เอล คนทะลุมิติ chapter 1

ศัตรู
 
เอลเอามือกุมใบหน้าด้านที่โดนจูบเมื่อครู่ ด้วยความโมโหที่มันกลายเป็นความฝันไปแล้วจริงๆ
                “จูบเดียวทำให้แกเคลิ้มได้ขนาดนี้เชียวรึ ที่จริงฉันน่าจะทำให้มันมากกว่านี้”
                เสียงนั้นกวนอารมณ์เอลมาก                           
                “แกเป็นใคร ทำไมทำแบบนี้วะ” เอลแผดเสียงลั่นด้วยความโกรธ
“ทำไมเรียกแอนนาว่าแกนะ...หยาบคายจริงๆ”
“ไม่ต้องมาเสแสร้ง แกไม่ใช่แอนนา บอกมาเดี่ยวนี้ แกเป็นใคร”
“ไม่ใช่แอนนาแล้วเป็นใครล่ะ เอลนี่ชักจะเพี้ยนใหญ่แล้วนะ..” เสียงเด็กสาวอ้อนขณะยกมือขึ้นลูบไล้หน้าอกของเอล
เอลนึกขึ้นมาได้ว่าเคยได้ข่าวว่าตอนอยู่โรงเรียนเก่าแอนนามีชื่อเสียงด้านการแสดงละครเวที..
หรือว่าเธอกำลังเล่นละครอยู่...
                “เล่นได้สมบทบาทจริงๆนะแอนนา ฉันเชื่อเธอเลย” เอลยิ้ม มือยังเกาะกุมมือของแอนนาอยู่ “ฉันยอมแพ้แล้ว เลิกเล่นได้แล้ว..ไม่เห็นต้องเล่นถึงขนาดนี้...”
                เอลปล่อยมือแอนนาและลุกขึ้น
                “กลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะแย่นะ”
เด็กสาวงุนงงและสีหน้าแปรเปลี่ยน
“ฉันยอมแพ้เธอแล้วไม่ต้องลองใจฉันหรอก กลับเถอะ แต่ก่อนออกจากห้องควรดูลาดเลาให้ดีก่อน ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยเร็วเข้า”
                เอลดึงเด็กสาวให้ลุกขึ้นจนเธอเซถลาเข้าหาทั้งตัว เขาเห็นใบหน้าขึงขังเหยเกน่ากลัวของแอนนากลับยิ้ม
“เป็นอะไรไปอีกล่ะ”
                “ใครว่าฉันล้อแกเล่น เอล อย่ามาทำตลกนักเลย” แอนนาเสียงกร้าวตาขวางเหมือนผีเข้า “ไอ้อ่อนหัดคิดจะถ่วงเวลาเหรอ”
                “ไปเถอะ” เอลดึงมือเด็กสาวอีก แต่แอนนากลับยืนตัวแข็งทื่อ
                “แกไม่รู้เรื่องพลังเหนือโลกเลยหรือไง โลกนี้ไม่ใช่มีแต่แกคนเดียวเท่านั้นที่เป็นพวกเหนือมนุษย์ ขณะนี้พวกเหนือมนุษย์มากมายกำลังมาที่นี่เพื่อชิงพลังของแก แกไม่รู้อะไรเลยหรือวะ”
คำพูดนี้ทำให้เอลต้องปล่อยมือแอนนาทิ้ง
                พวกเหนือมนุษย์?
                “ฉันรู้เรื่องของแกจากการอ่านใจ ทำให้ฉันเข้าถึงแกได้ง่ายๆ”
                “อ่านใจ...” เอลคิ้วขมวด
“จงบอกฉันมาว่าพลังที่แท้จริงๆของแกคืออะไรกันแน่”
“แกคือพวกเหนือมนุษย์…แกอยู่ในร่างแอนนา.. แกอ่านใจได้...?” เอลหน้าตาตื่น
“บอกมาสิว่าพลังที่แท้จริงๆของแกคืออะไร..เอล”
“แกคือพวกเหนือมนุษย์…แกทำอะไรแอนนา...แกสิงแอนนาใช่มั้ย ปล่อยเธอนะ”
“ฉันไม่ได้สิงสู่ แต่ฉันสะกดจิตและสั่งการจากที่ไกลๆ ต่างหากล่ะ เป็นไง..ตกใจล่ะสิ”
“แก............” เอลสีหน้าเคร่งเครียดทั้งโกรธทั้งโมโห “แกทำเรื่องบ้าๆได้ยังไงกันวะ”
“แสดงพลังของแกให้ฉันดูเป็นขวัญตาหน่อยสิเอล”
                “ถ้าแกเก่งนักก็ดูเอาเองสิ”
                “เรื่องแย่ๆในสมองของแกกับสาวๆในโรงเรียนนี้น่าอ้วกหวะ”
                “อย่าพูดบ้าๆนะ”เอลชักเดือด
“จะว่าไปก็เป็นเรื่องธรรมดาของเด็กหนุ่มวัยแตกพาน ไม่แปลกที่จะคิดฝันลมๆแล้งๆกับพวกสาวๆ”
                “หยุดได้แล้ว ออกจากร่างแอนนาเดี๋ยวนี้นะ”
เอลเริ่มแน่ใจแล้วว่าแอนนาถูกสะกดจิตเอาไว้ เจ้านั่นอาจจะเป็นปีศาจก็ได้ ถ้าเป็นพวกเหนือมนุษย์ การสั่งการจากที่ไกลๆของมันหมายความว่าอย่างไร แสดงว่ามันต้องอยู่ใกล้ๆกันนี้แน่ เขาพยายามควบคุมสติไว้และคิดว่าต้องใช้สติปัญญาอันแน่วแน่จึงจะแก้ไขสถานะการณ์นี้ได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นปีศาจหรือพวกเดียวกัน มันก็น่ากลัวทั้งคู่แหละ อีกอย่างที่มันขู่ว่าพวกเหนือมนุษย์จะมาที่นี่เพื่อแย่งชิงพลัง มันจะมาแย่งพลังของเขาหรือ...
