รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

ทำอะไร

 

 

 

 

Tomooo>>

 

 

 

 

ผมกับแก้ว เดินลงมาที่จอดรถ มีแต่คนมองมากมายไม่เคยเห็นกันหรือไงน๊ะ ผมสำรวจไปรอบทำไมทุกคน

 

 

ต้องมองแก้วนะ...อ่ออแก้วใส่กางเกงขาสั้นสินะ ขาสวยหล่ะสิ เสียใจด้วยนะได้แค่มอง ผมต้องรีบถอด

 

 

เสื้อกันหนาวตัวเองมาผูกไว้ที่เอวของเทอ เทอคงงงอยู่เหมือนกัน

 

 

 

 

“ทำอะไรของนายเนี้ย”  เทอซื่อเกินไปมั้ย

 

 

 

 

“รู้มั้ยว่ามีแต่คนมองอยู่อ่ะ ไม่เห็นหรือไง”

 

 

 

 

“งั้นรีบ ๆ เดินไปสิ รถนายจอดไกลมั้ย” แหมรีบเลยนะ ผมเดินมาเรื่อย ๆ รู้สึกเหมือนมีคนตามยังไงก็ไม่รู้

 

 

แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก คงไม่มีอะไรหรอก ผมกับแก้วเดินมาถึงรถแล้วครับ

 

 

 

 

“เห้ย!” ผมร้องออกมาเสียงดังมาก

 

 

 

 

“นายร้องทำไม”

 

 

 

“มีคนเดินตามเราสองคนมา แล้วก็ถ่ายรูป ชัลเห็นอยู่ตรงหลังรถเก๋งสีดำอ่ะ” พรุ่งนี้เป็นข่าวแน่ ทำไงดีนะ

 

 

 

 

“นายรีบไปแย่งกล้องมาสิ ก่อนที่มันจะรู้ตัว” ผมรีบวิ่งไปแย่งกล้องจากมือมันมา มันคงตกใจมากสินะ ผม

 

 

รีบเอาเมมโมรี่การ์ดมาแล้วหักทิ้ง

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ ถ้าภาพนี่ออกสื่อเมื่อไหร่นายตายแน่” ผมจำหน้ามันได้แม่นเลยหล่ะ

 

 

 

 

 

“ครับ ผมขอโทษครับ” มันขอโทษเสร็จ แล้ววิ่งหนีหายไปเลย

 

 

 

 

 

“เป็นไงบ้างโทโมะ” แก้วดูร้อนรนมาก

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรแล้วหล่ะ สบายใจได้ไปกันเหอะ” จากนั้นผมกับแก้วก็ขับรถออกไป หน้าของแก้วยังเย็นชา

 

 

เหมือนเดิม ผมขับรถมาถึงบ้านแก้วคงยังไม่มีใครมาแน่

 

 

 

 

“แก้วเทอรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ ชัลจะรออยู่ที่รถ”

 

 

 

 

“นายไปเหอะ ชัลจะไปกับม๊า” เทอคงไม่รู้สินะว่า แม่เทอไปต่างจังหวัดด่วน

 

 

 

 

“แม่เทอไปต่างจังหวัดด่วน พี่เทอก็คงทำรายงานยังไม่เสร็จ”

 

 

 

 

“นายรู้ได้ไง...”

 

 

 

 

“ก็พี่เทอโทรมาเมื่อคืนนี้ให้ชัลไปส่งบ้าน” ไม่ได้ไปส่งเพราะมีเหตุผลนะ

 

 

 

“แล้วทำไมนายไม่ส่งชัลที่บ้าน...พาไปที่คอนโดนายทำไม” แก้วทำไมเทอต้องร้องไห้ด้วยนะ ชัลไม่ได้ตั้ง

 

 

ใจจพาเทอไปคอนโดชัล ถ้าบอกเทอไปเทอก็คงไม่เชื่อชัลอยู่ดี

 

 

 

 

“นายจะเงียบทำไมโทโมะ..นายบอกเหตุผลของนายมาสิ” แก้วรีบออกไปจากรถของผมแล้วรีบวิ่งขึ้นบ้าน

 

 

 

 

“แก้ว แก้ว” ผมอยากจะอธิบายให้เทอเข้าใจนะ แต่ถ้าอธิบายออกไปแล้วเทอยังไม่เชื่อ อธิบายไปก็ไม่มี

 

 

ประโยชน์ ผมนั่งรอที่รถนานแล้วนะ ทำไมแก้วยังไม่ออกมาสักที ผมไปตามดีกว่า

 

 

 

 

“แก้ว เทอทำอะไรของเทอ” ผมตกใจมากครับผมเห็นแก้วยืนที่ระเบียง เรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น     เทอคิดที่

 

 

จะฆ่าตัวตายเลยหรือไงน๊ะ ผมรีบดึงเทอออกมาให้ห่างจากระเบียงนั่นโดยเร็วที่สุด

 

 

 

 

“นายทำอะไร” ยังมีหน้ามาถามอีกนะ

 

 

 

 

“คิดสั้นหรือไงห๊ะ! เมื่อคืนที่เกิดขึ้นชัลขอโทษและอยากอธิบายให้เทอฟังนะ”

 

 

 

 

“บ้าหรือไงโทโมะ ชัลจะเก็บกระดาษมันปลิว” แค่นี้เองเหรอ ตกใจหมด

 

 

 

 

“อ่าว..รีบไปเหอะนะ มันจะสายแล้ว” เดี่ยวรถกจะติด ผมไม่ชอบช่วงสาย ๆรถติดมากก

 

 

 

 

“จริงด้วย รีบลงไปเลยจะตามขึ้นมาทำไมนะ” คนอุตสาห์หวังดีขึ้นมาตาม โดนด่าอีกแล้ว ผมลงมาที่รถ

 

 

แล้วแก้วก็ตาลงมา ผมขับรถออกจากบ้านเทอไปบริษัท กว่าจะถึงขับรถเกือบครึ่งชั่วโมง แก้วหลับไปตอน

 

 

ไหนเนี้ย

 

 

 

 

“แก้ว ถึงแล้วตื่นได้แล้ว” ทำไมไม่ตื่นนะ ผมเอามือไปจับที่หน้าเทอดู ตัวร้อนมากก ไม่สบายหรือไงน๊ะ

 

 

 

 

“อืมม ตื่นแล้ว”

 

 

 

 

“แก้วเทอไม่สบาย เทอไหวมั้ย” หน้าเทอดูเพลีย ๆ นะเทอไม่ไหวแน่แก้ว

 

 

 

 

“ไหวสิ...รีบไปเหอะเดี่ยววันนี้ต้องอัดเสียงอีก” ทำไมต้องฝืนตัวเองนะ

 

 

 

 

“เอาเสื้อกันหนาวชัลไปใส่ซะ มันหนาวแน่อยู่ที่ห้องอัดเสียงอ่ะ”

 

 

__________________________________________________________________

 

โทโมะนายน่ารักอ่ะ..

เม้น + โหวตค๊า