K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                          ทางเข้าหน้า k-chaos 

   โทโมะนั่่งอ่านหนังสืออยู่ตรงม้านั่งหน้าหอพักได้สักพักแล้ว เป็นอีกครั้งที่เขาออกมานอกห้อง  เพราะเมื่อก่อนนั้น แค่จะมาทานอาหารร่วมโต๊ะกับเพื่อนๆ ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา

     " อ้าว? กลับมาแล้วเหรอ " ทันใดนั้นแก้วก็กลับมาจากบริษัทที่เธอเพิ่งส่งภาพถ่ายของเธอไป แต่ทว่า หญิงสาวที่เพิ่งจะกลับมานั้น กลับไม่พูดไม่จา แถมลักษณะการเดิน ยังดูเหมือนคนสิ้นหวังอีกตั้งหาก 

     " นี่หูหนวกรึไงห่ะ ! " โทโมะเรียกเธออีกครั้ง เขาใช้น้ำเสียงที่ดังมากๆ เพราะหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าของเขา ชักจะทำให้ตัวของเขาเริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ

     " อ่ะ โทโมะ .. " แก้วเงยหน้าขึ้น และเมื่อเห็นโทโมะ เธอจึงเอ่ยทักเขา แต่แววตาและใบหน้าของเธอ ดูจะไม่ร่าเริงเลยสักนิด

     " มีอะไรเหรอ ยัยหัวแดง ? " โทโมะเอ่ยถามเธออย่างเป็นห่วง เพราะเขารู้ได้เลยว่า แก้วจะต้องไปเจออะไรมาแน่ๆ

     " หมดแล้วล่ะ หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว " เมื่อถูกเอ่ยถาม แก้วก็ร้องไห้ใหญ่ ก่อนจะเข้าไปกอดโทโมะ

     " นี่ ใจเย็นๆก่อนสิ ตกลงมันเรื่องอะไรกันแ่น่เนี่ย ? " โทโมะไม่ค่อยเข้าใจแก้วสักเท่าไหร่ ถึงแม้เขาจะสามารถอ่านความคิดออก แต่แววตาของเธอ ชั่งดูพิศวงยิ่งนัก

      " ภาพของฉัน ภาพถ่ายของฉัน ถูกปฏิเสธแล้วล่ะ " แก้วบอกกับโทโมะ ก่อนจะยื่นซองให้กับโทโมะ ซึ่งด้านในเป็นภาพที่เธออุตส่าห์ปีนต้นไม้เพื่อถ่ายภาพเหล่านั้นออกมา แต่ ณ ตอนนี้นั้น มันกลับถูกคนบางกลุ่ม ที่ไม่เข้าใจความงดงามของมัน

      " งั้นเรอะ ถ้าอย่างนั้น ... " โทโมะพูดขึ้น ก่อนจะเอามือลูบที่หัวแดงๆของแก้ว

      " ฉันจะทำยังไงดีโทโมะ ฉันจะทำยังไงดี " แก้วร้องไห้ใหญ่ ตอนนี้ เธอเสียใจเป็นอย่างมาก เพราะคราวที่แล้ว ที่เธอถูกปฏิเสธไปนั้น มันก็ยังไม่แย่สักเท่าไหร่ แต่พอถูกปฏิเสธอีกครั้ง ทำเอาเธอรู้ได้เลยว่า ตัวเองมีความสามารถแค่ไหน เธอคิดแต่เพียงว่า สิ่งที่โทโมะพูด อาจจะเป็นแค่คำสวยหรูที่ใช้ปลอบคนอ่อนแอก็เท่านั้น

      " ไม่เป็นไรหรอกน่า วันหน้าเธอก็เอาใหม่ก็ได้นี่ " โทโมะพยายามปลอบใจแก้ว

      " ไม่เอาแล้ว " แก้วพูด

      " อะไรนะ ? " โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อได้ยินคำพูดของแก้ว

      " ไม่เอาแล้วล่ะ จริงอย่างที่พี่บอกไว้ ความพยายามที่สูญเปล่าน่ะ มันเสียเวลาชัดๆ " แก้วปาดน้ำตาออกไป ก่อนจะบอกกับโทโมะ ถึงความรู้สึกในตอนนี้

      " นี่เธอตั้งใจจะทำอะไรน่ะ ยัยหัวแดง จริงอยู่ที่ความสำเร็จจำเป็นต้องใช้ความพยายามที่สูง แต่ถ้าหากเธอไม่ยอมแพ้แล้วล่ะก็ ไม่แน่นะ เธออาจจะคว้าชัยชนะนั่นมาก็ได้ " โทโมะยิ้มให้แก้ว เพื่อให้แก้วเข้าใจถึงสิ่งที่เขาพูด

      " ไม่เชื่อหรอก ฉันจะไม่เชื่อนายอีกต่อไปแล้ว " แก้วกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา ก่อนจะวิ่งเข้าไปในหอ

      " ยัยหัวแดง .. " โทโมะมองตามหลังอย่างเป็นห่วง

                                          k-chaos ด้านใน

       " อุ๊บ!!! อ้าวยัยตัวป่วน เจ็บตรงไหนหรือป่าว ? " เคนตะที่ถูกแก้ววิ่งชนเข้าอย่างจัง เมื่อเห็นร่างที่เพิ่งล้มไปสักครู่ เขาจึงเอ่ยถามเธออย่างเป็นห่วง 

