รักนะยัยเอ๋อ

    หลังจากที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลา 3 วันก็มี(กึ่ง)บุรุษ-
พยาบาลเข้ามาดึงผ้าก็อซมัมมี่ออกให้(ตอนนั้นดีใจมากกกก)...แต่ยัยพยาบาลลูกครึ่ง(ครึ่งชายครึ่งหญิง)กลับพันผ้าก็อตชุดใหม่เข้าไปแทน(และหนากว่าของเก่า2เท่า)ตอนนี้รู้สึกว่ามันไม่ใช่มัมมี่แล้วล่ะ
แต่กลายเป็นเอเลี่ยนแทน(- -')เหนื่อยใจและในขณะที่ฉันนั้งเหนื่อยใจ
อยู่เพลินๆ
    แอ๊ดดดดด
   ไอ้เซเลบก็เปิดประตูเข้ามา เขามองฉันเหมือนอยากจะร้องไห้...แล้วก็
     "กร๊ากกกๆๆๆๆๆๆ"แต่มันหัวเราะค่ะท่านผู้โช้มมม
     "ถ้าจะมาเพื่อหัวเราะก็ควรมีของฝากบ้างนะ"อย่ามีจริงนะโว้ยที่พูดเมื่อกี้ประชด
     "อ่ะ นี่ช็อกโกเเลต"
     ""แต่มันมีจริงวุ้ย
     "รับไปสิแพงนะโว้ย"
     "มันซักเท่าไหร่กันเชียว"
     "2,000"ไอ้ช็อกโกแลตแม็ดเท่าขี้แมวเนี้ยนะ ทั้งกล่องก็มีแค่3เม็ด มันกินแล้วบินได้เรอะ
     ""อย่าเพิ่งขัดนะคนกำลังช็อก
     "นี่ ตอนบ่ายๆฉันจะมารับนะหมอบอกว่าออกไปพักที่บ้านได้แล้ว"
     "(_ _)(- -)(_ _)" พยักหน้าไปช็อกไป(เจ๊งป่ะ)
 
.....ตอนบ่าย.....
  ฉันยังคงช็อกไม่หายเรื่องไอ้ช็อกโกแลต(ราคา)พิเศษ และแน่นนอนฉันยังไม่ได้กินมัน(กลัวกินแล้วบินได้จริงๆ)
  แอ๊ดดดดด
   "มาแล้วเราไปกันเหอะ"อยู่ๆก็โผล่มาตกใจนะโว้ย
   "อืม"
    แปะ แปะ  
          ทำอะไรของเขา(วะ)อยู่ๆก็ปรบมือแปะๆและที่สำคัญเขาก็ไม่ลืมที่จะสะบัดผมอวดต่างหูเพชรด้วย
  ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
           ไม่รู้ว่าหูฉันฝาดรึเปล่าเมื่อกี้ได้ยินเหมือนมีใครวิ่งอยู่ข้างนอก
      แอ๊ดดดดด
           ประตูถูกผลักอีกรอบและคนที่เข้ามาคือ
       คือ...
 
       คือ...
..........................................................................
    หกดคือใครติดตามด้วยน้า ตอมนี้มีใครอ่านอยู่บ้างเอ๋ย?(เงียบ)
555+บอกแล้วว่าถึงไม่มีคนอ่านเราก็อัพ อัพให้จบไปเลย (เราโรค-จิต) ไปล่ะนะรักทุกคนจ้า จุ๊บๆ