บันทึกรักยัยซุปตาร์หน้าใหม่ 1
-
เขียนโดย 
sujittra_kwang
วันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 11.32 น.
6 session
4 วิจารณ์
12.12K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 เมษายน พ.ศ. 2556 11.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
4) ของรัก(ของหวง) 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นเรียกให้ร่างบางที่นั่งอยู่ในห้องหันมามองด้วยความแปลกใจ ก่อนจะตะโกนถามออกไป
“ใครน่ะ ฉันถามว่าใคร ไม่ได้ยินเหรอ” เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบ เฟย์เลยคว้าไม้เบสบอลที่อยู่ในห้องมาเป็นอาวุธก่อนที่จะไปเปิดประตู
“กรี๊ด ตัวอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ ฉันมีอาวุธนะ นี่แน่ะ นี่แน่ะ” เฟย์ร้องเสียงดังลั่นเมื่อเห็นหน้าคนที่มาเคาะประตูใส่หน้ากากเอาไว้ พร้อมกับฟาดไม้เบสบอลในมือใส่ไม่ยั้ง
“โอ้ย เจ็บ โอ้ย เฟย์ นี่เขื่อนเอง” เขื่อนบอกพร้อมกับถอดหน้ากากออกให้หญิงสาวดู
“อ้าว นายเขื่อนเองเหรอ เล่นบ้าอะไรก็ไม่ ตกใจหมดเลย เข้ามาก่อนสิ” เฟย์พูดพร้อมกับเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้เขื่อนเดินเข้ามาในห้อง
“โอ้ย เฟย์อ่ะ มือหนักชะมัดเลย” เขื่อนบ่นเมื่อเข้ามานั่งในห้องเรียบร้อยแล้ว
“ขอโทษ เจ็บมากไหมอ่ะ เฟย์ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ” เฟย์เอ่ยขอโทษเมื่อเห็นสภาพของเขื่อน
“ไม่เป็นไรหรอก เจ็บแค่นี้เขื่อนทนได้อยู่แล้ว”
“แหม เก่งจริงนะ ทีเมื่อตะกี้ยังร้องจะเป็นจะตายอยู่เลย แล้วนี่เขื่อนหาเฟย์เจอได้ไงอ่ะ” เฟย์ค้อนใส่ชายหนุ่มแล้วถามต่อ
“อ๋อก็ดูในคำใบ้น่ะ เขาบอกว่าของรักอยู่ไหนหัวใจอยู่นั่น เขื่อนน่ะชอบเคโรโระมาก แฟนคลับรู้ก็เลยซื้อมาให้ ไอ้โมะมันเห็นว่าห้องยังว่าอยู่มันก็เลยให้เขื่อนเก็บไว้ในห้องนี้ เขื่อนก็เลยตามหาเฟย์เจอไง” เขื่อนอธิบายให้เฟย์ฟัง
“แล้วของคนอื่นๆล่ะ แฟนคลับไม่ซื้อให้บ้างเหรอ” เฟย์ถามต่อ
“มีสิ มีเป็นห้องเหมือนกันแหละ อย่างของไอ้ป๊อปก็จะเป็นหมีพูว์ ส่วนไอ้โมะก็จะคละกันไป แต่ส่วนมากจะเป็นตุ๊กตาหมาเป็นส่วนใหญ่”
“เหรอ ดีจังเลยเนอะที่พวกนายมีแฟนคลับที่รักพวกนายมากอย่างนี้” เฟย์เอ่ยอย่างอิจฉา
“เดี๋ยวพอเฟย์ดังแฟนคลับก็ซื้อให้เองแหละไม่ต้องห่วง”
“ดังไม่กลัว แต่กลัวไม่ดังนี่สิ”
“ไม่ต้องกลัวหรอกเชื่อเขื่อนสิ เฟย์ต้องดังอยู่แล้ว”
“อืม ขอบใจนะ แล้วพี่ฟางกับแก้วล่ะ” เฟย์ถามเมื่อนึกขึ้นได้
“เห็นไอ้ป๊อปกับไอ้โมะบอกว่าจะลงไปพบกันข้างล่างน่ะ เราก็ไปกันเถอะ”
“อือ ไปสิ” พอพูดจบเขื่อนกับเฟย์ก็เดินออกไปนอกห้องเพื่อไปรอพวกเพื่อนๆของตนข้างล่าง
...........................................................................................................................................
