รักนะยัยเอ๋อ

    หลังจากที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลา 3 วันก็มี(กึ่ง)บุรุษ-

พยาบาลเข้ามาดึงผ้าก็อซมัมมี่ออกให้(ตอนนั้นดีใจมากกกก)...แต่ยัยพยาบาลลูกครึ่ง(ครึ่งชายครึ่งหญิง)กลับพันผ้าก็อตชุดใหม่เข้าไปแทน(และหนากว่าของเก่า2เท่า)ตอนนี้รู้สึกว่ามันไม่ใช่มัมมี่แล้วล่ะ

แต่กลายเป็นเอเลี่ยนแทน(- -')เหนื่อยใจและในขณะที่ฉันนั้งเหนื่อยใจ

อยู่เพลินๆ

    แอ๊ดดดดด

   ไอ้เซเลบก็เปิดประตูเข้ามา เขามองฉันเหมือนอยากจะร้องไห้...แล้วก็

     "กร๊ากกกๆๆๆๆๆๆ"แต่มันหัวเราะค่ะท่านผู้โช้มมม

     "ถ้าจะมาเพื่อหัวเราะก็ควรมีของฝากบ้างนะ"อย่ามีจริงนะโว้ยที่พูดเมื่อกี้ประชด

     "อ่ะ นี่ช็อกโกเเลต"

     ""แต่มันมีจริงวุ้ย

     "รับไปสิแพงนะโว้ย"

     "มันซักเท่าไหร่กันเชียว"

     "2,000"ไอ้ช็อกโกแลตแม็ดเท่าขี้แมวเนี้ยนะ ทั้งกล่องก็มีแค่3เม็ด มันกินแล้วบินได้เรอะ

     ""อย่าเพิ่งขัดนะคนกำลังช็อก

     "นี่ ตอนบ่ายๆฉันจะมารับนะหมอบอกว่าออกไปพักที่บ้านได้แล้ว"

     "(_ _)(- -)(_ _)" พยักหน้าไปช็อกไป(เจ๊งป่ะ)

.....ตอนบ่าย.....

  ฉันยังคงช็อกไม่หายเรื่องไอ้ช็อกโกแลต(ราคา)พิเศษ และแน่นนอนฉันยังไม่ได้กินมัน(กลัวกินแล้วบินได้จริงๆ)

  แอ๊ดดดดด

   "มาแล้วเราไปกันเหอะ"อยู่ๆก็โผล่มาตกใจนะโว้ย

   "อืม"

    แปะ แปะ  

          ทำอะไรของเขา(วะ)อยู่ๆก็ปรบมือแปะๆและที่สำคัญเขาก็ไม่ลืมที่จะสะบัดผมอวดต่างหูเพชรด้วย

  ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ

           ไม่รู้ว่าหูฉันฝาดรึเปล่าเมื่อกี้ได้ยินเหมือนมีใครวิ่งอยู่ข้างนอก

      แอ๊ดดดดด

           ประตูถูกผลักอีกรอบและคนที่เข้ามาคือ

       คือ...

       คือ...

..........................................................................

    หกดคือใครติดตามด้วยน้า ตอมนี้มีใครอ่านอยู่บ้างเอ๋ย?(เงียบ)

555+บอกแล้วว่าถึงไม่มีคนอ่านเราก็อัพ อัพให้จบไปเลย (เราโรค-จิต) ไปล่ะนะรักทุกคนจ้า จุ๊บๆ