Back Togeter

----------------------------------------

ห้องแอร์เย็นฉ่ำ ทุกคนซ้อมร้องซ้อมเต้นกันอย่างขะมักเขม้น  จนชายสองคนที่เข้ามาใหม่ เผยรอยยิ้มพอใจอย่างน้อยก็ไม่โดนด่า พวกเด็กๆของเค้าทำได้ดีทีเดียว

“ดีมากทุกคน พี่ว่าตอนนี้พวกเราพร้อมเกิน 70% เหลือเก็บรายละเอียดนิดหน่อยก็โอเค” เสียงพี่เอกกล่าวบอก

“เดี๋ยวพวกเด็กๆ พักได้ ส่วนป๊อปกับโทโมะ มาทางนี้ก่อน” ทั้งหมดแยกย้ายจับจองพื้นที่ ออกจะงงเหมือนกันว่าทำไมต้องเรียกป๊อปกับผีดิบแยกออกไป

“พี่เอ มีอะไรเหรอทำไมต้องแยกบอสกับผีดิบหล่ะ” เสียงเขื่อนน้อย ผู้สงสัย

“ไม่ได้แยก แต่ยังไม่ให้พัก จะให้ซ้อมเดจาวู”

“มีอะไรรึป่าวครับ” ผีดิบสงสัย เค้าไม่ได้อะไรมาก เต้นได้สบายอยู่แล้วแต่ทำไมต้องซ้อมวันนี้ ตอนนี้

“เดี๋ยวเฮียกับซ้อจะลงมาดู ไม่มีอะไรหรอก”

ซ้อมกันสักพักจนเป็นที่น่าพอใจ ก็ปล่อยสองหนุ่มให้พักบ้าง เหนื่อยมามากแล้ว

---------------------------------

“ผีดิบ วันนี้ใส่รองเท้าสีดำเหรอ เห็นเมื่อวานใส่สีขาว” เขื่อนผู้น่ารักเปิดประเด็น เล่นเอาสมาชิกที่เหลือหันมามองเป็นตาเดียว

“ทำไม ใส่สีดำหรือสีขาวมันต่างกันตรงไหน” ตอบมาดนิ่ง เย็นชาเหมือนเดิม ไม่แม้แต่จะหันหน้ามามอง มือหนาง่วนกับไอโฟนคู่ใหญ่

“ป่าว เห็นคู่สีขาวแกไม่ใส่เลยอยากขอยืม ได้ป่าว” ใช้ความนิ่งสยบความเคลื่อนไหวเหรอไอ้ผีดิบ ฝันไปเถอะว่าสิบโทคนนี้จะยอม

“คงจะไม่ได้”

“โห่ ผีดิบตอบซะไร้เยื่อใยเลยนะ แกไม่ได้ใส่ก็ให้เขื่อนมันยืมหน่อยเป็นไร” ผู้สนับสนุนคนที่สอง บอสใหญ่ของทีม อยากจับผีครับ

“อย่างที่บอก คงไม่ได้”

“ฮึ่ม ไอ้ผีดิบโรคจิต” แทนที่จะเป็นเขื่อนที่โมโห กลับต้องเขาที่โมโหซะเอง

“ป๊อป ฟางว่าป๊อปกับเขื่อนนั่นแหละที่ผิดไปแหย่โทโมะ ป๊อปก็รู้ว่าคู่นั่นนะโทโมะหวง ไว้ป๊อปหรือเขื่อนหน้าเหมือนแก้วเมื่อไหร่ค่อยยืมแล้วกัน” สาวตัวเล็กเสียงหวานพูดขึ้น พร้อมกับมือเรียวจิ้มหน้าแฟนหนุ่ม ถ้าลองพูดขนาดนี้ผมไม่ฟังก็บ้าแล้ว แต่ก็จริงอย่างฟางพูดครับ

------------------------------------

“ไงเด็กๆ เป็นไงบ้าง” เสียงเจ้าของอาณาจักรถามหลังจากเดินเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับซ้อ และบรรดาครูสอนเต้น

“เพิ่มพักครับเฮีย” เสียงแป้นแล้นของสิบโทคนเดียว ว่าแต่เฮียพาครูมาหมดรึยังครับ เต็มห้องเลย

