7years of love

"ยูอีอ่าาา พอเถอะนะ พรุ่งนี้ผมมีเรียน" หลังจากที่ฮยอกแจหลับไปทงเฮก็ได้รับโทรศัพท์จากซีวอนเพื่อนรักให้ไปที่ผลับย่านคังนัมที่ขึ้นชื่อเีื่องความหรูหราขอบสถานที่และหน้าตาของสาวๆ
"อ่าาา พอเถอะนะ" ทั้งขัดขืนทั้งมีความสุข ไม่ว่ายังไงผู้หญิงตรงหน้าเขาก็ไม่ฟัง ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลยสืนะผู้หญิงทุกคนก็คงเป็นแบบนี้แหละเมื่อตรงการอะไร ไม่ว่าจะต้องเอาตัวเข้าแรกก็ยอม
.
.
"ตื่นได้แล้วนะทงเฮ มันจะ7โมงแล้วนะ" ผมมองไอคนหล่อแต่เตี้ยที่หลับสนิท เมื่อคืนหลังจากที่กินข้าวเสร็จผมก็ไปอาบน้ำแล้วนอนเลย
"ขออีกนิดนึง เมื่อคืนฉันได้นอนตั้งตี3" เสียงแผ่วเบาของคนกึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อคืนนอนตี3อย่างนั้นหรอ มัวทำอะไร
"ลุกมาเดียวนี้นะ อ๊ะ!!...."ไม่ทันพูดอะไรต่อร่างหนาก็คว้าข้อมือเล็กๆจนเสียหลักล้มลงนอนข้างๆล่างหนา กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของร่างบางยั่วยวนเขาไม่น้อย ร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆตั้งสติได้ก็รีบลุกออกมา คนที่นอนอยู่อดขำไม่ได้
ใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีของคนตัวเล็กด้วยความเขินอาย ฮยอกแจเดินจ้ำอ้าวไปในครัวอย่างเร่งรีบเพื่อซ่อนใบหน้าของตน
"หึๆ" ร่างหนาแค่หัวเราะในลำคอ ไม่คิดว่าเขาจะทำให้คนที่รู้จักกันไม่กี่วันเขินได้ขนาดนี้ ทงเฮรีบอาบน้ำแต่งตัวเมื่อเสร็จก็เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น คนตัวเล็กนั่งอยู่บนโซฟา ที่โต๊ะเล็กๆตรงหน้ามีถ้วยที่มีอาหารเช้าถูกจัดไว้2ที่ ร่างหนาเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ จ้องมองริมฝีปางบางสวยสีสดนั่งกินอาหารเช้าอยู่อย่างเอร็ดอร่อย คนตัวโตกว่ายิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของคนตรงหน้าก่อนที่จะหันไปสนใจอาหารเช้าของตน เกือบ7โมงครึ่งทั้งสองก็พากันเดินออกจากหอพักเพื่อไปโรงเรียน
"ไอทงเฮ!!!! แปลกวะวันนี้แม่งมาแต่เช้า"ซีวอนพูดเพราะปกติเพื่อเขาจะมาโรงเรียนก็นู่นเกือบ10โมงก็จะให้มาแต่เช้าได้ไงในเมื่อคาสโนวาอย่างทงเฮที่เข้าผลับทุกคืนควงสาวไม่ซ้ำแค่ละวัน 
"ทงเฮ!!!!!!" พูดไม่ทันขาดคำนั่นไงมาแล้วเสียงหวานที่ตะโกนเรียกทงเฮ
"เมื่อวานนี้ทงเฮทิ้งให้ยูอีค้างอยู่คนเดียวเลยรีบกลับอะไรนักหนา"ยูอีทำหน้างอนๆ ฮยอกแจที่ยืนอยู่ได้แต่งง เมื่่อวานนี้ทงเฮออกไปจากห้องหรอ?? ทำไมเค้าถึงไม่รู้สึกตัวเลย?? แต่ช่างเหอะยังไงมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย
"ก็บอกแล้วไงว่ามีเรียน แล้วช่วยปล่อยแขนผมด้วย ดูสิคนมองกันหมดเลย"ทงเฮบอกเสียงนิ่งทำเอายูอีที่ควงแขนเขาอยู่ต้องเงียบไปเล็กน้อย เป็นอย่างที่ใครๆเขาพูดกัน แค่ข้ามคืนทงเฮสามารถเปลี่ยนไปได้อย่างกับคนล่ะคน
"ทงเฮ แล้ว....เรื่องเมื่อคืน"ยูอีพูดน้ำเสียงสั่นเล็กน้อง นัยตาเริ่มแดงนิดๆพยามยามกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล เขาไม่เคยคิดว่าทงเฮจะเป็นเหมือนที่หลายคนพูด เพราะตลอด2วัรที่ผ่านมาทงเฮก็ดูอบอุ่นดีแต่ทำไม.....
"เมื่อคืนมันก็แค่เมื่อคืน เลิกยุ่งกับผมสักที ขอตัวนะครับ"พูดพร้อมกับเดินออกมาซีวอนที่ยืนดูอยู่ได้เพียงแค่เดินตามเพื่อนรักของตนไป นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เห็นมันบ่อยจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วต่างหาก ร่างเล็กๆของยูอีทรุดลงกับพื้นเธอคิดไม่ถึงว่าทงเฮจะเป็นแบบนี้ ทำไมกันเธอทำอะผิดงั้นหรอทำไมทงเฮต้องทิ้งเธอไป หมดแบ้วความอดทนอดกลั้น ยูอีปล่อยน้ำตาที่ต้อวการแต่จะไหลออกมาให้มันไหลออกมาให้รู้แล้วรู้รอด
.
.
"ความรัก"เมื่อมันเกินขึ้นได้มันก็ต้องหยุดลงไดัเช่นกัน
.
.
ทงเฮเดินออกมาตากอากาศที่ดาดฟ้าของโรงเรียน ควมรู้สึกแปลกๆเริ่มเข้ามาหาเขานี่เขาเป็นบ้าอะไรอยู่กันแน่นะ ทงเฮสบัดหัวเพื่อไล่ความคิดที่ฟุ้งซ่านของตัวเอง ตอนนี้เขากำลังคิดถึงใครคนนึงพี่ชายที่แสนดีของเขา
2ปีก่อน.......
เมื่อเริ่มเข้าสู่วันรุ่นก็ไม่แปลกที่หลายคนจะเริ่มรู้จักหาคำว่ารัก เริ่มอยากที่จะทดลองสิ่งต่างๆ เขาเองก็เช่นกัน นักเรียนเกรด9 หนุ่มหล่อหน้าตาดีอย่าทงเฮไม่แปลกหรอกที่ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่หรือรุ่นนอกก็มักจะตามจีบเขา แต่ที่ไม่เหมือนคนอื่นคือ ซองมิน หนุ่มน้อยรุ่นพี่ร่างอวบที่มีผิวที่ขาวสดใสใบหน้าที่มีรอยยิ้ืมประดับไว้ตลอดเวลา รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นที่มักหยิบยื่นให้เขาเสมอยามที่เขาอ่อนแอ ทั้งสองเหมือนกับพี่น้องที่มีความรู้ดีดีต่อกันที่เข้าใจกันในทุกๆเรื่อง แต่หลังจากทีซองมินจบไปก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
 
 
 
________________________________________________________________________
สวัสดีทุกคน ข่วงนี้ติดเรียนซัมเมอร์เลยไม่ค่อยมาอัพว่าแต่ยังมีคนติดตามอยู่มั้ย5555 ก่อนอื่นต้องขอแฮปปี้เบริ์ดเดย์ใย้อนห้กับอีฮยอกแจนางเอกของเรื่อง แล้วก็ซีวอนพระรองของเรื่องนี้ก่อนขอให้มีความสุขมากๆนะรักพวกพี่ตลอดไปนะค่ะ❤