7years of love

"98 ไอห้องเลขที่นี้มันอยู่ส่วนไหนของหอพักนี้"ฮยอกแจเดินหอบกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตตามหาห้องที่ของตนเองเนื่องจากเขามาอย่างกระทันหันเลยไม่ได้นำของไปเก็บไว้ที่ห้อง

"นี่สินะไอห้องที่ฉันตามหา ทำเอาเหนื่อยแทบแย่เลย"คนตัวเล่นบ่นอุบเมื่อตนเองมาหยุดที่หน้าห้องมือบางสวยเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบรับจึงไขกุญแจที่ได้มาจากอาจารย์ไขเจ้าไป

ภายในห้องมีขนาดกว้างพอสมควร ผนังห้องที่ทาสีซึ่งบ่งบอกได้ถึงการแบ่งแยกเป็นสองฝั่งโดนผนังฝั่งซ้ายทาด้วยสีครีมส่วนฝั่งขวาทาด้วยสีฟ้าสด 

"แล้วฝั่งไหนมันเป็นของฉันกันแน่..."

"นี่นายเข้ามา....อ้อนายเองสินะฮยอกแจสินะ"ไม่ทันที่ฮยอกแจต้องสงสันอะไรไปมากกว่านี้ ร่างหนาที่มีสภาพเหงื่อท่วมเนื้องจากถูกอาจารย์ปาร์คจับได้มีการทะเลาะวิวาทกันในโรงเรียนถึงขั้นชกต่อยกันทำให้ถูกลงโทษโดยการวิ่งรอบสนาม10รอบ แต่สนามที่นี่นะสิมีความยาวมากกว่าที่ใครจะคาดคิดเลยแหละ

"อ้อนายเองหรอทงเฮ ฉันได้มาอยู่ห้องนี้งั้นนายคงเป็นรูมเมทของฉัน ว่าแต่ส่วนของฉันมันฝั่งไหน?"

"ทางสีฟ้าน่ะฝั่งของนาย แต่เราต้องใช้ห้องน้ำรวมกันนะเพราะในแต่ละห้องมันมีห้องน้ำในตัวแค่ห้องเดียวนายคงไม่มีัปัญหาใช่มั้ย??" ทงเฮตอบตามสิ่งที่ฮยอกถามพร้อมกับอธิบายในส่วนต่างๆ

"อื้ม ฉันไม่มีปัญหาหรอก ดีซะอีกอยู่ห้องเดียวกับนาย ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันนะ"คนตัวเล็กยิ้มบางๆพร้อมกับส่งมือไปให้ร่างหนาได้แต่เอื้อมมือมาจับพ้อมกับยิ้มให้บางๆ 

.

.

.

เวลาผ่านไปไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่คนตัวเล็กเผลอหลับไป อาจจะเป็นเพราะยังไม่ชินกับเวลาที่ต่างกันและสถานที่แปลกๆ แต่ไม่รู้ทำไมนะทั้งๆที่เขาไม่ได้อยากจะมาที่นี่ตั้งแต่แรกแต่พอได้สัมผัสกับที่นี่แล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ร่างบางกระพริบตาซ้ำๆเพื่อปรับเเสง เอื้อมมือไปหยิยมือถือข้างเตียง

เพื่อดูเวลาตอนนี้ก็2ทุ่มแล้ว แต่ไฟที่ปิดอยู่บ่งบอกได้ถึงรูมเมทของเขาไม่ได้อยู่ที่นี่

"หายไปไหนนะดึกป่านนี้ ช่างเถอะฉันไปหาอะไรกินดีกว่า"ฮยอกแจพึมพำกับตัวเองถึงเขาจะตัวเล็กแต่ก็กินเก่งไม่น้อยเลยนะ และเขาก็ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ตอนเย็นด้วยมีหรอที่อีฮยอกแจคนนี้จะปล่อยให้ตัวเองหิว คนตัวเล็กเดินไปที่ตู้เย็นก่อนจะเห็นโพสอิสที่แปะไว้ข้างตู้เย็น

'ฉันจะกลับประมาณ3ทุ่ม ถ้านายทำอะไรทานทำเผื่อฉันด้วย มีอะไรโทรหาฉันที่......อ้อส่วนเบอร์โทรศัพท์ของนายฉันมีแบ้วเรียบร้อย' อดยิ้มไม่ได้คนบ้าอะไรแอบขโมยเบอร์คนอื่นตอนหลับฮยอกแจจัดการเซฟเบอร์ของทงเฮลงในโทรศัพท์เครื่องหรูก่อนจะไปเปิดหาของที่จะพอทำอ่หารได้

"มีกุ้ง แต่ฉันกินไม่ได้ แล้วก็มีหมู ทำข้าวต้มก็แล้วกัน. ง่ายที่สุดแล้วแหละทงเฮนี่ก็แปลกมีของสดไว้ในตู้เย็นด้วย ฉันทำได้แค่นี้แหละ" ฮยอกแจพูดกับตัวเองก้อนจะบงมือทำอาหาร ข้าวต้มทั้งสองถ้วยถูดจัดไว้ที่โต๊ะอาหารเล็กๆ โชคดีที่เขาอยู่หอที่จ่ายค่าหอสูงกว่าปกตินิดนึงจึวทำให้สามารถทำอาหารในหอได้ เรียกว่าเขาอยู่โซนVIP ก็น่าจะได้ อาหารถูกจัดไว้ไม่นานเสียงประตูก็ดังขึ้นพร้อมปรากฎกับร่างหนา รูมเมทของเขานั่นเอง

"ฉันนึกว่านายทำไฟไหม้หอแล้วซะอีก"คำทักทายของคนที่มาใหม่ดังขึ้นคนตัวเล็กที่ถือแก้วน้ำสีน้ำเงินออกมาสองใบทำหน้ามุ่ยลง

"ฉันอุส่าห์ทำตามที่นายสั่งยังมีหน้ามาแซวกันอีก ของนายข้าวต้มกุ้งนะรีบๆกินเถอะเดี๋ยวมันจะเย็นหมด"ฮยอกแจพูดพร้อมกับเทน้ำใส่แก้วทั้งสองใบโดยที่ใบหนึ่งยื่นไปวางไว้ให้ทงเฮ

"อะไรกัน ของนายทำไมเป็นข้าวต้มหมู??" ทงเฮถาม

"ฉันแพ้กุ้ง กินกุ้งไม่ได้"ฮยอกแจตอบ และก้มหน้าก้มตากิน

"อ้อออ นี้ค่อยๆกินก็ได้เดี๋ยวก็ติดคอหรอก"ทงเฮพูดขึ้นก็เล่นก้มหน้าก้มตากินสงสัยคงจะหิวมาก ตั้งแต่มาจากเลิกเรียนคงยังไม่ได้กินอะไร

"อิ่มจังขอบคุณนะ มีนายก็ดีเหมือนกัน มีคนทำกับข้าวให้กิน ปกติรยออุคแฟนของเยซองญาติฉันชอบซื้อของสด และพวกอาหารสำเร็จรูปมาไว้ให้ นายอยากกินอะไรก็กินเลยนะ" รยออุคแฟนของเยซองที่เป็นญาติของทงเฮชอบซื้อของพวกนี้มาให้เพราะปกติทงเฮชอบไปเที่ยวตอนกลางคืนกลับมาก็ไม่มีเวลาได้ออกไปซื้ออะไรมาไว้ทำกิน ด้วยความที่รยออุคและเยซองเป็นญาติของทงเฮ เรียนที่เดียวกันอยู่ห้องที่หอตรงข้ามกันมันก็ไม่ได้อะไรมากมายที่พวกเขาสองคนจะซื้ออาหารมาแช่ไว้ให้ทงเฮ

ก๊อกๆๆๆ!!!!

"ไอเตี้ยทงเฮ!!!!!เยซองคนหล่อมาหาแล้ว" คิดถึงก็มาพอดีเลยพร้อมกับร่างเล็กๆของรยออุค แหมห่างกันไม่ได้เลย

"ทงเฮ ไหนรูมเมทนาย"รยออุคถามพร้อมชะเง้อด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ฮยอกแจ มานี่หน่อย นี่รยออุค และ เยซอง คนที่ฉันเล่าให้ฟังเรื่องอาหารไง" ทงเฮเอ่ยแนะนำ

"อ้อ ฉันชื่อฮยอกแจนะ เรียกฮยอกเฉยๆก็ได้"คนตัวเล็กยิ้มให้บางๆ

"ฮยอกแจน่ารักจัง ยินดีที่ได้รู้จักนะ ไว้ค่อยคุยกันนะวันนี้ฉันอยากเห็นนายมากๆเลยให้เยซองพามาดูอ่า แต่การบ้านยังทำค้างไว้อยู่เลยอ่าาา แย่จัง ไว้คุยกันนะ"รยออุคพูดพร้อมกับพาเยซองกลับ เสียดายได้เจอเพื่อนใหม่แต่ดันทำงานค้างไว้เลยอดคุยกันเลย

"นายไปอาบน้ำเถอะที่เหลือฉันจัดการเอง" ทงเฮพูดร่างบางพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะปิดประตูห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายของตน

"แพ้กุ้ง??? อ่าฉันจะจำไว้ อีฮยอกแจรูมเมทของฉัน" ทงเฮพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนปล่อยความเหนื่อยล้าให้ลับไหลในห้วงนิทรา.....

 

 

 

 

________________________________________________________________________

อันยองง ตอนที่2แล้วนะช่วงนี้ปิดเทอมเลยว่างๆจะเข้ามาอัพบ่อยๆแต่ไม่รู้ว่ามีคนอ่านรึป่าว555ฝากติดตามด้วยน้าาา