BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...

BECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC)

 

ตอนที่3 สามี-ภรรยา(NC)

 

 

 

 

 

 

 

          ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อริมฝีปากหยักลึกเข้าครอบครองริมผีปากอิ่มของเธอทันที เมื่อเขาเอ่ยจบ

 

ประโยค ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ เสียงหวานครางกระเส่าแม้จะดังอยู่ในลำคอแต่ก็เรียกความ

 

ร้อนรุ่มในกายแข็งแกร่งได้เป็นอย่างดี ร่างเล็กระทดระทวยใต้ร่างแกร่งที่ยังคงปล้ำจูบหญิงสาวอย่างคนบ้าคลั่ง มือ

 

เล็กๆทุบแผ่นหลังแกร่งเพื่อบอกว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ ชายหนุ่มถอนจูบออกมาอย่างแสนเสียดาย

 

เปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอหอมกรุ่นที่เขามักจะทิ้งรอยตีตราไว้เสมอ

 

 

 

“ไม่เอาแล้ว เค้าหนาว”คนตัวเล็กเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ หากแต่อารมณ์ที่ฟุ้งซ่านกระเจิดกระเจิงไปแล้วของชายหนุ่มกู่

 

ไม่กลับอีกต่อไปแล้ว

 

 

 

“โธ่ ฟาง อย่าทรมานพี่เลยนะคนดี”ใบหน้าหล่อคมเงยขึ้นสบตาหวานอย่างมีความหมาย มือหนาเลื่อนลงถอดเสื้อ

 

กันหนาวตัวโคร่งของเขาที่เธอสวมไว้ออก บีบเคล้นทรวงอกอวบอิ่มเบาๆอย่างทะนุถนอม ริมฝีปากเฝ้าพรมจูบทั่วใบ

 

หน้าสวยหวานอย่างรักใคร่ ลมหายใจอุ่นๆรินรดใบหน้าของเขายิ่งทำให้ความอดทนของเขากำลังจะขาดผึ่ง

 

แต่ตอนนี้เขาจะยังวู่วามไม่ได้ เธอยังบอบบาง และครั้งนี้จะเป็นความทรงจำครั้งใหม่ของเขาและเธอ...

 

ความทรงจำที่เธอไม่ต้องเจ็บปวด

 

 

 

 

       

 

 

          มือหนาดึงรั้งเสื้อยืดสีขาวตัวเล็กที่หญิงสาวสวมอยู่กองไว้เหนืออกอวบเผยให้เห็นปทุมถันคู่งามที่เบียดชิด

 

กันอยู่ภายใต้กรวยผ้าสีหวาน ริมฝีปากหยักลึกขบเม้มเนินอกอวบอิ่มสร้างรอยระเรื่อสีกลีบกุหลาบที่บ่งบอกว่าเขา

 

เป็นเจ้าของหญิงสาวร่างบอบบางคนนี้ มือหนายังไม่หยุดเคล้นคลึงอกอวบคู่งาม ก่อนจะสอดมือไปที่แผ่นหลังขาว

 

เนียน สะกิดตะขอกรวยผ้าสีหวานก่อนผ้าชิ้นน้อยจะดีดตัวออกจากกัน เผยให้เห็นปทุมถันคู่งาม มือหนาเคล้นคลึง

 

อกอวบทั้งสองข้างเบาๆ ก่อนริมฝีปากหยักลึกจะเข้าครอบครองยอดอกสีหวานแสนเย้ายวน ขบเม้ม ดูดดึงจนคนตัว

 

เล็กครางกระเส่า ใบหน้าสวยหวายส่ายไป-มาอย่างทรมานกับความร้อนรุ่มในกายที่มากขึ้นทุกที มือเล็กซุกซนเลิก

 

ตัวยืดสีเข้มออกจากร่างแกร่งของชายหนุ่ม ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันกลัวว่าจะส่งเสียงดังเมื่อเขารุกหนักขึ้นไป

 

ทุกที มือใหญ่เลื่อนลงรูดกางเกงขาสั้นตัวเล็กออกจากเรียวขาเล็ก มือใหญ่ลูบไล้ต้นขาเรียวอย่างซุกซน

 

 

 

 

          “พอแล้ว อือ”มือเล็กผลักไสมือหนาที่ซุกซน เขาไม่สนใจเพียงแต่หัวเราะในลำคอน้อย เลื่อนตัวขึ้นซุก

 

ไซร้ซอกคอขาวขบเม้มสร้างรอยตีตราไปทั่ว ขบเม้มใบหูบอบบางเบาๆก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อ

 

เพราะฝีมือของเขาเอง มือหนาเลื่อนจากการเคล้นคลึงอกอวบลงไปที่ใจกลางกายสาว ปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่

 

เหลือบนกายสาวออก ก่อนจะส่งนิ้วเรียวสะกิดยอดเกสรสีระเรื่อเรียกเสียงครางหวานๆที่ดังขึ้นข้างหูซึ่งเพิ่มความ

 

