Back Togeter

---------------------------------------------
“พี่ตื่นเถอะ ถึงบ้านแล้ว” เรียกแฟนหนุ่มที่นอนบนตัก
“ตื่นแล้วครับ ขับรถนิ่มนะเราคราวหน้าตัวเล็กขับนะครับ”
“ยังไม่ทันไร ใช้กันเลยพี่อ่ะ แก้วไม่คุยด้วยแล้วเข้าบ้านดีกว่า”
“ตัวเล็กครั้ง พี่ล้อเล่น ใครจะให้เมียลำบากหล่ะทิ้งกันเลยนะ” รีบวิ่งมากอดคนสวยที่กำลังเดินเข้าบ้าน กลัวว่าตัวเล็กจะโกรธแต่เปล่าเลย คนสวยหันมายิ้มแป้นแกล้งกันนี่นา
“ตัวเล็กแกล้งพี่เหรอ เดี๋ยวโดนดี”
“เปล่า แก้วไม่ได้แกล้งพี่สักหน่อย แก้วแค่ง่วงนอนไปคะเข้าบ้าน”
เดินเข้ามาในบ้าน ก็เหมือนเดิมทุกคนคงนอนหมดแล้ว บ้านเงียบเชียบเดินจูงมือแฟนสาวขึ้นห้องนอน เหนื่อยเต็มที คนสวยของเค้าก็คงเหนื่อยเหมือนกัน เดินเข้าห้องได้ ก็นั่งหมดแรงบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง คนตัวโตที่ดูท่าแล้วคงจะนอนไม่พอเดินมาถึงก็ล้มตัวนอนบนตัก ไม่ขออนุญาตสักคำ
“พี่อ่ะ แก้วหนักนะ” ปากทำเป็นว่า แต่ดูตาสิหวานขนาดนี้ แถมมือเรียวๆ ยังลูบผมของพี่เล่นอีก เดี๋ยวเถอะ ใครสอนให้เล่นผมสามีกัน
“ตัวเล็กพรุ่งนี้ซ้อมรึป่าวครับ”
“ซ้อมคะ พวกพี่เค้านัดไว้ 11 โมง พรุ่งนี้พี่ไม่มีซ้อมนี่”
“แย่จัง นึกว่าจะได้อยู่บ้านกับตัวเล็กซะอีก พรุ่งนี้เฟย์ ฟางกับเพื่อนตัวแสบของพี่มันจะมาที่บ้านด้วย”
“ทำไงได้ ก็เป็นงานนี่ งั้นพรุ่งนี้พี่ก็อยู่ตอนรับพวกนั้นแล้วกัน เดี๋ยวตอนเช้าแก้วไปเอง โอเคป่ะ”
“ไม่โอเคครับ เพราะพี่จะไปส่ง อ่ะไม่ต้องโวยเพราะมันคืนหน้าที่ของ ....... สามีครับ” ชะโงกหน้า กระซิบข้างหูพร้อมขโมยหอมแก้มใส ก่อนจะล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม
“พี่ ฉวยโอกาสอีกแล้ว” ปีบจมูกโด่งคนบนตัก
“ตัวเล็กพี่หายใจไม่ออก อยากจะฆ่าพี่ให้ตายรึไงครับ แล้วถ้าพี่ตายใครจะนอนกอดตัวเล็ก” คว้ามือเรียวเล็กมากอดมาหอม
“ค่ะ คนสำคัญ” ทำเสียงล้อเลียนคนบนตัก หมั่นไส้ พี่สำคัญมากนะ ถ้าไม่มีพี่ แก้วไม่มีคนนอนกอดเนี่ยะ
“รึว่าไม่จริง ลองดูได้นะพี่พร้อม” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ สายตาหวานจับจ้องสาวหน้าสวย อีกแล้วสายตาแบบนี้อีกแล้ว
“วันนี้ขอไม่ลองคะ เพราะพรุ่งนี้คงต้องเหนื่อยอีก” กล่าวเสียงหวาน
“พี่ไม่ให้ตัวเล็กออกแรกสักหน่อย แค่นอนเฉยๆเอง ไม่เหนื่อยหรอกครับ นะ มาลองเลย” ยันตัวเองขึ้น มือหนารั้งทายทอยคนตัวเล็กเข้าหา กดจูบลงริมฝีปากอวบอิ่ม