“ตั้งใจซ้อมรึป่าวน้องเขื่อน ถ้าดื้อซ้อตีนะ” เสียงหวานกังวานของนายหญิงถามเด็กตัวร้าย ที่ใครๆก็รู้ว่าแสนแสบ

“ตั้งใจครับ น้องเขื่อนเต็มที่” วาดลีลาเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่ เรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งห้อง

“ดีแล้วครับ เพิ่มพักใช่ไหมงั้นเฮียให้พวกเราพักอีกสักหน่อยแล้วกัน” ตอบกลับอารมณ์ดี

“เฮียพาครูมาหมด แล้วใครคุมทีมแดนเซอร์ครับ” นั่นไงคำถามเด็ดคุณผีดิบ

“ห่วงอีกทีมรึไงผีดิบ ไม่ต้องห่วงครับบอกแล้วทีมนั้นเค้าซับฟอร์ตเรา” ตอบกลับยิ้มๆ เจอคำถามนี้ เฮียก็มั่นใจแล้วว่าผีดิบรู้แล้ว แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือ สองคนนั่นเจอกันรึยัง ส่งยิ้มร้ายมาให้สองพี่ตัวแสบที่ก่อเรื่องเมื่อคืน ไอ้เอ ไอ้เอก แก....

“อีกอย่างคือห้องชั้น 3 ทีมแดนเซอร์เค้าซ้อมแล้วคนเค้าเยอะกว่าเรา พอดีเฮียต้องใช้ห้องทดสอบโชว์ที่จะใช้แสดงของเรา เลยจะขอยืมห้องสักชั่วโมงครับ แล้วพวกเด็กๆ จะอยู่ในห้องหรือออกไปพักผ่อนก็ได้นะเฮียไม่ว่าครับ”

“เฮียคะ ทำไมต้องทดสอบ มีข้อผิดพลาดเหรอคะ” สาวแก้มปุ๋มถามบ้าง อยากรู้ในเมื่อสคลิปลงตัวมีอะไรที่ต้องทดสอบอีก

“ทุกอย่างลงตัวเฟย์ แต่เฮียกับซ้ออยากเห็นด้วยตาครับ เอาแหละถ้าอยากดู เด็กๆ ช่วยขยับที่นิดนึง ช่วยไปรวมกันมุมห้องหน่อยได้ไหมครับ มุมไหนก็ได้ เฮียจะได้เริ่มเลย แล้วอีกอย่างจะได้ไม่รบกวนเวลาซ้อมพวกเราด้วย”

แค่บอกก็เหมือนสั่ง ทุกคนลุกขึ้นอัตโนมัติจับจองพื้นที่ ก็ไม่ได้อยากจะตั้งตาดูในสิ่งที่เฮียบอกเท่าไหร่คะ ฟางกับเฟย์แค่อยากพักมากกว่า เหนื่อยทุกครั้งที่ต้องซ้อมรวมกันเคโอ เห็นเล่นๆ บทจะตั้งใจขึ้นมา ฟางกับเฟย์แทบจะไม่กล้าให้ผิด เวลาเอาจริงน่ากลัว

“เอาแหละสถานที่พร้อมแล้ว เอกเตรียมตัวไว้ เดี๋ยวซ้อมา” นายหญิงกล่าวแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป

“ป๊อปแกว่าเฮียกับซ้อจะทำอะไรวะ แล้วทำไมพี่เอกต้องวอร์มขนาดนั้นหล่ะ” เสียงหนุ่มน่ายาวอีกแล้ว

“ไอ้เขื่อนเบาๆ ข้าก็อยู่พร้อมกับแกเห็นพร้อมกับแกจะรู้ไหม ผีดิบว่าไงว่ะ”

“ไม่รู้”

“ป๊อป เคนตะว่าอย่าถามผีดิบเลย เดี๋ยวจะอารมณ์เสียป่าวๆ”

“จริงๆ ป๊อปถามมันตั้งยาว มันตอบสองคำ ไม่รู้” เสียงหนุ่มเกาหลีเอ่ยแซว

----------------------------

“ฮัลโหล แก้วเหรอลูก ลงมาหาซ้อที่ชั้น1 หน่อย หน้าโถงรับแขก ด่วนเลยนะลูก” กลอกเสียงไปตามสายบอกคนที่รักเสมือนลูกสาว สักพักสาวร่างสูงโปร่ง ผมยาวสลวยถูกรวบสูง ก็เดินเข้ามาหา

