโมะ!! เอาคืนมานี่เลย
แย่งกล่องช็อกโกแลตคืนมา
แก้ว : แก้วจะเอาไปให้พี่ป้อง ได้ยินพี่เขาบ่นๆว่าอยากทาน แก้วเลยลองทำดู ขอบคุณนะโทโมะที่ช่วยชิมให้ แก้วไปก่อนนะ
พูดจบแก้วก็เดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ โดยไม่หันกลับไปมองใบหน้าเพื่อนรักของเธอว่าจะมีสีหน้าอย่างไร
โทโมะ : เราไม่ใช่คนสำคัญของเขาสักหน่อย แล้วเขาคงไม่สนใจเราทำไม
ป้อง : ทำเองหรอแก้ว
แก้ว : ค่ะ อร่อยมั๊ยคะ
ตอบอย่างเขินอาย แต่สายตาก็พยายามมองว่าเขาจะตอบมันกลับมาว่าอะไร
ป้อง : ใช้ได้นะเรา ฝีมือดีเหมือนกันนี่
แก้ว : จริงหรอคะ
ป้อง : จริงสิ
ขยี้หัวแก้วเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
แก้ว : หัวแก้วยุ่งหมดแล้ว
ป้อง : ให้พี่หมดนี่เลยหรอ
แก้ว : ค่ะ
ป้อง : ขอบใจมากนะแก้ว พี่ไปละ
แก้ว : บายค่ะ
โบกมือลาก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน
ที่บ้านแก้ว
แก้วกดโทรศัพท์หาเพื่อนรักอย่างโทโมะ
โทโมะ : ว่าไงครับสาวน้อย
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาก็รับอย่างมีชีวิตชีวาทันที
แก้ว : โทโมะ พี่เขาบอกว่าอร่อยด้วยแหล่ะ
โทโมะ : ....................
แก้วเล่าให้โทโมะฟังอย่างออกรสออกชาติ แต่โทโมะกลับฟังอย่างเงียบๆ ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมาจากปลายสายเลย แล้วแก้วก็พูดให้โทโมะฟังต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ
แก้ว : โทโมะ ฟังแก้วอยู่รึเปล่าเนี่ย
โทโมะ : ฟังอยู่ครับ ว่าแต่มีเรื่องจะเล่าแค่นี้ใช่มั๊ย ถ้ามีแค่นี้ โทโมะขอตัวนะ ขอโทษด้วย
ว่าแล้วก็กดวางสายไปทันที
โทโมะ : เรามันก็แค่เพื่อน เป็นได้ก็แค่ที่ระบายความทุกข์ ความสุขของเธอ เธอมีความสุข ฉันก็ดีใจด้วยนะ แก้ว
แก้ว : เป็นอะไรไปเนี่ย อีตาผีดิบบ้า อารมณ์แปรปรวน ชิ!!
พูดจบก็วางโทรศัพท์ลงข้างๆเตียง แต่ยังไม่ปิด เพราะหวังในใจว่าโทโมะจะโทรมาง้อ แต่ไม่เลย แก้วนอนมองโทรศัพท์จนง่วงแล้วหลับไปเอง~
........................................................................................................................
เอ๊ะโอๆ เค้ากลับมาแย้ววว มีใครคิดถึงเค้าบ้างม้ายยย (ไม่เลย เศร้า TT)
แหะๆ แวะมาเปิดเรื่องใหม่ไถ่โทษ ทำเรื่องเก่าหายค้าบบบ เซงงง
ยังไงก็ฝากด้วยเน้อออ จะ'พยายาม'มาอัพบ่อยๆนะ อุอิๆ
จ๊วบบๆ ไปละ ฟิ่วววว~
แก้ว : โทโมะ
โทโมะ : ว่าไงแก้ว
แก้วยื่นกล่องๆหนึ่ง ซึ่งข้างในบรรจุช็อกโกแลตให้โทโมะ “เพื่อนรัก” ของเธอ
แก้ว : ชิมดูสิ
โทโมะค่อยๆ เปิดกล่องแล้วชิมช็อกโกแลตในกล่องนั้น
โทโมะ : อืม!! อร่อยมากเลยแก้ว
คำพูดนี้ทำให้แก้วดีใจมาก
โทโมะ : ซื้อที่ไหนเนี่ย??
แก้ว : แก้วทำเองน่ะ อร่อยจริงหรอ??
โทโมะ : จริงสิๆ ที่เหลือเนี่ย โทโมะขอละกันนะ
ปิดกล่องลง พร้อมทำท่าจะเดินออกไป
แก้ว : เห้ย!! ไม่ได้นะโมะ!! เอาคืนมานี่เลย
แย่งกล่องช็อกโกแลตคืนมา
แก้ว : แก้วจะเอาไปให้พี่ป้อง ได้ยินพี่เขาบ่นๆว่าอยากทาน แก้วเลยลองทำดู ขอบคุณนะโทโมะที่ช่วยชิมให้ แก้วไปก่อนนะ
พูดจบแก้วก็เดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ โดยไม่หันกลับไปมองใบหน้าเพื่อนรักของเธอว่าจะมีสีหน้าอย่างไร
โทโมะ : เราไม่ใช่คนสำคัญของเขาสักหน่อย แล้วเขาคงไม่สนใจเราทำไม
ป้อง : ทำเองหรอแก้ว
แก้ว : ค่ะ อร่อยมั๊ยคะ
ตอบอย่างเขินอาย แต่สายตาก็พยายามมองว่าเขาจะตอบมันกลับมาว่าอะไร
ป้อง : ใช้ได้นะเรา ฝีมือดีเหมือนกันนี่
แก้ว : จริงหรอคะ
ป้อง : จริงสิ
ขยี้หัวแก้วเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
แก้ว : หัวแก้วยุ่งหมดแล้ว
ป้อง : ให้พี่หมดนี่เลยหรอ
แก้ว : ค่ะ
ป้อง : ขอบใจมากนะแก้ว พี่ไปละ
แก้ว : บายค่ะ
โบกมือลาก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน
ที่บ้านแก้ว
แก้วกดโทรศัพท์หาเพื่อนรักอย่างโทโมะ
โทโมะ : ว่าไงครับสาวน้อย
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาก็รับอย่างมีชีวิตชีวาทันที
แก้ว : โทโมะ พี่เขาบอกว่าอร่อยด้วยแหล่ะ
โทโมะ : ....................
แก้วเล่าให้โทโมะฟังอย่างออกรสออกชาติ แต่โทโมะกลับฟังอย่างเงียบๆ ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมาจากปลายสายเลย แล้วแก้วก็พูดให้โทโมะฟังต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ
แก้ว : โทโมะ ฟังแก้วอยู่รึเปล่าเนี่ย
โทโมะ : ฟังอยู่ครับ ว่าแต่มีเรื่องจะเล่าแค่นี้ใช่มั๊ย ถ้ามีแค่นี้ โทโมะขอตัวนะ ขอโทษด้วย
ว่าแล้วก็กดวางสายไปทันที
โทโมะ : เรามันก็แค่เพื่อน เป็นได้ก็แค่ที่ระบายความทุกข์ ความสุขของเธอ เธอมีความสุข ฉันก็ดีใจด้วยนะ แก้ว
แก้ว : เป็นอะไรไปเนี่ย อีตาผีดิบบ้า อารมณ์แปรปรวน ชิ!!
พูดจบก็วางโทรศัพท์ลงข้างๆเตียง แต่ยังไม่ปิด เพราะหวังในใจว่าโทโมะจะโทรมาง้อ แต่ไม่เลย แก้วนอนมองโทรศัพท์จนง่วงแล้วหลับไปเอง~
........................................................................................................................
เอ๊ะโอๆ เค้ากลับมาแย้ววว มีใครคิดถึงเค้าบ้างม้ายยย (ไม่เลย เศร้า TT)
แหะๆ แวะมาเปิดเรื่องใหม่ไถ่โทษ ทำเรื่องเก่าหายค้าบบบ เซงงง
ยังไงก็ฝากด้วยเน้อออ จะ'พยายาม'มาอัพบ่อยๆนะ อุอิๆ
จ๊วบบๆ ไปละ ฟิ่วววว~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