K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                        k-chaos แม่น้ำฝั่งตะวันตก 

       ท่ามกลางสายน้ำที่เชี่ยวกราด พัดพาสิ่งต่างๆจากแหล่งอื่นมากับมัน แต่ในสายธารที่เชี่ยวกราดแบบนี้ ก็ยังมีสิ่งที่สวยงามอยู่ ลำน้ำที่นำสิ่งที่แตกต่างให้พัดถิ่น นำความสวยงามของความหลากหลายทางชีวภาพมาด้วย ฝูงปลานานาชนิด พืชพันธุ์ที่สามารถเติบโตได้ แม้จะอยู่ในสายน้ำที่ชวนขนลุกแห่งนี้ และเมื่อซูมกล้องไปใกล้ๆ ก็จะพบว่า ท่ามกลางสายธารแห่งนั้น ยังมีหญิงชายคู่หนึ่งถูกพัดมากับขอนไม้ขอนใหญ่ ถ้ามองจากระยะไกล จะเห็นเพียงเสื้อผ้าที่ติดกับขอนไม้ขอนใหญ่เท่านั้น แต่ถ้าเดินเข้ามาใกล้อีกสักหน่อย ก็สามารถที่จะสังเกตุได้ว่า ชายหญิงคู่นั้นยังคงปกติดี และไม่มีร่องรอยของแผลใดๆให้เห็นเลยสักนิด

     " อาาาา โอ้ย! ปวดหัวจัง " หนุ่มหน้ายาวฟื้นขึ้น ก่อนจะเอามือกุมศรีษะของตน

     " เอ๊ะ!? ที่นี่ที่ไหนเนี่ย " เขื่อนเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย เขามองไปรอบๆ พลางทำความเข้าใจกับสถานที่อันชวนพิศวง

     " แอ่ก แอ่ก โอ้ยยย .. " ทันใดนั้น หญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆก็ลุกขึ้น และเมื่อยกแขนขึ้น ปรากฏว่าแขนข้างซ้ายดูจะทำให้เธอรู้สึกปวดเอามากๆ

     " เป็นอะไรหรือป่าว ยัยถั่วเน่า? " เมื่อเห็นเฟย์ส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เขื่อนจึงเอ่ยถามอาการของเธออย่างเป็นห่วง

     " แขน .. แขนของฉัน " เฟย์ร้องไห้ใหญ่ พลางเอามือกุมที่แขนด้านซ้าย

     " เฮ้ย! ช้ำแบบนี้เลยเหรอเนี่ย " เขื่อนเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ เพราะแขนด้านซ้ายของเฟย์มีรอยเขียวข้ำอยู่ตรงบริเวณข้อศอกด้านนอก

     " โอ้ย! เบาๆหน่อยซิ " เฟย์ร้องขึ้น เพื่อบอกให้เขื่อนเบามือ

     " อดทนไว้หน่อยก็แล้วกันนะ " เขื่อนบอกกับเฟย์ ก่อนจะเอาไม้มาด้ามที่แขนของเธอไว้

     " สงสัยแขนจะหักน่ะ เดี๋ยวพอถึงมือป๊อปปี้ เธอคงไม่เป็นไรแล้วล่ะ " เขื่อนพยายามปลอบเฟย์ เพื่อให้เธอโล่งใจ

     " นี่ไอ้เขียด ยังไงก็ .. ขอบใจนายมากเลยนะ " เฟย์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

     " อย่าพูดแบบนั้นสิ " เขื่อนกล่าวขึ้น ก่อนจะหลบสายตาของเฟย์

     " เอ๊ะ!? ทำไมล่ะห่ะ หรือว่า นายจะเขิน " เฟย์มองหน้าของเขื่อน ก่อนจะจ้องเขาอย่างสนใจ

     " ป่ะ ป่าวซะหน่อย " เขื่อนยังคงหลบหน้าเฟย์อยู่อย่างนั้น

                                                  k-chaos ห้องโถง

      " มีเรื่องอะไรเหรอไอ้เขื่อน เฮ้ย! ยัยเฟย์เป็นอะไรน่ะ " เคนตะที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ จู่ๆ เขื่อนก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับประคองร่างของเฟย์มาด้วย และเมื่อมองไปที่แขนของเธอ เคนตะ ถึงกับตกใจกับบาดแผลนั่นทันที

      " อย่าถามให้มากความเลยไอ้เคนตะ ว่าแต่ ไอ้ป๊อปปี้อยู่ที่ไหน ? " เขื่อนไม่ฟังที่เคนตะพูดเลยสักนิด ตอนนี้ เขาเพียงอยากจะให้ป๊อปปี้เพื่อนของเขา เข้ามาดูอาการของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาไวๆ

      " เสียใจด้วยนะ พอดี ไอ้ป๊อปปี้ไปซื้อของข้างนอกน่ะ ว่าแต่พวกนายเถอะ หายไปไหนมาตั้งหลายวัน "   เคนตะเอ่ยถามเ้พื่อนของเขาอย่างแปลกใจ

      " เรื่องนั้น ไว้ค่อยพูดกันทีหลังเถอะ ตอนนี้ รีบเอายัยนี่ไปรักษาก่อน " เขื่อนปัดความอยากรู้ของเคนตะออกไป ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้น ถึงอาการของเฟย์ ที่ดูเหมือน เธอจะเจ็บเป็นอย่างมาก

      " ถ้างั้น ลองเอาไปให้โทโมะดูดีกว่าไหม ? " เคนตะบอกกับเขื่อน เพราะป๊อปปี้ หมอประจำกลุ่มไม่ได้อยู่ที่นี่ 

      " จะดีเหรอวะ " เขื่อนชักไม่แน่ใจ ถึงแม้โทโมะจะเป็นเพื่อนของเขาก็ตาม แต่ด้วยวาจาที่หยาบกระด้าง และไม่สนใจคนรอบข้างอย่างเขา อาจจะทำให้เฟย์อาการแย่ลงก็ได้ 

      " ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอกนะ " เคนตะพยายามบีบให้เขื่อนตัดสินใจ 

      " เอาวะ ก็ได้ " ว่าแล้วเขื่อนก็ประคองร่างที่แทบจะไม่มีแรง เดินไปที่ห้องของโทโมะ 

                                                 ห้อง 201 ชั้นสองของ k-chaos 

        จองเบยืนจังก้าอยู่หน้าห้องของแก้ว เขาพยายามรวบรวมสมาธิ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป 

      " อ้าว ? พี่มีเรื่องอะไรเหรอ ถึงได้มาหาฉันถึงที่นี่ " แก้วเอ่ยถามพี่ชายฝาแฝดอย่างสงสัย เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะ พลางจับถ้วยรางวัล ที่เธอเคยชนะเลิศมา 

      " เอ่อ .. เธอไม่ .. " จองเบพยายามจะพูดบางอย่าง แต่ในตอนนั้นเอง เขาตัดสินใจที่จะไม่พูด และกำลังจะออกจากห้องไป 

      " พี่จองเบ เรื่องเมื่อเช้าน่ะ คือว่า .. ที่พี่บอกว่ากับฉันว่า ไม่ใช่พี่ชายจริงๆน่ะ " แก้วเอ่ยถามถึงเรื่องที่พี่ชายบอกกับเธอ 

      " เรื่องนั่นน่ะเหรอ ฉัน .. " จองเบก้มหน้าลง เขาไม่กล้าสู้หน้าของน้องสาวฝาแฝด เพราะเกรงจะสร้างความลำบากใจให้กับตัวของเขาเอง ถึงแม้ใบหน้าจะเหมือนกัน แต่ในความจริงนั้น เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับเธอเลยสักนิด 

      " ไม่ว่าจะยังไง พี่จองเบ ก็ยังเป็นพี่ชายของฉันเสมอนะ " แก้วบอกกับจองเบ ในขณะที่เขายังคงหันหลังอยู่ แต่จองเบกลับเดินออกไปอย่างไม่สนใจ  

      " (ถ้าหากเธอไม่ยอมแพ้แล้วล่ะก็ สักวัน เธออาจจะพบกับความสำเร็จก็ได้นะ) " คำกล่าวเตือนของใครคนนึง ยังคงย้ำเตือนจิตใจที่อ่อนล้าของแก้วเสมอ

      " ทำไมต้องนึกถึงคำพูดของหมอนั่นด้วยนะ ทั้งๆที่เป็นคำโกหกแท้ๆ " แก้วบ่นขึ้นอย่างแปลกใจ เมื่อนึกถึงคำพูดของโทโมะ

         เฟย์ได้รับการบาดเจ็บจากการตกหน้าผาที่สูงชันจนแขนหัก แถมป๊อปปี้ก็ยังไม่อยู่ เขื่อนกับเคนตะจึงตัดสินขอความช่วยเหลือจากบุรุษสุดเย็นชาอย่างโทโมะ แล้วแบบนี้ โทโมะก็เรา จะมีวิธีการรักษาเฟย์อย่างไร แล้วความสัมพันธ์ของฝาแฝดจะจบลงเช่นไร ติดตามได้ ในตอนต่อไปจ้า