รักนะยัยเอ๋อ

  แอ่น แอน แอ๊นนนน(เสียงเปิดตัว)
สิ่งมีชีวิตที่เข้ามาคือ...ชายชุดดำหนึ่งโหลแล้วไอ้เซเลบก็เดินเข้าไปยืนหัวแถวแล้วก็เก็กท่าเหมือนตัวเองเป็นจางกึนซอกไอ้ลิ่วล้อ2คนที่ยืน
ประกบซ้ายขวาก็คุกเข่าลง ควักพลุกระดาษขึ้นมาและ
 
  ปังงงงง(เสียงพลุกระดาษ)มันจุดพลุกระดาษค่ะ
ประเด็นที่ฉันอยากถามคือ..ทำอะไร(วะ)และประเด็นต่อไปที่อยากบอกคือ..โซนผู้ป่วยทางจิตอยู่ชั้นถัดไปค่ะ(เฮ้อ!เหนื่อยจิต)
   "ฉันมารับเธอไปอยู่บ้านฉันตามคำสัญญาไง"
   "เอ่อ...แล้วให้ฉันไปยังไงอ่ะ ขาฉันหักนะ"
   "รถเข็นไง"
   "แล้วไหนอ่ะ"
   "อ้าว สมพงศ์รถเข็นอ่ะ"
   "อ..เอ่อ อยู่ที่ลานจอดรถครับ"เอ่อพูดไม่ออกเลยวุ้ย มารับคน
ขาหักแต่ไม่เอารถเข็นมาด้วยเจริญค่าาาาา
  "รีบไปเอามาเซ่"นี้คงเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นด้วยกับนายนะไอ้เซเลบ
  .
  .
  .
ณ บัดNOWฉันก็นั้งอยู่บนรถกิ้งกือเรียบร้อย(คือรถมันยาวๆนะความจริงมันเรียก ลี มู ซี ซีอะไรซักอย่างเนี้ยแหละ
  "รถกิ้งกือของนายแบาะนุ่มดีนะ"
  "มันคือรถลีมูซีนโว้ย รู้มะว่ามันแพงขนาดไหนราคาเนี้ยนะ.."
  "ฉันไม่อยากรู้ มันไม่ได้ช่วยให้ขาของฉันหายเป็นปกติ"แต่ถ้าพูด
แล้วมันทำให้ขาฉันหายละก็ฉันจะฟัง3เวลาหลังอาหารเลยเอ้า
  "..."
  "..."เงียบงันอึมครึมอะไรเช่นเน้ในรถกิ้งกือมีอะไรให้เล่นบ้างนะ
(''  )(  '')มองซ้ายมองขวาไม่มีอะไรเล่นเลยอ่ะไอ้เซเลบนี้ก็(เสือก)หลับอีก(เฮ้อ!เสียดายจัง)
  .
 
  .
 
  .
  สุดท้ายฉันก็นั้งเป็นนังใบ้จนมาถึง บ..บ้าน!!!โอ้พระเจ้านี้บ้านคนหรอเนี้ย ฉันไม่ได้หลงมาพระราชวังเบกกิ้งแฮมรึเปล่าเนี้ย('0')อึ้ง
คะอึ้ง อึ้งจริงๆนะโว้ยยยยย ฮึก อึ้งจนปวดฉี่เลยอ่ะทำไงดีฉันหมุนล้อรถเข็นไปตามทางเดินของพระราชวังเบกกิ้งแฮม เอ๊ย บ้านไอ้เซเล-บ โอ๊ยห้องน้ำอยู่ไหนเนี้ยเข็นจนฉี่เเทบเล็ดฮือๆๆห้องน้ำอยู่หนาย
แต่...ก่อนจะหาห้องน้ำต่อฉันคงต้องถามตัวเองว่าฉันอยู่ส่วนไหนของ
บ้าน(วะ)เนี้ย แต่..ฉันไม่ได้หลงนะแค่จำทางออกไม่ได้ช่วยด้วยยย
...........................................................................
เอ้า!นางเอกหลงทางแล้วจ้าใครอยากรู้เป็นไงติดตามนะ เค้าไปล่ะ
รักทุกคนจุ๊บๆ