มาเฟีย(ที่รัก) ♥

มาเฟีย(ที่รัก) บทที่ 15

       เหนื่อยนะเนี่ยวิ่งมาตั้งไกลในที่สุดก็ถึงโรงบาล ตอนนี้อยู่หน้าห้องปลายฟ้าแต่คนไข้หายไปไหนไม่รู้มีแต่โทโมะกับเพื่อนๆ นั่งเครียดกันอยู่

       "เกิดไรขึ้นแล้วปลายฟ้าไปไหน"ฉันรีบถาม

       "มีคนจับตัวน้องสาวฉันไป มันคือศรัตรูคู่อค้นของฉันเลย"โทโมะพูด เหวอๆๆ ว่าแล้วเชียวว่ามาเฟียอย่างหมอนี่ต้องมีคู่แค้นคอยอาฆาตร

       "เราต้องรีบไปช่วยปลายฟ้า ก่อนที่มันจะทำอะไรน้องสาวฉันไปมากกว่านี้"โทโมะพูด

       "แต่พวกเรามีกันแค่ 4 คนเองนะจะไปสู้พวกมันได้ไงเป็นสิบๆคน"เขื่อนพูดบ้าง นั่นสิ 4 ปะทะ 10 กว่าชีวิตเท่ากับไปเพื่อให้พวกนั้นประหารเชียวนะ

       "ผมช่วยมั้ย พวกเพื่อนๆผมเยอะนะถ้าเอามารวมก็น่าจะเยอะอยู่"ธามพูด หมายความจะให้เพื่อนๆเท้าไฟของนายมาสู้ด้วยอะนะ

       "เพื่อนแกมันเต้นเก่งก็ใช่ว่าจะชกต่อยเก่งนะธาม"พูดไปตามความจริง

       "เห็นแบบนั้นเพื่อผมก็มีคนที่เรียนมวยไทย เทคควันโด คาราเต้ ทั้งนั้นเลยนะ"ธามพูด แหม ไม่มีกังฟูด้วยเลยล่ะจะได้ครบสูตร

       "งั้นก็ช่วยหน่อยนะธามพี่จะโทรนัดอีกทีว่าที่ไหน งานนี้เป็นเรื่องของลูกผู้ชายผู้หญฺงไม่เกี่ยว"โทโมะมองมาที่เราแบบนี้แสดงว่าเรายุ่งไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วงยังไงฉันก็ต้องไปรบด้วยอยู่แล้ว

วันรุ่งขึ้น

       เช้ามาฉันก็แอบตามธามไทคอยดูว่าจะไปกันที่ไหนพาใครไปบ้าง มีนายฝรั่งตาน้ำข้าวกวินไปด้วย ตอนนี้ทั้งกลุ่มของโทโมะและกลุ่มเท้าไฟขาจอมเต้นของธามไทรวมกันนับสิบ แบบนี้มีแววว่าจะชนะแน่ๆ

       "หมวก กับ แว่นดำพอจะช่วยปกปิดได้นะว่าเราเป็นผู้หญิง"หวังว่าคงไม่มีใครรู้หรอกว่าเราเป็นใคร ชาย หรือ หญิง เพราะชุดที่ใส่มาวันนี้เป็นเสื้อแจ๊คเก๊ตแขนยาว กางเกงยีน สวมหมงวกแว่นดำ รวมด้วยกระเป่าสะพายข้างที่มีของมากมายเยอะแยะไปหมด ทำให้ดูเป็นทอมบอยเลยทีเดียว

       หลังจากที่เดินตามพวกนั้นมาแบบเงียบได้ไม่นานก็ถึงที่หมาย อีกกลุ่มนึงคนเยอะมากปลายฟ้าก็ถูกมัดไว้ด้วย ไม่ต้องห่วงนะฉันจะช่วยอีกแรง

ด้านโทโมะ

       "มาสายตามเคยนะโทโมะ ฉันกำลังรอนายอยู่พอดี"คามินพูด 

       "มาสายก็ยังดีกว่าไม่มานะคามิน แกปล่อยน้องสาวฉันมาเดี๋ยวนี้"ผมรีบตัดบททันที

       "ใจเย็นๆ ก่อนสิ ให้คืนตอนนี้ก็ไม่สนุกสิว่ะ ถ้าอยากได้น้องสาวอันเป็นที่รักขอแกล่ะก็ ยอมมาเป็นลูกน้องของฉันก่อนสิแล้วจะคืนให้"คามินพูด ว่าไงนะ มันจะมากเกินไปแล้วนะทำไมฉันจะต้องสยบแทบเท้าแกด้วย

       "ไม่มีวัน ฝันไปเถอะว่าแกจะได้ฉันกับพวกไปเป็นลูกน้อง"ผมจะไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีไปเป็นอันขาด

       "ได้พูดเองนะ ถ้าพวกแกแพ้ล่ะก็ต้องยอมมาเป็นพวกฉัน แต่พวกฉันจะยอมทำทุกอย่างตามที่แกต้องการ งั้นพวกเราลุยเลย"คามินสั่งลูกน้อง ตอนนี้พวกมันก้วิ่งเข้ามาสิบกว่าคน 

       "ทุกคนจัดการ ฉันจะเข้าไปช่วยปลายฟ้าเอง"ผมพูดจบก็เร่งฝีเท้าไปด้านหน้า โดยมีคนอื่นๆตามมา

ด้านแก้ว

       ตอนนี้แหละเราลุยเลย ฉันวิ่งฝ่าเข้าไปในฝูงคนที่ทะเลาะต่อยตีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ดึงคอเสื้อเอาไว้

       "เสร็จแน่ไอ้เปี๊ยก"ว้าย ไอ้ปลวกตัวอ้วนนี่ใคร น่าเกลียดที่สุด

       ไอ้ปลวกตัวอ้วนกำลังจะชกแต่มันต้องหยุดหมัดอ้วนๆของมันเพราะโดนฉันชกกัลบไปด้วยความแรง โทษทีนะพี่อ้วนเล่นเอาสลบเลยอ่ะ

       "เฮ้ย มึงตาย"ไอ้ผอมแห้งมาอีกคน แต่อย่าหวังเลยฉันเตะเป้ามันไปแรง เอ่อ... จะสูญพันธุ์มั้ย ? 

       "จุกมั้ยพี่ ?"ฉันถามเองแหละ อยากรู้ ไอ้ผอมแห้งพยักหน้าจบก็โดนหมัดพิฆาตรมานไปดอกสลบไปอีกคน แหม เรานี่เก่งนะเนี่ย คราวนี้ก็ไปช่วยปลายฟ้าดีกว่า

        ใช่ว่าว่าการต้่อสู้แบบนี้จะง่ายเพราะคนมากมายชกต่อยกันอย่างดุดัน เอ๊ะ นั่นธามนิ กำลังโดนไอ้บ้ารุมตั้งสามคนเลยหรอธามพี่จะไปช่วยเด๊่ยวนี้แหละ

        "โอ๊ยยย โอ๊ยย"เสียงร้องธามดังมาแต่ไกล ฉันรีบวิ่งไปหาธามที่โดนหมารุมก็คนนั่นแหละมาทำน้องฉันแบบนี้ได้ไงอย่าหวังว่าจะได้ตายดีเลย

        "ย๊ากกกกกกกกกก"ฉันกระโดดถีบอีหน้าปลวกก่อนเลย เพราะมันกระทืบน้องฉันไม่นับเลย โห้ ใจร้ายเพิ่งสังเกตุนะว่าโทโมะก็มาร่วมด้วย โทโมะก็สู้ตายไม่แพ้กันชกอีกคนจะสลบไปแล้ว

        เหลืออีกคนแต่โทโมะจัดการไปแล้ว อะไรกันจะชกต่อยกันไวปานนั้น ดูไม่ทันรีเพลย์อีกทีได้มั้ย

        "ธามเป็นไงบ้าง เจ็บมั้ย"เมื่อไม่มีคนรุมธามแล้วทุกอย่างก็โอเค โทโมะกับฉันแบกธามไปหลบตรงกำแพงมุมนี้ไม่มีใครสังเกตุหรอก

         "แก้ว. . . เธอมาที่นี่ได้ไง"อุ๊ย จำได้หรอโทโมะ แฮะๆ นี่ก็ปกปิดเต็มที่แล้วนะ

         "ถ้าฉันปล่อยให้นายสู้คนเดียว เราจะเป็นแฟนกันได้ไง ถ้าเราไม่ปกป้องดูแลกันและกัน"พูดจบโทโมะก็อึ้งไปเลย ฉันยกโทษให้นายแล้วตาบ้าอยากจะบอกจังเลยว่ารักมาก แต่เวลาแบบนี้มันไม่ใช่อ่ะ

         สักพักเสียหน้าโทโมะก็เปลี่ยนไปจากที่ยิ้ม ๆ อยู่ก็ตาโตเหมือนเห็นผี

         "คามิน !! แก้วระวัง"โทโมะรีบโอบกอดฉันไว้ แล้วเสียง ปั่ง! ราวกับเสียงปืนก็ดังขึ้น อย่าบอกนะว่ามาเฟียที่รักของฉันโดนยิงน่ะ

         "ฮ่าๆๆ โง่จริงๆปกป้องแฟนแต่ต้องมาตายซะเอง คราวนี้ตาเธอแล้วสาวน้อย"คามินจ่อปืนมาที่หัวฉันไม่นะ ตอนนี้โทโมะโดนยิงตายแล้วหรอ ไม่ ไม่

         "หยุดนะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ"อุ๊ย เสียงสวรรค์มาแล้ว คือ ช่วงที่โทโมะกับคามินคุยกันฉันได้โอกาสเลยโทรหาจินนี่ให้บอกเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่น่าเชื่อว่าจะมาไว

        คามินคว้าตัวฉันขึ้นมาคล้องคอแล้วเอาปืนจ่อ แต่มือของใครบางคนรั้งไว้ ธาม...

