บันทึกรักยัยซุปตาร์หน้าใหม่ 1

ด้านล่าง

“ป๊อป เมื่อไหร่สองคนนั้นจะลงมาสักทีล่ะ” ฟางเอ่ยถามแฟนหนุ่มเมื่อเห็นว่าทั้งโทโมะและแก้วหายไปนานแล้ว

“ใจเย็นสิฟาง เดี๋ยวก็ลงมาเองแหละ เขาอาจกำลังนั่งคุยกันอยู่ก็ได้” ป๊อปปี้เอ่ยปลอบแฟนสาว

“หรือไม่ก็อาจจะทะเลาะกันจะฆ่ากันอยู่แล้วก็ได้” เขื่อนขัดขึ้น

“เฮ้ย เว่อร์” เฟย์หันไปค้อนใส่เขื่อน

“555+ ล้อเล่นขำๆ คลายเครียด” เขื่อนหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“แกนี่เล่นไม่ดูเวลาจริงๆนะไอ้เขื่อน” ป๊อปปี้หันไปโวยใส่เพื่อน

“ใช่ค่ะพี่ป๊อป นายเนี่ยเล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลา” เฟย์หันไปพูดกับว่าที่พี่เขยอย่างเห็นด้วย

“อ้าวเฟย์ ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ เป็นเพราะแกคนเดียวไอ้ป๊อป” เขื่อนโวยใส่ป๊อปปี้บ้าง

“อย่างเพิ่งทะเลาะกัน นั่นไงโทโมะกับแก้วลงมาแล้ว” ฟางหันไปห้ามทัพและบอกทุกคน

“ว่าไงทุกคน รอนานมั้ย” โทโมะเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนๆรออยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

“ก็ไม่นานเท่าไหร่ ว่าแต่แกกับแก้วทำอะไรกันอยู่ว่ะ ทำไมนานจัง” ป๊อปปี้ตอบแทนทุกคนพร้อมกับถามกลับ

“นั่นสิ หรือว่า” เขื่อนพูดแทรกอย่างล้อๆ

“เฮ้ย หยุดเลย ไม่ต้องคิดไปให้ไกล ฉันกับยัยนี่ก็แค่นั่งคุยกันเฉยๆ” โทโมะรีบห้ามเมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังจะคิดไปไกล

“ใช่ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” แก้วเสริม

“ก็ยังไม่มีใครว่าอะไรเลย ร้อนตัวไปได้นะแก้ว 555+” เฟย์เอ่ยแซวแก้ว

“เงียบไปเลยยัยเฟย์ ทีตัวเองล่ะ” แก้วย้อน

“อะไร ทีตัวเองอะไร ไม่ได้ทำอะไรเล้ย” เฟย์ปฏิเสธเสียงแข็ง

“เหรอ แหมเสียงสูงเชียวนะ ตั้งแต่ได้อยู่ด้วยกันเนี่ยเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยเชียว”

“อะไรล่ะ ฉันกับนายเขื่อนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

“อ้าว ทำไมพูดงั้นอ่ะเฟย์ งอนแล้ว” เขื่อนพูดขึ้นอย่างงอนๆ

“ก็มันจริงหนิ ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกัน” เฟย์ยืนยันเสียงแข็ง

“แต่ในอนาคตก็ไม่แน่ใช่ไหมล่ะ 555+” ฟางเอ่ยแซวน้องสาวบ้าง

“พี่ฟางอ่ะ เฟย์งอนแล้ว ง้อด้วย” เฟย์ค้อนใส่พี่สาว

“เดี๋ยวเขื่อนง้อเอง เรื่องง้อผู้หญิงเขื่อนถนัดอยู่แล้ว” เขื่อนรีบอาสาทันที

“ฉันไม่ได้ใช้นายสักหน่อย เงียบไปเลย พี่ฟางก็เหมือนกัน ยิ้มไม่หุบเลยนะ” เฟย์หันไปพาลใส่พี่สาวบ้าง

“อ้าว คนมีความสุขก็ต้องยิ้มสิเนอะฟางเนอะ ใครจะไปเหมือนไอ้โมะล่ะ” ป๊อปปี้แก้ตัวให้แฟนสาว

“ใช่” ฟางเอ่ยเสริมคำพูดของป๊อปปี้

“อ้าว คุยกันอยู่ดีๆทำไมถึงมาลงที่ฉันได้ล่ะ” โทโมะที่ยืนเงียบอยู่นานโวยวายขึ้น

“ไม่รู้ ก็ใครใช้ให้แกทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ยิ้มบ้างก็ได้ ยิ้มน่ะเป็นไหม” ป๊อปปี้ย้อน

“เป็น แต่ไม่อยากยิ้ม ฉันไม่ใช่คนบ้านะเว้ยจะได้นั่งยิ้มคนเดียวทั้งวันน่ะ”

“หรือว่า ต้องมีคนมาช่วยทำให้ยิ้ม ใช่ไหมแก้ว” เขื่อนแซวโทโมะพร้อมกับหันไปถามแก้ว

“จะไปรู้เหรอ ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับฉันเลย” แก้วปฏิเสธพร้อมกับหันหน้าหนีไปทางอื่น

“เอางี้ดีกว่า ฉันมีเกมส์มาให้เล่น ใครสนบ้าง” ป๊อปปี้ตัดบท พร้อมกับถามทุกคน

“สน” ทุกคนยกเว้นโทโมะตอบพร้อมกัน

“แล้วแกล่ะไอ้โมะ จะเล่นด้วยมั้ย” ป๊อปปี้หันไปถามโทโมะที่ยังยืนเงียบอยู่คนเดียว

“เล่นก็ได้ เล่นไงล่ะ” โทโมะตอบตกลง พร้อมกับถามวิธีเล่น

“หึ ต้องให้คนอื่นง้อก่อนว่างั้นเถอะ ก่อนจะยอมเล่น” แก้วแขวะขึ้นมาเบาๆ

“มันเรื่องของฉันว่าจะมีคนมาง้อรึเปล่า” โทโมะตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“เอาล่ะๆ มาฟังวิธีเล่นกันดีกว่า เดี๋ยวเราจะแบ่งเป็นสองทีมชาย-หญิง เราจะไม่เล่นเป็นคู่ล่ะ แล้วก็ค่อยส่งตัวแทนทีมล่ะ 1 คน เพื่อความยุติธรรม ให้ไปปรึกษากันก่อน แล้วพอฉันบอกว่าเริ่มเกมส์ ก็ค่อยส่งตัวแทนออกมา ตกลงมั้ย” ป๊อปปี้อธิบาย พร้อมกับถามทุกคน

“ตกลง” ทุกคนตอบพร้อมกัน

“งั้นแยกได้” พอป๊อปปี้พูดจบ ทุกคนก็แยกย้ายกันไป