Because you เพราะเธอ...ที่ทำให้ฉันรัก

@Candy store.
"เฟย์!ทางนี้!!"ฉันเรียกเฟย์ที่เดินเข้ามาในร้านขนมชื่อดังที่เปิดตลอด 24.ชั่วโมง
"แกเกิดนึกอยากกินขนมอะไรเอาตอนตี2วะฉันง่วงนะเว้ย!"ยังไม่ทันที่ก้นจะถึงเก้าอี้คุณเธอก็เริ่มบ่นเลย
"ฉันไม่ได้อยากกินหรอก..."
"แล้วมาทำไม!ถ้าแกไม่มากิน"
"ฉันถูกคุณแม่จับให้หมั้น"ฉันไม่สนใจที่จะตอบคำถามเฟย์
"ห๊า!!แกว่าไงนะหมั้น?หมั้นกับใคร!!!"เฟย์ตะโกนออกมาอย่างตกใจจนคนที่อยู่ในร้านหันมามองแต่โชคดีนี้เป้นเวลาตี2คนเลยไม่มากนักจะมีก็แต่พวกไม่อยากกลับบ้าน ทำงาน อ่านหนังสือแล้วก็พวกมีปัญหาหัวใจ
"เบาๆหน่อยเฟย์"
"แล้วแกจะหมั้นกับใครอ่ะแก้ว หล่อป่ะ"
"ฉันยังไม่รู้เลยแต่ว่าหมันกับตระกูลไทยานนท์น่ะ...หยุดอย่ากริ๊ด!"หลังจากที่ฉันพูดจบเฟย์ก็ทำท่าจะกริ๊ดแต่ฉันห้ามไว้ก่อนเฟย์น่ะคลั่งหนุ่มๆตระกูลนี้มากเพราะหล่อทุกคนขนาดคนขับรถของตระกูลนี้ยังหล่อเลย
"แล้วหมั้นกับพี่หรือน้องล่ะ><"
"ฉัน..ก็ไม่รู้เหมื่อนกันม๊าไม่ยอมบอก"ฉันพูดแล้วถอดหายใจส่วนเฟย์น่ะเหรอสงสัยกำลังอัพรูปลงIGแหละเพราะระหว่างที่ฉันพูดเธอก็เอาแต่ถ่ายรูปขนม- -*
"เฮ้ยแกหมันกับบ้านนั้นนะดีแล้ว บ้านนั้นน่ะรวยจะตาย"
"ฉันไม่ได้สนใจว่ารวยไม่รวย มันอยู่ที่ว่าพวกเราสองคนรักกันหรือเปล่า"
"จ้าแม่นางเอก...แค่หมันเองแกจะอะไรนักหนา"ทำไมคนสมัยนี้ชอบคิดว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกตินะ
"แกไม่เป็นฉันไม่เข้าใจหรอก"ฉันบ่นงึมงำกับตัวเองซึ่งแน่นอนว่าเฟย์ไม่ได้ยิน
                       
 
                                    ...เฮ้อ หมั้นก็หมั้นวะ...
 
 
.
.
.
"พี่แก้วตื่นแล้วเหรอ...รีบอาบน้ำนะเดี๋ยวคู่หมั้นจะมาหาที่บ้าน"เกฟเปิดประตูเหมื่อนจะมาปลุกฉันก่อนจะออกไปเมื่อเห็นว่าฉันตื่น ความจริงไม่ต้องปลุกก็ได้นะเมื่อคืนกลับมาถึงบ้านตอนตี4 และฉันก็ไม่ได้นอนเลย จนขณะนี้เวลา 6.40  แล้ว เฮ้อ จะได้เห็นหน้าคู่หมั้นแล้วสินะ
 
    และตอนนี้ฉันก็มาแอบอยู่ข้างบันได(เหมื่อโจรอ่ะ)ค่อยสอดส่องดูว่ามีใครมาหรือยัง(นี้บ้านเธอนะ) โอ๊ะ!นั้นไงเสียงรถแล่นเข้ามาแล้ว ทำไงดี คู่หมั้นฉันเป็นใครกัน กริ๊ด!!(นี้คืออาการของคนที่ไม่อยากหมั้น-*-)
"อ้าวแก้ว...แต่งตัวเสร็จแล้วเหรอมาๆ มานั่งข้างม๊า คู่หมั้นของลูกมาแล้วตอนนี้เกฟออกไปรับอยู่"ฉันตัดสินใจเดินออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นเวลาที่เหมาะ
"มาแล้วครับม๊า!"เกฟตะโกนเข้ามาแล้วมานั่งข้างๆฉันซึ่งตอนนี้ฉันก้มหน้าอยู่ผมที่ยาวสวยของฉันก็เลยปิดหน้าปิดตาไม่หมด
"สวัสดีค่ะคุณหญิงมิโกะ ไทยานนท์"ประโยคนี้แม่ฉันพูดอร๊ายๆๆฉันเห็นเงาผู้ชายสองคน><กำลังเดินมานั่งโซฟาด้านข้าง
"ค่ะสวัสดีค่ะคุณน้องแล้วนั้นทำไมหนูแก้วเอาผมปิดตาอย่างนั้นล่ะ"คุณหญิงมิโกะรู้จักชื่อฉันด้วยเหรอ?
"อ้าว!แก้วอย่าเสียมารยาทไหว้คุณหญิงเร็ว"คุณหันมาหาฉันแล้วสั่งให้ฉันไว้คุณหญิงซึ่งฉันก็ค่อยๆเงยหน้าแล้วไหว้คุณแล้วยิ้มเหมื่อนที่ฉันทำเป็นงานอดิเรก
"ว้าว..คุณน้องมีลูกสาวสวยขนาดนี้เก็บเงียบเลยนะค่ะ^^"
"ก็ไม่ได้สวยถึงขนาดนั้นหรอกค่ะคุณหญิงก็พูดเกินไป อ้าว แก้ว ไหว้พี่เขาสิ"ประโยคแรกคุณแม่พูดกับคุณหญิงส่วนประโยคหลังหันมาพูดกับฉันให้ไหว้ผู้ชายที่อยู่โซฟาด้านข้างๆฉันก็เลยค่อยๆหันไปไหว้อย่างงามตามแบบฉบับนางสาวไทยแล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มแต่ก็ต้องตกใจทันที่เมื่อเห็นหน้าโทโมะ ซึ่งโทโมะก็ตกใจไม่แพ้กัน
"หนูแก้วจ๊ะนี้ป๊อปปี้ลูกชายคนตัวจ๊ะส่วนนี้โทโมะลูกชายคนเล็กคู่หมั้นหนูแก้วจ๊ะ!"
"ห๊า!!!!!"ฉันกับโทโมะร้องเสียงหลงออกมาพร้อมกัน
.
.
.
"เอ่อ...นี้เธออย่าบอกเรื่องนี้กับเขื่อนนะว่าเราเป็น เอ่อ เป็นคู่หมั้นกัน"ตอนนี้ฉันพาโทโมะออกมาเดินเล่นตามคำสั่งคุณแม่และก็พาพี่ป๊อปปี้มาด้วยพี่ป๊อปปี้เขาน่ารักมาก เป็นกันเองสุดๆและตอนนี้พี่ป๊อปปี้ก็ถ่ายรูปดอกไม้ในบ้านฉันอยู่ต่างกับฉันและโทโมะที่เป็นคู่หมั้นกันแต่กลับไม่คุยกัน
"อืม...นายก็อย่าบอกเฟย์ก็แล้วกัน เราจะไม่บอกให้ใครรู้ว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน เราจะทำตัวเป็นปกติทุกอย่างเหมื่อนเมื่อก่อนว่าเราโสด เราจะเป็นคู่หมั้นกันเฉพาะในนามเท่านั้น โอเคมั้ย"
