เรื่องวุ่น...กลายรัก

///Tomo part///

 

อีกฝั่งหนึ่งของโรงเรียน เป็นที่ศูนย์รวมของคนชอบบรถ เเละรักในการเเข่งรถรวมตัวกันอยู่ ผมเดินออกมาที่ข้าง

สนามเเข่ง เพื่อที่จะมาเจอผู้หญิงตัวสูงๆ ขาวๆ น่ารักเเต่ปากจัด เเละผมก็เดาถูก เธอซ้อมเเข่งรถอยู่เเต่ผมว่าคง

ระบายอารมณ์ไปกับรถมากกว่า ดูจากการเหยียบคันเร่ง เเละความเร็วเเล้ว ถ้าผมอยู่ในรถคันนั้นด้วย ผมคงอ้วก

เเตกตายเเน่นอน ผู้หญิงอะไรน่ากลัวชะมัด เเละผมก็เห็นเธอจอดรถ ผมเลยหยิบผ้าเย็นเเละน้ำเย็นเพื่อเอาไปให้

เธอ

 

"อะ"ผมยื่นให้เธอ

 

"ขอบใจ!!!เเต่ทีหลังไม่ต้อง"เธอรับน้ำเเละผ้าเย็นไปจากมือผม

 

"นี่ เย็นนี้ไปกินไอศครีมกันไหม??"ผมชวนเธอ

 

"ไม่!!ชั้นอยากินซาลาเปามากกว่า"

 

"งั้นไปกินซาลาเปากันก็ได้ ชั้นรู้จักอยู่ร้านนึง อร่อยมาก"

 

"ชั้นไม่อยากกินเเล้ว!!"เเล้วเธอก็ยื่นน้ำกับผ้าเย็นที่เช็ดเเล้วมาให้ผม เเล้วเดินออกไปเลย เเต่อย่าหวังในเมื่อโท

โมะคนนี้อยากได้อะไรก็ต้องได้ หึ!!ผมจะไม่มีทางยอมเเพ้จากเธอเเน่ สู้!!

 

"นี่เเก้ว เดี๋ยวก่อนสิ ชั้นมีเกมส์อยากให้เธอเล่น"ผมจับข้อมือเธอไว้

 

"เกมส์? นี่ชั้นไม่มีเวลามานั่งเล่นไร้สาระกับนายหรอก ไอ้ตุ๊ด"

 

"ที่ไม่เล่นเนี่ยหรือว่าไม่กล้า กลัวเเพ้"นี่เเหละไม้ตายของผม หึๆ

 

"ได้สิ!! คนอย่างชั้นไม่เคยกลัวเเพ้หรอกย่ะ"ได้ผลลล เธอตกลงเเล้ว เยสสส

 

"เเต่เกมส์นี้มันเป็นการพนัน พนันกันด้วยหัวใจ"

 

"ได้! นายให้ข้อเสนอนายมาเลย"

 

"ข้อเสนอชั้นมีอยูว่า เรามาเเข่งรถกัน ถ้าเธอชนะชั้นจะยอมทำตามเธอทุกอย่างที่เธอต้องการ เเต่ถ้าเธอเเพ้เธอ

ต้องมาเป็นเเฟนขั้น!!"เฮ้ออ บอกตรงๆผมไม่มั่นใจกะเกมส์นี้เลยจริงๆ หวังว่าเเผนของผมครั้งนี้มันจะรุ่งนะ ขอร้อง

เถอะขอให้เเผนของผมสำเร็จด้วยเถอะ

 

////Fang Talk///

 

ป๊อปปี้หายไปไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่าโดนบอกเลิกเเล้วจะคิดสั้นอ่ะ อ๊ากกก!!ไม่ได้นะ ชั้นไม่ยอมให้นายตายเเน่

เอ๊ะ! นั่นใครนั่งอยู่ตรงชิงช้าอ่า หลังคุ้นๆเเหะ ป๊อปปี้นี่

 

"นี่ มานั่งอยู่นี่เอง คนอื่นเค้าเป็นห่วงนะ อย่าหนีออกมาเเบบนี้ดิ"ชั้นพูดเเล้วไปนั่งชิงช้าตัวข้างเค้า

 

"เธอเป็นห่วงชั้นหรอ?"

 

"ปะ ป่าวซะหน่อย ก็เเค่กลัวว่าจะไม่มีใครมาเป็นพี่เลี้ยงชั้นหน่ะสิ"

 

"อืม เธอรู้เรื่องของชั้นกับพิมมั้ย?"

