BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.35 น.
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC)
ตอนที่8
หญิงสาวเดินเลียบชายหาดที่ทอดยาวไปนับสองกิโลเมตรซึ่งอยู่ด้านข้างของโรงแรมจิระคุณ หลังจาก
สามีหนุ่มต้องตรวจงาน เธอเลยถือเอาโอกาสนี้เที่ยวเล่นเสียเลย แต่เพราะเธอมาทะเลบ่อยไปหรือเปล่าถึงได้รู้สึก
เบื่อหน่ายเช่นนี้ ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆเมื่อโทรศัพท์เครื่องหรูส่งเสียงกรีดร้องขึ้น มือเล็กล้วงเครื่องมือสื่อสารขึ้นมา
ก่อนจะกดรับเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของสามีหนุ่ม
“ฟางอยู่ไหนครับ”ปลายสายเอ่ยถามอย่างร้อนอกร้อนใจ
“ฟางอยู่ที่ชายหาดค่ะ”
“งั้นพี่ไปหานะ”เธอยังไม่ทันตอบอะไร ชายหนุ่มก็กดตัดสายไปแล้ว เขานี่ชอบทำให้เธอแปลกใจอยู่เรื่อย
เหมือนเขาจะไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว หากแต่เธอไม่อึดอัดเลย...
เธอออกจะชอบเสียด้วยซ้ำไป
“อุ้ย!” ร่างเล็กล้มลงกองกับพื้น ก่อนจะหันหลังมาดูต้นเหตุที่ทำให้ร่างของเธอทรุดลงกับพื้นแบบนี้ ตอน
แรกที่กะว่าจะเอาเรื่องเสียหน่อย แต่พอเจอเข้ากับร่างเล็กอ้วนจ้ำม่ำของเด็กชายตัวน้อยที่ตรงรี่เข้ามาขอโทษเธอ
ทำเอาเธอใจอ่อนยวบ
“ขอโทษคับ”มือเล็กยกขึ้นไหว้อย่างน่ารัก เธอพยักหน้าเบา ก่อนจะส่งยิ้มให้เด็กน้อย
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอย่าเอาแต่วิ่งนะ เดี๋ยวจะสะดุดล้มเอา”เธอพยุงตัวลุกขึ้นก่อนจะย่อตัวให้เสมอกับเด็กน้อย
“คับผม”มือน้อยยกขึ้นตะเบ๊ะ ก่อนจะยิ้มหวานอวดฟันน้ำนมที่เรียงตัวสวย
“ไปเถอะครับ พี่ไม่โกรธแล้ว”ว่าแล้วร่างตุ้ยนุ้ยก็วิ่งจากเธอไป
“ไม่อยากมีลูกบ้างหรอครับ”เธอหันหน้าไปมองต้นเสียง ก่อนจะลุกขึ้นยืน ปัดเศษทรายที่ติดตามตัวออก
“พูดเป็นเล่น แค่นี้พี่ป๊อปยังไม่มีเวลาให้ฟางเลย”ชายหนุ่มเพียงแต่หัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะตวัดลำแขน
แกร่งโอบรัดรอบเอวบางของหญิงสาว
“เอ้า ไอ้เราก็นึกว่าอยากมี จะว่าไปแล้วรีบมีเลยก็ดีนะ เพราะตอนนี้พี่ก็แก่แล้ว เดี๋ยวไม่ทันเห็นลูกโตกัน
พอดี”มือเล็กยกมือขึ้นกันใบหน้าหล่อคมที่กำลังจะเอาเปรียบเธอ ก่อนจะผลักออก
“แก่ที่ไหนกัน ไม่ต้องมาหาข้ออ้างเลย”เล็บมนหยิกสีข้างของสามีหนุ่ม จนร่างแกร่งต้องผละออก
“โอ้ย ฟาง เดี๋ยวนี้หัดทำร้ายร่างกายสามีแล้วหรอ”
“เค้าเปล่านะ ว้าย!”เมื่อคิดได้ว่าเหตุการณ์ตอนนี้ไม่ปลอดภัยสำหรับเธออีกแล้ว เท้าเรียวจึงรีบวิ่ง
หากแต่มันสายเกินไปจริงๆ เมื่อร่างของเธอถูกดึงเข้าสู่อ้อมกอดของเขา
“บอกมาว่าอยากมีลูก”
“เอ๊ะ บังคับกันนี่นา”เธอดิ้นเร่าๆในอ้อมกอดของเขา หากแต่ไม่เป็นผล เมื่อจมูกโด่งเรียวนั้นจ้องแต่จะเอา
เปรียบเธอ
“ว่าไงนะครับ”เสียงเข้มเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเธอหยุดดิ้น หลังจากโดนเขาปล้ำหอมแก้มอยู่หลายที...
ไม่รู้จักอายฟ้าอายดินหรือไร
“เค้าอยากมี แต่...”
“แต่อะไร”เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มให้กับชายหนุ่มตรงหน้า คิ้วเข้มขมวดน้อยๆ
“ไม่มีแต่ โอ๊ะ!”เธอร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเธอพูดจบเขาก็ช้อนอุ้มร่างของเธอขึ้นมาทันที
“ปล่อยเค้านะ จะพาเค้าไปไหน ไม่อายคนอื่นหรือไง”
“อายอะไร ฟางก็เป็นเมียพี่ มีอะไรน่าอาย”เธอฮึดฮัดกับอกของเขา ดีที่บริเวณชายหาดมักจะมีแต่
นักท่องเที่ยวซะส่วนใหญ่ หากมีพนักงานโรงแรมอยู่ด้วยเธอคงได้อายมากกว่านี้อีกแน่ เมื่อเดินมาได้สักพักเธอก็
ต้องเงยหน้าขึ้นจากอกแกร่ง เมื่อพบว่าเสียงของผู้คนที่เริ่มพลุกพล่านกลับหายไป แทนที่ด้วยเสียงคลื่น
ซาดกระทบฝั่งเบาๆเท่านั้น
“เค้าเดินเองได้แล้ว”เธอเอ่ยบอกเขาเบาๆ ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน
“แถวนี้ไม่มีนักท่องเที่ยวหรอก ไม่ต้องหันรีหันขวางอย่างนั้นก็ได้ครับ”ดูเหมือนสามีหนุ่มจะรู้ดีไปเสียทุก
เรื่องเมื่อเธอสอดสายตามองไปรอบๆ
“พาฟางมาที่นี่ทำไมคะ”
“มาทำสัญญาว่าเราจะมีลูกด้วยกัน”เป็นอีกครั้งที่ร่างของเธอถูกกักไว้ภายใต้ลำแขนแกร่งของสามหนุ่ม
“ต้องทำด้วยหรอคะ”เธอถามอย่างอดสงสัยไม่ได้ ชายหนุ่มยิ้มก่อนนิ้วแกร่งจะปัดปรอยผมที่ปรกใบหน้า
สวยหวานออก
“ทำสิครับ เพราะพี่อยากมีลูกกับผู้หญิงตรงหน้าเพียงคนเดียว”
“แต่ถ้าลูกเตี้ยแบบฟางล่ะ” ป๊อปปี้โคลงศีรษะเบาๆกับภรรยาสาว เมื่อเจ้าตัวช่างสรรหาเรื่องมาคิดทำให้ตัว
เองลำบากใจ
“เตี้ยอะไรกัน แค่อายุ24แต่สูง164เท่านั้นเอง โอ้ย!”ชายหนุ่มร้องเสียงหลง เมื่อฝ่ามือเล็กฟาดเข้าให้ที่
หน้าอก
“ฟางไม่อยากมีแล้ว ปล่อยเค้าเลย”แขนเรียวดันเขาออกจากตัว
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ น่ารักออก ลูกเกิดมาจะได้น่ารักเหมือนแม่ไง”
“จริงๆนะ”
“จริงสิ เป็นอันว่าตกลงนะ”เขาเว้นวรรครอคำตอบจากคนตัวเล็ก
“ตกลงค่ะ”
ริมผีปากอิ่มเผยรอยยิ้มหวานหยด ใบหน้าหล่อคมเลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าสวยหวาน ริมฝีปากหยักลึกแตะ
ริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะกดจูบเบาๆ ชายหนุ่มขบริมฝีปากล่างของหญิงสาวเบาๆ ลิ้นหนาถูกส่งเข้ากักเก็บความหวานภาย
ในอุ้งปากเล็ก ดวงตากลมโตหลับพริ้มมือเล็กเกาะที่หัวไหล่แกร่งเมื่อรู้สึกว่าเธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืน
“พอแล้วเก็บไว้ต่อที่บ้าน”ป๊อปปี้เอ่ยปากแซวร่างเล็กทันทีที่ถอนจูบออก แขนแกร่งยังคงพยุงร่างเล็กที่
ทรงตัวไม่อยู่ ใบหน้าแสนหวานแดงก่ำจนเขาอดใจไม่ไหว ก้มลงสูดความหอมของแก้มสาว นิ้วแกร่งเกลี่ยริมฝีปาก
อิ่มที่บวมเจ่อน้อยๆ
“กลับได้รึยัง”หญิงสาวเอ่ยถามขณะที่ใบหน้าสวยหวานที่แดงก่ำก้มลงต่ำ
“เขินหรอเรา”เขาแซวหญิงสาวร่างเล็กก่อนจะโอบเอวบางนั่นเดินกลับไปที่ตัวโรงแรม
“ทำไมแถวนี้ไม่ค่อยมีคนหรอคะ”คนตัวเล็กเอ่ยถามขณะที่กำลังเดินผ่านบ้านพักพนักงานและผู้บริหาร
“ก็แถวนี้เฉพาะเจ้าหน้าที่”
“แล้วพี่ป๊อปไม่มีห้องอยู่ที่นี่บ้างหรอคะ”
“ก็ต้องมีสิครับ แต่พี่ไม่ค่อยได้มาหรอก...ต้องอยู่กับเมีย”ฝ่ามือเล็กฟาดเผียะเข้าให้ที่ต้นแขนของเขา
เขายกมือขึ้นลูบแขนป้อยๆอย่างเจ็บแสบกับมือเล็กๆของภรรยา
“พี่ป๊อปสัญญาแล้วนะว่าจะพาฟางไปเที่ยวที่ใต้”
“เอ้า พี่ก็นึกว่าเราอยากไปไกลกว่านั้นเสียอีก”เขายกมือขึ้นพาดไหล่มนของหญิงสาว ใบหน้าสวยหงานเงย
ขึ้นสบตาเขาอย่างงุนงง
“อยากไปอิตาลีรึเปล่า”
“อิตาลี...”
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