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ใครมาเคาะประตูกันนะ ขอให้เป็นป๊อปทีเถอะ” ฟางพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู
“ฟาง ฟางอยู่ที่นี่จริงๆด้วย” ป๊อปปี้พูดอย่างดีใจเมื่อเห็นแฟนสาวมาเปิดประตู
“ป๊อป ดีใจจังที่ป๊อปหาฟางเจอ เข้ามาก่อนสิ” ฟางพูดพร้อมกับเดินนำเข้ามาในห้อง
“ขอบใจนะ ฟางรอป๊อปนานมั้ย” ป๊อปปี้เอ่ยถามเมื่อเข้ามานั่งในห้องแล้ว
“ไม่นานหรอก ว่าแต่ป๊อปหาฟางเจอได้ไงอ่ะ” ฟางถามอย่างสงสัย
“อ๋อ ดูในคำใบ้น่ะ ตอนป๊อปเข้ามาเห็นห้องนี้ครั้งแรก ป๊อปคิดว่าฟางต้องชอบแน่ๆเลย แล้วฟางชอบรึเปล่า”
“ชอบสิ ห้องน่ารักมากเลย อย่างกับห้องของเจ้าหญิงแน่ะ”
“จริงเหรอ ป๊อปดีใจจังที่ฟางชอบ”
“แล้วห้องนี้ห้องของใครเหรอป๊อป” ฟางเอ่ยถาม
“ไม่ใช่ห้องของใครหรอกฟาง พอดีห้องมันว่างอยู่น่ะ แต่เวลาป๊อปมาค้างบ้านไอ้โมะป๊อปก็นอนห้องนี้แหละ”
“งั้นเหรอ จริงสิแล้วเฟย์กับแก้วล่ะป๊อป อยู่ไหนเหรอ” ฟางเอ่ยถามแฟนหนุ่มเมื่อนึกขึ้นได้
“คงจะลงไปรอข้างล่างแล้วล่ะมั้ง ฟางจะลงไปเลยรึเปล่า” ป๊อปปี้ตอบพร้อมกับถามกลับ
“อืม ไปสิ” แล้วทั้งสองคนก็ลงไปด้านล่าง
……………………………………………………………………………………………
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ยัยทอมทำอะไรอยู่เนี่ย ทำไมไม่เปิดประตูว่ะ เปิดเข้าไปเลยดีกว่า” โทโมะยืนบ่นอยู่หน้าห้องเพราะเขายืนเคาะประตูอยู่ตั้งนานแล้วแต่คนข้างในก็ไม่ยอมเปิดประตูสักที
“แกร็ก” โทโมะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตูปรากฏว่าไม่ได้ล็อกซะด้วย
“อ้าว หลับอยู่เหรอเนี่ย อุตส่าห์ยืนเคาะตั้งนาน” โทโมะพูดเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วเห็นร่างบางนอนหลับอยู่บนเตียง
“ถ้าเวลาเธอตื่นแล้วเธออยู่นิ่งๆเหมือนเวลาหลับก็คงจะดีนะแก้ว เธอคงจะน่ารักขึ้นเยอะเลย” โทโมะพูดพร้อมกับนั่งลงบนเตียง แล้วเอามือเขี่ยผมที่ตกลงมาปรกหน้าหญิงสาว ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“นี่นาย จะทำอะไรฉันน่ะ” แก้วส่งเสียงขึ้นเมื่อเห็นมืออีกฝ่ายอยู่บนหน้าตัวเอง
“เปล่าสักหน่อย” โทโมะรีบหดมือกลับพร้อมกับปฏิเสธเสียงแข็ง
“แล้วไป อย่าให้รู้น่ะว่านายจะทำอะไรฉัน ไม่งั้นนายตายแน่” แก้วส่งเสียงขู่
