รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

9.6

เขียนโดย salut

วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.34 น.

  56 ตอน
  616 วิจารณ์
  78.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 19.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) ต่างคนต่างไปเหอะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ต่างคนต่างไปเหอะ

 

 

 

 

Kaewjaiii>>

 

 

 

 

ง่วง ง่วง เมื่อไหร่จะถึงคอนโดนายโทโมะนะ รถก็ยังมาติดอีก จะอะไรนักหนา เมืองที่มีแต่

 

 

 

ความวุ่นวาย ผู้คนแย่งกันทำมาหากิน ไม่เคยจะสงบสักครั้ง

 

 

 

 

 

“แก้วถ้าง่วงก็นอนเถอะ ถ้าถึงโมะเรียกเอง” จะเรียกงั้นเหรอ ไว้ใจได้ป่ะเนี้ย เกิดแอบลักหลับ

 

 

 

ขึ้นมาทำไงหล่ะ ไม่เอาหรอก

 

 

 

 

 

“ไม่ง่วงแล้ว แล้วทำไมต้องไปคอนโดโมะด้วย”

 

 

 

 

“ก็...อยากให้ไปแค่นั้นแหละ” อยากให้ไป นายจะบ้าหรือไง

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรือไง ไปส่งแก้วบ้านเถอะ”

 

 

 

 

 

“ไปส่งแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” ลีลาอยู่ได้ คอนโดมีอะไรนักหนาทำไมต้องไป

 

 

 

 

 

“งั้นก็รีบ ๆ ขับสิง่วงจะไปนอน”

 

 

 

 

 

“ไหนบอกว่าหายง่วงแล้วไง” บอกงั้นเหรอ ยังไม่ได้บอกเลยนะ ถ้าจำไม่ผิด

 

 

 

 

 

“ก็ตอนนี้ง่วงแล้วนิ รีบขับเถอะถ้าถึงก็เรียกนะ” หลับไปเลยดีกว่า นายโทโมะจะได้ไม่ต้อง

 

 

 

ถามอะไร

 

 

 

 

 

~ผ่านไป 15 นาที~

 

 

 

 

 

“แก้วตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว”

 

 

 

 

 

“แก้ว แก้ว แก้ว” ใครมาเรียกคนจะหลับจะนอน ตะโกนอยู่ได้

 

 

 

 

 

“แก้วถ้าไม่ตื่น โมะจะจูบ” บ้าหรือไง มาจูบอะไร ฝันบ้าบอ ทำไมต้องฝันถึงนายโทโมะด้วย

 

 

 

นะ

 

 

 

 

 

“แก้ว ตื่นเดี่ยวนี้นะ งั้นโมะจะจูบจริง ๆ ด้วย” จูบจริง จะบ้าหรือไงฝันชัด ๆ แต่ทำไมถึงรู้สึก

 

 

 

อุ่น ๆ ที่ริมฝีปาก หรือว่า.....

 

 

 

 

 

“เห้ย นายโทโมะนาจะทำอะไร” นายจูบจริงเหรอ นึกว่าในซะอีก

 

 

 

 

 

“เรียกก็ไม่ตื่นเลยต้องใช้วิธีนี้ แล้วทำไมไม่เรียกโมะ” วิธีบ้าบอคอแตกของนายนะสิ

 

 

 

 

 

“ก็มันตกใจนิ ถึงแล้วไปเหอะ”

 

 

 

 

 

“อย่าตกใจบ่อยนะ ถ้าเรียกโทโมะอีกจูบอีกนะ” ทำไมต้องทำตามที่นายบอกด้วยนะ โอ้ย    

 

 

 

ยากจะบ้าตาย ถ้าไม่ติดที่ว่านายจะบอกเรื่องนั้นนะ ชัลไม่มีวันยอมคนอย่างนายหรอก

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องมาคอนโดด้วย อยากกลับบ้านก็ไม่ให้กลับ โมะมีไร”

 

 

 

 

 

“ก็.......แค่อยากอยู่ด้วยกันสองคน” ชัลไม่ได้อยากอยู่กับนายเลย

 

 

 

 

 

“แต่แก้วง่วงอ่ะโมะ อยากกลับบ้านไม่ได้อยากมาคอนโด”

 

 

 

 

 

“แก้วง่วงแก้วก็นอนนี่สิ เดี่ยวเย็น ๆ จะพากลับบ้านเอง”

 

 

 

 

 

“จะนอนบ้าน ไม่ใช่ที่นี่” เริ่มเซ็งแล้วนะไม่เข้าใจกันเลย จะนอนที่บ้านน

 

 

 

 

“ไปดูหนังเหอะ โมะมีให้ดูเยอะเลย” นายไม่ฟังที่ชัลพูดเลย

 

 

 

 

 

“นายทำแบบนี้ทำไม ชัลไม่เคยจะดีกับนายเลย นายทำให้ชัลต้องปิดตัวเอง ทั้งที่ชัลไม่ได้

 

 

 

อยากทำ”

 

 

 

 

 

“แก้ว โมะไม่ได้ทำร้ายแก้วนะ โมะแค่อยากอยู่กับแก้ว โมะอยากอยู่กับแก้วแค่สองคน” แต่

 

 

 

ชัลไม่ได้อยากอยู่กับนายเลยสักนิด

 

 

 

 

 

“เลิกเรียกตัวเองว่าโมะสักที สำหรับนายชัลไม่เคยมองว่านายเป็นคนดีตั้งแต่แรกแล้ว นาย

 

 

 

ทำให้ทุกอย่างชัลพัง นายทำลายชีวิตชัล ชัลไม่ได้เต็มใจที่จะเป็นแฟนกับนายเลย นายพูด

 

 

 

เองทั้งนั้น นายอย่ามาเห็นแก่ตัวแถวนี้”

 

 

 

 

 

“แก้ว ทำไมถึงได้คิดแบบนี้นะ แก้วไม่เคยมองโมะในแง่ดีเลย” ใช่ ชัลไม่เคยเปิดตัวเอง

 

 

 

ยอมรับมัน ไม่เคยคิดเลยว่านายเป็นคนดี

 

 

 

 

 

“แล้วก็เลิกเรียกชัลว่าแก้วได้แล้ว กลับไปอยู่ในสถานะเดิมเหอะ เราไม่ใช่คนรักกัน เรา

 

 

 

เกลียดกันด้วยซ้ำ นายไม่ต้องช่วยมาเป็นแฟนชัลหรอก ถึงชัลจะเสียหายมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย

 

 

 

ต่างคนต่างไปเหอะโทโมะ”

_______________________________________________________

 

 

วันนี้มาเศร้านิดนึง 

เม้น + โหวตกันน๊าาาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา