เอล คนทะลุมิติ chapter 1
เขียนโดย 
pong43
วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.34 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2556 20.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28) เอล คนทะลุมิติ ตอนที่ 28 กฏเหนือโลก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกฏเหนือโลก
เอ็ทผายมือเชิญเอลให้นั่ง เอลจึงลากเก้าอี้ตัวเดิมมานั่งคล่อมและยันแขนเท้ากับผนักพิง ส่วนเอ็ทเดินไปยืนพิงราวบันได
“แล้วที่แกตามฉันมาที่นี่ล่ะ มาได้ยังไง อุตส่าห์มาอยู่ซะไกลจากโรงเรียนแล้วนะ ยังตามมาได้..” เอ็ทยังไม่หายสงสัย
“เรื่องนี้มันเป็นเรื่องฟลุ๊คๆ ตอนที่ตามแกขึ้นรถไฟฟ้าเมื่อสองวันที่แล้ว ฉันเห็นแก แกก็เห็นฉัน แต่ฉันตั้งสมาธิหลอกแกให้แกคิดว่าฉันจะไปเยี่ยมแม่เจ้าลองก์ พอฉันเผลอหันไปอีกทีก็ไม่เจอแกแล้ว ฉันมองหาแกทั่วโบกี้ก็ไม่เจอ แต่กลับพบว่าที่กระจกหน้าต่างรถข้างหน้าฉันมีตัวเลขเขียนไว้ว่า 503020 มันเขียนด้วยลิปสติค ฉันคิดอยู่ตั้งนานว่าเลขพวกนั้นหมายถึงอะไร ที่สุดฉันก็ตีออก”
“เลขที่ 20 ถนนเทอร์ตี้ ซอย 50 บ้านของแกนี่ยังไง”
เอ็ทหน้าถอดสีเล็กน้อย
ใครบอกมัน....
เอ็ทรู้ว่าไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว ใครเป็นคนเขียนที่อยู่ของเขาบนกระจกรถ
“มันเหมือนล่อให้ฉันมาติดกับ แต่คิดอีกทีก็ไม่น่าจะใช่ ฉันก็เลยมาไง”
“แต่แกก็มาติดกับจริงๆ....” เอ็ทกรอกตามองไปรอบ ๆห้อง เมื่อเอลขยับเก้าอี้ดังเอี้ยด จึงรีบหันกลับมาที่เอล
“หรือว่านั่นคือพลังสุดยอดของแก”
“พลังอะไร”
“พลังในการเห็นอนาคตไง”
“เห็นอนาคต เยี่ยมสิถ้ามีฉันก็ยอดคนแล้วสิ”
“หรืออีกทีแกก็คงรู้เรื่องกฏเหนือโลกแล้ว...”
มันยังไม่รู้เรื่องกฎเหนือโลกหรอก ไม่มีทาง...
“กฎเหนือโลกอะไร...”เอลร้องถามขึ้น
คำๆ นี้ดูคุ้นๆ เหมือนกับว่ามันอยู่ในใจของเขา เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน
กฎเหนือโลกในนิยายของลีโอนี่นา.. มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้...
“แกไม่รู้กฏเหนือโลกนั่นหรอก ฉันเป็นคนตั้งขึ้นเอง ความรอบรู้ของฉันทำให้ฉันรู้ถึงกฏเกณฑ์บางอย่างในการควบคุมพวกเหนือมนุษย์ในจักรวาลนี้ ทำให้ฉันรู้จักเรื่องพวกเหนือมนุษย์ดีกว่าแก ไม่ว่าพวกมันจะมีพลังอะไร หากฉันรู้จักกฎ ฉันก็สามารถโค่นพวกแกได้อย่างง่ายดาย แกกำลังคิดผิดแล้ว แกไม่มีวันล้มฉันได้หรอก”
“กฎบ้าอะไร....กฎเหนือโลก มันเกี่ยวอะไรกับนิยายเฮเว่นเกตนั่นหรือเปล่า..น่าขันหวะ แกไปเอาเรื่องของคนอื่นมาพูดได้ไงวะ”
“หุบปาก แกลองตั้งสมาธิสิวะ ถ้ากฏมาถึงแก แกจะได้ยินกฏเป็นข้อๆ”
“พูดบ้าอะไร ฉันไม่สนใจกฏบ้าบออะไรของแกหรอก ฉันมาที่นี่ก็เพื่อตั๊นหน้าแกให้เละ”
“เก่งตายแล้วล่ะ”
“หากกฏเหนือโลกไม่มาหาแก แกนั่นแหละที่จะซวย หมดทางป้องกันตัวเองจากศัตรู ขอให้มันไม่มาหาแกเถอะจะได้รู้สึก”
กฏเหนือโลกบ้าอะไร...