 

"ไม่อ่า นายมีอะไรอยากจะระบายหรือป่าว ชั้นรับฟังได้นะ"

 

"...ชั้นกับพิมไม่ได้เป็นเเฟนกันเพราะรักหรอก เเต่ที่เป็นเพราะเเค่อยากอยู่เงียบๆไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับ

ชั้นเเละพิม เเละชั้นก็ได้ให้ข้อเสนอนี้ไว้ เเล้วเธอก็ตกลงเเต่มีข้อเเม้ว่าถ้าใครเจอคนที่เรารักจริงๆเเล้วก็ให้เลิกยุ่ง

กันซะ เเต่ชั้นดันรักพิมเข้าจริงๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนชั้นคงร้องไห้เลยเเหละ เเต่ทำไมตอนนี้ชั้นถึงนั่งยิ้มได้ก็ไม่รู้"

 

"ชั้นเข้าใจนายนะ "ชั้นพยายามปลอบใจเค้า

 

"อืม ขอบใจนะ"เค้าบอกเเล้วยิ้มให้ชั้น

 

"อ่ะ ชั้นให้"ชั้นยื่นอมยิ้มไปให้เค้า

 

"อมยิ้ม??"ก็ใช่น่ะสิ นายเห็นเป็นอะไรละ เศร้าจนบ้าเเล้วป่าวเนี่ย

 

"ก็อมยิ้มอ่ะดิ ชั้นให้เนี่ยนายอมเเล้วจะได้ลืมทุกอย่างเลย นายจะได้ยิ้มเยอะๆ เเล้วมานั่งเถียงกับชั้นต่อได้ไง วัน

นี้เห็นเศร้าเถอะเลยสงบศึกวันนึงล่ะกัน"เค้าไม่ตอบเเต่ยิ้มให้ชั้น

 

"อย่าลืมนะนายต้องยิ้มเยอะๆ ชั้นเป็นห่วง ไปล่ะ"ชั้นพูดรัวๆ เเล้ววิ่งออกมาเลย อ๊ายยย!!ชั้นพูดอะไรออกมาเนี่ย

น่าอายชะมัด>//<

 

///Koen Talk///

 

ตอนนี้ผมอยู่กะโทโมะ เเละ ป๊อปปี้ เฮ้อตอนนี้ไอ้ป๊อปกลับมาเป็นปกติคนเดิมเเล้วเเหละ เเต่ดันมีเรื่องของไอ้โมะ

มาให้ปวดหัวอีก โอ้ยย เขื่อนน้อยเครียด

 

"อะไรนะ!!เเกบ้าป่าว?คิดยังไงท้ายัยนั่นเเข่งรถเนี่ย"

 

"เออน่า ช่วยหน่อยดิ"

 

"ไอ้โมะ เเกก็รู้ว่าเเก้วเป็นถึงนักเเข่งรถหญิงของโรงเรียนเลยนะเว้ย ส่วนเเกมันก็เเค่คนที่ชอบขับรถโชว์สาวๆใน

บาร์กับผับ!!"ผมด่ามันที่ทำอะไรเเล้วไม่ค่อยคิด

 

"เออรู้ เเต่ชั้นรู้จุดอ่อนยัยนั่นเยอะพอสมควรเลยนะ ซึ่งมันอาจจะทำให้ชั้นชนะได้"ดูมันๆ ยังจะหวังอีกนะ

 

"ไปถอนคำพูดกะยัยนั่นยังทันนะ"ไอป๊อปเตือนบ้าง

 

"เออ เดี๋ยวกูไปช่วยพูดให้ก็ได้"ผมบอกมัน

 

"ไม่!! ยังไงเเก้วก็ต้องมาเป็นเเฟนชั้นให้ได้" ดูมันเพื่อนเตือนเเล้วยังไม่ฟังอีก

 

"เฮ้ย ไอป๊อปจะไปไหนว่ะ"ผมทักเมื่ออยู่ดีๆมันก็ลุกออกไปจากโต๊ะ

 

"เมื่อกี้เห็นฟางเดินผ่านหน่ะ เลยกะจะไปทักหน่อย"เเล้วมันก็เดินไป อะไรของมันว่ะ ทักอะไรในเมื่อก็เจอกันทุก

วัน เช้ายันเย็น เเล้วผมก็มองตามมันไป ฟางลงไปนั่งข้างเเก้วกับเฟย์ ฟางมาถึงก็คุยอะไรก็ไม่รู้ กับเเก้วที่นั่งกด

โทรศัพท์เล่น กะเฟย์ที่นั่งกินขนมอยู่(คนอะไรขนาดกินยังน่ารักเลยอ่า อิอิ) เเล้วไอป๊อปก็เดินไปถึงตัวฟางเเล้วก็

คุยอะไรกันไม่รู้

 

"เห้ยย ชั้นรู้เเล้วว่ะ ว่าทำไมตอนที่พิมมาบอกเลิก ไอป๊อปถึงไม่ร้องไห้"โทโมะพูดขึ้นมา

 

"ทำไมว่ะ" ผมถามมัน

 

"เพราะรักไง" เพราะรักหรอ?ผมฟังคำตอบของโทโมะ เเล้วมองไปที่ป๊อปปี้กับฟางที่ยืนคุย หรือยืนทะเลาะกันอยู่

ก็ไม่รู้ อาจจะเป็นอย่างที่โทโมะบอกก็ได้ ทีงี้ทำมาเป็นฉลาดนะ เเละสายตาผมก็ดันไปเห็นเเก้วกะเฟย์เย่ของผม

กำลังเดินมา ใช่เพราะรัก ผมรักเฟย์เย่ของผม!!!

 

--------------------------------------------------------------------------------------------

เราขอ3เม้นนะ เเล้วเราจะมาอัพใหม่ เเค่3เม้นเราก็ชื่นใจเเล้ว อิอิ