       " ...... ??? " แก้วไม่ตอบ แต่เธอลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล ก่อนจะเดินเขย่งเท้าขึ้นไปชั้นสอง 

       " อะไรกันน่ะ ? " เคนตะเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย 

       " มีเรื่องอะไรเหรอ ไ้อ้เคนตะ ? " ป๊อปปี้ที่บังเอิญผ่านมา เมื่อเห็นสีหน้าที่แปลกใจของเคนตะ เขาจึงเอ่ยถามเพื่อนของเขาทันที 

       " ก็ยัยตัวป่วนนั่นน่ะสิ จู่ๆ ก็วิ่งมาชนฉันเข้า ถามอะไรก็ไม่ตอบ แปลกคนจริงๆเลยยัยนั่น " เคนตะบอกกับป๊อปปี้ 

       " ยัยแก้วน่ะเหรอ จริงด้วยนะ พักนี้ ดูเธอจะเครียดๆนิดหน่อยน่ะ " ป๊อปปี้อธิบายถึงสิ่งที่ผ่านมา 

       " แล้วนาย ไม่ไปดูยัยฟางหรือไง ? " เคนตะถามถึงเรื่องของฟาง 

       " ยัยนั่นน่ะเหรอ ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวไปก่อนเถอะ เอ้อ เดี๋ยวฉันจะไปซื้อของข้างนอกนะ ฝากดูแลหอด้วยล่ะ " ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปข้างนอก 

       " ไอ้นี่ก็อีกคน เอ๊ะ!? ว่าแต่ ไอ้เขื่อนกับยัยถั่วเน่ายังไม่กลับอีกเหรอเนี่ย " เคนตะสงสัยกับพฤติกรรมที่แปลกประหลาดของคนในหอ ก่อนจะนึกถึงเขื่อนกับเฟย์ ที่ดูเหมือนทั้งสองจะไม่ได้กลับมาที่หอหลายวันแล้ว

                                            ระเบียงชั้นบน k-chaos 

        " อ้าวยัยแก้ว ไปทำอะไรมาล่ะ ทำไมถึงร้องไห้ซะขนาดนั้น ? " ทันทีที่เห็นหน้าของน้องสาว จองเบจึงเอ่ยถามเธออย่างเป็นห่วง 

        " ภาพถ่ายของฉันที่ส่งไปเมื่อเช้า คือว่า .. " แก้วไม่กล้าที่จะพูดต่อ เพราะเกรงจะทำให้พี่ชายของเธอเครียดหนักขึ้นไปอีก 

        " ถูกปฏิเสธมาสินะ พยายามเข้าล่ะน้องพี่ ความพยายามน่ะ เป็นสิ่งสำคัญนะ " จองเบบอกกับน้องสาว 

        " เอ๊ะ!? ทำไมพี่ถึง .. พูดเหมือนกับหมอนั่นล่ะ " แก้วแปลกใจเป็นอย่างมากเมื่อคำพูดของพี่ชาย คล้ายคลึงกับของโทโมะ 

        " มีอะไรแปลกไปหรือไง ? " จองเบเอ่ยถาม 

        " ปกติ พี่จะต้องบอกว่า จะต้องทำอย่างสมบูรณ์แบบไม่ใช่เหรอ ? " แก้วเอ่ยถามพี่ชายอย่างสงสัย 

        " เอ่อ .. เรื่องนั้นมัน .. " ทันทีที่ได้ยินคำว่าสมบูรณ์แบบ จองเบก็นึกถึงคำพูดของฟาง ที่บอกกับเขาถึงความหมายของคำว่าสมบูรณ์แบบ 

         " มีเรื่องอะไรเหรอค่ะ ? " แก้วเอ่ยถามอีกครั้ง 

         " เอ่อ .. จริงๆแล้ว พี่ไม่ใช่พี่ชายของเธอหรอกนะ พี่เป็นแค่เนื้อเยื่อที่เกิดจากตัวของเธอก็เท่านั้น ที่จริง พ่อของเธอน่ะ เขามีลูกคนเดียว แล้วก็ พี่ไม่ใช่คนที่สมบูรณ์แบบอะไรนั่นหรอก จริงสิ ความหมายของคำว่าสมบูรณ์ของฉันก็คือ .. " จองเบตัดสินบอกความจริงกับแก้ว ถึงเรื่องที่เขาถูกสร้างจาก Copy system 

         " พี่พูดเรื่องอะไรน่ะ ฉันไม่เข้าใจ " แก้วไม่เชื่อที่พี่ชายฝาแฝดของเธอพูด 

         " เอ่อ .. ไม่มีอะไรหรอก ขอตัวก่อนนะ " จองเบพูดจบก็วิ่งเข้าไปในห้องของเขาทันที 

         " เป็นอะไรของเขานะ " แก้วเกาหัวของตัวเองอย่างสงสัย 

              เอาล่ะสิครับแก้วถูกปฏิเสธจากบริษัทเป็นรอบที่สองแล้ว แต่ดูเหมือนเธอจะเข้าใจความหมายของโทโมะผิดไป แถมพี่ชายของเธอก็ดันบอกว่า ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ อีก แล้วแก้ว หรือยัยหัวแดง จะแก้ปัญหาชีวิตนี้ได้อย่างไร ติดตามได้ในตอนต่อไป