หรือว่าสิ่งที่คอยบอกอะไรในใจเราบ่อยๆ นั่นคือกฏเหนือโลก...
เขาเริ่มจำอะไรได้ขึ้นมาแล้ว กฏอะไรบางอย่างซึ่งมีคนกำลังเล่าให้ฟัง เสียงนั้นฟังไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิง หรือว่าเป็นเสียงของเขาเอง
“กฎหลักมีสิบข้อ และกฏรองอีกพันข้อ ข้อที่หนึ่ง พลังจะดึงดูดพวกเหนือมนุษย์ทั้งหลายให้มาพบกัน เพื่อรวบรวมเอาพลังที่แตกต่างกันเข้าไว้ด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว
“ดึงดูดอะไรวะ...”
เสียงนั้นเงียบลง เสียงเอ็ทกลับมาแทนที่
“กฎข้อที่หนึ่งบอกแกเรื่องพลังแห่งการดึงดูดใช่มั้ย นี่ไงล่ะที่เราสองคนต้องมาเจอกัน”
เอลไม่ฟังที่เอ็ทพูด แต่กำลังฟังเสียงนั้นอ่านกฏข้อต่อไป
“กฏมาหาแกแล้ว นั่นหมายความว่าแกมีพลังที่เหนือกว่าพวกธรรมดาแล้วอีกขั้นหนึ่ง”
เอลไม่ได้สนใจว่าเอ็ทจะพล่ามอะไรอีก
กฎเหนือโลกในเฮเว่นเกตไม่เกี่ยวอะไรกับกฎเหนือโลก...
เขาอยากฟังกฏข้อที่สอง แต่เสียงนั้นไม่มาอีกแล้ว
เอ็ทเงียบไม่พูดอะไรต่อแล้ว
“หยุดเล่าทำไมล่ะ เล่าต่อสิ”
“แกคงคิดว่าฉันไปเอาเรื่องของคนอื่นมาโม้ใช่มั้ย นิยายเรื่องนั้นมันก็แค่ของปลอม” เอ็ทยิ้ม “ในเมื่อแกไม่เชื่อก็จงไม่เชื่อต่อไป”
“ก็มันเป็นกฎที่แกตั้งขึ้นนี่นา แกต้องเล่าสิ”
เอ็ทหลบหน้าเพราะรู้ว่าเอลคงรู้ว่ากฏเหนือโลกไม่ใช่ของเขา
“กฏข้อที่สองก็คือ พวกเหนือมนุษย์จะต้องห้ำหั่นกันด้วยอำนาจด้านมืดซึ่งเหนือการควบคุมและจะเหลือเพียงผู้ทรงอำนาจเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นคือการรวบรวมพลังที่แตกต่างเข้าไว้ด้วยกันจากข้อแรก”
“อำนาจด้านมืด….” เอลกำลังใคร่ครวญคำๆนี้
“แกคงไม่ปฏิเสธมันไม่ได้หรอกนะ แกตามฉันมาก็เพราะกฎนี่ไง แกอยากฆ่าฉันให้ตายกับมือเพื่อเอาพลังฉันไป บอกสิว่าแกไม่ได้แบบนั้น ฉันจะได้ลบกฏข้อนี้ออกไป”
เอลหวนนึกไปถึงเมื่อก่อนจะมาที่นี่ ก่อนที่จะพบตัวจริงของเอ็ท เขาอยากฆ่าเจ้านี่จริงๆ
เรากำลังเป็นไปตามกฎหรือนี่..
เห็นเขานิ่งเอ็ทจึงพูดต่อ
“มันเป็นชะตากรรมของพวกเรา ไม่ว่าใครก็หนีไม่พ้น”
“แล้วแกรู้อะไรอีก...”