"ได้!ตกลง..."เฮ้อ นึกว่าเขาจะไม่ตกลงซะแล้ว
"น้องแก้วววครับนี้เรียกดอกอะไรเหรอครับ!"ฉันมองหน้าโทโมะนิดนึงซึ่งเขาก็มองหน้าฉันเหมื่อนกันก่อนที่ฉันจะเดินไปหาพี่ป๊อปปี้
"ดอกโฮย่าค่ะ"ฉันตอบพี่ป๊อปปี้ส่วนโทโมะน่ะเหรอหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
.
.
.
@Kaew Cake
"ไงแก้วคู่หมั้นแกหล่อป่ะ"นี้ก็ผ่านมาสามวันแล้วตั้งแต่ที่ฉันเจอโทโมะวันนั้นว่าแต่เขาหายไปไหนนะ ย๊าห์!นี้ฉันกำลังคิดถึงเขานะ ไม่ๆๆๆ ออกไปจากสมองเดี๋ยวนี้
"ห๊า!คู่หมั้นเหรอ ก็ใช่ได้นะฉันว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะเฟย์"ฉันบอกปัดๆแล้วเดินไปจัดเค้กต่อ
"แก้วจ้าาาาาา!!เขื่อนมาแล้ววววว"
"เมื่อไรนายจะเลิกตะโกนสักที่...โอ๊ะ!!โทโมะ!"อึก!หัวใจแทบหล่นไปอยู่ตาตุ้มเมื่อได้ยินชื่อที่เฟย์เรียก
"สวัสดีครับเฟย์"นี้เสียงโทโมะแน่ๆทำไงดีฉันไม่กล้าหันหน้าไปเลยอ่ะ
"เออ..แก้วเดี๋ยวฉันขอไปดูหลังร้านก่อนนะเห็นเค้กใกล้หมดแล้ว"เฟย์พูดเพราะเฟย์จะมาช่วยงานที่ร้านฉันเป็นประจำก็เลยสามารถเขาออกได้อย่างสบายเหมื่อนกับเขื่อนที่มาร้านฉันทุกวันแต่มาก่อกวน-0-
"เห้ย!ไปด้วยว่าจะไปดูอะไรกิน"กริ๊ด!เขื่อนอย่าไปนะนายจะทิ้งให้ฉันอยู่กับโทโมะสองคนเหรอเพราะตอนนี้ในร้านไม่มีใครเลย>//<
"แก้ว...กันมาเจอหน้ากันได้แล้วมั้ง"ฉันควรจะหันไปใช่มั้ย
"สวัสดีโทโมะ^^/"ฉันหันไปทักทาย
"อืม...งานที่นี้เหนื่อยมั้ย?"เขาถามเหรอ?
"ก็ไม่เหนื่อยเท่าไรหรอก"ฉันพูดแต่สายตาฉันมองเท้า(?)
"มาเดี๋ยวฉันช่วย!"
"ไม่เป็นระ.."
       
             จุ๊บ!!...
 
  ฉัน ฉัน ฉัน หอมแก้มเขา0///0ก็ฉันเอาแต่มองเท้าโดยไม่รู้ว่าเขายื่นข้างฉันแถมยื่นหน้ามาใกล้ๆตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้และฉันก็เงยหน้าขึ้นทันที่มันก็เลย กริ๊ดดดด !!!
"ขะ..ขอโทษนะ>///<"ฉันกับโทโมะรีบผละตัวออกจากกันทันที่
"อะ...อืม-///-"
 
 
                   ...กริ๊ด!!!นี้ฉันทำอะไรลงไป!!ฉันหอมแก้มปู๋จ้ายยยยย...
 
 
.........................................................................................................................
มาอัพตอนที่สองแล้วนะค่ะ(อัพถี่หน่อยสมองพุ่งปริ๊ดพุ่งปริ๊ด^^)
ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ><