Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        สามวันต่อมา...
        ฉันยืนดูตัวเองในกระจกที่ใส่ชุดเดรสสีครีมสวย และหน้าที่แต่งอ่อนๆโทนพลาสเทล และผมก็ถูกดัดเป็นลอนสวย ฉันเอื้อมมือไปหยิบหน้ากากสีเงินเพชรที่ปิดครึ่งหน้าของฉันไว้ให้เห็นแต่ดวงตากลมโตและปากบางที่ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ ทุกคนก็ใส่หน้ากากทั้งนั้นล่ะ...
        ปรี๊นนนนน
        เสียงแตรรถที่ดังอยู่หน้าบ้านทำให้ฉันเดินไปดูที่หน้าต่าง รถบีเอ็มสีดำหรูจอดอยู่หน้าบ้านพร้อมกับชายร่างสูงในชุดสูทสีดำที่เดินลงมาและโบกมือให้เธอทันทีที่เห็นเธอยืนอยู่ที่หน้าต่าง ป๊อปมาแล้ว...ฉันสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งแล้วเดินลงไปข้างล่าง สวมรองเท้าส้นสูงสีครีมเข้ากับชุดแล้วเดินไปหาป๊อปที่หน้าบ้าน ตอนนี้เค้าใสชุดศูท ทรงผมถูกเซ็ทมาอย่างดี และหน้ากากสีดำวาวที่ปกปิดใบหน้าไปครึ่งหน้า พอฉันเดินมาถึงเค้าก็เหมือนนิ่งไปเล็กน้อยแล้วยิ้มขึ้นมา
         "ฟางสวยมากเลยนะ"
         "ป๊อปก็หล่อเหมือนกันล่ะ"
         "เชิญครับ เจ้าหญิงของผม" ป๊อปเดินไปเปิดประตูข้างคนขับให้ฉันแล้วผายมือให้ฉันเป็นการเชื้อเชิญ เจ้าหญิงงั้นเหรอ? ฉันไม่ดูดีขนาดนั้นหรอก ฉันยิ้มให้เค้าแล้วเดินไปนั่งในรถ ป๊อปปิดประตูให้ฉันแล้ววิ่งอ้อมมานั่งฝั่งคนขับ เพื่อขับรถไปงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้...
 
         ฉันเดินเข้างานไปพร้อมกับป๊อป โดยที่ป๊อปยื่นแขนมาให้ฉันเลยคล้องแขนเค้าไปแล้วเดินเข้างานด้วยกัน มีกล้องถ่ายมาที่เราสองคนด้วย คงเป็นทีมข่าวของมหาลัย ซึ่งภาพในงานคืนนี้ต้องลงข่าวในฉบับพรุ่งนี้ของมหาลัยแน่นอน
         ฉันกับป๊อปเราเดินไปเจอคนมากมาย ทุกคนในวันนี้สวยๆหล่อๆกันทั้งนั้นเลย ก็มีแต่ดาวกับเดือนคณะนี่นา แต่ดาวกับเดือน...
         "ป๊อปกับฟางใช่ไหมค่ะ" เสียงหวานใสดังขึ้นมาทำให้ฉันและป๊อปหันไปมองด้วยกันทั้งคู่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร  ฉันรีบเอาแขนออกจากแขนของป๊อปเพียงเพราะเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆพิม และพิมเองก็กำลังคล้องแขนเค้าอยู่อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งที่ก็รู้ว่าเค้ามีเจ้าของแต่ฉันกลับกลัว กลัวว่าเค้าจะเข้าใจฉันผิด!
         "อ้าวพิมกับโมะเองเหรอ"
         "แหม...ใส่หน้ากากนึกว่าจะจำไม่ได้ซะอีก" เสียงหวานใสดังออกมาจากปากที่ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีพีช
         "วันนี้สวยจังเลยพิม" ฉันหันไปพูดกับพิม วันนี้เธอใส่เดรสสีชมพูอ่อนสวย ผมยาวสวยถูกเกล้าไว้อย่างสวยงาม ใบหน้าตกแต่งด้วยสีพลาสเทล ดวงตาโตถูกล้อมไปด้วยหน้ากากสีขาวบริสุทธิ์ เธอยืนข้างๆกับชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดสูท ใบหน้าถูกปิดไปครึ่งหน้าเพราะหน้ากากสีดำ แต่ยังคงเห็นแววตาที่มีเสน่ห์ 
         ฉันกับโมะสบตากันแล้ว ดวงตาสีดำยังคงมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของฉันเสมอ ภาพในอดีตเริ่มกรอซ้ำอีกครั้ง  ทั้งที่มันควรถูกลบไปตั้งนานแล้ว...
         "ฟางอยากได้เครื่องดื่มอะไรไหม?"
         "ฟางเอาน้ำส้มแล้วกัน" ฉันหันไปบอกป๊อปแล้วเบือนหน้าหลบสายตาคม ฉันลืมไปได้ไงนะ ว่าโมะกับพิมก็ต่างเป็นดาวเดือนคณะเหมือนกัน ฉันไม่ควรมางานนี้เลย
         "ขอบใจนะ" ฉันหันไปรับแก้วน้ำส้มจากป๊อปที่หยิบจากโต๊ะเครื่องดื่มมาให้
         "ยินดีต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มางานเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้ ต่อจากนี้เราจะมีการประกวด King of the King และ Queen of the Queen โดยที่ทุกคนจะมีสิทธิ์โหวตคนละหนึ่งครั้ง โดยสามารถเดินไปที่ข้างๆเวทีจะมีทีมงานคอยบริการทุกคนนะครับ เราจะเปิดให้โหวตจนการแสดงละครเวทีจบลงนะครับ ขอให้ทุกคนร่วมโหวตด้วยนะครับ แต่ห้ามโหวตตัวเองนะครับ งั้นต่อไปนี้ขอเชิญพบกับการแสดงละครเวทีชุดโรมิโอและจูเลียตครับ"
         ฉันหันไปมองเวทีหลังจากที่พิธีกรประกาศเสร็จ ไฟที่อยู่ในงานก็ดับลงก่อนที่จะค่อยๆมีตัวแสดงออกมาพร้อมกับเสียงเปียโนที่ถูกบรรเลงช้าๆ
         "พิมว่าเราไปโหวตกันเลยดีไหมอ่า ตอนนี้คนยังไม่เยอะน่ะ"
         "ไปสิ" ป๊อปตอบพิมแล้วเดินจูงมิอฉันไปที่ข้างเวที โดยมีพิมและโมะเดินตามมา ฉันไม่ชอบๆๆๆๆ ไม่ชอบให้เค้าเดินกับพิม ฉันอยากยืนอยู่ข้างเค้า อยากเอาแขนคล้องเค้าไว้แบบที่พิมทำ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้...
         "ขอใบโหวตสี่ใบครับ" ป๊อปหันไปบอกพนักงาน เค้ารับกระดาษมาสี่แผ่นและยื่นให้ฉัน พิมและโมะ
         วิธีการโหวตก็คือให้เราเขียนชื่อคนที่เราชอบหรือต้องการโหวตให้ใส่ลงในกระดาษแล้วนำไปใส่กล่องที่ตั้งอยู่ จากนั้นก็ทำการนับ
         "ฟางจะโหวตใครเหรอ?" ป๊อปหันมาถามฉันด้วยแววตาคาดหวัง นั่นไงคำถามน่าอึดอัดมาหาฉันอีกแล้ว ฉันคงจะตอบเค้าไปว่าโหวตเค้าทันทีแล้วถ้าไม่ใช่เพราะสายตาของใครอีกคนที่มองมา แม้เค้าจะยืนอยู่ข้างพิมก็ตาม แต่สายตาคาดหวังก็ส่งมาที่ฉันโดยไม่ปิดบัง
         แต่ฉันมางานกับป๊อป จะให้ฉันเขียนโมะมันคงไม่ดีหรอก แล้วอีกอย่าง...แฟนเค้ายืนตรงนี้ทั้งคนคงไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะเขียนชื่อแฟนเธอลงไป ป๊อปมองฉันด้วยสายตาคาดหวังและมีเสน่ห์ ส่วนโมะก็ใช้ตาคมมองอย่างคาดหวังเช่นกัน โอ๊ย!
         "ก็ต้องป๊อปสิ" ฉันรีบพูดแล้วเขียนชื่อป๊อปใส่กระดาษไปแล้วหย่อนใส่กล่องทันที เฮ้อ...ช่วงเวลาแห่งการอึดอัดผ่านไป ป๊อปมองฉันแล้วยิ้มให้ แล้วฉันก็เห็นเค้าเขียนชื่อฉันลงไปแล้วหย่อนลงกล่องไป ฉันไม่กล้าหันไปมองหน้าโมะเลย...
         "แล้วโมะล่ะจะโหวตใคร" พิมหันไปถามโมะด้วยแววตาเป็นประกาย คำถามนั้นทำให้ฉันหันไปมองโมะเช่นกัน ลึกๆแล้ว ฉันก็หวัง...หวังให้เค้าเลือกที่จะเขียนชื่อฉัน
         "หึ" โมะแค่นเสียงเบาๆในลำคอ ตาคมหันมามองฉันด้วยแววตาอ่านยาก เค้าคิดอะไรอยู่นะ "โมะก็ต้องเลือกพิมสิ" โมะพูดแล้วเขียนชื่อพิมลงไปในกระดาษแล้วหย่อนลงกล่องไป ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจถูกกรีดเบาๆ เค้าเป็นแฟนกันก็ต้องเลือกกันอยู่แล้ว นี่ฉันคาดหวังอะไรอยู่...
         "พิมก็เขียนชื่อโมะเหมือนกัน" พิมยิ้มอย่างน่ารักแล้วเขียนชื่อโมะหย่อนใส่กล่องไป ฉันไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้แล้วสิ 
         "ฟางอยากออกไปสูดอากาศข้างนอกหน่อยไหม" ป๊อปหันมาถามฉัน สูดอากาศข้างนอกก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้สักเท่าไหร่
         "อืม" ฉันเดินออกไปพร้อมกับป๊อป แต่แค่หางตาของฉันเท่านั้นที่เห็น ฉันเห็นเค้ามองมาที่มือของฉันที่จับกับป๊อปอยู่ ถึงจะแค่แวบเดียว แต่สายตาไม่ชอบใจเหมือนถูกแย่งของเล่นของเค้ากลับแสดงอย่างชัดเจน ฉันไม่ใช่'ของ'ของเค้าซะหน่อย! ฉันเดินออกไปข้างนอกกับป๊อปเพื่อสูดอากาศ ชักอยากกลับบ้านซะแล้วสิ
 
 เม้น+โหวตเป็นกำลังใจด้วยน้า 
 
วันนี้มีรูปมาฝากด้วย แต่งเองแต่ไม่สวยหรอก แต่งไม่เป็น
 

 
Friends...