“โห น่ากลัวซะไม่มี ไม่น่าเสียเวลาตามหาเลย” โทโมะบ่นอย่างเซ็งๆ
“เออ จริงสิ นายตามหาฉันเจอได้ไง”
“นี่ อย่าลืมสิว่านี่มันบ้านฉันนะ แล้วอีกอย่างที่นี่มันก็เป็นห้องของฉันด้วย”
“หา ห้องของนายงั้นเหรอ ถึงว่าทำไมถึงมีแต่รูปของนายเต็มไปหมด”
“นี่เธฮไปแอบดูรูปฉันงั้นเหรอ นึกพิศวาสฉันขึ้นมารึไง” โทโมะเอ่ยเสียงล้อๆ
“จะบ้าเหรอ ฉันก็แค่เดินไปเห็นเฉยๆ แค่นั้นเอง”
“เหรอ”
“ใช่ แล้วนี่ฟางกับเฟย์อยู่ไหนล่ะ” หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าร่างสูงตรงหน้าไม่ยอมเลิกล้อเธอง่ายๆ
“คงจะรออยู่ด้านล่างแล้วล่ะมั้ง เขาไม่ได้ขี้เซาเหมือนเธอหนิ” โทโมะตอบอย่างกวนๆ
“นี่นาย ไม่หาเรื่องฉันสักมันจะเป็นไรไหมเนี่ย”
“โทษที ลงไปข้างล่างได้แล้ว ป่านนี้เพื่อนเธอคงรอจนหลับไปแล้วล่ะมั้ง”
“เว่อร์ นำไปสิ เป็นเจ้าของบ้านไม่ใช่เหรอไง”
“ตามมาก็แล้วกัน” พูดจบโทโมะก็เดินนำแก้วออกไป
............................................................................................................................................
“ใครน่ะ ฉันถามว่าใคร ไม่ได้ยินเหรอ” เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบ เฟย์เลยคว้าไม้เบสบอลที่อยู่ในห้องมาเป็นอาวุธก่อนที่จะไปเปิดประตู
“กรี๊ด ตัวอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ ฉันมีอาวุธนะ นี่แน่ะ นี่แน่ะ” เฟย์ร้องเสียงดังลั่นเมื่อเห็นหน้าคนที่มาเคาะประตูใส่หน้ากากเอาไว้ พร้อมกับฟาดไม้เบสบอลในมือใส่ไม่ยั้ง
“โอ้ย เจ็บ โอ้ย เฟย์ นี่เขื่อนเอง” เขื่อนบอกพร้อมกับถอดหน้ากากออกให้หญิงสาวดู
“อ้าว นายเขื่อนเองเหรอ เล่นบ้าอะไรก็ไม่ ตกใจหมดเลย เข้ามาก่อนสิ” เฟย์พูดพร้อมกับเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้เขื่อนเดินเข้ามาในห้อง
“โอ้ย เฟย์อ่ะ มือหนักชะมัดเลย” เขื่อนบ่นเมื่อเข้ามานั่งในห้องเรียบร้อยแล้ว
“ขอโทษ เจ็บมากไหมอ่ะ เฟย์ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ” เฟย์เอ่ยขอโทษเมื่อเห็นสภาพของเขื่อน
“ไม่เป็นไรหรอก เจ็บแค่นี้เขื่อนทนได้อยู่แล้ว”
“แหม เก่งจริงนะ ทีเมื่อตะกี้ยังร้องจะเป็นจะตายอยู่เลย แล้วนี่เขื่อนหาเฟย์เจอได้ไงอ่ะ” เฟย์ค้อนใส่ชายหนุ่มแล้วถามต่อ