                “พลังอะไร พูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ..”
                “จะมาไม้ไหนอีกล่ะ”
                “แอนนา พูดอะไรของเธอ ฉันไม่เข้าใจเธอเลยนะ” เอลแสร้งเล่นละครตบตากลับ ขณะที่กำลังปิดกั้นความคิดไว้โดยการทำสมาธิให้ว่างเปล่า ไม่มีอะไรอยู่ในสมอง
“นึกสิว่าถ้าฉันบังคับยัยนี่แล้วจะไม่สามารถสแกนแกได้ เข้าใจผิดแล้วเอล ฉันจะทำให้ดู” เสียงแอนนาลั่น
                ทันใดเอลก็รู้สึกได้ว่าบางอย่างได้แทรกเข้ามาในสมองของเขาจริงๆ
                เจ้าบ้านั่นทำได้...
                “ฉันอยู่ในสมองแกแล้ว”
“อะไรกันนี่”
“ฉันแค่หยุดพลังที่ควบคุมยัยนี่แล้วพุ่งไปที่แกก็แค่นั้น”
เสียงนั้นก้องอยู่ในโสตประสาทของเอล.....
                “จิตของมันช่าง....”
                ทันใดนั้นเอลรู้สึกปวดสมองเหมือนกำลังถูกบีบสมองอย่างรุนแรงจนต้องเอามือกุมขมับไว้ทั้งสองข้าง
                “โอยเจ้าชั่วช้า แกคือใคร บอกมาสิวะ ไม่แน่จริงนี่หว่าโอ้ยยยยยยยยย” เขาร้องลั่นเพราะกำลังถูกบีบสมองอยู่
                “คนที่แกเรียกว่าผู้บุกรุกไง ฉันเก่งกว่าแก ฉะนั้นอย่าขัดขืน ไม่งั้นฉันจะทรมานแกจนตายไปเลย” เสียงออกมาจากปากแอนนาซึ่งหน้าตาน่ากลัว
เอลรู้สึกดีขึ้นไม่ปวดศีรษะแล้ว เขารู้ว่ามันหยุดการบุกรุกสมองของเขาและกลับไปที่แอนนาแล้ว นั่นแสดงว่ามันไม่สามารถควบคุมอะไรได้ทีละสองอย่าง
                “แกไม่มีทางหาตัวฉันหรอก เจ้าชิลด์ไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยสักนิด ฉันนี่แหละที่เป็นคนเอาข้อสอบของแกไปให้กับมันเอง”
“แก...” 
“ฉันคือพระเจ้าแห่งโลก แกก็เห็นแล้วนี่ ฉันเอาสมองของใครไปใส่ให้ใครก็ได้และบงการให้มันทำอะไรก็ได้ เรื่องที่ชิลด์กับลองก์ชกกันก็เป็นการกำกับการแสดงของฉัน”
                โธ่เว้ย...เสียท่ามันมาตลอด น่าโมโห....
เอลแค้นใจกำมือแน่น ยิ่งเขาโกรธก็ยิ่งทำให้วายร้ายพอใจมากขึ้น
                “ฉันสแกนสมองทุกคนในโรงเรียนนี้ไว้หมดแล้ว ฉันรู้ความคิดของทุกคน ความชั่วในสมองพวกแกคือความลับที่ฉันสามารถขายมันได้” วายร้ายในร่างแอนนาพูดอย่างผยอง “…สองอาทิตย์ที่แล้วฉันได้เงินมาเกือบห้าพันดอลล์จากเจ้าลูกเศรษฐีห้องเอฟ ฉันแค่ขู่ว่าจะเปิดโปงพฤติกรรมต่ำทรามของมันที่ทำกับเด็กมัธยมต้น แค่นั้นแหละมันก็เข้าบัญชีค่าปิดปากให้ฉันอย่างว่าง่ายเลยทีเดียว ยอดมั้ย”
“อาชีพของแกหาเงินดีได้ดีนี่ไอ้บ้า”
เอลกำลังหลอกล่อให้มันพูดไปเรื่อยๆ เพื่อจะเดาตัวตนของมันว่ามันเป็นใครในโรงเรียนนี้ 
คำพูดมันคุ้นๆ....
แต่สิ่งที่เอลคิดนั้นกลับถูกวายร้ายล่วงรู้
“จะหลอกล่อให้ฉันเผยตัวรึ มันไม่ง่ายหรอกเอล”
“แกไม่มีทางรู้ว่าฉันเป็นใครหรอก และถึงแม้แกจะเดาถูกก็อาจจะไม่ใช่อยู่ดี”
มันอ่านความคิดของเราได้....
“แน่ใจหรือเจ้าโง่”
“ฉันเป็นพระเจ้าแห่งโลกนี้ ฉันจะควบคุมทุกคนในเมืองนี้ให้ได้ภายในห้าปี ฉันจะครองประเทศนี้ด้วยมือของเด็กมัธยมปลายตัวเล็กๆนี่ล่ะ”
                ตัวเล็กๆ มันต้องตัวเล็กแน่...
“ฉันปล่อยให้แกคุยโวมานานเกินไปแล้ว”
เอลกำลังใช้สติแก้เกมวายร้าย เพราะถ้ามันโจมตีเหมือนเมื่อครู่นี้ เขาคงแย่แน่
...ทำไงดี...
เมื่อคิดถึงตรงนี้เอลก็ถึงกับเหงื่อกาฬแตกอาบหน้า
                “หน้าซีดเลยนะเอล”
                วายร้ายรู้ถึงความวิตกในใจของเอล แต่เวลานี้มันก็ต้องการช่องโหว่ที่จะเข้าจู่โจมเขาให้ตั้งตัวไม่ได้
                “ฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
เอลจ้องมองแอนนาที่ยืนมือเท้าสะเอวและหัวเราะร่านั้นด้วยความสับสันว่าจะทำอย่างไรดี
                “หัวเราะบ้าอะไรกัน” เอลพรุสวาทดังลั่น
“แกแพ้ฉันตั้งแต่ยังไม่สู้แล้วล่ะ พลังของแกคงไม่เท่าไหร่แน่ เพราะถ้าแกจู่โจมฉัน ฉันก็จะจัดการดับลมหายใจของนังนี่ซะ”
“อย่าทำบ้าๆอย่างนั้นนะ ฉันจะแสดงพลังของฉันให้แกดูเดี๋ยวนี้แหละ”
“ฉันไม่ต้องการรู้แล้ว พลังอำนาจของฉันนี่แหละทรงอำนาจที่สุด ถ้าฉันฆ่าแกได้ก็จะได้พลังของแกมาเอง พลังจะถูกส่งต่อมาที่ฉันเอง”
มันพูดอะไรของมัน ถ้าเราตายพลังของเราจะกลายเป็นของมัน... มันเอาอะไรมาพูด
พลังของผู้แพ้จะกลายเป็นพลังของผู้ชนะ...
จู่ๆเอลก็รู้สึกได้ถึงกฎอะไรสักอย่างขึ้นมา
พลังจะดึงดูดพลัง....
“แกจะได้รู้ว่าพลังของฉันลึกล้ำเพียงใด แกไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอกเจ้าโง่เอล”
ทันใดนั้นวายร้ายก็บังคับมือของแอนนาให้ปลดกระดุมเสื้อของเธอออกทีละเม็ด
“ไอ้ชั่วอย่าทำแบบนั้นนะ” เอลร้องลั่น
“แกจะได้พบกับความสุขสุดยอดที่แกใฝ่ฝันถึงตลอดเวลาไง ความสุขของหนุ่มกลัดมันอย่างแก ฉันยกโอกาสนี้ให้เลย”
                “อย่านะ อย่าทำบ้าๆนะ.........” เสียงเอลขาดหายไป เขายกมือจับที่ปากด้วยความสงสัยว่าเสียงหายไปไหนหมด
อะไรกัน...ทำไมเสียงของเรา...หายไป
เอลตะลึงลาน เขารู้ว่ากำลังถูกรุกล้ำอีกครั้งแล้ว มันกำลังปิดเสียงของเขา
.................................................................................................................................................