K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                            ห้อง 101 k-chaos
  ห้องที่ดูเงียบสงบและน่าวังเวงแห่งนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่า จะมีคนที่ชอบบรรยากาศแบบนั้นอยู่ด้วย ใช่แล้วล่ะ ชายคนนั้นเขาคือคนที่ชอบการนอนเป็นชีวิตจิตใจ ชีวิตของเขาเกิดมาเพื่อนอน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็กลายเป็นนักเขียนระดับโลกไปแล้ว แม้ว่าชื่อเสียงของเขาจะดังเพียงใด แต่โลก ก็ไม่เคยจะรู้จักตัวตนของเขาเลย
 " ในที่สุดก็เขียนออกจนได้ " ชายหนุ่มตั้งหน้าตั้งหน้าเขียนนิยายของตน อย่างไม่สนใจสิ่งอื่น เขาเพียงแค่ อยากจะทำให้โลกได้รู้ว่า สิ่งที่เขาได้รับมานั้น มันเจ็บปวดเพียงใด ชายผู้มีอดีตอันน่าเศร้า มันก็ต้องมีทางที่จะผ่อนคลายกันบ้าง
 " นี่นาย นายหน้าโหด เปิดหน้า่ต่างหน่อยสิ " และแล้ว ความเงียบสงบก็จบลง เมื่อหญิงสาวผมแดงเคาะหน้าต่างเรียกเขา
 " ยัยบ้า จะมาทำไมนะ " โทโมะบ่นขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิด เขากำปากกานั่นไว้แน่น และถ้าเสริมแรงอีกหน่อย ปากกาของเขาคงจะหักเป็นแน่
 " นี่ ฉันขอดีๆแล้วนะ " หญิงสาวที่อยู่ข้างนอก เริ่มจะทนไม่ไหว เธอเริ่มเหวี้ยงตัวเองด้วยเชือกนั่น และในไม่ช้า เหตุการณ์รุนแรงคงจะเกิดขึ้น
 " คิดจะทำอะไรน่ะ ? แบบนั้นก็ขาหักตายกันพอดี " โทโมะกล่าวเตือน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจการกระทำนั่นเลย
 " เอาล่ะนะ ! แพล้งงงง .. " เมื่อคำเตือน เปลี่ยนเป็นคำยั่วยุ หญิงสาวใช้กำลังทั้งหมดที่มี อัดใส่กระจกหน้าต่างนั่นด้วยความโมโห และมันก็ได้ผลอย่างแรง เศษกระจกดันไปเชี่ยวหน้าของชายหนุ่มเป็นทางยาว
 " ยัยหัวแดง นี่เธอทำอะไรลงไปเนี่ย ? " โทโมะหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เพราะไม่ใช่หน้าต่างห้องของเขาจะพังแล้ว แต่มันยังสร้างบาดแผลให้กับเขาอีกด้วย
 " เอ่อ .. ขอโทษนะ ไว้ฉันจะมาใหม่ " แก้วตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอรีบออกจากห้องของเขาไปทันที
 " อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกรู้ไหมยัยบ้า ! " โทโมะตะโกนตามหลัง แต่ดูเหมือนแก้วจะไม่สนใจคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย
 
                                         หน้าห้อง 101 k-chaos
    แก้วเดินออกมาด้วยท่าทางเร่งรีบ เธอถอนหายใจสักพัก และเอาหลังพิงกับประตูห้องของเขา
 " อ้าว ? ยัยแก้ว ยังไม่นอนอีกหรอ " และดูเหมือนว่า พี่ชายของเธอจะผ่านมาพอดี
 " พี่ ไปไหนมาเหรอ โห .. ของกินเพียบเลย ? " แก้วตกใจทันที เมื่อเห็นอาหารพวกนั้นอยู่ในมือของพี่ชาย
 " พอดี พี่ไปธุระข้างนอกน่ะ แล้วก็ อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครล่ะ " จองเบพูดจบก็เดินขึ้นห้องของเขาไป
 " พี่เนี่ย ชักจะทำตัวแปลกๆขึ้นทุกวันแล้วนะ ? " แก้วยังคงแปลกใจ กับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา
 " นะ นาย " แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อเห็นหน้าของเคนตะ
 " นี่เธอ ช่วยมาเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ " เคนตะพูดขึ้น ก่อนจะเดินนำเธอไป
 