“แก้วทำอะไรอยู่ลูก แล้วที่ซ้อเรียกหนูจะเสียงานรึป่าว”

“ไม่ค่ะ แก้วซ้อมเต้นอยู่ ตอนที่ซ้อเรียกเค้าพักพอดีค่ะ” กล่าวเสียงหวาน ใบหน้าเปื้อนยิ้ม นี่แหละเสน่ห์ที่น่ารักของลูกสาวซ้อ

“งั้น แก้วคงไม่ได้พักแล้วแหละ ช่วยซ้อหน่อยเฮียอยากเห็นเพลงเดจาวู ได้มั้ยลูก”

“ได้ค่ะ แล้วซ้อจะให้แก้วเต้นที่ไหน” พี่เอก กับพี่เอรายงานแล้วสิ งานเข้าแก้วเลย

“ห้องซ้อมใหญ่ ชั้น1 ค่ะ”

“ซ้อคะ เคโอ เฟย์ฟางอยู่ในนั้น เปลี่ยนที่ไม่ได้เหรอ แก้วกลัวพวกนั้นจับได้” พวกนั้นจับได้ไม่เท่าไหร่คะซ้อ แต่ถ้าผีดิบทนไม่ได้รับรองแก้วเต้นไม่จบเพลงแน่

“ไม่เป็นไรหรอกลูก เฮียก็อยู่แล้วนี่ซ้อเอานี่มาให้” หยิบยื่นแว่นสีชาขนาดพอดี ที่รับกับใบหน้านวลขาวส่งให้

“จะดีเหรอคะ”

“ไหนลองใส่แว่นให้ซ้อดูสิ อืมดีแล้ว ไปเถอะเฮียรออยู่นะ” พอใส่แว่นปกปิดก็กลายเป็นสาวสวยหุ่นเท่ห์ ถ้าไม่สักเกตดีๆ คงไม่รู้ เห็นแล้วซ้อสบายใจ แต่มีแค่คนเดียวที่คิดแล้วต้องกลุ่ม เจ้าผีดิบมาดนิ่งแสนฉลาดนั่นแหละ เฮียจะเล่นอะไร แล้วถ้าผีดิบอาระวาดซ้อไม่รู้ด้วยนะ

----------------------------

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“คงมากันแล้ว เอกเตรียมตัว เด็กๆ ช่วยหลบลงไปอีกนิดนะครับ”

ซ้อเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับสาวร่างสูง สวมแว่นสีชา ผมถูกรวบไว้ข้างหลัง ใส่เสื้อแขนยาวตัวใหญ่สีขาวกับกางเกงวอร์มสีดำ รองเท้าสีขาวคู่นี้คุ้นๆ นะครับ ที่เฮียเรียกเข้ามาคุยเล็กน้อย ก่อนที่ขาเรียวยาวจะก้าวไปยืนคู่พี่เอกตำแหน่งเดิม ดูจากท่าทางคงเป็นลูกรัก เฮียกับซ้อถึงยิ้มขนาดนี้

“เขื่อน ผู้หญิงคนเมื่อวานใช่รึป่าว” เฟย์ถามแฟนหนุ่ม ที่นั่งอ้าปากค้าง เมื่อวานบอกขี้เหล่แต่ไงวันนี้สวยจังวะ

“คิดว่าใช่ แต่ไม่แน่ใจเดี๋ยวขอดูหน้าผู้เกี่ยวข้องก่อนนะ” กระซิบบอกก่อนจะหันหน้าไปทางผีดิบ ทีนี้ชัดเลย หน้าแบบนี้ อาการแบบนี้ ดีไม่ดีวันนี้ผีดิบมีโดดซ้อมตั้งแต่ตอนบ่ายแน่ๆ ครับ

“ใช่ครับเฟย์”

“พี่ฟาง ๆ ผู้หญิงคนเมื่อวานสวยเนอะ” สะกิดเรียกพี่สาวซึ่งดูจากหน้าตอนนี้คงเพ้อไปไกลอีกตามเคย

