BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...

BECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC)
 
ตอนที่9
 
 
 
 
 
 
 
                 “อิตาลี...” ป๊อปปี้ขมวดคิ้วมุ่น เขาพลาดแล้ว..เพราะพูดอะไรไม่คิด เขาจะยิ่งทำให้เธอจำอะไรๆได้
 
เร็วยิ่งขึ้น นั่นก็หมายถึงระยะเวลาที่เธอจะจากเขาไปยิ่งเข้ามาประชิดตัวเร็วมากขึ้นเป็นเท่าตัว...
 
 
 
“เอ่อ คือ คือ”
 
 
 
“ฟางอยากไปค่ะ พี่ป๊อปสัญญากับเค้าแล้วนะ”
 
ป๊อปปี้ลอบถอนหายใจ เมื่อหญิงสาวดูเหมือนจะจำไม่ได้ เธอเพียงแต่ชะงักไปก็เท่านั้น
 
 
 
“เด็กอะไรขี้ตู่ชะมัด”
 
 
 
“เอ๊ะ ก็เมื่อกี้พี่ป๊อปเพิ่งจะพูดเองนะ”เขาเมินหน้าหนี แต่ก็โอบเอวบางเอาไว้อยู่ดี และดูเหมือนคนตัวเล็กจะรู้งาน
 
อ้อมแขนเล็กๆโอบกอดรอบเอวสอบของเขา ก่อนริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รีสุกจะกดลงบนริมฝีปากของเขาก่อนจะถอน
 
ออก
 
 
 
“สัญญาแล้วนะ”
 
 
 
“ครับ”มือหนาเอื้อมลงยีผมนุ่มสลวยเบาๆ ก่อนจะพาร่างเล็กของภรรยาไปที่รถยนต์คันหรู
 
 
 
“ฟางจะซื้อกุหลาบที่นี่หรือว่าที่กรุงเทพฯ”
 
 
 
“ที่นี่ก็ได้ค่ะ”เขายิ้มรับ ก่อนจะเปิดประตูรถคันโปรดให้ตุ๊กตาหน้ารถขึ้นไปนั่ง ก่อนจะเดินอ้อมกลับมานั่งประจำ
 
 
ตำแหน่งคนขับและออกรถไป
 
 
 
 
 
 
 
                      ใบหน้าสวยหวานบึ้งตึง มือเล็กเท้าเอวบาง พร้อมๆกับส่งสายตาบีบบังคับคนตรงหน้า
 
“เค้าอยากได้สีขาว”เสียงหวานเอ่ยกับสามีหนุ่มที่กอดอกมองร่างเล็กนิ่งๆ
 
“แต่พี่อยากได้สีแดง”น้ำเสียงเข้มเอ่ยโต้ตอบอย่างไม่ยี่หระ พร้อมๆกับหันหน้าไปบอกเจ้าของร้านที่ยืนมองสอง
 
สามี-ภรรยาอยู่ยิ้มๆ
 
 
 
“เอากุหลาบแดง ยี่สะ...”
 
 
“พี่ป๊อป ฟางอยากได้สีขาว นะคะ”ร่างเล็กๆเดินอ้อมเข้ามากอดแขนแกร่งของชายหนุ่มพร้อมๆกับซบใบหน้าลงบน
 
หัวไหล่แกร่งอย่างออดอ้อน ชายหนุ่มก้มลงมองร่างเล็กก่อนจะโคลงศีรษะเบาๆ หากทำอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็ได้ต้น
 
กุหลาบกลับบ้านกันตั้งนานแล้ว
 
 
 
“ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ”ร่างเล็กผละออกจากเขา ก่อนน้ำเสียงหวานจะเอ่ยถามสามีหนุ่ม
 
 
 
“ก็ได้ เอาสีขาวนะคะ งั้นเอากุหลาบสีขาว ยี่สิบต้นค่ะ”เธอเออออกับตัวเอง ก่อนจะหันไปบอกคุณป้าเจ้าของร้าน
 
 
“ได้ค่ะ รอสักคู่นะคะ”
 
 
“พี่ป๊อป เราเอาไปปลูกที่หัวหินด้วยดีมั้ย ไหนๆเราก็ไปบ่อยๆ”
 
 
 
“เอาไว้ไปคราวหน้าดีกว่าครับ ซื้อไว้ตั้งแต่ตอนนี้คงไม่ไหว”เสียงหัวเราะใสๆดังขึ้นข้างหู ก่อนดอกกุหลาบจะถูกจัด
 
บรรทุกให้อยู่บนรถคันหรู
 
 
 
“รถพี่เปื้อนเลย ฟางต้องล้างนะรู้ไหม”เขากระซิบบอกคนตัวเล็กเบาๆ เธอหันมาส่งค้อนให้วงใหญ่ ก่อนจะก้าวอาดๆ
 
ไปดูคนงานขนดอกกุหลาบใส่รถคันหรูสุดรักสุดหวงของสามี
 
 
 
“เหลือสองต้นน่ะครับ ใส่ไม่ได้อีกแล้ว”
 
 
 
“งั้นเอาไว้ในรถก็ได้ค่ะ”หญิงสาวบอกอย่างใจป้ำ ก่อนจะเหลียวหลังดูสามีหนุ่มที่กำลังชำระเงิน ดูเหมือนเขาจะไม่
 
สนใจเธอจึงไฟเขียวให้คนงานเปิดประตูหลังแล้วใส่ดอกกุหลาบสองต้นเข้าไป ก่อนจะรีบปิดประตู เธอเองยังนึกไม่
 
ออกเลย หากเขารู้เข้าแล้วเธอจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร แต่ดอกกุหลาบเธอเองก็รักสุดชีวิตเหมือนกัน ไว้เขาจับได้
 
เมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกทีละกัน
 
 
 
“อะไรตัวเล็ก หน้าซีดเชียว”หญิงสาวสะบัดหน้าแรงๆ ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในรถรอท่าสามีหนุ่ม
 
 
 
 
 
          “พี่ป๊อป ขนลงมาเลย”เสียงหวานเอ่ยกับสามีหนุ่ม ขณะที่เจ้าตัวยังยืนเท้าสะเอวสั่งอย่างเจ้านายและทาส
 
“ไม่ต้องมาสั่งเลย เดี๋ยวเถอะ”หญิงสาวรีบกุลีกุจอไปขนต้นดอกกุหลาบลงมาจากรถคันหรู สาวเท้าเร็วๆหนีสามีหนุ่ม
 
ที่ท่าทางเอาเรื่องอยู่พอตัว
 
 
 
“ทำไมมันมีแค่สิบแปดต้นล่ะฟาง หรือว่าร้านเขาให้มาไม่ครบ”เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อนึกขึ้นได้มาอีกสองต้นอยู่ในรถ
 
คันโปรดของเขา
 
 
 
“มะ ไม่รู้สิคะ เอ่อ พี่ป๊อปปลูกไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฟางจะไปเอาน้ำมาให้”เธอรีบวิ่งไปที่ประตูเชื่อมระหว่างห้องรับ
 
แขกและเดินไปหยิบน้ำจากตู้เย็น ก่อนจะเดินไปที่รถของสามีหนุ่ม สายตาเหล่ดูร่างสูงที่ยังง่วนกับการปลูกดอก
 
กุหลาบ เธอเปิดประตูรถออกก่อนจะหยิบต้นดอกกุหลาบออกมาจากรถ เศษดินเปื้อนบริเวณที่วางเท้าในห้อง
 
โดยสารเล็กน้อย
 
 
 
“โอ้ย จะถือยังไงเนี่ย”เธอมองขวดน้ำในมือและดอกกุหลาบต้นน้อยสองต้นในถุงเพาะชำ
 
 
 
“ให้พี่ช่วยไหมล่ะ” “ก็ดีค่ะ”เธอส่งต้นกุหลาบให้กับมือแกร่งที่ยื่นรับ
 
 
 
“พี่ป๊อป!”เธอเผลอเรียกอย่างตกใจ
 
 
 
“ก็ใช่น่ะสิ นี่เราแอบเอามาใส่ในรถพี่อย่างงั้นหรอ”
 
 
“เค้าขอโทษ...แต่มันไม่มีที่ใส่แล้วนี่นา”เธอก้มหน้าลงเมื่อสายตาปะทะเข้ากับดวงตาดุคมของสามีหนุ่ม แขนแกร่ง
 
ดึงร่างของเธอให้เข้ามาใกล้ตัวอีกครั้ง เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หน้าตาเขาจะเป็นอย่างไร แต่ก็คงจะน่ากลัวอยู่ไม่น้อย
 
เธอไม่เคยเห็นเขาโกรธมาก่อน เจอกับตัวเข้าจริงๆถึงกับพูดไม่ออกเลย
 
 
 
“ฟางรู้ไหมว่าพี่รักรถคันนี้แค่ไหน”น้ำเสียงที่เข้มขึ้นทำให้เธอไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขาเลย ป๊อปปี้ทอดสาย
 
ตามองใบหน้าแสนหวานที่ก้มหน้างุด ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ปลายจมูกโด่งรั้นแดงก่ำและเขาเดาว่ามันคง
 
แดงไม่ได้น้อยไปกว่านัยน์ตาหวานเลย ไม่คิดเลยว่าเธอจะแกล้งง่ายขนาดนี้...
 
 
 
“ว่าไง”เขาแกล้งเอ่ยเสียงเข้มอีกครั้ง
 
“ก็รู้ ฮึก แต่ว่าแค่เอาแผ่นรองเท้าเทเอาเศษดินออกก็ได้นี่คะ”น้ำเสียงเครือปนสะอื้นทำเอาเขาใจอ่อนยวบ
 
ไม่คิดว่าเธอจะร้องไห้หนักขนาดนี้
 
 
 
“เงยหน้าขึ้นก่อนคนดี เราร้องไห้ทำไมฮึ”เขาเชยคางมนขึ้น ก่อนจะกรีดนิ้วเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยหวานที่
 
แดงก่ำ
 
 
“ฮือๆ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องดุด้วย ฮึก”คนตัวเล็กได้ทีก็ผรุสวาทเขาไม่ยั้ง ก่อนหญิงสาวจะเดินแกมวิ่งเข้าไปในบ้าน
 
เธอคงโกรธไม่ใช่น้อยๆ เขาด่าตัวเองในใจเมื่อเล่นอะไรไม่รู้จักขอบเขต แล้วฟางคนใหม่ก็ง้อยากเหลือเกิน
 
 
 
“ซวยแล้วไงไอ้ป๊อป”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เห้ยยยยยย คนอ่านหาย กำลังใจหด อุตส่าห์เขียนเรื่องใหม่ไว้แล้วแท้ๆ จบเรื่องนี้ไม่ลงแล้วดีมั้ยเนี่ย
และก็ขอคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้นักเขียนคนนี้นะคะ ทุกคนน่ารักมากกกกก เรื่องนี้ไม่ค่อยวาบหวาน แต่หวานทุก
ตอนแน่นอนค่ะ ฝากติดตามด้วยนะ