Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        "โมะว่าเราหาเทียนมาจุดกันก่อนดีกว่านะฟาง คงจะดับอีกนาน"
        "แล้วเทียนอยู่ไหนอ่ะ"
        "อยู่ในครัว เดี๋ยวโมะไปหยิบมาให้"
        "ไปด้วย อย่าทิ้งกันเซ่!" ฉันจับเสื้ออีตาโทโมะแล้วเดินตามไป ถ้าจะให้ฉันอยู่คนเดียในห้องรับแขกมืดๆนี่ล่ะก็ ฉัน-ไม่-เอา!!!
        โมะยื่นเทียนให้ฉันกับเค้าคนละเล่ม แล้วก็ค่อยๆจุดไฟแช็กให้เทียนของฉันกับเค้า
        แสงเทียนทำให้โลกแห่งความมืดค่อยๆหายไป เรายิ้มให้กัน ดวงตาของเราสบกันพอดี ทำไมตาของเค้าสวยจังนะ ยิ่งตอนที่มีแสงจากเทียนด้วยแล้ว ตาของเค้ายิ่งเป็นประกายน่ามอง
        จู่ๆก็รู้สึกใจโหวเหวงแปลกๆ ต้องโทษอะไรดีนะ สายฝน? แสงเทียน? หรือว่าหัวใจ? ความหวั่นไหวก่อตัวขึ้นช้าๆ หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะ และตอนนั้นเองที่โมะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ลมหายใจของเรารินรดกันไปมา แม้ฝนจะตกหนักแต่ฉันกลับได้ยินเสียงหัวใจ แต่มันเป็นของใครกันนะ ฉันหรือเค้า? ใบหน้าของเราใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันกำลังจะหลับตาเหมือนว่ากำลังเฝ้ารอคอยอะไรสักอย่าง...
         พรึ่บ!
         ฉันรีบเบือนหน้าหนีพร้อมถอยห่างออกจากโมะ เหมือนโลกของความจริงกลับมา...
         "ไฟมาแล้ว ดับเทียนดีกว่า" ฉันพูดพลางเป่าเทียนให้ดับลงแก้เก้อ
         "ฟาง"
         "ไฟมาล่ะ ฟางกลับบ้านก่อนดีกว่า" ฉันบอกโมะแล้วรีบวิ่งออกมาจากตัวบ้าน เม็ดฝนเย็นๆเริ่มตกกระทบกับตัวฉัน เสื้อนักศึกษาที่ใสอยู่เริ่มเปียกและแนบเนื้อ ฉันรีบวิ่งไปบ้านของตัวเอง
         หลังจากวิ่งจนผ่านประตูรั้วเข้ามา ฉันจึงค่อยๆเดินเข้าไปแล้วสุดท้ายฉันก็หยุดเดินแล้วยืนนิ่งตรงหน้าบรรได ปล่อยให้น้ำฝนกระทบร่างกาย เปียกซะบ้างเผื่อมันจะล้างความบาปไปได้ เมื่อกี้ฉันกำลังจะทำอะไร กำลังจะจูบกับเพื่อนกันแฟนเพื่อน! น้ำใสๆเอ่อขึ้นมาจนแสบขอบตา แล้วค่อยๆไหลรินลงมาปนกับน้ำฝนที่ตกกระทบร่างกาย ฉันยืนนิ่งอย่างนั้นอยู่นานก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
         สับสน...เมื่อไหร่จะลืมสักทีนะ ลืมเค้าออกไป ลบมันออกไป... นั่นแฟนเพื่อน!!! เพื่อนรักของเธอนะฟาง เมื่อไหร่จะจำสักที!
 
 เม้น+โหวต เป็นกำลังใจกันด้วยนะค่ะ