 
                                               ห้อง 104 k-chaos
 " มีอะไรเรอะ ?  " แก้วเอ่ยถาม อย่างแปลกใจ
 " เธอน่ะ ถ่ายรูปเก่งใช่ไหม ช่วยวิเคราะห์ภาพนี้ให้ทีสิ " เคนตะยื่นรูปถ่ายสำคัญของเขามาให้แก้วดู
 " นี่มัน นายหน้าโหด กำลัง .. " แก้วตกใจทันที เมื่อเห็นรูปถ่าย ที่มีโทโมะยิ้มอยู่
 " แปลกใจมากสินะ ที่เห็นเขายิ้มน่ะ " เคนตะพูดขึ้นเหมือนรู้ทัน
 " ก็ปกติ เขามักจะทำหน้าโหดๆแบบนั้นอยู่เรื่อยไม่ใช่เหรอ ? " แก้วเอ่ยถาม
 " งั้นฉันจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน " เคนตะเริ่มเล่าเรื่องราวของเขา
 
                                                       5 ปี ก่อน
  เมื่อก่อนน่ะตระกูลของฉัน เป็นข้ารับใช้ของตระกูลโทโมะ ฉันจึงอยู่ในฐานะคนรับใช้ของเขา คนอื่นอาจจะมองฉันเป็นแบบนั้น แต่สำหรับหมอนั่นน่ะ เขามองฉันเป็นเพื่อนสนิทที่สำคัญสุดๆเลยล่ะ แต่ทว่า ความสุขมันเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ตระกูลของฉันหักหลังตระกูลของหมอนั่นได้อย่างหน้าตาเฉย พ่อของฉันบังคับให้ฆ่าหมอนั่น แต่ว่า ฉันไม่อาจทำเรื่องแบบนั้นได้ ปืนที่น่าจะยิงทะลุหัวของหมอนั่น แต่มันกลับไปขยี้หัวใจของพ่อฉันแทน เป็นบาปที่ฉันไม่อาจให้อภัยได้ ตั้งแต่นั้นมาฉันมักจะขังตัวเอง โดยไม่ติดต่อกับใครอีกเลย แต่ก็น่ะ ความมืดมักจะอ่อนข้อให้แสงสว่างเสมอ ด้วยคำพูดที่อ่อนโยนแบบนั้น ฉันถึงกลับมาได้ยังไงล่ะ  
  (โลกน่ะ ยังมีสิ่งที่สวยงามรอนายอยู่นะ มากับฉันสิ มาสร้างโลกที่สวยงามด้วยกัน)    
 " นายคงจะประทับใจในตัวหมอนั่นมากเลยสิท่า " แก้วพูดขึ้น
 " ก็นะ แต่ว่า หมอนั่นในตอนนี้ก็เหมือนกับฉันในตอนนั้น เพราะฉะนั้นแล้ว ได้โปรดช่วยหมอนั่นให้พบกับแสงสว่างทีเถอะ " เคนตะก้มหัวขอร้อง
 " นาย .. ? เหอะ เชื่อใจฉันได้เลยยย ! " ดูเหมือนแก้วจะตกลงช่วยเขาโดยไม่คิด
 " ยังไงก็ ฝากด้วยก็แล้วกันนะ " เคนตะยิ้มให้ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
 " แบบนี้นี่เอง น่าสนุกเหมือนกันนี่นา " ดูเหมือนการสนทนาทั้งหมด จะถูกใครบางคนได้ยินซะแล้ว    
 
 
                                                ติดตามตอนหน้าจ้าาา