“อ๋อก็ดูในคำใบ้น่ะ เขาบอกว่าของรักอยู่ไหนหัวใจอยู่นั่น เขื่อนน่ะชอบเคโรโระมาก แฟนคลับรู้ก็เลยซื้อมาให้ ไอ้โมะมันเห็นว่าห้องยังว่าอยู่มันก็เลยให้เขื่อนเก็บไว้ในห้องนี้ เขื่อนก็เลยตามหาเฟย์เจอไง” เขื่อนอธิบายให้เฟย์ฟัง
“แล้วของคนอื่นๆล่ะ แฟนคลับไม่ซื้อให้บ้างเหรอ” เฟย์ถามต่อ
“มีสิ มีเป็นห้องเหมือนกันแหละ อย่างของไอ้ป๊อปก็จะเป็นหมีพูว์ ส่วนไอ้โมะก็จะคละกันไป แต่ส่วนมากจะเป็นตุ๊กตาหมาเป็นส่วนใหญ่”
“เหรอ ดีจังเลยเนอะที่พวกนายมีแฟนคลับที่รักพวกนายมากอย่างนี้” เฟย์เอ่ยอย่างอิจฉา
“เดี๋ยวพอเฟย์ดังแฟนคลับก็ซื้อให้เองแหละไม่ต้องห่วง”
“ดังไม่กลัว แต่กลัวไม่ดังนี่สิ”
“ไม่ต้องกลัวหรอกเชื่อเขื่อนสิ เฟย์ต้องดังอยู่แล้ว”
“อืม ขอบใจนะ แล้วพี่ฟางกับแก้วล่ะ” เฟย์ถามเมื่อนึกขึ้นได้
“เห็นไอ้ป๊อปกับไอ้โมะบอกว่าจะลงไปพบกันข้างล่างน่ะ เราก็ไปกันเถอะ”
“อือ ไปสิ” พอพูดจบเขื่อนกับเฟย์ก็เดินออกไปนอกห้องเพื่อไปรอพวกเพื่อนๆของตนข้างล่าง
...........................................................................................................................................
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ใครมาเคาะประตูกันนะ ขอให้เป็นป๊อปทีเถอะ” ฟางพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู
“ฟาง ฟางอยู่ที่นี่จริงๆด้วย” ป๊อปปี้พูดอย่างดีใจเมื่อเห็นแฟนสาวมาเปิดประตู
“ป๊อป ดีใจจังที่ป๊อปหาฟางเจอ เข้ามาก่อนสิ” ฟางพูดพร้อมกับเดินนำเข้ามาในห้อง
“ขอบใจนะ ฟางรอป๊อปนานมั้ย” ป๊อปปี้เอ่ยถามเมื่อเข้ามานั่งในห้องแล้ว
“ไม่นานหรอก ว่าแต่ป๊อปหาฟางเจอได้ไงอ่ะ” ฟางถามอย่างสงสัย
“อ๋อ ดูในคำใบ้น่ะ ตอนป๊อปเข้ามาเห็นห้องนี้ครั้งแรก ป๊อปคิดว่าฟางต้องชอบแน่ๆเลย แล้วฟางชอบรึเปล่า”
“ชอบสิ ห้องน่ารักมากเลย อย่างกับห้องของเจ้าหญิงแน่ะ”
“จริงเหรอ ป๊อปดีใจจังที่ฟางชอบ”
“แล้วห้องนี้ห้องของใครเหรอป๊อป” ฟางเอ่ยถาม
“ไม่ใช่ห้องของใครหรอกฟาง พอดีห้องมันว่างอยู่น่ะ แต่เวลาป๊อปมาค้างบ้านไอ้โมะป๊อปก็นอนห้องนี้แหละ”
“งั้นเหรอ จริงสิแล้วเฟย์กับแก้วล่ะป๊อป อยู่ไหนเหรอ” ฟางเอ่ยถามแฟนหนุ่มเมื่อนึกขึ้นได้
“คงจะลงไปรอข้างล่างแล้วล่ะมั้ง ฟางจะลงไปเลยรึเปล่า” ป๊อปปี้ตอบพร้อมกับถามกลับ
“อืม ไปสิ” แล้วทั้งสองคนก็ลงไปด้านล่าง
……………………………………………………………………………………………
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ยัยทอมทำอะไรอยู่เนี่ย ทำไมไม่เปิดประตูว่ะ เปิดเข้าไปเลยดีกว่า” โทโมะยืนบ่นอยู่หน้าห้องเพราะเขายืนเคาะประตูอยู่ตั้งนานแล้วแต่คนข้างในก็ไม่ยอมเปิดประตูสักที
“แกร็ก” โทโมะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตูปรากฏว่าไม่ได้ล็อกซะด้วย
“อ้าว หลับอยู่เหรอเนี่ย อุตส่าห์ยืนเคาะตั้งนาน” โทโมะพูดเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วเห็นร่างบางนอนหลับอยู่บนเตียง
“ถ้าเวลาเธอตื่นแล้วเธออยู่นิ่งๆเหมือนเวลาหลับก็คงจะดีนะแก้ว เธอคงจะน่ารักขึ้นเยอะเลย” โทโมะพูดพร้อมกับนั่งลงบนเตียง แล้วเอามือเขี่ยผมที่ตกลงมาปรกหน้าหญิงสาว ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“นี่นาย จะทำอะไรฉันน่ะ” แก้วส่งเสียงขึ้นเมื่อเห็นมืออีกฝ่ายอยู่บนหน้าตัวเอง
“เปล่าสักหน่อย” โทโมะรีบหดมือกลับพร้อมกับปฏิเสธเสียงแข็ง
“แล้วไป อย่าให้รู้น่ะว่านายจะทำอะไรฉัน ไม่งั้นนายตายแน่” แก้วส่งเสียงขู่
“โห น่ากลัวซะไม่มี ไม่น่าเสียเวลาตามหาเลย” โทโมะบ่นอย่างเซ็งๆ
“เออ จริงสิ นายตามหาฉันเจอได้ไง”
“นี่ อย่าลืมสิว่านี่มันบ้านฉันนะ แล้วอีกอย่างที่นี่มันก็เป็นห้องของฉันด้วย”
“หา ห้องของนายงั้นเหรอ ถึงว่าทำไมถึงมีแต่รูปของนายเต็มไปหมด”
“นี่เธฮไปแอบดูรูปฉันงั้นเหรอ นึกพิศวาสฉันขึ้นมารึไง” โทโมะเอ่ยเสียงล้อๆ
“จะบ้าเหรอ ฉันก็แค่เดินไปเห็นเฉยๆ แค่นั้นเอง”
“เหรอ”
“ใช่ แล้วนี่ฟางกับเฟย์อยู่ไหนล่ะ” หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าร่างสูงตรงหน้าไม่ยอมเลิกล้อเธอง่ายๆ
“คงจะรออยู่ด้านล่างแล้วล่ะมั้ง เขาไม่ได้ขี้เซาเหมือนเธอหนิ” โทโมะตอบอย่างกวนๆ
“นี่นาย ไม่หาเรื่องฉันสักมันจะเป็นไรไหมเนี่ย”
“โทษที ลงไปข้างล่างได้แล้ว ป่านนี้เพื่อนเธอคงรอจนหลับไปแล้วล่ะมั้ง”
“เว่อร์ นำไปสิ เป็นเจ้าของบ้านไม่ใช่เหรอไง”
“ตามมาก็แล้วกัน” พูดจบโทโมะก็เดินนำแก้วออกไป
............................................................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