“อืม ..... พี่พอแล้ว”
“ยังไม่อิ่มเลย ขออีกหน่อยไม่ได้เหรอครับ” บอกเอาแต่ใจ ลากริมฝีปากสัมผัสไปทุกส่วน
“พอแล้วคะ พรุ่งนี้แก้วต้องซ้อมสถานที่จริง ขืนปล่อยพี่ทำตามใจแก้วไม่มีแรงแน่ๆ” บอกเสียงหวาน หน้าแดงเหมือนมะเขือเทศ ก็รู้อยู่ว่าคนบนตักต้องการอะไร แต่พี่ วันนี้แก้วขอ
“เสียดายจัง แล้วทำไมเค้าจัดคิวตัวเล็กซ้อมก่อนพี่หล่ะ” กดจูบหนักๆ แสนเสียดาย ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนตักนิ่มอีก
“ก็ต้องวางบล็อกตัวแสดงตามสคลิป ถ้าตรงไหนไม่ดีจะได้เปลี่ยนทัน อีกวันพอพี่ซ้อมแก้วก็พักไง”
“ไม่เอา พี่ไม่ปล่อยแก้วลำพังแน่ งั้นพรุ่งนี้พี่จะไปด้วย”
“พี่ ........”
“ไม่ต้องห้าม พี่ไปแน่ แล้วอย่าให้รู้นะว่าต้องเต้นกับผู้ชาย” ลุกขึ้นนั่งข้างคนสวย หน้าหล่อบูดบึ่ง คิ้วผูกเป็นปม จับจ้องหน้าหวานด้านข้าง” บทจะโกรธก็หาเรื่องพาลได้ง่ายๆ
“แก้วต้องเต้นกับผู้ชาย” เสียงหวานสวนกลับไม่ได้ประชด แต่บอกตามจริงเพราะจะให้มีแต่แดนเซอร์ผู้หญิงอย่างเดียวคงไม่ได้ สิ้นเสียงหวานทำเอาหนุ่มหล่อหน้าขึ้นสี ไม่ได้เพราะอายแต่เพราะโกรธ อารมณ์แบบนี้จะเรียกว่าโมโหหึงคงไม่ผิด
“พี่ไม่ให้ไป .... แล้วอย่าหวังว่าพรุ่งนี้แก้วจะก้าวเท้าออกจากห้องนี้ได้” บอกแฟนสาวเสียงเข้ม หน้าตาดูไม่ได้ คงโกรธมาก ..... โกรธมากที่แก้วต้องเต้นกับผู้ชายเนี๊ยะนะ เกินไปแล้ว
“รอพี่อารมณ์เย็น แล้วมีเหตุผลกว่านี้ก่อนดีกว่า เราค่อยคุยกัน” ไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอนแต่ไม่อยากทะเลาะลุกขึ้นก้าวเท้ายาวหวังเพื่อปล่อยให้คนเอาแต่ใจได้สงบสติ อารมณ์เย็นลงแล้วค่อยคุยกันใหม่ แต่ก็ต้องล้มไปกองอยู่บนตัก เมื่อโดนดึงจากคนแรงเยอะ
“ถ้าจะทะเลาะ ก็ทะเลาะกันอย่างนี้ ห้ามเดินหนี” ดุเสียงเข้ม ดูเหมือนอารมณ์จะไม่เย็นลงเลย กลับโมโหมากขึ้นด้วยซ้ำ แยกขาออกกดคนตัวเล็กนั่งกลางระหว่างขามือกอดกระชับเอวบาง แผ่นหลังสัมผัสกับอกคนเอาแต่ใจ
“ถ้าจะให้อยู่อย่างนี้ก็ได้ แต่แก้วจะไม่คุยกับพี่” ไม่ใช่แค่เค้าที่โกรธ ตอนนี้เธอก็โกรธเหมือนกัน
“ดี งั้นก็นั่งกันอยู่อย่างนี้แหละ” กระชับกอดแน่นกว่าเดิม ดึงคนสวยให้เอนตัวพิงอกแกร่ง เหมือนคู่รักทำกันแต่ต่างกันตรงที่ ทั้งคู่หันหน้ามองคนละทาง
--------------------------------------------
