รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
 
 
 
 
Tomoo>>
 
 
 
 
ทำไมเทอถึงไม่ฟังคำอธิบายของผมเลยนะ คิดเองไปซะทุกอย่าง ผมอยากขอโทษเทอที่ทำอะไรบ้า ๆ
 
 
อย่างนั้นลงไป แต่เทอกลับไม่ฟังอะไรเลย แล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ......ผมรอเทอนานแล้วนะ ยังไม่ออก
 
 
มาสักที จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ผมเลยไปใส่เสื้อคลุมก่อน แล้วคิดว่าน่าจะเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เทอนะ เพราะ
 
 
เมื่อคืนเสื้อของยัยนั่นเปียกนิ ใส่เสื้อผมไปก่อนละกัน แล้วค่อยไปส่งไปเปลี่ยนที่บ้าน ถ้าใส่เสื้อผ้าของผม
 
 
ไปบริษัทมีหวังคนสงสัยแน่
 
 
 
 
“แก้ว...เสื้อผ้าของเทอชัลเตรียมให้ไว้บนเตียงนะ” หวังว่าเทอจะได้ยินนะ
 
 
 
“อืม” ผมออกไปดีกว่า ให้เทอเปลี่ยนชุดในห้องของผมนี้แหละ ผมทำอาหารเช้าให้เทอเพื่อรอเทออกมา
 
 
แต่...
 
 
 
 
“โทโมะ เปิดประตูหน่อย” ใครมาเรียกผมเนี้ย
 
 
 
 
“เห้ย ไอ่เขื่อนมีรัย”  ไอ่เขื่อนมาจะทำยังไงดี แล้วถ้าเขื่อนเจอแก้วหล่ะ
 
 
 
 
“ตกใจไมวะ.....ชัลมาเอารถนะกุญแจมีไหน แล้วก็จะชวนแกไปบริษัทพร้อมกัน” มันจะมาเอาทำไมตอนนี้วะ
 
 
 
 
“อยู่ในห้องอ่ะ เดวชัลปะ...” ผมยังพูดไม่ทันจบเลยยย
 
 
 
 
“เดวชัลไปเอาเอง” มันพูดเสร็จมันเดินเข้าไปห้องผมเลย ยัยตัวแสบอยู่ในนั้นนิ
 
 
 
 
“เขื่อน อย่าพึ่งเข้าไปเดี่ยวไปเอามาให้” ผมบอกมันเกือบจะไม่ทัน มันกำลังจะเปิดประตูเข้าไปแล้ว
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรชัลไปเอาเอง”  อย่าเข้าไปปปปป
 
 
 
 
“เห้ย” ผมอุทานออกมาเสียงดัง ผมเป็นห่วงคนที่อยู่ข้างในไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไง
 
 
 
 
“เจอแล้วกุญแจ..นายตกใจอะไรซ่อนใครไว้เหรอ” เฮ้ออ โล่งใจหน่อยดีนะที่เขื่อนไม่เห็น ไม่รู้ว่าแต่แก้ว
 
 
ไปซ่อนที่ไหน
 
 
 
 
“บะ บ้าเหรอ...ซ่อนใครที่ไหน” โทโมะอย่าหลุดนะเว้ย นิ่ง ๆ ไว้
 
 
 
 
 
“นายจะไปกับชัลมั้ยโทโมะ..ถ้าไปก็รีบ ๆไปเปลี่ยนผ้าสิ”
 
 
 
 
“ไปก่อนเหอะ ยังไม่ได้อาบน้ำ” ถ้าผมไปยัยตัวแสบจะไปยังไงหล่ะ
 
 
 
 
“อืมตามใจ..อย่าสายหล่ะชัลไปละ” เขื่อนมันออกไปแล้วครับ แล้วยัยตัวแสบหายไปไหนเนี้ย
 
 
 
 
“แก้วเทออกมาได้แล้ว ไอ่เขื่อนมันไปแล้ว” โอ๊ะ อยู่ในห้องน้ำนี่เอง ถ้าเกิดว่าเทอหลบไม่ทันจะเป็นยัง
 
 
ไงน๊ะ
 
 
 
“เขื่อนไปแล้วเหรอ” คงกลัวสินะ หน้าเทอตกใจและซีดมากกกก
 
 
 
 
“อืม...แก้วมากินข้าวก่อนสิ” เทอจะกินมั้ยน๊า
 
 
 
 
 
“อืม..นายไม่ไปอาบน้ำเหรอ” ลืมไปเลยว่าใส่เสื้อคลุมอยู่
 
 
 
 
“ชัลจะไปอาบน้ำ..เทอหิวก็กินก่อนเลยนะ” ผมไปอาบน้ำเสร็จ ผมเห็นเทอนั่งอยู่เหมือนเดิม เขี่ยอาหารไป
 
 
มา แล้วจู่ ๆ ก็เห็นน้ำตาเทอไหลออกมา ผมคิดในใจว่า ถ้าเทอฟังชัลสักนิด เทอก็ไม่ต้องร้องไห้หรอก
 
 
แก้ว ผมสงสารเทอ และก็เป็นห่วงเทอ ข้าวก็ไม่ยอมกิน เมื่อคืนก็แช่น้ำนานเป็นชั่วโมง ไม่รู้ว่าจะมีไข้หรือ
 
 
ป่าว
 
 
 
 
“แก้วไม่กินข้าวเหรอ” ผมเห็นเทอรีบปาดน้ำตาของตัวเอง แล้วจากนั้นก็กินข้าว ผมคงต้องทำเป็นไม่สินะ
 
 
ว่าเทอร้องไห้
 
 
 
 
“นายก็มากินด้วยกันสิ” แก้วชวนผมกินข้าวด้วย...แปลกจัง เทอหายโกรธผมแล้วเหรอ หรือว่ายังโกรธอยู่
 
 
นะ
 
 
 
 
“แก้วเทอหายโกรธชัลแล้วเหรอ?” โทโมะเอ้ย นายจะถามทำไมนะ น้ำตายัยนี่ถึงกลับคลอเลยเหรอเนี้ย
 
 
 
 
“ผ่านมาก็ให้มันผ่าไปซะ” เฮ้ออ ยังไม่หายชัวร์ รู้สึกผิดจัง

 
 
 
 
“เดี่ยวชัลจะไปส่งเทอที่บ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ...เทอไปแบบนี้คงดูไม่ดีแน่” ถ้าเทอไปสภาพแบบนี้มีหวัง
 
 
ดูไม่ดีแน่ ก็ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของผมแล้วก็กางเกงบ๊อกเซอร์ขาสั้นของผม (เซ็กซี่จัง 55 +)  ตอนนี้ผมก็
 
 
กินข้าวกับยัยตัวแสบ ต่างคนก็ไม่พูดกันเลยก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวเลย
__________________________________________________________________

้่้เขื่ิอนเอ้ย เกือบเห็นแก้วแล้วมั้ยหล่ะ.....
เม้น + โหวตกันน๊ะค๊า