        "ปล่อยสิว่ะ ไอ้นี่..."คามินจัดการลั่นปืนไปที่แขนธามจนธามยอมปล่อยมือ ทำแบบนี้ทำไมน้องฉันเจ็บนะเว้ย ใจร้ายที่สุดเลยไอ้บ้า

        "อย่าเข้ามานะเว้ย ไม่งั้นผู้หญิงคนนี้ตายแน่"จ่อมาซะขนาดนี้เชียว คุณตำรวจช่วยด้วย T^T

        "ใจเย็นๆก่อนนะ คอยๆพูดกัน มีไรก็พูดกันดีๆอย่าทำไรตัวประกันนะน้อง"ตำรวจพยายามพูด แต่ไอ้บ้านี่ฟังซะที่ไหนล่ะ

        "ไม่ มึงไม่มีวันทำไรกูได้หรอกถอยไป ถอยไปซะ โอ๊ะ!!"คามินพูดยังไม่ทันจบก็สลบลงทันทีพาให้ฉันล้มตามไปด้วย แหวะ ไอ้บ้านี่ทัตัวอยู่ออกไปเลยนะ

        เท้าของชายหนุ่มร่างสูงถีบคามินออกจากร่างบางๆของฉัน ขอบใจมาก ห๊ะ !! โทโมะนิ

        โทโมะส่งยิ้มให้ฉันก่อนจะล้มลงกับพื้น พร้อมกับท่อนไม้ แสดงว่าที่ไอ้บ้านี่สลบไปเพราะโทโมะเอาไม้ฟาดหัวมันใช่มั้ย

        "นายเป็นอะไรหรือเปล่าโทโมะ"ฉันรีบประครองร่างเขามาขึ้นมา

        "ฉันไม่เป็นไรหรอก ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้"โทโมะพูด อย่าตายนะตาบ้า

        "นายไม่ต้องพูดไรทั้งนั้น รีบไปโรงบาลกันเถอะ"ถูกยิงแบบนี้ นายจะตายมั้ยเนี่ย โรงบาลช่วยได้นะโมะรีบไปเถอะนะ ถ้านายตายไปฉันจะเสียใจมากเลยนะ

        "พี่โทโมะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"ปลายฟ้าเพิ่งโดนปล่อยตัวออกก็รีบวิ่งมาหาพี่ชายของเขาทันที

        "ฟ้าพี่รักฟ้านะ. . . ต่อไปนี้พี่จะกลับไปเป็นพี่ชายที่แสนดีของฟ้า พี่จะเลิกเป็นมาเฟียเพื่อให้ฟ้าสบายใจ.."โทโมะพูดพร้อมกุมมือฟ้าไว้

        "ไม่นะ ฟ้ารักพี่ อย่าจากฟ้าไปนะค่ะไม่ว่าพี่จะเป็นยังไงพี่ก็พี่โทโมะที่แสนดีของฟ้า พี่อย่าจากฟ้าไปนะ ฟ้าขอร้อง..."ปลายฟ้าร้องหนัก ความผูกพันธุ์ของพี่น้องสายเลือดเดียวกันฉันก็เข้าใจ

        "แก้ว... ฝากดูแลฟ้าด้วยนะ...."โทโมะพูดจบ เขาก็หลับตาลงช้าๆ จนตาเขาปิดสนิท ไม่นะ นายอย่าหลับตาสิ

        "โทโมะ ไม่นะ ตื่นขึ้นมาสิ ตื่นขึ้นมาคุยกับฉันก่อน รักนายนะ ตื่นขึ้นมาฟังคำว่ารักจากก่อนสิ อย่าจากไปแบบนี้สิโทโมะ"ไม่รู้ว่าทำไมแต่ตอนนี้น้ำตามันไหลไม่หยุด คนที่ฉันรักตายต่อหน้าต่อตาแบบนี้น่ะหรอ

        "คุณตำรวจเรียกรถพยาบาลมาทีสิค่ะ เร็วๆ"ฉันตะคอกออกไปแบบไม่รู้ตัว ตำรวจก็ทำตามที่ขอทันที แต่ยังมีอีกคนที่น่าห่วพอกันคือธามไท

        "พี่ฝากโทโมะด้วยฟ้า พี่ขอไปดูธามก่อน"ป่านนี้จะเป้นไงบ้างล่ะ

        พอมาถึง โอ๊ยยยยย ทำเลือดออกเยอะแบบนี้

        "ธามเจ็บมากมั้ย มาเดี๋ยวพี่ช่วย"ฉันรีบเอาผ้าก๊อตพันแผล ไปพันที่แขนของธามเพื่อห้ามเลือไม่ให้ไหลออกมาเยอะ

        "เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้วนะอดทนหน่อยนะธาม"ฉันกอดธามไว้เพื่อปลอบ ทุกคนน่าเป็นห่วงกันทั้งหมดโทโมะนายจะตายจริงๆหรอ ฉันก็เป็นห่วงนายนะ ถ้านายตายไปฉันจะบอกรักใครล่ะ T^T