Dear Friend แด่เธอ...เพื่อนรัก

10.0

เขียนโดย Mochi~

วันที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 15.08 น.

  3 ตอน
  36 วิจารณ์
  9,433 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
โรงเรียน
 
แก้ว : โทโมะ
 
โทโมะ : ว่าไงแก้ว
 
แก้วยื่นกล่องๆหนึ่ง ซึ่งข้างในบรรจุช็อกโกแลตให้โทโมะ “เพื่อนรัก” ของเธอ
 
แก้ว : ชิมดูสิ
 
โทโมะค่อยๆ เปิดกล่องแล้วชิมช็อกโกแลตในกล่องนั้น
 
โทโมะ : อืม!! อร่อยมากเลยแก้ว
 
คำพูดนี้ทำให้แก้วดีใจมาก
 
โทโมะ : ซื้อที่ไหนเนี่ย??
 
แก้ว : แก้วทำเองน่ะ อร่อยจริงหรอ??
 
โทโมะ : จริงสิๆ ที่เหลือเนี่ย โทโมะขอละกันนะ
 
ปิดกล่องลง พร้อมทำท่าจะเดินออกไป
 
แก้ว : เห้ย!! ไม่ได้นะโมะ!! เอาคืนมานี่เลย
 
แย่งกล่องช็อกโกแลตคืนมา
 
แก้ว : แก้วจะเอาไปให้พี่ป้อง ได้ยินพี่เขาบ่นๆว่าอยากทาน แก้วเลยลองทำดู ขอบคุณนะโทโมะที่ช่วยชิมให้ แก้วไปก่อนนะ
 
พูดจบแก้วก็เดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ โดยไม่หันกลับไปมองใบหน้าเพื่อนรักของเธอว่าจะมีสีหน้าอย่างไร
 
 
โทโมะ : เราไม่ใช่คนสำคัญของเขาสักหน่อย แล้วเขาคงไม่สนใจเราทำไม
 
 
ป้อง : ทำเองหรอแก้ว
 
แก้ว : ค่ะ อร่อยมั๊ยคะ
 
ตอบอย่างเขินอาย แต่สายตาก็พยายามมองว่าเขาจะตอบมันกลับมาว่าอะไร
 
ป้อง : ใช้ได้นะเรา ฝีมือดีเหมือนกันนี่
 
แก้ว : จริงหรอคะ
 
ป้อง : จริงสิ
 
ขยี้หัวแก้วเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
 
แก้ว : หัวแก้วยุ่งหมดแล้ว
 
ป้อง : ให้พี่หมดนี่เลยหรอ
 
แก้ว : ค่ะ
 
ป้อง : ขอบใจมากนะแก้ว พี่ไปละ
 
แก้ว : บายค่ะ
 
โบกมือลาก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน
 
 
ที่บ้านแก้ว
 
แก้วกดโทรศัพท์หาเพื่อนรักอย่างโทโมะ
 
โทโมะ : ว่าไงครับสาวน้อย
 
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาก็รับอย่างมีชีวิตชีวาทันที
 
แก้ว : โทโมะ พี่เขาบอกว่าอร่อยด้วยแหล่ะ
 
โทโมะ : ....................
 
แก้วเล่าให้โทโมะฟังอย่างออกรสออกชาติ แต่โทโมะกลับฟังอย่างเงียบๆ ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมาจากปลายสายเลย แล้วแก้วก็พูดให้โทโมะฟังต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ
 
แก้ว : โทโมะ ฟังแก้วอยู่รึเปล่าเนี่ย
 
โทโมะ : ฟังอยู่ครับ ว่าแต่มีเรื่องจะเล่าแค่นี้ใช่มั๊ย ถ้ามีแค่นี้ โทโมะขอตัวนะ ขอโทษด้วย
 
ว่าแล้วก็กดวางสายไปทันที
 
 
โทโมะ : เรามันก็แค่เพื่อน เป็นได้ก็แค่ที่ระบายความทุกข์ ความสุขของเธอ เธอมีความสุข ฉันก็ดีใจด้วยนะ แก้ว
 
 
แก้ว : เป็นอะไรไปเนี่ย อีตาผีดิบบ้า อารมณ์แปรปรวน ชิ!!
 
พูดจบก็วางโทรศัพท์ลงข้างๆเตียง แต่ยังไม่ปิด เพราะหวังในใจว่าโทโมะจะโทรมาง้อ แต่ไม่เลย แก้วนอนมองโทรศัพท์จนง่วงแล้วหลับไปเอง~
 
 
........................................................................................................................
เอ๊ะโอๆ เค้ากลับมาแย้ววว มีใครคิดถึงเค้าบ้างม้ายยย (ไม่เลย เศร้า TT)
แหะๆ แวะมาเปิดเรื่องใหม่ไถ่โทษ ทำเรื่องเก่าหายค้าบบบ เซงงง
ยังไงก็ฝากด้วยเน้อออ จะ'พยายาม'มาอัพบ่อยๆนะ อุอิๆ
จ๊วบบๆ ไปละ ฟิ่วววว~
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา