รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ
เขียนโดย 
salut
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.34 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 19.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32) ไม่มีวันยอมหรอก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่มีวันยอมหรอก
Tomooo>>
นึกว่าวันนี้จะเป็นวันดีที่สุดแล้ว แต่กลับกันมันเป็นวันที่เศร้าที่สุดสำหรับผมเลยก็ว่าได้ ตอนแรกมันก็ดีอยู่หรอก
ผมมันโง่เอง แทนที่จะพาแก้วกลับบ้านแต่กลับพามาที่คอนโด ผมผิดสินะที่อยากอยู่กับแก้ว อยากทำอะไรร่วม
กัน แต่แก้วคงเกลียดผมไปแล้วจริง ๆ ผมไม่ยอมที่จะกลับไปอยู่ในสถานะเดิมหรอก มาถึงขั้นนี้แล้วจะให้ผม
กลับไปเป็นเพื่อนผมไม่เอาด้วยหรอก ผมรักแก้วไปแล้ว และผมก็จะไม่ไปจะชีวิตของแก้วด้วย ผมต้องการให้
แก้วอยู่กับผมและรักผมมีแค่ผมเพียงคนเดียว จะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้นะ เวลาที่คุณรักใครสักคนคุณอยากให้คน
ที่คุณรักไปรักคนอื่นที่ไม่ใช่คุณเหรอ ผมก็เหมือนกัน ผมไม่ยอมหรอก แก้วต้องรักผมคนเดียว และอยู่กับผมไป
ตลอดและก็จะเป็นแม่ของลูกผมด้วย
“แก้ว อย่าทำให้โมะโมโหนะ โมะไม่ยอมกลับไปอยู่ในสถานะเดิมหรอก”
“ทำไม ทำไมนายถึงทำร้ายชัลด้วย ชัลเกลียดนาย เกลียดนายที่สุด ไปซะโทโมะ ไปจากชีวิตชัลซะ” แก้ว
ทำไมเทอถึงพูดทำร้ายจิตใจคนอื่นด้วยนะ
“แก้ว ทำไมต้องพูดแบบนี้ อยากไล่ใช้ไปจากชีวิตขนาดนั้นเลยเหรอ เกลียดชัลมากสินะ”
“ใช่ เกลียดมากชัลเกลียดนายที่สุด”
“ได้ในเมื่อเทอเกลียดชัลอยู่แล้ว ชัลจะทำให้เทอเกลียดชัลมากกว่าเดิม” ผมจะทำทุกอย่าง ในเมื่อแก้วเห็นผม
เป็นคนเลว ผมก็จะเป็นให้เทอดู
“นายจะทำอะไรโทโมะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอได้สิ
“ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ ชัลเป็นมากกว่าเพื่อนซะอีก” ผมจะทำให้เทอเห็นว่าเป็นมากกว่าเพื่อนมันคืออะไร?
“เพี้ยยยยย! นายอย่าพูดหยาบคายแบบนี้ นายรู้มั้ยชัลขยะแขยงตัวเองแค่ไหนกับเรื่องคืนนั้น ชัลสมเพชตัวเอง
ที่ปล่อยตัวให้กับนาย” แก้วตบหน้าผม ขยะแขยงตัวเองงั้นเหรอ ทำไมชัลมันน่ารังเกียจมากสินะ ได้ในเมื่อเทอ
ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ชัลจะสนองให้เทอเอง
“ชัลไม่ยอมให้เทอไปจากชีวิตชัลหรอก ในเมื่อเทอต้องการแบบนี้ชัลจะสนองให้เทอเอง”
“นายอย่าทำอะไรนะโทโมะ ชัลไม่เคยต้องการอะไรจากนายเลย” เทอไม่ต้องการแต่ชัลต้องการเทอ ชัลจะยื้อ
ให้เทออยู่กับชัลให้นานที่สุด จนกว่าเราจะเข้าใจกัน
“งั้นเหรอ ชัลจะทำให้เทอต้องการชัลเอง”
“นายจะทำอะไรโท......อื้อส์” ผมไม่รอให้เทอพูดจบหรอก ขณะที่แก้วกำลังจะห้ามผมกลับกลายเป็นว่าคำพูด
ที่เทอกำลังจะพูดนั้นมันละลายหายไปทันทีเมื่อริมฝีปากหนักหน่วงของผมเข้ามาทาบทับ คราวนี้ไม่เหมือนก่อน
ที่ได้สัมผัสถึงความอ่อนโยน ทว่ากลับกลายเป็นความรุนแรงและอารมณ์ที่ดูแข็งกร้าวเหมือนกับฝ่ายที่กำลัง รุก
ล้ำ ดูเหมือนแก้วจะไม่ชอบการกระทำแบบนี้เลยสักนิดจึงพยายามใช้แรงทั้งหมดเท่าที่จะ ขัดขืนได้พยายาม
ดิ้นให้หลุดจากการพันธนาการของผม แต่คงไม่เป็นผลหรอกนะ
แก้วเองก็เริ่มหมดแรงที่จะขัดขืนจึงเผลอเผยอปากให้ผมได้เข้าไปรุกล้ำด้วยความที่ได้โอกาส ลิ้นร้อน ๆ ของผม
จึงได้เข้าไปสัมผัสกลิ่นหอมหวานภายในปากของแก้ว อย่างรุนแรงที่เหมือนกับจะปลดปล่อยความโกรธทั้งหมด
ที่มีเลยก็ว่าได้
“อื้อ....อื้อส์” แก้วเองก็แอบเคลิ้มไปกับความสัมผัสที่แสนรุนแรงนี้ แต่ทว่าลมหายใจของเทอเริ่มสั่นคลอนและ
หมดแรงเรื่อยๆ ผมเลยต้องผละริมฝีปากของผมออกจากของแก้วเพื่อจะให้แก้วได้รับอากาศที่ขาดหายไป
“แฮ่ก…แฮ่ก…พอได้แล้วนะโทโมะ”ผมไม่ตอบอะไรทั้งนั้นราวกับคำพูดของแก้วเหมือนกับฝุ่นละอองที่เลือนลาง
หายไป โดยไม่ใส่ใจใดๆ ผมเอามือข้างหนึ่งรวบมือของแก้วไว้ เพื่อที่จะไม่ให้แก้วดิ้น แต่มีหรือที่คนอย่างแก้ว
จะยอม ดิ้นไปมาอยูในอ้อมแขนอีกข้างหนึ่งของผม แต่ผมเป็นผู้ชายถึงยังไงผมก็ชนะอยู่ดี จะดิ้นหรือจะขัดขืน
แค่ไหนก็ไม่เป็นผลหรอ และผมก็จะใช้โอกาสนี้แหละ ถอดเสื้อตัวนอกของแก้วออก ไม่รู้ว่ามันขาดหรือป่าวนะ
แต่มันก็หลุดง่ายดายเหลือเกิน ช่างเป็นโอกาสที่ดีจริง ๆ อยากดิ้นก็ดิ้นไปเถอะ ยิ่งดิ้นผมก็จะยิ่งถอด ตอนนี้แก้ว
เหลือแค่เสื้อกล้ามสีขาว ผมแอบเห็นบราของเทอมันโผล่มาด้วย แอบเซ็กซี่นิด และกางเกงยีนส์ของแก้วอีก
ส่วนผมนะเหรอ ครบครับ ผมไม่รอช้าถอด(กระชาก)เสื้อกล้ามตัวสุดท้ายของแก้วมา..........???.
__________________________________________________________________
เรามาอัพให้แล้วน๊า
เม้น + โหวต กันหน่อยจิบิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
