Back Togeter

***********************************

กว่าจะซ้อมเสร็จ ก็เกือบ 3 ทุ่ม วันนี้เหนื่อยกว่าทุกวัน โชคดีที่พี่เอ บอกพรุ่งนี้ให้พักวันนึง เพราะเหลือเก็บรายละเอียด แล้วอีกวันซ้อมใหญ่บนเวทีจริง ป๊อปกะจะนอนให้เต็มที่ แต่ไม่รู้ไอ้พวกแสบนัดกันไปไหนรึป่าว

“เขื่อน พรุ่งนี้ได้หยุดแกจะทำอะไร” ถามหนุ่มหน้ายาวที่นั่งเก็บสัมภาระ ก่อนจะแยกย้าย

“ไม่รู้อ่ะบอส นอนมั้ง แล้วบอสหล่ะ”

“ก็คงนอนเหมือนแก ตื่นเต้นวะอีก 2 วันจะได้ซ้อมเต็มรูปแบบสักที อยากเห็นเวที แกหล่ะเคนตะ จงเบ”

“ก็คงเหมือนแกว่ะบอส ไม่รู้ว่าจะไปไหน แล้วแกหล่ะผีดิบ” หนุ่มญี่ปุ่นถามเพื่อนร่วมชาติ

“นอน”

“ตอบคำเดียวเลย แล้วพรุ่งนี้ทีมแดนเซอร์เค้าได้พักรึป่าววะ” เขื่อนแอบกัดเพื่อนพูดน้อย ต่อยหนัก

“ไม่รู้” นั่นสิผมได้พักแล้วตัวเล็กผมล่ะ

“โทรไปถามให้หน่อยดิ เผื่อพรุ่งนี้ข้าจะไปนอนเล่นบ้านแก” สิบโทกัดไม่ปล่อยครับ

“..............”

“เห้ย อ้าวไอ้นี่เงียบเลย มีแฟนอยู่ทีมนั้นถามให้หน่อยไม่ได้รึไง” ตายแน่ไอ้ผีดิบ

“นั่นสิ โทโมะ เผื่อเฟย์กับฟางจะได้เที่ยวบ้านโทโมะ อยากรู้จัก”

“จะไปบ้านก็ไปดิ เกี่ยวอะไรกัน” อยากจะรู้ว่ามันมีอะไรกับตัวเล็กผมนัก

“อ้าวเผื่อว่าจะได้เจอ ตัวเล็ก ไง” เขื่อนทำเสียงล้อเลียน

“ถ้าไปเดี๋ยวก็เจอ”

“เห้ย ผีดิบตัวเล็กอยู่บ้านแกเหรอ” ไอ้นี่ตอบแบบนี้ ป๊อปชักสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ ถ้าเดาไม่ผิดคงจะลึกซึ้ง เห้ยถึงขั้นลึกซื้งเลยเหรอ

“อืม ... เฟย์ฟางกับพวกแกจะไปบ้านใช่ไหม ถ้าไปจะได้บอกพ่อกับแม่” ตอบหน้าตาย ไม่สะทบสะท้านแต่มันจะรู้ไหม สองสาวอ้าปากค้าง ผีดิบพาผู้หญิงเข้าบ้าน แล้วคุณลุงคุณป้าก็ยอมรับด้วย คงลืมแก้วหมดใจแล้วสินะ

“เฮ้ย งั้นพรุ่งนี้เช้าไปนอนเล่นบ้านผีดิบกัน ห้ามปฏิเสธเดี๋ยวเขื่อนไปรับเฟย์ บอสแกไปรับฟาง ส่วนแกไอ้เกาหลีมาพร้อมไอ้ลิงบ้าพลัง”

“อืมเขื่อน ฟางว่าก็ดี เดี๋ยวซื้อของสดไปทำอะไรกินกัน” ความจริงอยากจะนอนอยู่บ้าน แต่คำตอบเมื่อครู่ ทำเอาฟางจุก ผีดิบพาผู้หญิงเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว แล้วยังมีหน้ามาบอกว่าไม่เคยลืมแก้ว คอยดูเจอหน้าน้องเค้าจะเล่าให้ฟังให้หมดเลย

“งั้นเอาตามนั้นนะ พรุ่งนี้ป๊อปไปรับฟาง 9 โมงนะครับ เผื่อจะแวะซื้อของด้วยงั้นวันนี้เรากลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวป๊อปไปส่งครับ ไอ้โมะไปก่อนนะ” ว่าแล้วก็เดินจูงมือแฟนสาว ออกไป

“เฟย์ ไปครับ เดี๋ยวเขื่อนไปส่ง แล้วผีดิบแกไม่กลับบ้านรึไงวะ”

“กลับ รอตัวเล็ก”

“เห้ย หวานจริงนะแก ไปเคนตะ จงเบกลับ”

-------------------------------------------------

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ตรงห้องโถงรับแขก ไม่รู้ว่าตัวเล็กเลิกรึยัง จะโทรไปหาก็กลัวว่ายังซ้อมไม่เสร็จแล้วไม่อยากรบกวนคนสวย ผมเลยตัดสินใจรออยู่แถวนี้ อีกเดี๋ยวค่อยโทร ระหว่างรอขอผมพักสายตาหน่อยแล้วกัน เผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่มีอะไรเย็นๆ สัมผัสใบหน้า

“อืม .....” หงุดหงิดที่มีใครมารบกวนการนอน หมับ! คว้าเข้าที่ข้อมือเล็กของใครก็ไม่รู้ บังอาจมากนะที่รบกวนเวลาพักผ่อนของผม

“ตัวเล็ก...มานานแล้วเหรอ แล้วทำไมไม่ปลุกพี่” ลืมตามาก็หายหงุดหงิดเป็นปลิดทิ้ง จะใครซะอีกหล่ะที่รักของผม แล้วนี่เลิกซ้อมมาเหนื่อยๆ ยังไม่ห่วงตัวเอง ยังหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเม็ดเหงื่อที่พุดเต็มหน้าให้ผมอีก

“สักพักแล้วเห็นพี่หลับอยู่แก้วไม่อยากปลุก อีกอย่างทำไมไม่รอที่ห้องหล่ะ ตรงนี้มันร้อนดูสิเหงื่อเต็มหน้าเลย เหนื่อยมากมั๊ยคะวันนี้” มือน้อยค่อยๆบรรจงซับเหงื่อให้ผมอีกครั้ง เป็นใคร ใครจะไม่ชอบโอบเอวบางเข้ามากอดให้หายคิดถึง

“พี่ อยู่นิ่งๆสิ แก้วเช็ดไม่ถนัดแล้วมืออ่ะเอาออกไปด้วย”

“ทำไมหล่ะอายเหรอ รึว่ารังเกียจพี่” ที่ผมถามเพราะผมรู้สึกจริงๆ ผมก็แค่แสดงความรัก ทำไมต้องห้ามด้วย อยากห้ามดีนักกอดให้แน่นกว่าเดิมซะเลย

“ถ้ารังเกียจ แก้วคงหนีพี่ไปแล้ว แต่ที่ไม่ให้กอดเพราะนู่น แฟนคลับพี่ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหลอก” ผีดิบนอกจากเอาแต่ใจแล้วยังขี้งอนอีก ถ้ารังเกียจคงไม่ยอมขนาดนี้หรอก ผีดิบบ้า

“พี่ขอโทษ .... พี่แค่หึงครับ อีกอย่างแฟนคลับพี่เค้าไม่โกรธหรอก แล้วถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนนี้คืนใครยิ่งชอบไม่เชื่อลองดูมะ” ที่ผมบอกคือเรื่องจริง ผมหึงจริงๆ ไม่ชอบเลยเวลาที่ตัวเล็กเต้นกับคนอื่น ถ้าขอได้ผมจะขอให้ตัวเล็กเต้นกับผมคนเดียว

“ยังไม่อยากลองค่ะ พี่อยากลองโดนเฮียด่าเหรอ เฮียเค้าไว้ใจพี่นะเค้าถึงไม่ว่าอะไรเรา มัดผมใหม่ดีกว่า ยุ่งหมดแล้ว” ร่างบางลุกขึ้นยืนด้านหน้าแฟนหนุ่ม มือน้อยๆ ค่อยๆเกาะยางที่รวบผมคนหล่อหน้าหวานออกอย่างเบามือ แล้วบรรจงรวบผมให้ใหม่ ไม่ใช่กลัวแฟนตัวเองจะไม่หล่อ แต่กลัวว่าจะร้อนแล้วหงุดหงิดต่างหาก

ฮึ้ม! ทำไมน่ารักขนาดนี้นะ

“พี่ ... ปล่อยแก้วก่อน” โดนคว้ามากอด มือบางฟาดแรงๆที่ไหล่หนา ดันไหล่คนเอาแต่ใจที่ใบหน้าหล่อซบอยู่กับอกหยุ่นของคนตัวเล็ก

