Endless TK

หลายวันต่อมา...
 
ฉันได้มาอยู่กับโทโมะเป็นเวลาสามวันแล้วอีกสองวันโรงเรียนก็จะเปิดเรียน ตอนนี้โทโมะเขาไม่อยู่หรเขา
 
บอกว่าเขาต้องไปทำธุระที่บ้านของเขา ฉันก็อยู่คอนโดคนเดียวอย่างสบายใจเฉิ่ม 
 
กริ๊ง~
 
(สนทนาในโทรศัพท์)
 
"ฮัลโหล"
 
"ฮัลโหล ฉันเองน่ะโทโมะ"
 
"มีไร"
 
"ฉันจะไปรับเทอที่คอนโดน่ะ"
 
"จะไปไหน??"
 
"ไปบ้านฉัน แม่ฉันอยากเจอเธอ"
 
"ห๊ะ!! ฉันไม่อยากไปอ่ะกลัวแม่นาย"
 
"จะกลัวอะไร แม่ฉันชวนมากินข้าว"
 
"รีบอาบน้ำแต่งตัวด้วย สวยๆน่ะ"
 
"ไม่ต้องแต่ง ฉันก็สวยย่ะ"
 
ตู๊ด~ๆๆ
 
แล้วฉันจะใส่ชุดไหนไปหล่ะเนี่ย ถึงวันที่จะลือตู้ในรอบปีแล้วล่ะมันชุดเดรสสีขาวสั้นเลยเข่ามานิดหน่อย
 
แขนกุดและมีเข็มขัดสีดำขัดไว้ตรงเอว เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยไปเลย ฉันแต่งหน้านิดหน่อยตาสีตาเบา และ
 
ปะแก้วให้ดูอมชมพูและปล่อยผม
 
ก๊อกๆๆๆ
 
คงจะเป็นโทโมะล่ะสิ
 
"เสร๊จหรือยัง O.O"
 
"สวยพอม่ะ"
 
"โห..แฟนสวยจัง ยังงี้ขอกอมหน่อยสิ"
 
"นี่ๆๆๆๆ มันมีกล้องวงจรปิดอยู่ หัดแหกตาดูบ้างน่ะ"
 
"จร่า ป่ะฉันอยากให้แม่ฉันเห็นเทอจะแย่อยู่แล้ว"
 
.
 
.
 
.
 
.
 
ณ บ้านโทโมะ
 
"บ้านนายสวยจัง"
 
"อยู่แล้ว ไปเหอะ"
 
ฉันกับโทโมะเลยเดินเขาไปในบ้านของเขากัน
 
"มาแล้วครับแม่"
 
"สวัสดีค่ะ^^"
 
"สวัสดีจร่ มาม่ะเขามานั่งก่อนสิ แม่ทำอาหารเสร๊จพอดีเลย"
 
"ขอบคุณคร่า"
 
ฉันเข้าไปยังห้องทานข้าวของบ้าน หรูยันห้องครัวเลยแหะสวยกว่าบ้านฉันอีก โห...นี่อาหารหรอ O0O
 
 
น่ากินชะมัดเลย ไม่สิต้องมีมารยาท
 
"นั่งเลยลูก"
 
"แม่ครับนี่ลูกสะใภ้แม่สวยไหม"
 
"สวยมากเลยจร่ ชื่อหนูแก้วใช่ไหม"
 
"ค่ะ"
 
"วันนี้มานอนบ้านนี้ได้ไหม"
 
"ได้ครับแม่"
 
"แม่ถามแก้ว"
 
"ปกติแก้วก็อยุ่กับผมอยู่แล้วครับ"
 
"อ่อ...ตกลงไหมจร่"
 
"ค่ะ ยินดีค่ะ"
 
"น่ารักที่สุดเลย"
 
.
 
.
 
.
 
.
 
"แก้วเดียวขึ้นไปก่อนเลยน่ะ เดียวตามไปอยุ่ห้องริมสุดเลย"
 
"อืม"
 
ฉันเดินขึ้นไปบนห้องนอนที่โทโมะบอก ห้องริมสุด ฉันเปิดประตูเขาไปก็พบว่าห้องมีขนาดใหญ่พอสมควร
 
แถมในห้องก็มีโทนสีที่สวยมาก ไม่น่าเชื่อว่าเป็นห้องโทโมะ - -
 
"ใครอนุญาตให้เะอเขามา"
 
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
 
"สวัสดีค่ะ"
 
"ไม่ต้องมาสวัสดี ไม่่รับ"
 
"ฉันถามว่าใครอนุญาติให้เธอเขามา"
 
เอ๊ะ!ใครเนี่ยหน้าคุ้นๆ อ่อ...คนที่ชื่อเกลที่ทำให้ฉันกับโทโมะงอลกันนั้นเอง หืมพูดยังกะทำเป็นเจ้าของ
 
"ก็แฟนฉันน่ะสิืที่อนุญาต"
 
"แล้วไม่ทราบว่าเขามาทำไม"
 
"เอ๊ะ! ฉันเป็นคนสำคัญของเขาฉันก็เขามาได้เสมอ"
 
"หรอค่ะสำคัญพอหรอค่ะ"
 
"นี่! หมายความว่ายังไง"
 
"ไม่มีอะไรค่ะ"
 
"นี่! อย่าคิดว่าตัวเองสำคัญไปน่ะ หึ เป็นผู้หญิงคนที่เท่าไรของพี่โทโมะแล้วหละ สิบ หรือยี่สิบ"
 
"จะเป็นคนที่เท่าไรไม่สำคัญหรอก มันก็ดีกว่าคนบางคนทีไม่ได้อยู่ในลำดับเลยต่างหาก หึ"
 
"อ๊ายยยยยยยยยย!! อีบ้า เก่งนักหรอห๊มาว่าฉัน"
 
"จะเก่งไม่เก่งก็สามารถด่าเธอไ้แล้วกัน"
 
"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย"
 
"เกิดอะไนขึ้น"
 
 
 
 
*******************************************
อัพแล้วน่าาา