Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม
9.3
เขียนโดย FaFaii
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.49 น.
38 ตอน
188 วิจารณ์
55.28K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2556 20.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) กลับมาเป็นเหมือนเดิม???
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ กลับสู่โลกปัจจุบัน...
เฮ้อ เรียนเสร็จซะที ฉันเก็บของพร้อมกับเดินออกไปที่หน้าตึกเรียนเพื่อไปรอแท็กซี่เพราะว่าป๊อปไปถ่ายโฆษณาที่ต่างจังหวัดหลายวันเลย
ซ่า˜˜˜
ฝนบ้า! ตกไรตอนนี้เนี่ยแล้วฉันจะกลับบ้านยังไงกันล่ะเนี่ย
"ฟาง"
"โมะ!"
"ขึ้นรถสิ วันนี้ฝนตกเดี๋ยวไปส่ง"
"เดี๋ยวป๊อปมารับ ไม่เป็นไร" ฉันโกหกออกไปพร้อมกับเดินออกไป แต่โมะก็รีบลงจากรถมาแล้วจับแขนฉันเอาไว้ ฉันมองไปที่มือของเค้า เค้าจึงค่อยๆปล่อย
"ป๊อปไปถ่ายโฆษณากับพิมที่ต่างจังหวัดจะมารับได้ยังไงกันล่ะ ขึ้นรถซะ" โมะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แววตาที่มีความไม่พอใจเกิดขึ้นอยู่ แล้วใครให้เค้ามายุ่งกับฉันกันล่ะ! โมะเริ่มเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มนั่นเป็นการแสดงความไม่พอใจของเค้าในขั้นต้น ฉันเลยเดินไปขึ้นรถเค้า ไม่ใช่ไรหรอกนะไม่อยากมีเรื่องกับเค้าตรงนี้เดี๋ยวคนอื่นก็มองกันหมด
"ฟางหิวรึยัง?"
"ฟางไม่หิว อยากกลับบ้าน"
"อืม"
หลังจากนั้นฉันกับเค้าก็ไม่พูดกันตลอดทาง ฉันมองเม็ดฝนที่ตกกระทบกับกระจกเม็ดแล้วเม็ดเล่า ในสมองคิดทบทวนอะไรมากมาย ฉันอึดอัด...เมื่อไหร่จะถึงบ้านกันนะ โมะขับรถจนถึงบ้าน และเลี้ยวเข้าบ้านของ...เค้า!!!
"โมะ!!!"
"อะไรเหรอ"
"ฟางจะกลับบ้าน!"
"นี่ไงบ้าน" โมะตอบด้วยสีหน้ากวนประสาท พลางยิ้มมุมปาก อีตาบ้า!!!
"บ้านฉัน!!!"
"เอาน่า ลงมาก่อนสิ ถ้าไปส่งฟางตอนนี้ก็เปียกหมดสิ"
"งั้นฟางวิ่งกลับเองก็ได้"
"ฟางก็เปียกสิเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก เข้ามาก่อนสิ เราเป็นเพื่อนกันนี่ เพื่อนเข้ามาบ้านเพื่อนสักแปปไม่ได้เหรอ?" ท้าฉันงั้นเหรอ คิดว่าไม่กล้างั้นสิ ฉันเม้มปากแล้วเดินเข้าบ้านโมะไปเลย
"หิวหรือยัง?"
"ไม่หิว"
"เล่นเกมไหม?"
"ฉันไม่อยากเล่น ฉันอยากกลับบ้าน"
โมะเดินเข้ามาหาฉัน เค้าจ้องลงมาในตาของฉัน เกิดอะไรขึ้น! ทำไมเค้าถึงเศร้าได้นะ ฉันไม่เคยเห็นสายตานี้จากเค้าเลยนะ สายตาของความเสียใจ... โทโมะที่เคยเข้มแข็งหายไปไหนนะ!
"ขอได้ไหม...ทำให้มันเหมือนเดืม เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องในวันนั้น ได้ไหม?" โมะพูดพลางมองฉันด้วยสายตาเว้าวอนน้ำเสียงสั่นเครือ ห๊ะ! น้ำเสียงสั่นเครืองั้นเหรอ เค้ากลายเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง ปกติเค้าเข็มแข็งแต่ตอนนี้ทำไม... แล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิมงั้นเหรอ....
ฝากเม้น+โหวตกันด้วยน้า แล้วจะมาอัพต่อจ้า
เฮ้อ เรียนเสร็จซะที ฉันเก็บของพร้อมกับเดินออกไปที่หน้าตึกเรียนเพื่อไปรอแท็กซี่เพราะว่าป๊อปไปถ่ายโฆษณาที่ต่างจังหวัดหลายวันเลย
ซ่า˜˜˜
ฝนบ้า! ตกไรตอนนี้เนี่ยแล้วฉันจะกลับบ้านยังไงกันล่ะเนี่ย
"ฟาง"
"โมะ!"
"ขึ้นรถสิ วันนี้ฝนตกเดี๋ยวไปส่ง"
"เดี๋ยวป๊อปมารับ ไม่เป็นไร" ฉันโกหกออกไปพร้อมกับเดินออกไป แต่โมะก็รีบลงจากรถมาแล้วจับแขนฉันเอาไว้ ฉันมองไปที่มือของเค้า เค้าจึงค่อยๆปล่อย
"ป๊อปไปถ่ายโฆษณากับพิมที่ต่างจังหวัดจะมารับได้ยังไงกันล่ะ ขึ้นรถซะ" โมะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แววตาที่มีความไม่พอใจเกิดขึ้นอยู่ แล้วใครให้เค้ามายุ่งกับฉันกันล่ะ! โมะเริ่มเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มนั่นเป็นการแสดงความไม่พอใจของเค้าในขั้นต้น ฉันเลยเดินไปขึ้นรถเค้า ไม่ใช่ไรหรอกนะไม่อยากมีเรื่องกับเค้าตรงนี้เดี๋ยวคนอื่นก็มองกันหมด
"ฟางหิวรึยัง?"
"ฟางไม่หิว อยากกลับบ้าน"
"อืม"
หลังจากนั้นฉันกับเค้าก็ไม่พูดกันตลอดทาง ฉันมองเม็ดฝนที่ตกกระทบกับกระจกเม็ดแล้วเม็ดเล่า ในสมองคิดทบทวนอะไรมากมาย ฉันอึดอัด...เมื่อไหร่จะถึงบ้านกันนะ โมะขับรถจนถึงบ้าน และเลี้ยวเข้าบ้านของ...เค้า!!!
"โมะ!!!"
"อะไรเหรอ"
"ฟางจะกลับบ้าน!"
"นี่ไงบ้าน" โมะตอบด้วยสีหน้ากวนประสาท พลางยิ้มมุมปาก อีตาบ้า!!!
"บ้านฉัน!!!"
"เอาน่า ลงมาก่อนสิ ถ้าไปส่งฟางตอนนี้ก็เปียกหมดสิ"
"งั้นฟางวิ่งกลับเองก็ได้"
"ฟางก็เปียกสิเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก เข้ามาก่อนสิ เราเป็นเพื่อนกันนี่ เพื่อนเข้ามาบ้านเพื่อนสักแปปไม่ได้เหรอ?" ท้าฉันงั้นเหรอ คิดว่าไม่กล้างั้นสิ ฉันเม้มปากแล้วเดินเข้าบ้านโมะไปเลย
"หิวหรือยัง?"
"ไม่หิว"
"เล่นเกมไหม?"
"ฉันไม่อยากเล่น ฉันอยากกลับบ้าน"
โมะเดินเข้ามาหาฉัน เค้าจ้องลงมาในตาของฉัน เกิดอะไรขึ้น! ทำไมเค้าถึงเศร้าได้นะ ฉันไม่เคยเห็นสายตานี้จากเค้าเลยนะ สายตาของความเสียใจ... โทโมะที่เคยเข้มแข็งหายไปไหนนะ!
"ขอได้ไหม...ทำให้มันเหมือนเดืม เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องในวันนั้น ได้ไหม?" โมะพูดพลางมองฉันด้วยสายตาเว้าวอนน้ำเสียงสั่นเครือ ห๊ะ! น้ำเสียงสั่นเครืองั้นเหรอ เค้ากลายเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง ปกติเค้าเข็มแข็งแต่ตอนนี้ทำไม... แล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิมงั้นเหรอ....
ฝากเม้น+โหวตกันด้วยน้า แล้วจะมาอัพต่อจ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