“ไม่ปล่อยครับ” เงยหน้ามองคนสวย อยากแกล้งหรอกครับ แต่ผมว่าอยู่อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันผมชอบ

“พี่ ... แก้วอยากกลับบ้านแล้วคะ” คนสวยทำหน้ายู่ บอกเสียงหวานขนาดนี้เป็นใคร ใครจะไม่ตามใจ

“งั้นกลับบ้านกันครับ” ลุกขึ้นคว้ากระเป๋าของตัวเองและแฟนสาวเดินจูงมือออกมาด้านหน้า แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจอร่างบางกระตุกข้อมือไว้

“พี่ กุญแจรถค่ะ” เหมือนเมื่อวานอีกแล้ว

“ตัวเล็ก อีกแล้วนะ นี่ครับรอพี่แปปเดียวนะ” ส่งกุญแจรถให้พร้อมชิงหอมแก้มนุ่มนิ่ม

---------------------------------------------------

“พี่โทโมะทำไมออกมาช้าหล่ะคะ พวกพี่ๆเค้ากลับกันหมดแล้ว”

“พอดีพี่ลืมของครับ แล้วพวกเรายังไม่กลับเหรอดึกแล้วนะ”

“รอพี่นั่นแหละ นี่ขนมค่ะ แล้ววันนี้พี่กลับอย่างไงคะ”

“พี่เอา .....”

“พี่โทโมะคนที่บ้านมารับแล้วคะ” ยังไม่ทันที่ผมจะบอกว่าผมเอารถมาเองก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆเจ้ารถคันใหญ่คู่ใจ เคลื่อนมาจอดเทียบอยู่ด้านหน้า เป็นใครไปไม่ได้นอกจากสาวสวยที่ได้กุญแจไม่เมื่อครู่

“พี่ พรุ่งนี้ซ้อมรึป่าวคะ”

“พรุ่งนี้หยุดหนึ่งวันครับ งั้นพี่กลับก่อนนะ บายครับกลับบ้านดีๆทุกคน” บอกลาแล้วเดินเปิดประตูขึ้นรถ ก่อนที่รถคันใหญ่สีดำจะเคลื่อนออกไป

----------------------------------------------------

“ร้ายนักนะตัวเล็ก ทำไมไม่บอกพี่ว่าขับเป็น” เอื้อมมือไปยีผมตัวเล็กที่คุมเจ้าคันโตเล่น คนสวยของผมมีอะไรให้แปลกใจได้เสมอ

“ก็พี่ไม่เคยถาม แก้วเลยไม่ได้บอก” หันมายิ้มทะเล้นอีกตัวแสบ น่าตีจริง

“มีอะไรที่พี่ไม่รู้อีกไหมครับ”

“ตอนนี้ยังนึกไม่ออก ถ้านึกออกเดี๋ยวแก้วบอกคะ”

“พี่ให้เวลาแก้วบอกพี่ได้ทั้งชีวิตครับ ตัวเล็ก” บอกเสียงหวานก่อนจะค่อยๆ ล้มตัวลงนอนบนตักคนสวยที่ควบคุมเจ้ารถคันโต

“พี่นอนได้ไหม”

“เหนื่อยก็พักเถอะ เดี๋ยวถึงบ้านแก้วปลุกว่าแต่พี่ไม่ปวดคอแน่นะ”

“อืม ไม่ครับ” คว้ามือเรียวมากอดไว้แน่น

โชคดีที่เป็นเกียร์ออโต้ ไม่งั้นแย่แน่คะ เล่นจับแน่นไม่ยอมปล่อยขนาดนี้ แต่ดูแล้วคงเหนื่อยจริงๆ นอนสักพักก็หลับสนิท เวลาหลับเหมือนเด็กเลย ดูไม่มีพิษมีภัย แต่เวลาตื่นไม่อยากจะนึก .... ปล่อยให้คนเอาแต่ใจจับมือไว้อย่างนั้น เรื่องขับรถไม่ใช่เรื่องใหญ่อยู่แล้ว ถึงแม้ที่บ้านจะมีแต่ลูกสาว แต่คนเป็นพ่อก็ไม่เคยที่จะเลี้ยงแบบคุณหนู กลับสอนทุกอย่าง ที่ให้ลูกสาวเอาตัวรอดได้ แก้วต้องขอบคุณ คุณป๊านะคะ

---------------------------------------------