ร้อนรุ่มในกายแกร่ง เขาไม่รอช้าส่งนิ้วเรียวเข้าสำรวจกายสาวแสนคับแน่นขยับเข้า-ออกเป็นจังหวะเบาๆ ก่อนจะ

 

ประกบริมฝีปากอิ่มปิดเสียงครางหวานๆที่กำลังทำให้เขาคลั่ง เสียงครางหนักดังขึ้นเมื่อลิ้นเล็กพยายามตอบโต้อย่าง

 

ไม่ประสีประสา เขาถอนจูบออก ก่อนจะเปลื้องเสื้อผ้าที่ปิดกั้นระหว่างเธอและเขาออกจนหมด ก่อนจะทาบทับลง

 

บนร่างเล็ก เลื่อนตัวลงอยู่ในระดับเดียวกันกับกลีบกุหลาบสีหวาน ลิ้นร้อนตวัดไล้เลียชิมความหวานของน้ำหวานที่

 

ร่างเล็กผลิตออกมาให้เขา นิ้วเรียวส่งเข้า-ออกในจังหวะเชื่องช้าทว่าหนักแน่น ร่างเล็กครางไม่ได้ศัพท์สายตาเฝ้า

 

มองคนที่คอยรังแกที่เธอ ร่างงามกระตุกเกร็งเมื่อผ่านเข้าสู่ปลายสายรุ้ง หัวสมองขาวโพลนเหมือนเธอกำลังล่อง

 

ลอยอยู่ในวิมานแห่งความฝัน ก่อนจะสบดวงตาคมของชายหนุ่ม ดวงตากลมโตคู่นั้นส่งสายตาหวานเชื่อมเมื่อเจ้าตัว

 

ตกอยู่ภายใต้อำนาจของความต้องการของร่างกาย มือหนาปัดปรอยผมที่ปรกใบหน้าแสนหวานออก ก่อนจะกดจูบ

 

ลงบนหน้าผากมน

 

 

 

          “เจ็บหน่อยนะคนดี”เขาพูดชิดใบหูบอบบางก่อนจะประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง เขาค่อยๆส่ง

 

กายแกร่งเข้าไปเยือนกายสาวแสนคับแน่นของคนตัวเล็กที่ชื้นแฉะไปด้วยน้ำหวานที่เป็นตัวบ่งบอกว่าเธอพรั่งพร้อม

 

แล้ว ร่างเล็กกระตุกเบาๆเมื่อเขาเข้าไปได้เพียงเล็กน้อย เล็บมนจิกลงบนแผ่นหลังของเขาร่างบอบบางเกร็งไปหมด

 

ทั้งตัว เขาถอนจูบออก ก่อนจะโอบกอดร่างเล็กไว้ขณะที่ค่อยๆส่งกายแกร่งเข้าหาเธอ

 

 

 

          “ไม่ต้องกลัวนะคนดี ปล่อยตัวตามสบายไม่อย่างนั้นฟางจะเจ็บ”เสียงสะอื้นดังขึ้นเบาๆข้างหูของเขาลำ

 

แขนเล็กโอบกอดเขาแน่นขึ้น เพราะเธอตัวเล็ก และเขาตัวโต ยิ่งห่างหายกับเรื่องพรรค์นี้ไปนานนับสองเดือนยิ่งทำ

 

ให้ช่องทางที่เล็กแคบอยู่แล้วยิ่งแคบเข้าไปกันใหญ่ เขาขบกรามแน่น ก่อนจะกลั้นใจส่งกายแกร่งเข้าไปในกายสาว

 

จนมิด เสียงหวานกรีดร้องเบาๆ ตามมาด้วยเสียงสะอื้นน้อยๆ เขาหมุนคว้านแก่นกายเป็นวงกลมหวังช่วยขยายช่อง

 

ทางเล็กแคบ แช่กายทิ้งไว้รอให้คนตัวเล็กได้ปรับตัว เมื่อเสียงหวานครางขึ้นเบาๆเขาได้โอกาสขยับกายแกร่ง

 

เข้า-ออกกายสาว จังหวะเพลงรักถูกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อร่างเล็กกำลังทำให้เขาคลั่ง

 

 

 

          “อ๊ะ เบาๆหน่อย เค้า อื้ม เจ็บนะ”เสียงหวานร้องบอกเมื่อทนกับจังหวะรักที่รุนแรงขึ้นของชายหนุ่มไม่ไหว

 

มือหนายึดสะโพกผายไว้กลัวเหลือเกินว่าเธอต้องเจ็บเมื่ออารมณ์ของเขากู่ไม่กลับอีกแล้ว เสียงครางกระเส่าดังขึ้น

 

ผสมกับเสียงคลื่นทะเลที่ซาดกระทบฝั่งในค่ำคืนแสนหวานและความทรงจำครั้งใหม่ของเธอและเขา

 

 

 

          “อ๊า/อ๊าห์”สายธารแห่งชีวิตถูกฉีดเข้าสู่ช่องทางแสนหวานทุกหยาดหยด ริมฝีปากหยักลึกกดจูบลงบนหน้า

 

ผากมนที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ ก่อนเขาจะถอดถอนแก่นกายออกจากร่างงามน้ำรักบางส่วนไหลทะลักออกมาเมื่อมันไม่

 

สามารถเข้าไปในกายสาวได้จนหมด เขาดึงเสื้อยืดตัวบางของเธอลงคลุมทรวงอกเต่งตึงคู่งามไว้อย่างเก่า หยิบเสื้อ

 

กันหนาวตัวโคร่งของเขาให้เธอสวมไว้ดังเดิม ก่อนจะจัดการความเรียบร้อยของตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ

 

ร่างเล็กที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว เขาโอบร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด คนตัวเล็กนั้นเหมือนจะรู้งานซุกซบใบหน้าลงกับอก

 

แกร่งของเขา ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราทันทีเมื่อร่างกายเหนื่อยล้าเต็มที เขาหลับตาลงก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้

 

แน่นขึ้น หลับตาเตรียมเข้าสู่ห้วงนิทราตามร่างเล็กไป...

 

 

 

 

 

 

 

          ลำแขนแกร่งโอบกระชับร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดให้แนบชิดยิ่งขึ้น สายตาคมทอดมองใบหน้าสวย

 

หวานอย่างรักใคร่ นิ้วเรียวปัดปรอยผมออกจากใบหน้าสวยหวาน ริมฝีปากหยักลึกกดจูบลงบนขมับของคนตัวเล็ก

 

 

 

         “อรุณสวัสดิ์นะยัยเด็กแสบ”

 

 

 

          “หือ เค้าไม่ใช่เด็กนะ”น้ำเสียงงัวเงียทว่าหวานหยดค้านขึ้นเบาๆ ริมฝีปากอิ่มกดจูบลงบนริมฝีปากของเขา

 

ตามหน้าที่ของภรรยาที่ดีตามแบบฉบับของเขา

 

          “ลืมไปเลย ไม่อย่างนั้นเมื่อคืน...”สายตาหวานส่งค้อนขวับๆมาให้ ก่อนเธอจะเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง

 

 

          “เพราะว่าพี่ป๊อปนั่นแหละ ฟางเลยไม่ได้ดูดาวหางตกเลย”

 

        

          “รอดูข่าวทางโทรทัศน์ก็ได้นี่” “แต่มันไม่ได้บรรยากาศนี่คะ”เสียงหวานเอ่ยอย่างเง้างอน

 

          “เรานี่เรื่องมากจริงๆเลย งั้นคืนนี้อีกคืน...โอ้ย!”เขาร้องเสียงหลงเมื่อมือเล็กตีแขนเขาดังเพี๊ยะ

 

          “ไม่เอาแล้ว ไปเก็บของเลย จะกลับวันนี้อยู่แล้วยังจะทะลึ่งอยู่อีก”

 

 

          “ทะลึ่งที่ไหน...มันเป็นเรื่องของสามี-ภรรยา”เขาก้มลงสูดความหอมจากแก้มนวลก่อนจะลุกขึ้น ยื่นมือไป

 

ให้คนตัวเล็กจับ

 

 

 

          “พี่ป๊อปลงไปก่อนสิ เดี๋ยวเค้าจะเก็บของตามลงไป”

 

 

          “เก็บอะไร เดี๋ยวพี่จะเก็บเอง แค่ผ้านวม หมอนกับผ้าห่มผืนเล็กๆ”เขาขมวดคิ้วมุ่นเมื่อใบหน้าสวยหวานขึ้น

 

สีจัดอย่างไม่ทราบสาเหตุ

 

       

          “เถอะน่า ลงไปได้แล้ว เค้าจะเก็บของตามลงไป”เขาเกาท้ายทอยอย่างงงๆก่อนจะเดินลงมาจากชั้นดาด

 

ฟ้าแต่โดยดี ร่างเล็กมองตามแผ่นหลังของสามีไป ก่อนจะหยิบอาภรณ์ชิ้นเล็กที่เขาถอดออกเมื่อคืนออกมาจากใต้

 

 

ผ่าห่มผืนเล็ก เธอสำรวจตัวเอง ก่อนจะหอบผ้านวม หมอน และผ้าห่มลงจากชั้นดาดฟ้าของบ้านหลังเล็กน่ารักไป...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"""""""""""""""""""""""""""""''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

บอกได้คำเดียวว่าขอโทษหลังเที่ยวเสร็จแล้วเริ่มขี้เกียจ อ่อนเพลีย อิอิ แต่สัญญาว่าหลังจากนี้จะ

 

มาอัพทุกวันเลยน้า อย่าเพิ่งทิ้งกันไป

 

ป.ล.อ่านนิยายเรื่องนี้ กรุณาเตรียมน้ำดับตา เพราะอิจฉาตาร้อน อิอิ ไม่รู้ใครเป็นเหมือนเรารึเปล่า