เอลอยากให้เอ็ทเล่าต่อ
“แกอาจนึกว่าพวกเหนือมนุษย์ในโลกนี้มีแค่แกคนเดียวใช่มั้ย แกก็เลยคิดว่าตนเองเป็นสัตว์ประหลาดอะไรสักอย่าง แต่หลังจากที่ฉันค้นพบว่ามีพวกเดียวกันอยู่บนโลกใบนี้ ฉันก็ตั้งกฏขึ้นมาด้วยการศึกษาพฤติกรรมของตัวเอง” เอ็ทกอดอกหันหลังกลับและพร่ำต่อ
“..กฎข้อที่สาม เมื่อเกิดการต่อสู้ระหว่างพวกเหนือมนุษย์ ผู้ชนะจะได้พลังอำนาจของผู้แพ้ไปครอบครอง
พูดง่ายๆ ก็คือถ้าฉันฆ่าแกได้ พลังของแกจะถ่ายทอดมาสู่ฉัน ฉันจะมีพลังอำนาจเพิ่มขึ้นไง”
“พลังถ่ายทอดให้กันได้ด้วยรึ”เอลตะลึงที่ได้รับรู้เรื่องนี้
“แกคงไม่เคยฆ่าพวกเดียวกัน แกจึงไม่รู้เรื่องนี้แต่ฉันเคยแล้วฉันจึงรู้ซึ้งไง”
“แกฆ่าพวกเดียวกันมาแล้วเนี่ยนะ..”
“แกมาที่นี่ไม่ใช่เพราะอำนาจด้านมืดเรียกร้องให้แกมาฆ่าฉันเหรอ”
“ด้านมืดเรียกร้อง……..”
“กฏข้อที่สี่ พวกเหนือมนุษย์แต่ละคนมีพลังอำนาจที่แตกต่างกันไป แม้จะคล้ายกันแต่ก็มีความแตกต่างกัน แต่พลังทุกประเภทสามารถมารวมอยู่เป็นหนึ่งเดียวได้...”
“แกมีพลังอะไร..” เอลถาม
“แล้วแกล่ะมีพลังอะไร”
เอลโดนถามกลับจึงนิ่งเงียบ
“กฏข้อที่ห้า เมื่อพวกเหนือมนุษย์มีพลังมากขึ้น จะสามารถเดินทางข้ามโลกต่างมิติไปยังโลกต่างมิติอื่นๆได้”
“โลกต่างมิติอื่น...”
เอลรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ขอบเขตที่เขาผ่านไปไม่ได้นั้นคือทางเข้าสู่โลกต่างมิติอื่นๆนั่นเอง
“โลกต่างมิติคืออะไร ฉันไม่เคยเห็นแต่ฉันรู้ว่ามีอยู่จริง ที่นั่นอาจจะตอบปริศนาของฉันได้ แต่การจะไปที่นั่นได้ก็ต้องหาเจ้าคนซึ่งมีพลังเข้าสู่โลกต่างมิติได้ ฉันหามาหลายคนแล้วแต่ไม่ใช่สักคน ฉันฆ่ามันแล้วจึงรู้ว่าพวกมันไม่ใช่ ดังนั้นฉันจึงต้องหาเจ้าคนๆนั้นไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอ... แกคือเจ้าคนๆนั้นใช่มั้ย”
คำพูดของเอ็ททำให้เอลสะดุ้ง
“...............”
