รักหมดใจยัยตัวร้าย!!!

       ฉันเดินออกมาที่ริมหาดหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ฉันไม่ใส่รองเท้า ปล่อยให้เท้าเปล่าได้สัมผัสกับทรายสีขาวที่เย็นชื้น

       "ฟาง" เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังดังขึ้นทำให้ฉันหันกลับไปมอง

       "พิช" ฉันเอ่ยขึ้นและกำลังจะคุยกับเค้าต่อ แต่ก็...

       "พี่พิช!!!" มีเสียงหวานใสดังขึ้นจากด้านหลัง แล้ววิ่งเข้ามากอดพิชทันที ทำให้ทั้งฉันและพิชตกใจด้วยกันทั้งคู่ ผู้หญิงคนนี้ใครกันละเนี่ย

       "มายด์... มายด์เหรอ?" พิชถามแล้วค่อยๆดันตัวผู้หญิงคนนั้นออก ดูแล้วน่าจะเด็กกว่าฉันสักสองสามปี แต่งตัวดูแก่นและแสบพอตัว

       "ใช่! มายด์เอง อะไรอ่ะ ไม่เจอกันแค่...ห้าปี! ลืมมายด์ซะล่ะ"

       "โธ่...พี่ยังจำได้สิ" พิชพูดพร้อมกับยีหัวของผู้หญิงคนนั้นอย่างสนุกมือ "อ๊ะ! มายด์...นี่ฟางนะ ส่วนนี่มายด์นะฟาง" พิชหันมาแนะนำผู้หญิงที่ชื่อมายด์ให้ฉันได้รู้จัก ฉันยิ้มให้อย่างจริงใจ ฉันรู้สึกชอบผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูกเลยสิ แต่มายด์กลับมองฉันอย่างไม่ค่อยชอบใจแล้วไปเกาะแขนพิชอย่างหวงๆ

       "ฟางเป็นไรกับพี่พิชอ่ะ" มายด์หันไปถามพิชอย่างอยากรู้ ฉันเลยหันไปตอบแทน

       "เป็นเพื่อนกันน่ะจ้ะ"

       "ไม่ได้ถามเธอ"

       "ไม่เอาน่ามายด์ ฟางเป็นเพื่อนพิชอายุเท่ากับพิชเลยนะ เป็นพี่มายด์ตั้งสามปี ให้เกียรติแล้วก็เรียกว่าพี่ด้วยนะ"

       "ก็ได้ ว่าแต่พี่พิชมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันค่ะ"

       "เมื่อวานครับ"

       "เมื่อวาน! ทำไมมายด์ไม่เห็น แม่ก็ไม่ยอมบอก เรื่องสำคัญแบบนี้ไม่มีใครบอกมายด์สักคำอ่ะ!"

       "พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราเข้าบ้านกันก่อนดีกว่านะ ไปกันเถอะฟาง" พิชชวนฉันเข้าบ้านพร้อมกับเดินนำไปพร้อมกับมายด์ ดูจากสายตาแล้วเนี่ย...มายด์คงชอบสินะ

       "ถึงแล้วครับ" คนขับเรือบอกหลังจากที่เรามาถึงท่าเรือเพราะฉันจะมาซื้อเสื้อผ้าพร้อมของใช้ที่จำเป็นพร้อมกับฉันพิชและมายด์ลงจากเรือ พิชยื่นมือมาที่ฉันให้ฉันจับแต่มายด์ก็ยื่นมาเหมือนกัน 

       "เดี๋ยวมายด์ช่วยเองดีกว่า" มายด์พูด ถึงไม่พูดฉันก็จับมือมายด์อยู่ดีแหละ

       "ขอบใจจ้ะ" ฉันบอกมายด์ ส่วนพิชก็เดินนำหน้าไปแล้ว

       "ไม่ต้องขอบใจหรอก ฉันแค่ไม่อยากให้เธอได้จับมือพี่พิชเท่านั้นแหละ แบร่!" มายด์แลบลิ้นใส่ฉันก่อนจะรีบวิ่งไปเกาะแขนพิชที่เดินไปก่อนทันที แต่ฉันกลับไม่ร้สึกโกรธเอาซะเลยสิ

       "พอดีพิชมีธุระที่ธนาคารนิดหน่อย ฟงกับมายด์ไปซื้อด้วยกันก่อนละกันนะ" พิชบอกแล้วเดินแยกไปอีกทางฉันเลยเดินไปซื้อของพร้อมกับมายด์

       "ตัวนี้สวยจัง" ฉันจับชุดตัวนั้นดู เป็นชุดกระโปรงสำหรับเที่ยวทะเลสีขาวสวย

       "ชุดกระโปรงพลิ้วๆ ผู้หญิงเกิ๊น"

       "แล้วมายด์ไม่ชอบใส่กระโปรงบ้างเหรอ"

       "ไม่อ่ะ! ฉันไม่ชอบอะไรที่มันผู้หญิงขนาดนั้นนี่นา" เธอพูด ทำให้ฉันหันไปสังเกตุชุดที่มายด์ใส่ เป็นชุดเอี๊ยมขาสั้นและสวมผ้าใบ ส่วนผมสวยถูกเกล้าไว้ ดูแล้วไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลยสิ

       "เป็นทอมรึไง แต่งตัวแบบนี้น่ะ"

       "เปล่านะ! ชิ! จะซื้ออะไรก็ซื้อไปเลยไม่ต้องยุ่งกับฉัน!" มายด์พูดแล้วหันหน้าหนี ฉันเลยหันไปเลืกเสื้อผ้าต่อและเดินซื้อของใช้ที่จำเป็นไปด้วย

       "ซื้อของเสร็จรึยังครับสาวๆ"

       "พี่พิชมาแล้ว ก็พี่ฟางน่ะสิซื้อของอะไรไม่รู้เยอะแยะไปหมดเลย ซื้อเอาไปทำไมเยอะแยะก็ไม่รู้ น่าเบื่อ"

       "ไม่เอาน่า ก็มาทั้งทีก็ซื้อให้มันพร้อมไปเลยไงจะได้ไม่ต้องซื้ออีก แล้วนี่เสร็จรึยังฟาง"

       "เสร็จพอดีจ้ะ สงสัยมายด์คงจะเบื่อแล้ว เรากลับกันเถอะ" ฉันบอกแล้วเดินนำไปปล่อยให้ทั้งสองคนเดินด้วยกัน ถ้าถามว่าตอนแรกเจ็บไหม ก็...นิดหน่อยนะเพราะฉันก็เริ่มมีใจให้พิช แต่ตอนนี้ไม่แล้วเพราะ...เค้าเหมาะกันดีว่าไหมล่ะ ^^

       @บ้านพิช หลังจากที่กลับมาจากซื้อของสักพัก

       "ฟาง...พิชมีเรื่องต้องเข้ากรุงเทพฯ นิดหน่อย ฟางจะให้พิชไปเอาอะไรให้ไหม?"

       "กรุงเทพฯ... ไม่หรอก ฟางไม่อยากเกี่ยวข้องกับที่นั่นอีก พิชไปทำธุระของพิชเถอะฟางจะรออยู่ที่นี่" ฉันตอบพิชไป ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับที่นั่นอีกแล้ว รวมถึงคนที่นั่นด้วย...

       "โอเค งั้นพิชไปก่อนนะ แล้วจะรีบกลับมานะ" พิชบอกแล้วรีบออกไปซึ้นเรือที่มารอรับไป

       "พี่พิชไปไหนอ่ะ!" มายด์เดินมาจากทางห้องครัวแล้วรีบถามฉันทันที โดยที่มือก็ถือแก้วอยู่

       "เข้าไปจัดการธุระที่กรุงเทพฯน่ะ แล้วนี่ทำไรอยู่เนี่ย"

       "ทำไรก็เรื่องของฉันน่า" มายด์รีบหันตัวแล้วเดินกลับไป แล้วก็เดินไป...ชนโต๊ะ! โก๊ะจริงๆเลย 555

       "โอ๊ย!" เพล้งงงงง มายด์ร้องขึ้นพร้อมกับแก้วในมือที่หล่นจนแตกไปหมดทำให้ฉันรีบเข้าไปดู เป็นไรมากเปล่าเนี่ย

       "ไอขาบ้า! แก้วนี่ก็ด้วย! โอ๊ย!" มายด์บ่นและร้องขึ้นเสียงดังอีก เลือดสีแดงสดเริ่มไหลออกมาจากนิ้วของมายด์ทำให้ฉันตกใจมากจนรีบเข้าไปจับมือมายด์ขึ้นมาดู สงสัยเศษแก้วที่แตกจะบาดมือ

       "ทำไรของเธอน่ะ! ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน"

       "เลือดออกขนาดนี้แล้วยังจะพูดอีก มานั่งนี่ก่อนเร็ว!" ฉันส่งสายตาบังคับแกมดุไปให้มายด์ทำให้เธอถึงกับทำแก้มป่องอย่างไม่พอใจให้ฉัน หลังจากพามายด์ไปนั่งที่โซฟาแล้วฉันก็เดินไปหยิบกล่องยาจากโต๊ะในห้องครัว

       "เธอจะทำไรน่ะ! ไม่เอาทิงเจอร์นะ มันแสบ..."

       "ไม่ได้ ต้องล้างแผลก่อนนะ นั่งอยู่ๆเฉยๆด้วย" ฉันเอาสำลีที่ชุบทิงเจอร์เช็ดแผลที่นิ้วมือของมายด์ทำให้มายด์ร้องขึ้น ฉันเบามือขึ้นนิดหน่อยและนั่งทำแผลให้มายด์ไปเรื่อยๆ

       "พี่ฟาง...ขอบใจนะ" เสียงมายด์พึมพำขึ้นเบาๆ คอนนี้ฉันทำแผลเสร็จแล้วล่ะ

       "จ้ะ ทีหลังก็อย่าซุ่มซ่ามนักล่ะ" ฉันส่งยิ้มให้แจมอย่างจริงใจ