มาเฟีย(ที่รัก) ♥
เขียนโดย SunSand_AB
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.34 น.
แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 18.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมาเฟีย(ที่รัก) บทที่ 14
หลังจากดูหนังจบเควินเพื่อนธามก็อาสามาเดินเล่นด้วยดูสายตาก็รู้แล้วว่าคิดไร แต่ยังไงฉันก็ไม่มีวันหลงคารมเด็กคนนี้แน่ ไม่มีทาง ไม่มีทาง ท่องไว้ๆ
"พี่แก้วชอบทานไรครับ"เควินถาม อาหารที่ชอบน่ะหรอ
"กินได้หมด"ตอบสั้นๆ เควินก็เงียบไป
"พี่ชอบสีอะไรครับ"เควินถามอีกครั้ง สีหรอจะรู้ไปทำำไม
"ทุกสีอ่ะ"ตอบไปงั้นๆ เควินก็ถามต่อ
"พี่ชอบผู้ชายแบบไหน"เควินถาม จะรู้ไปทำไมอีกล่ะ
"บ้านน้องไม่มีกูเกิ้ลหรอไงถามเก่งจัง พี่รำคาญนะ"โวยใส่ซะเลยจะได้เลิกถาม
"กูเกิ้ลนี่คืออะไรอ่ะพี่"เย้ย !! บ้าหรอไม่รู้จักกูเกิ้ล
"555+ ผมล้อเล่นครับผมก็ต้องรู้ทุกเรื่องของพี่สิเวลาเป็นแฟนกันจะได้คบกับสบายๆ"เควินยักคิ้วให้ แฟนหรอบ้าล่ะ ใครจะเป็นแฟนเด็กคนนี้ล่ะ พอกันทีความรักอะไรนเนี่ยไม่อยากมีแล้ว
"พี่แก้วเงียบทำไมล่ะ หรือว่า พี่ไม่อยากเป็นแฟนผม"อีกนิดมันจะต้องลามปามแน่ๆ
"ใช่ เลิกตามจีบสักทีรำคาญ ธามกลับบ้าน"ไม่สนล่ะจีบอยู่นั่นแหละ หลังจากนั้นก็ลากธามออกมา
ด้านโทโมะ
"ป่านนี้แล้วทำไมไม่มาสักทีล่ะ"ผมรอเธอที่หน้าบ้านนานแล้วกว่า 5 ชั่วโมง ยิ่งฟ้ามืดยุงก็ยิ่งกัด
"กลับไปก่อนเถอะลูก นี่น้ำค้างก็เริ่มลงแล้วด้วย"เสียงใจดีของแม่แก้วพูด
"ผมรอได้ครับ"ให้รอถึงพรุ่งนี้เช้าก็ยังได้ให้รู้ไปสิว่าเธอจะไม่กลับบ้าน
"งั้นแม่จะไปเอาโลชั่นมาทาให้นะ ยุงจะได้ไม่กัด"แม่ของแก้วพูด ผมพูดในใจ ด่วนๆเลยครับ
ช่วงที่แม่แก้วเข้าบ้านไปเอาโลชั่น แก้ว กับ ธามไท ก็เดินมาพอดีเธอกลับมาแล้วสินะ
"พี่อ่ะไปพูดแบบนั้นกับเควินได้ไงมันเสียใจนะ สีหน้าไม่ดีเลย"ธามไทพูด
"ช่างสิ ! "แก้วหยุดเดิน มองหน้าผม
ด้านแก้ว
"ช่างสิ !"อีกไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าบ้านแต่อยู่ๆ ฝีเท้าของฉันก็ชะงักลง เฮ้ย มาทำไมที่นี่
"มาแล้วหรอ ฉันรอเธออยู่นะ"โทโมะพูด ใจนึงก็อยากจส่งยิ้มให้หวานๆ แต่ทำไมมันยิ้มไม่ออกล่ะ
ภาพความทรงจำวันที่เราพูดกับเขาว่า"ฉันเกลียดนาย"ก็แว๊บเข้ามา
"ฉันยอมรับนะว่าฉันเป็นคนไม่ดี เป็นมาเฟีย แต่ว่า. . .ตั้งแต่มีเธอเข้ามาในชีวิตฉันก็รู้สึกว่าฉันเปลี่ยนไป"โทโมะพูด
"และตอนนี้ฉันก้รู้ใจตัวเองแล้วว่า ฉันรักเธอ. . ."โทโมะพูด ห๊ะ รักงั้นหรอ
ขณะที่กำลัง อึ้ง เสียงโทรศัพท์ของโทโมะก็ดังขึ้น โทโมะพูดแค่"ฉันจะรีบไป"เขาก็รีบวิ่งไปทันที
"เกิดไรขึ้นน่ะทำไมต้องทำหน้าตาตื่นขนาดนั้น"ฉัันสงสัย
"หรือว่ามีใครกำลังตกอยู่ในอันตราย เฮ้ย พี่ผมว่าเรารีบตามไปดูกันเถอะ"บ้าหรอ ไปทำไมเล่า
"ไม่เอาหรอกธาม"ขอบายเถอะไม่เอา
"ไปเถอะพี่ไม่มีเวลาแล้ว"ธามรีบดึงแขนให้วิ่งตามไป อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดไรขึ้น
ที่โรงบาล
โทโมะวิ่งรีบลงจากแท๊กซี่และรีบตรงไปที่ห้องพักของปลายฟ้าทันที ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้าไป
"เคนตะ เขื่อน ป๊อปปี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น"เพื่อนทั้งสามคนนอนดิ้นอยู่กับพื้น รอยแผลมากมายเต็มตัว ไม่ผิดแน่ว่าจะต้องโดนซ้อมแน่นอน
โทโมะเหลือบไปเห็นบนเตียงตอนนี้น้องสาวเธอไม่อยู่แล้ว'เธอไปไหน'มีเพียงกระดาษหนึ่งแผ่นวางอยู่
โทโมะหยิบมาอ่าน"ถ้าอยากได้ตัวปลายฟ้ากับผู้หญิงอีกคนคืนล่ะก็พรุ่งนี้มาเจอกันที่ลานกว้างท้ายซอย ลงชื่อ คามิน"
เมื่ออ่านจบเขาก็เบิกตากว้าง
"แกกลับมาแล้วสินะ คามิน"โทโมะพูด ,
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