“ฉันเห็นพฤติกรรมแปลกๆของแกมาหลายครั้งแล้ว แกทำอะไรว่องไว บางทีก็ทำตัวเหมือนหายตัวได้ แกเป็นเจ้านั่นแน่”
“ฉันไม่ใช่เจ้านั่นหรอกน่า”
“อีกประเดี๋ยวก็รู้ ถ้าพลังแกเป็นพลังนั้นจริงๆ และฉันได้มันมาครอบครอง ฉันจะเป็นพระเจ้าแห่งโลกให้แกดู”
“หุบปากเสียที พระเจ้าแห่งโลก.. ไม่มากไปหน่อยเหรอเอ็ท..กล้าเอาตัวเองไปเทียบเคียงพระเจ้า น่าขำที่สุด พร่ำเพ้อไปได้ทั้งที่แกยังไม่รู้เลยว่าจะชนะฉันได้หรือไม่”
เอ็ทหน้าเปลี่ยนสีด้วยความโกรธ
“ฉันจะกระทืบแกให้ตายเพื่อพิสูจน์กฏเหนือโลกที่ฉันตั้งขึ้นว่ามันจะเป็นจริงหรือไม่”
“ถ้าแน่จริงก็เข้ามาไอ้ตุ๋ย”
“หุบปาก” เอ็ทแผดเสียงลั่น
คำว่า ตุ๋ย แทงใจดำเอ็ทอย่างยิ่ง เกิดมาเขาก็รู้ว่าชอบเพศเดียวกันแต่เขากลับเกลียดคำซึ่งไม่ให้เกียรติเพศที่สามเอามากๆ ได้ยินทีไรอารมณ์ก็ขึ้นทุกครั้งไป
“ไอ้ปากเสีย”
เอ็ทกำหมัดเดินเข้าหาเอล
“แน่นะว่าจะเล่นกับฉัน” เอลพูดยั่วจนเอ็ทต้องหยุด
เอลยกสองมือขึ้นกราดทำท่าเตรียมพร้อม ทำให้เอ็ทลังเล
“แกแน่มากเอล”
“ถ้าไม่แน่จริงไม่เหยียบมาที่นี่หรอก”
เอ็ทรู้ว่าเอลตั้งใจยั่วยุ เอ็ทรู้ดีว่าผู้ที่ลงมือด้วยอารมณ์ย่อมเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสมอ
“ทำไมจะเรียกว่าพลังพระเจ้าไม่ได้ ดูสิฉันอ่านทะลุจิตใจของใครก็ได้ ฉันรู้ทุกอย่างในความคิดของแก”
เอ็ทยกมือเหนือศีรษะและชี้นิ้วชี้วนบนศีรษะ
“ไม่ว่าจะคิดอะไร นึกอะไร รู้อะไร ฉันรู้หมดและแถมยังสะกดจิตให้ทำตามคำสั่งได้อีกด้วย.. นี่ยังไม่เรียกว่าพลังแห่งพระเจ้าอีกเหรอ”
“พูดพล่ามอยู่ได้รำคาญจัง ฉันไม่เชื่อกฎเหนือโลกบ้าบอนั่นหรอก”เอลส่งเสียงลั่น
“กฎก้องอยู่ในสัญชาตญาณของพวกเหนือมนุษย์ทุกคน และนำพาหนทางให้ แกไม่เชื่อก็โง่แล้ว”
“ฉันไม่เคยได้ยิน”เอลเถียงเสียงแข็ง
“แสดงว่าพลังด้านมืดของแกยังไม่ถูกกระดุ้นออกมา หากมันออกมาเมื่อไหร่แกจะได้รู้ซึ้งถึงคำพูดของฉัน”
“ฉันไม่รู้จักพลังด้านมืดพวกนั้นหรอก ยังไงก็ไม่ยอมรู้จัก”
“แกคงไม่รู้ว่าพวกเหนือมนุษย์มีศัตรูน่าเกรงขาม การช่วงชิงพลังอำนาจทั้งหลายมาก็เพื่อใช้ต่อสู้จากการคุกคามของปีศาจร้ายแห่งรัตติกาล”
“ปีศาจร้ายแห่งรัตติกาล..แกหมายถึงใครกัน..”
“กฏข้อที่หก ภูตินรกศัตรูของพวกเหนือมนุษย์จะมาแย่งชิงพลังอำนาจของพวกเหนือมนุษย์ทุกคน มันจะรู้ว่าพวกเหนือมนุษย์อยู่ที่ใดบ้างในโลกนี้หรือโลกอื่นๆ”
“แกหมายถึงเจ้านั่น.....”เอลตาโต เขารู้แล้วว่าเจ้าปีศาจที่คลุมผ้าดำถือเคียวปีศาจคือภูตินรก
“เจ้านั่นคือภูตินรกหรือนี่...”
“แกเคยพบเจ้านั่น….” เอ็ทตาลุกโชน
“แน่นอน ฉันเคยมันตัวเป็นๆ เลย” เอลแน่ใจว่าเจ้าตัวที่พบหน้าเรือนจำก็คือภูตินรกตนนั้น
..................................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
