เมื่อไหร่จะเข้าใจ

            ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหลังจากที่ฉันได้เข้ามาอยู่ในรั้วมหา’ลัยแห่งนี้ จะทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงไป

มากมายขนาดนี้ เป็นเพราะพรหมลิขิตหรือโชคชะตาหรืออะไรก็แล้วแต่ ทำให้ฉันต้องมาเผชิญหน้ากับเขา

คนนั้น คนที่ทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงไปตั้งแต่แรก แต่ต่อให้ฉันรู้สึกกับเขามากแค่ไหน มันก็คงไม่เป็นผล

อะไรหรอกมั้ง(?) จากที่เคยคิดไว้แบบนั้น จนมาถึงวันนี้สิ่งที่ฉันเคยคิดมันกลับไม่เป็นแบบนั้นเลย เพราะยิ่ง

นานวันเข้า ยิ่งได้ใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม ได้ทำความรู้จักกัน ไม่รู้ว่ามันเป็นแค่ความผูกพันหรือความรักกัน

แน่นะ!

            เฮ้อ! สงสัยฉันจะคิดมากเกินไปล่ะมั้ง... เจอกันวันนี้ก็คงเหมือนปกติแหละ เราก็คงจะคุยกัน

เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปหรอก อีกเดี๋ยวเขาก็คงมามั้ง แต่...วันนี้เขาจะไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉัน

หรือเปล่านะ? เอ๊ะ! หรือจะไปกับผู้หญิงคนนั้น แล้วฉันจะมานั่งคิดมากทำไมเนี่ย ฉันกับเขาเราไม่ได้เป็น

อะไรกันสักหน่อย ก็แค่เพื่อนร่วมคณะเท่านั้นแหละ!

            “เอ่อ...ดูเหมือนเธอกำลังหงุดหงิดอะไรสักอย่างเลยนะแก้ว”

            นั่นไง พูดถึงก็มาพอดีเลย แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดีแหละ ว่าทำไมนะ...ทำไม เรื่องที่ฉันคิดส่วนใหญ่มันเกี่ยวกับเขาทั้งนะ...

            “เปล่าสักหน่อย (.___.)”

            “อืม... ช่างเถอะ ไปกินข้าวกันดีกว่า”

            พอพูดจบเขาก็ดึงมือฉันให้เดินตามเขาไปเลย ว่าแต่ว่า ฉันได้บอกไปหรือยังนะว่าเขาชื่ออะไร

ยังไม่ได้บอกใช่ไหมล่ะ เขาคนนั้นก็คือ”โทโมะ”ไงล่ะ เดือนของคณะวิศวะฯ หล่อสุดๆไปเลยแหละ ฮ่าๆๆ นี่

ฉันชมหมอนั่นอยู่เหรอ สงสัยฉันคงคิดมากไปจริงๆ สินะ ถ้าถามว่าทำไมฉันกับเขาถึงสนิทกันนะเหรอ อืม...

ขอคิดก่อน มันก็นานอยู่นะ ตอนนี้พวกเราเรียนอยู่ปี 4 แล้วล่ะ อีกแค่เทอมเดียวพวกเราก็จะจบกันแล้ว ฉัน

ได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ทุกปีเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าปีนี้จะได้หรือเปล่า โอ๊ะ! ถึงโรงอาหารซะแล้ว ขอหยุดบ่น    

แปปนึงนะ

            “วันนี้กินอะไรดีล่ะ โทโมะ”

            “อืม...กะเพราไก่ดีไหม?”

            “มาทีไรเราก็กินแต่เมนูนี้กันสินะ J ไม่เปลี่ยนบ้างเหรอ?”

            “ไม่เอาดีกว่า กะเพราไก่นี่แหละ สุดยอดที่สุดแล้ว”

            “อือๆ แกไปซื้อสิ เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำเอง”

            หลังจากฉันบอกว่าจะไปซื้อน้ำ โทโมะก็เดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อที่จะไปซื้อข้าว ชีวิตประจำวัน

ของฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย แต่ก็ใช่ว่าฉันกับโทโมะจะเป็นเพื่อนสนิทกันแค่

สองคนนะ เรายังมีเพื่อนต่างคณะอีก 4 คน ฉันรู้จักกับสองสาวเพื่อนซี้เฟย์กับฟาง ยัยสองคนนี้เป็นฝาแฝด

กันน่ะ ฉันกับยัยสองคนนี้ซี้กันมาตั้งแต่รร.เก่า ส่วนอีกสองหนุ่ม ก็เพื่อนของโทโมะแหละ ชื่อป๊อปปี้กับเขื่อน 

ดูเหมือนว่าพวกเรา 6 คนจะตามกันมาเข้ามหา’ลัยเดียวกันเลยเนอะ แต่เราไม่ได้อยู่คณะเดียวกันหมดหรอก

นะ เฟย์ฟางอยู่คณะอักษรฯ ส่วนป๊อปปี้กับเขื่อนน่ะอยู่คณะสถาปัตย์เลยน้า อิอิ พวกเรามาเจอกันได้ยังไง

นะ? ตอนอยู่รร.เก่าพวกเราไม่ได้สนิทกันเลยสักนิด แล้วฉันกับเฟย์ฟางก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับพวกเขาด้วย

แต่ก็รู้จักกัน เพราะว่าสามหนุ่มนั่นนะ ตอนอยู่รร.เก่านี่ฮอตสุดไปเลยแหละ >_<

            “ป้าคะ โค้ก 2 แก้วค่ะ”

            ใช่แล้ว>.< ฉันกับโทโมะน่ะ เราชอบกินโค้กมาก ๆ เลย มันหวานกว่าเป๊ปซี่นะแต่มันซ่าน้อยกว่ามั้งนะ 

            “นี่จ้ะ 2 แก้วนะจ้ะ”

            “ขอบคุณค่ะ”

            ฉันยื่นเงินให้ป้าแล้วรับน้ำสองแก้วมา หลังจากนั้นฉันก็เดินหาโทโมะ เอ... เขานั่งอยู่ตรงไหนกัน

นะ? พอฉันหันหลังกลับไป ฉันเห็นเขายืนคุยอยู่กับรุ่นน้องอยู่... รุ่นน้องคนนั้นอีกแล้วเหรอ เหอะ! ที่บอกว่า

เป็นแค่รุ่นน้องนี่คงไม่ใช่จริง ๆ ใช่ไหม? ยื่นคุยกันสนิทซะขนาดนั้น ฉันไม่เชื่อนายแล้วโทโมะ!!! ฉันหมุน

ตัวอีกรอบแล้วก็เดินออกจากโรงหารไปเลย หึ! ยืนคุยกันไปให้จบนะ ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน อีตาบ้า!

            “พี่โทโมะคะ นั่นพี่แก้วนี่คะ ดูเหมือนรีบ ๆ ไปไหนก็ไม่รู้”