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เห้ย ไอ้โมะพี่เข้าไปได้ไหม จะขอยืมแผ่นเกมส์แกหน่อย” เสียงพี่ชายตัวแสบ จะมายืมอะไรตอนนี้สถานการณ์ยิ่งไม่ค่อยจะดีอยู่
“ประตูไม่ได้ล็อค”
เข้ามาในห้องได้ก็ต้องผงะ เมื่อเจอภาพน้องชายกับแฟนสาวหวานกันขนาดนั้น แกจะไม่อายพี่ชายแกบ้างรึไง อิจฉาโว๊ยแต่แปลกทำไมหน้าตายังกับโมโหใครมาทั้งคู่อย่างนั้นแหละ
“เห้ย นี่แกจะหวานกับน้องแก้วไปถึงไหนวะ อิจฉานะโว๊ย”
“ไม่ได้หวาน ทะเลาะกันอยู่”
“ทะเลาะกัน แล้วอยู่สภาพนี้ เออทะเลาะกันบ่อยๆเลยแล้วกัน พี่ไม่กวนเวลาทะเลาะของแกแล้ว” ได้ของที่ผมต้องการ ก็อยากจะรีบออกไปอยู่หรอก แต่หมั่นไส้อดแซวมันไม่ได้ แต่คำตอบที่ได้ทำผมเกือบหัวทิ่ม ภาพหวานที่เห็นตรงหน้าคือการทะเลาะกันครับ ขอย้ำว่าเค้าทะเลาะกันอยู่ เจริญหล่ะพ่อคุณ ถ้าทะเลาะกันแล้วอยู่สภาพนี้ พวกแกทะเลาะกันบ่อยๆ ลูกไม่เต็มบ้านเหรอวะ
“ออกไปแล้วล็อคประตูให้ด้วย ขอบคุณ”
“ครับ ไอ้น้องเวร น้องแก้วพี่ไปก่อนนะ ทะเลาะกันดีๆหล่ะ” บอกเสียงทะเล้นเผื่อจะได้เห็นคนสวยยิ้ม แต่ก็แป่ว นั่งหน้าบูดเหมือนเดิม พ่อครับ แม่ครับ เคนจิมีเรื่องจะบอกครับ
----------------------------------------------------------
เมื่อประตูปิดสนิท ความเงียบเข้าบกคลุมอีกครั้ง ไม่มีใครปริปากจนเวลาล่วงเลย
“พี่ง่วง” เสียงทุ้มทำลายความเงียบ เอ่ยบอกคนสวยเสียงห้วนๆ
“งั้นพี่ก็ปล่อยแก้ว ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว”
“ไม่ พี่ยังไม่หายโกรธ”
เหอะ ยังไม่หายโกรธ คนที่ต้องโกรธคือแก้ว ไม่ใช่พี่
“แล้วพี่จะนอนยังไง”
“ก็นอนอย่างนี้ไง”
ล้มตัวลงนอนบนโซฟากว้างพร้อมกับดึงแฟนสาวให้นอนตามลงมาจับหัวแฟนสาวให้นอนบนแขนก่อนจะดึงแฟนสาวมากอดไว้แน่น คนสวยในอ้อมกอดก็คงจะง่วงเหมือนกัน นอนนิ่งให้แฟนหนุ่มกอดตามอำเภอใจ หลับไปนานเท่าไหร่ไมรู้ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกหนาว ขนาดแก้วใส่เสื้อแขนยาวยังรู้สึกแล้วคนเอาแต่ใจที่กอดแก้วอยู่ล่ะ ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น จะไม่รู้สึกบ้างรึไง ค่อยๆ ลุกขึ้นเพื่อจะไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้แต่ก็ต้องล้มลง โดยดึงไปกอดอีกครั้ง นี่พี่ตื่นตั้งแต่ตอนไหน
“จะไปไหน” เอ่ยถามทั้งๆที่ยังหลับตา
“ไปเอาผ้าห่ม หนาว”
“รีบมาอย่าให้พี่ไปตาม อีกอย่างถอดเสื้อแขนยาวออกด้วย” นี่แฟนแก้วบ้าไปแล้วเหรอบอกว่าหนาว ยังจะให้ถอดเสื้อแขนยาวออกอีก แต่ก็ช่างเถอะไม่อยากทะเลาะด้วยแล้วเดี๋ยวจะไม่ได้นอน เรื่องอื่นพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อแขนยาวที่สวมใส่โยนลงในตะกร้า ดีนะที่แก้วใส่เสื้อกล้ามข้างในอีกตัว ไปหยิบผ้าห่มบนเตียงเดินเข้าไปหาร่างสูงที่หลับอยู่บนโซฟาห่มผ้าให้อย่างเบามือ แต่แล้วก็ต้องล้มลงไปนอนให้ผีดิบกอดเหมือนเดิม
“พี่ ทำไมไม่นอนที่เตียง”
“พี่โกรธอยู่” ตอบโดยไม่ลืมตา ดึงผ้าห่มขึ้นมาระดับอก กอดคนสวยแน่น จมูกโด่งกดค้างอยู่กับแก้มนุ่มนิ่ม
“โกรธ พี่โกรธแก้วเรื่องที่แก้วต้องเต้นกับผู้ชาย”
“ใช่ ถ้าเปลี่ยนเป็นพี่บ้าง แก้วจะไม่โกรธไม่หึงใช่ไหม” อยากจะเก็กต่อเหมือนกันแต่ได้ยินเสียงหวานทีไร ใจอ่อนทุกที
“คงหึง แต่ไม่โกรธเพราะรู้ว่าพี่ทำงาน และพี่คงแยกแยะออกระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว”
“หลอกด่าสามีได้แสบมากนะ” กดแฟนสาวนอนราบกับโซฟา ยันตัวเองค่อมไว้ฝังหน้าลงลำคอระหง พร้อมกับสร้างรอยแดงๆ ทุกที่ ที่ปากหยักลากผ่าน
พี่ไม่รู้เลยเหรอว่าแก้วรู้สึกอย่างไง แก้วยอมพี่ทุกอย่าง ยอมพี่แค่คนเดียว ยอมอย่างที่ไม่เคยยอมให้ใคร แล้วทำไมพี่ไม่เข้าใจ ไม่ไว้ใจ โทโมะคนที่มีเหตุผล คนที่แก้วเคยรู้จักหายไปไหน
“พี่ได้ทุกอย่างในตัวแก้วไปหมดแล้ว ทำไมพี่ไม่ไว้ใจแก้ว” ดันอกคนเอาแต่ใจ ทั้งน้อยใจ ทั้งเสียใจ พยายามเหลือเกินที่จะไม่ให้น้ำตาไหลออกมาก
“พี่ไม่ใช่ไม่ไว้ใจแต่พี่หวง อย่าร้องคนดีพี่ขอโทษที่รัก” มือหนาซับน้ำตา เบามือ โอ๊ยนี่ผมทำอะไรลงไปผมทำให้ตัวเล็กร้องไห้ ทำไมผมเลวอย่างนี้ พี่ขอโทษที่รัก
“พี่ไม่รู้เหรอว่าแก้วเต้นให้ใคร แก้วเต้นให้เคโอติครู้จักไหมแล้วเป็นวงเดียวที่แก้วจะเต้นให้ เพราะอะไรนะเหรอก็เพราะวงนี้มีคนที่แก้วรักอยู่ พี่รู้จักเขาไหม” ความอดทนถึงขีดสุด ปล่อยน้ำตาไหลออกมาเป็นสายเรื่องแค่นี้ทำไมพี่ไม่รู้ ทำไมพี่ไม่เข้าใจ
“ตัวเล็กไม่ร้องครับ พี่ขอโทษยกโทษให้คนโง่คนนี้นะครับ” กอดคนตัวเล็กด้านล่านแน่น กลัวเหลือเกินกลัวว่าเธอจะไม่ให้อภัยแล้วหนีหายไป
“พี่พาไปนอนที่เตียงนะครับ ตัวเล็กจะได้นอนสบาย พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าไม่ร้องนะคนดี” อุ้มแฟนสาวตัวลอย วางบนเตียงใหญ่เบามือ ลนลานรีบไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้กลัวจะหนาว ล้มตัวลงนอนข้างกอดคนตัวเล็กแน่น
------------------------------------------