K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                        ห้อง 103 in k-chaos  

     ใจกลางห้องที่ถูกตกแต่งด้วยขนมหวานนานาชนิด มีชายสองคนกับอีกหนึ่งหญิงสาว กำลังจับกลุ่มปรึกษากันถึงเรื่องบางอย่าง ชายคนที่ท่าทางสติไม่ค่อยดี เขานำปากกาแท่งโปรดลากเส้นไปมาบนกระดาษนั่นอย่างช้าๆ ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆก็คอยฟังเขาบรรยายอย่างตั้งใจ และคอยที่จะโต้แย้งเขาเมื่อเหตุและผลไม่ตรงกัน มีเพียงชายหนุ่มหน้าลิงเท่านั้น ที่ยังนั่งเงียบโดยไม่สนแม้จะมองกระดาษที่บอกถึงแผนการนั่น 

  " แผนของเราก็คือ การสืบหาตัวของไอ้โทโมะกับยัยหัวแดง โดยฉัน จะให้ยัยถั่วเน่าเป็นคนหาร่องรอยของพวกนั้น " เขื่อนชี้ไปที่หน้าของเฟย์ เพื่อมอบหมายหน้าที่ให้ 

  " ไม่ตลกเลยนะไอ้เขียด ทำไมฉันจะต้องทำตามที่นายพูดด้วยห่ะ ? " ทันทีที่เหตุและผลไม่ตรงกัน เฟย์ก็แย้งขึ้น เพราะมันเป็นหน้าที่ที่อาจจะดูเหนื่อยเกินไปสำหรับหญิงสาวตัวเล็กๆคนนึง 

  " ก็ฉันเป็นหัวหน้านี่นา ลูกน้องอย่างเธอ ก็ควรจะทำตามสิ " เขื่อนแสดงสถานะของตนเพื่อให้เฟย์รู้ว่า เขาคือคนที่อยู่สูงกว่าเธอ 

  " หัวหน้าแล้วไงห่ะ เป็นหัวหน้าแล้ว จะโดนลูกน้องคนนี่ตีหัวไม่ได้หรือไง ? " เฟย์เริ่มออกคำขู่ เพื่อแสดงถึงศักยภาพของเธอ 

  " นี่ๆ ในห้องของฉัน ห้ามเอาการใช้กำลังมาอ้างเด็ดขาด รู้ไหม ! " เขื่อนออกคำพูดอย่างหนักแน่น เพราะสถานที่ประชุมแห่งนี้ ก็คือห้องของเขานั่นเอง ฉะนั้นแล้ว สิทธิในการออกคำสั่งทั้งหมดหรือการออกกฏระเบียบต่างๆในการออกปฏิบัติการณ์ จึงตกเป็นของเขาทั้งหมด 

  " อย่าให้ฉันเป็นหัวหน้าก็แล้วกัน " เฟย์บ่นขึ้นอย่างหงุดหงิด เมื่อไม่สามารถจะโต้แย้งอะไรได้อีก 

  " ส่วนนาย ไอ้เคนตะ เก็บรวบรวมข้อมูลที่ยัยถั่วเน่าหามาได้ก็แล้วกัน " เขื่อนหันไปสั่งเคนตะบ้าง 

  " ตกลง " เคนตะรับคำ ในขณะที่ยังก้มหน้าอยู่ 

  " ไม่ยุติธรรมนี่นา ทำไมไอ้หน้าลิงนี่ถึงได้งานเบากว่าฉันล่ะ ? " เฟย์เริ่มไม่พอใจ เมื่อการมอบหมายหน้าที่ของเขื่อน ดูจะไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ 

  " ยัยโง่ ไปเรียกชื่อมันซี่ซั้วแบบนั้นได้ยังไง เดี๋ยวก็โดนต่อยเอาหรอก " เขื่อนรีบลากเฟย์ให้ออกห่างจากเคนตะทันที เพราะใครๆก็รู้ว่า เขาเป็นคนชอบใช้กำลัง 