“ป๊อป .... ป๊อป ละเมอไปถึงไหนแล้ว เฟย์บอกว่าคนนี้คือผู้หญิงคนเมื่อวาน ป๊อปว่าใช่รึป่าว” กว่าจะหัน มือเรียวต้องฟาดเข้าที่ไหล่หนา ไม่รู้คิดไปไกลถึงไหนแล้ว

“ใช่มั้งครับ เมื่อวานไม่เห็นหน้านี่ แต่วันนี้เห็นแล้ว นี่ขนาดไม่ค่อยชัด ป๊อปยังรู้เลยว่าสวย .... เอ่อแต่น้อยกว่าฟางครับ” รู้ว่าพูดอะไรออกไป รีบกลบเกลื่อนกลัวแฟนสาวจะโกรธ

“ไม่ได้ว่าอะไร ก็สวยจริงๆ อยากเห็นใกล้อ่ะป๊อป”

“ไม่เอาครับเดี๋ยวเฮียดุ ดูเงียบๆดีกว่า”

“เอาอีกแล้วตัวเล็ก จะแกล้งพี่ไปถึงไหน เมื่อวานแค่ดูกันไม่กี่คนก็หวงจะแย่ แล้ววันนี้เฮียเล่นพามาหมด กะจะมาดูเมียคนอื่นเค้าให้ได้ใช่ไหม โอ๊ย อารมณ์เสียอีกแล้วโว๊ย

-------------------------------------------

เมื่อเสียงเพลงดัง สาวร่างบางเริ่มขยับ ทุกท่วงท่าการเคลื่อนไหวเหมือนมีแรงดึงดูด ทำให้คนที่เห็นไม่อาจละสายตา นั่นอาจจะมาจากหน้าหวานๆ หุ่นสูงเพียวบาง แต่ไม่ใช่สิ มันมาจากความลงตัวต่างหาก ผู้หญิงอะไรครบสมบูรณ์แบบอย่างนี้ ใครได้เป็นแฟนคงหวงน่าดู ถ้าเป็นป๊อป ป๊อปจะเก็บไว้บ้านไม่ยอมอวดใครแน่ๆ แต่เสียใจป๊อปมีฟางแล้วครับ สาวหุ่นเล็กกะทัดรัดของผม

--------------------------------------------

“อืม เป็นไงคุณ ผมว่าโอเคเลยนะ จริงอย่างที่เอกบอก” คุยกับภรรยาคู่คิด ชื่นชมกับผลงานที่เห็น คิดไม่ผิดจริงๆ

“งั้นก็เอาตามนี้ก็ได้ค่ะ แล้วคุณจะเอาใครมาเป็นแดนเซอร์หล่ะ” ความโล่งใจหายไปเปราะหนึ่ง ที่ผีดิบเห็นแล้วไม่โวยวาย แต่เรื่องงานต้องมาก่อน ใครจะเต้นได้ขนาดแก้ว คิดแล้วหาตัวจับยาก

“อืม จริงของคุณ เอกถอยมานี่ก่อน ป๊อปปี้ กับโทโมะลองเต้นกับน้องเค้าหน่อย” บอกสองหนุ่มหล่อที่นั่งพัก ให้เตรียมตัววัดฝีมือกับสาวสวยกลางห้อง

“เดี๋ยวไอ้ป๊อป ข้าว่าแกสละสิทธิ์เถอะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน ปล่อยให้ไอ้โมะมันเต้นคนเดียวพอ” เขื่อนกระซิบบอก ไม่ได้แกล้งเป็นห่วงจริงๆ ขืนปล่อนไอ้ป๊อปไปเต้นกับตัวเล็กของมันสิ โอ๊ยไม่อยากจะคิด งานจะพังก่อนได้จัดคอนเสริต์รึป่าวก็ไม่รู้

“ทำไมวะ แกก็ได้ยินที่เฮียสั่ง” งง ครับ วันนี้ไอ้เขื่อนเป็นอะไร แล้วทำไมไอ้ผีดิบมันมองผมยังนั้น เฮ้ยข้าไม่ได้แย่งแก้วไปจากแกนะ ฟางนั่งอยู่ทั้งคน ไอ้บ้า มองหน้ายังกับหึงผมงั้นแหละ แต่มันก็น่าจะจริงในเมื่อไอ้เขื่อนบอกเมื่อคืนว่าสงสัยคนที่เต้นกับพี่เอกจะเป็น ตัวเล็ก ของมัน แล้วถ้าคนนี้คือคนเมื่อคืน งั้นป๊อปก็ไม่กล้ายุ่งหละครับ

“ไอ้ป๊อปเชื่อกู กูขอร้อง” บอกเสียงหนักแน่น แววตาจริงจังบนกังวลอย่างบอกไม่ถูก

“เออ ก็ได้” วันนี้ไอ้เขื่อนมาแปลก ทุกทีจะออกแนวเด็กๆ ทะเล้นๆ แต่เมื่อกี้พอเห็นสายตารู้เลยว่าไอ้นี่ไม่โกหก แล้วอีกอย่างผมก็ไม่อยากเต้นด้วยครับ ไอ้กลัวสายตาผีดิบขี้หึงก็มีส่วน แต่ที่กลัวเป็นที่สุดคือกลัวเต้นแล้วแพ้ผู้หญิงครับ เพราะฉะนั้นไอ้ผีดิบแกต้องรับผิดชอบ

“เฮียครับ คือวันนี้ป๊อปไม่สะดวกเท่าไร ให้ผีดิบเต้นคนเดียวก่อนได้รึป่าวครับ” มันต้องอย่างนั้นไอ้ป๊อป เขื่องโล่งอก

“เอางั้นก็ได้ โทโมะเต้นกับน้องเค้าได้ไหม”

“ยินดีครับ” เดินอมยิ้ม มาแต่ไกล แอบสบตาสาวตรงหน้า ทำอะไรไม่ปรึกษาพี่อีกแล้วนะตัวเล็ก

“โทโมะ ซ้อว่าผมเรายาวแล้วนะ จะเต้นถนัดเหรอลูกแล้ววันนี้เอาหมวกมารึป่าว” ถามเพราะเป็นห่วงเห็นผมที่ยาวแล้วอาจจะทำให้ผีดิบรำคาญ ยิ่งขี้ร้อนอยู่ด้วย

“ไม่ได้เอามาครับ มะ... เอ่อคนที่บ้านไม่ได้เตรียมให้” บอกเสียงอารมณ์ดีกึ่งประชด พี่ว่าจะบอกว่าเมียไม่เตรียมให้อยู่แล้ว ส่งสายตาหวานกวนประสาทให้คนที่ยืนข้างๆ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากก็แค่แหย่คนสวยให้หน้าขึ้นสีแค่นั้น แล้ก็ได้ผลยืนก้มหน้า หน้าแดงเชียวตัวเล็ก

“งั้นหายางมัดผมมั๊ยลูก ใครมียางบ้างให้โทโมะยืมหน่อย เฟย์ ฟางมีรึป่าวลูก” ร้องถาม อยากเห็นหน้าผีดิบชัดๆ เหมือนกัน

-------------------------------------

“เฮ้ย .....” จะไม่ให้พวกผมร้องเสียงหลงได้ไงครับ ในเมื่ออยู่ๆ คนสวยร่างบางที่ยืนอยู่ข้างมัน ก็ดึงยางที่รวบผมตัวเองส่งให้ผีดิบ ปล่อยให้ผมยาวสลวยกระจ่ายเต็มแผ่นหลัง ไอ้ผีดิบนี่โชคดีอะไรอย่างนี้ รับยางมาหน้างี้บานเชียว แล้วอยากจะรู้ จะยิ้มหวานไปถึงไหน ตานะตาหวานเกินไปแล้วเก็บเอาไปนอนที่บ้านเลยมั๊ย

“รู้แล้วสิ ไวจริงนะผีดิบ” เสียงเฮียกล่าวยิ้มๆ ส่ายหัวกลับความดื้อรั้นของผีดิบ

“ครับ” ไอ้ผีดิบบอกแค่นั้นก่อนจะโค้งคำนับแบบญี่ปุ่นส่งให้ แล้วจัดการรวบผมตัวเอง แต่ผมว่ามันก็ดูเทห์ไปอีกแบบ แล้วอีกอย่างเห็นมันยืนคู่กับตัวเล็กของมันผมว่ามันเหมาะสม เข้ากั้น เข้ากันอย่างบอกไม่ถูก อีกคนหล่ออีกคนสวย แต่มีอีกปัญหาครับ มีใครจะตอบเขื่อนได้รึบ้างว่าเฮียกับไอ้โมะคุยอะไรกัน เข้าใจกันแค่สองคนรึไง

-----------------------------------------

เสียงเพลงดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่ม หญิงสาว ขยับท่วงท่าพร้อมกัน แต่ที่แปลกคือ จะมีคู่เต้นที่ไหน ที่เหมาะสมกันขนาดนี้

“เฮ้ย ..... สุดยอด” เสียงหนุ่มหน้ายาวร้องลั่น ที่พวกผมต้องเฮ้ยอีกแล้วก็เพราะ เหมือนเค้าสองคนที่เต้นอยู่กลางห้องถูกสร้างมาเพื่อคู่กัน ไอ้ผีดิบที่ตามปกติเต้นแล้วดูเข้มแข็ง แข็งแรงก็ดูอ่อนหวาน อ่อนลง ส่วนน้องผู้หญิงที่เต้นได้ชวนหลงใหลอยู่แล้วยิ่งตอนนี้ ยิ่งอยากคว้ามากอด อาจเป็นเพราะทั้งสวยทั้งหล่อ เต้นเก่งขั้นเทพทั้งคู่ หรือเพราะสายตาหวานๆ ของทั้งสองคนมั้งครับ เห้ยไอ้ผีดิบ เพลงนี้ของแกมันเพลงอกหักนะโว๊ย ไม่ใช่เพลงรัก

-------------------------------------------

“ขอบคุณนะโทโมะ ไปนั่งพักก่อน ส่วนหนู เฮียขออีกเพลงได้รึป่าว”

คนสวยไม่ตอบได้แต่พยักหน้ารับ แต่คนที่ดูหงุดหงิดคือผีดิบครับ ต่างกับเมื่อกี้ลิบลับ คิ้มมันผูกโบว์อีกแล้ว

“ธามไทยมารึยัง” ถามถึงบุคคลที่สามที่ให้ไปตาม ความจริงเฮียก็ไม่อยากแกล้งแก้วหลอกนะรู้ว่าเหนื่อย แล้วคงช็อคที่ผีดิบมันยอมรับว่ามันรู้ แต่ที่เฮียต้องทำเพราะเฮียอยากแกล้งไอ้ผีดิบมัน อยากรู้นักว่าจะเก็บอาการได้แค่ไหน แต่เกมส์นี้เฮียว่า เฮียชนะนะเพราะผมว่าตอนนี้ผีดิบคงโกรธน่าดู

“ผมว่าน้องเค้าคงเหนื่อยเต้นมา 2 เพลงแล้ว อีกอย่างผมว่าถ้าแฟนเค้ารู้ เค้าคงไม่ชอบเท่าไหร่ ที่จะให้แฟนเค้าเต้นกับคนอื่น” โอ๊ยไอ้ผีดิบ ดูมันพูดครับ แต่ป๊อปรู้อารมณ์นี้ถ้าป๊อปเป็นเฮีย ป๊อปจะให้หยุดแล้วให้รีบแยกย้ายครับ ไอ้ผีดิบมันโกรธสุดๆ แล้วด้วย

“เอางั้นเหรอ เอ้างั้น หนูไปพักได้แล้ว พวกเราก็ซ้อมต่อได้ครับ อีก2 วันซ้อมใหญ่นะ ผีดิบเฮียไว้ใจเรานะ” โล่งครับที่เฮียยอม เฮียคงรู้จักนิสัยมันเหมือนกัน ว่าแต่ไอ้ประโยคหลังเฮียหมายถึงอะไร

“เดี๋ยวครับ ขอบคุณนะที่รักเหนื่อยมั้ยครับ” คว้ามือคนสวยที่กำลังจะเดินไว้ก่อน ก็ห่วงนั่นแหละครับ

สายหัวเป็นคำตอบอีกแล้วนะตัวเล็ก ไม่พูดใช่ไหมได้ครับ

“ตอนนี้ไม่พูดไม่เป็นไร แต่คืนนี้รับรอง .... ร้องไม่หยุดแน่ครับ” ดึงร่างบางให้ปะทะกับอกแกร่งก่อนที่จะกระซิบข้างหูเบาๆ คนที่ได้ยินถึงกับทั้งเขิน ทั้งอาย หน้าแดงเชียว

“ยางนี้พี่ขอไว้ก่อน ไว้เป็นกำลังใจครับ ไปได้แล้วตัวเล็กแล้วที่พี่ให้ไป ให้ไปพักนะครับไม่ใช่ซ้อมต่อ แล้วถ้ารู้ว่าต้องเต้นกับผู้ชายแล้วไม่บอกพี่ เจ็บตัวแน่” บอกกล่าวโทษไว้ก่อน ก่อนที่จะปล่อยคนสวยให้เดินออกไป

-------------------------------

“ฮิ้ววววววว .... คิดว่าห้องนี้มีกันแค่สองคนรึไงวะ อิจฉานะโว๊ยะ แล้วไม่คิดจะแนะนำให้เพื่อรู้จักหน่อยเหรอ” เสียงลิงบ้าพลังแซวบ้าง หลังเงียบมานาน แต่ที่เงียบก็เพราะเคนตะต้องการความมั่นใจครับ แล้วตอนนี้เคนตะมั่นใจแล้วว่าใช่ น้องคนเมื่อกี้ต้องเป็นแฟนมันแน่ๆ

“..............”

“เห้ย ไม่คิดจะตอบหน่อยเหรอ เฟย์ ฟางก็อยากรู้นะ” เสียงบอสใหญ่ถามบ้าง ไม่ได้อ้างชื่อแฟนสาวครับแต่คนสวยอยากรู้จริงๆ

“...............”

“โทโมะ บอกหน่อยไม่ได้รึไง เฟย์ไม่ว่าหรอกแล้วโทโมะลืมแก้วได้แล้วเหรอ”

“ไม่เคยลืม” นั่นได้ผล ที่รักยิงคำถามต่อไป ไอ้ผีดิบเอ่ยปากแล้ว

“แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้หล่ะ ถ้าเค้ารู้ว่าโทโมะไม่ลืมแก้ว เค้าไม่เสียใจเหรอ” โห่ คำถามตรงประเด็นสุดๆ ที่รัก

“ถ้าเค้ารู้ เค้ายิ่งดีใจ”

“โทโมะ ฟางว่าโทโมะบ้ารึป่าว ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่รู้ว่าคนรักยังมีผู้หญิงอีกคน แล้วดีใจน่ะ”

“..................”

“ไอ้โมะแกรักใครชอบใครพวกข้าไม่ว่า แต่แกอย่าทำให้เค้าเสียใจนะโว๊ย แล้วถ้าวันนึงแก้วกลับมา แกต้องยอมรับในสิ่งที่แกเลือกตอนนี้นะ” บอสใหญ่บอกเพื่อนเพราะกลัวถ้าอนาคตแก้วกลับมา โทโมะจะทิ้งน้องสาวคนเมื่อกี้

“..............”

“เห้ยพอเหอะ มันไม่ตอบก็บ่อยมัน ว่าแต่แกไม่คิดจะพามาให้พวกข้ารู้จักจริงๆ รึไง” หนุ่มหน้ายาวถามบ้าง

“คอนเสริต์จบจะแนะนำให้รู้จัก มีอะไรถามอีกรึป่าว ไม่มีก็ซ้อมเถอะวันนี้อยากกลับบ้านไว”

ตัดบทซะงั้นไอ้เพื่อนเวร แต่วันนี้ก็เป็นอันได้รู้ว่ามันมีแฟนแล้ว แถมทั้งสวยทั้งเก่ง แต่ไอ้นี่ชอบผู้หญิงคล้ายๆ แก้วตลอด ยังไงน้องเขื่อนต้องขอบคุณเฮียนะครับ ไม่ต้องให้สิบโทลงมือเลย เหลือเรื่องเดียวคือยังไม่รู้จักแฟนมันนี่แหละ แล้วถ้าแฟนคลับมันรู้จะทำไงหล่ะทีนี้ ยิ่งมีวาระ TKฟีเวอร์กันอยู่ ตัวใครตัวมันนะครับคุณเพื่อน

***********************************