  " ก็มันหน้าโมโหนี่นา " ดูเหมือนเฟย์จะยังคงหัวเสียกับไอ้เขียดตัวปัญหานี้อยู่

  " เธอจะกังวลไปทำไมกันล่ะ มีฉันไปด้วยทั้งคน " เขื่อนพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่่น

  " เฮ้ย ! นายจะไปกับฉันจริงๆเหรอ ? " เมื่อได้ยินคำพูดของเขา สีหน้าที่ดูม่นหมอง ก็กลับมาร่าเริงในทันที

  " เอ้า ! ฉันจะหลอกเธอทำไมล่ะ " เขื่อนแปลกใจกับท่าทีของเฟย์เป็นอย่างมาก

  " งั้นก็ดี เอาล่ะ .. ไปกันได้แล้ว " ว่าแล้วเฟย์ก็รีบลากเขื่อนออกไป ทิ้งให้ชายหนุ่มหน้าลิงมองตามอย่างสงสัย

  " เจ้าพวกนี้ ท่าทางคึกคักจังเลยนะ " เคนตะมองตามอย่างหงุนงง

                                               k-chaos โซนด้้านหลัง

    เขื่อนกับเฟย์ตรวจสอบร่องรอยการเดินทางของแก้วกับโทโมะอย่างตั้งใจ พวกเขาพยายามตรวจสอบร่องรอยนั่นอย่างละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำใด้ เพราะถ้าหากไม่ทำเช่นนั้นแล้ว พวกเขาอาจจะไม่ทราบได้ว่า แก้วกับโทโมะ เขาทั้งสองคน หายไปที่ไหนกันแน่

  " ดูรอยพวกนี้สิ เธอคิดว่าไงห่ะ ยัยถั่วเน่า ? " เขื่อนเอ่ยถามเฟย์ทันทีที่เห็นรอยเท้าอันหน้าสงสัย

  " นี่ไอ้เขียด ฉันชื่อเฟย์ไม่ใช้ยัยถั่วเน่า ขอให้เข้าใจไว้ด้วย " เฟย์บ่นใส่อย่างหงุดหงิด

  " เออๆ เฟย์ก็เฟย์ ว่าแต่ เธอพอจะคำนวนได้ไหม ว่าไอ้รอยพวกนี้กำลังเดินทางไปที่ไหน ? " เขื่อนถามย้ำอีกครั้ง 

  " เอ ... คงจะไปที่แม่น้ำตรงนั้นมั้ง " เฟย์ชี้ไปที่แม่น้ำที่อยู่ด้านข้าง ฝั่งทางเหนือของ k-chaos  

  " ใครเขาจะบ้าไปที่แม่น้ำกันล่ะห่ะ " เขื่อนแปลกใจยิ่งนัก เมื่อได้ยินคำพูดของเฟย์

  " ไม่สิ คงจะเป็นป่าด้านโน่นล่ะมั้ง " เฟย์ชี้ไปที่ป่าด้านตะวันตกบ้าง  

  " คิดว่าพวกมันจะไปเป็นอาหารให้เสือยังงั้นเหรอ ? นี่ ตกลงเธอรู้จริงๆหรือป่าวเนี่ย " เขื่อนชักไม่แน่ใจ เพราะคำพูดของเฟย์ ฟังดูแล้วยิ่งทำให้สมองของเขาสับสนเป็นอย่างมาก 

  " เชื่อฉันเถอะน่า การสะกดรอยตามน่ะฉันไม่มีทางพลาดอยู่แล้ว " เฟย์บอกกับเขื่อนอย่างมั่นใจ แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้น ดูเหมือนเธอจะไม่รู้อะไรจริงๆ

  " (จะเชื่อได้เหรอเนี่ย ? ) งั้นก็เข้าไปในป่ากัน " ในเสี้ยววินาทีที่มีค่า เขื่อนจึงตัดสินใจที่จะเข้าไปในป่า เพื่อหาที่อยู่ของพวกโทโมะ 

  " (หวังว่า หมอนั่นคงจะไม่รู้หรอกนะ) " เฟย์เริ่มออกอาการอย่างเห็นได้ชัด เพราะที่จริงแล้ว เธอก็แค่พูดมั่วๆไปก็เท่านั้นเอง 

                                    ในป่าลึก ด้านตะวันตกของ k-chaos 

     ชายหนุ่มและหญิงสาวเดินวนไปวนมาอยู่ในป่าดงดิบที่อุดมไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ เนื่องจากป่าแห่งนี้ อยู่ภายใต้การดูแลของ ผอ. โรงเรียน k-school ดังนั้น ป่าแห่งนี้ จึงขึ้นชื่อว่าเป็นป่าสงวนที่ไม่มีผู้ใดย่างกรายเข้าไป และเมื่อเป็นป่าสงวนแล้ว บรรดาสัตว์ต่างๆก็เลยอยู่ครบกันถ้วนหน้า ไม่ว่าจะเสือ สิงห์ กระทิง และ้วก็แรด บรรดาสัตว์ดุร้ายทั้งหลายแหล่จากทุกมุมของโลก ได้รวมตัวกัน ณ ป่าแห่งนี้แล้ว

  " ฉันว่า เราเคยผ่านแถวนี้มาแล้วนะ ? " เมื่อเวลาเดินผ่านไป เขื่อนจึงเริ่มเอะใจขึ้นได้ว่า เขาเดินผ่าน ณ จุดๆนี้ไปแล้วครั้งนึง

  " ไม่น่าจะเป็นไปได้หรอกน่า ต้นไม้ก็เหมือนกันหมดซะขนาดนี้ นายรู้ยังไง ว่าเคยผ่านมาตรงนี้ " เฟย์ไม่เชื่อที่เขื่อนพูด เพราะต้นไม้ที่เรียงรายอยู่ในป่า หน้าตาของมัน ดันเหมือนกันหมดซะนี่   

  " ฉันว่า เราหลงแล้วล่ะมั้ง " เขื่อนพูดขึ้นอย่างหมดหวัง 

  " อย่าพูดแบบนั้นซี้ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกน่า นายคิดดู เราเดินตรงไปข้างหน้าเรื่อยๆ ไม่มีวันที่จะกลับมาจุดเดิมได้หรอก " เฟย์บอกกับเขา 

                                                  20 นาที ผ่านไป 

  " นี่มันต้นไม้ต้นเดิมนี่นา ฉันจำได้ " เขื่อนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เพราะเขาดันจำต้นไม้ต้นนี้ได้ เขาจึงแสดงให้เห็นว่า พวกเขา หลงทางซะแล้ว 

  " นี่นายอย่ามามั่วดีกว่า เราเดินมาตั้งไกล จะมาเจอต้นไม้ต้นเดิมได้ยังไง ? " เฟย์สงสัยกับคำพูดของเขื่อนเป็นอย่างมาก 

  " ก็ตอนที่เรามาเจอต้นเดิมน่ะ ฉันแอบทำเครื่องหมายไว้น่ะสิ " เขื่อนบอกความลับนั่นให้เฟย์รู้ เพื่อให้เธอหายข้องใจซะที 

  " จริงด้วย แล้ว ... จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย ? " แทนที่จะโวยวาย แต่เฟย์ยังคงนิ่งอยู่ 

  " ยังมีหน้ามาถามอีก เพราะเธอแท้ๆเลย " เขื่อนโวยใส่อย่างไม่พอใจ 

  " ก็ใครเขาจะไปรู้ล่ะ ว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้ " เฟย์รีบแก้ตัวทันที 

  " ยัยถั่วเน่าเอ้ย ต้องเสียเวลาแกะรอยเท้าของตัวเองอีก ถ้าไอ้เคนตะมาด้วย ก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก " เขื่อนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเซงๆ 

  " เอาเป็นว่า ฉันขอโทษนายก็แล้วกัน เอาล่ะเดินทางกันต่อเถอะ " เฟย์ทิ้งความตกใจไว้ในใจ ก่อนจะออกนำเขื่อนอีกครั้ง 

  " (ยัยนี่ สถานการณ์แบบนี้ ยังจะทำหน้าระรื่นได้อีก) " เขื่อนแปลกใจเป็นอย่างมาก เื่มื่อไม่เห็นแม้กระทั่งความกลัวของเธอ  

                                              ติดตามต่อหน้าจ้า