Back Togeter

*******************************

กรุงเทพยามเช้า รถติดชะมัด ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงอาศัยป๊อปปี้,เคนตะ ไม่งั้นก็ไอ้เขื่อนหรือไม่ก็ BTS น้อยครั้งที่จะเอารถมาเองไม่ใช่ว่าขี้เกียจแต่ผมเกลียดรถติดครับ แต่เดี๋ยวอยากเอารถมาเองทุกวันก็สาวสวยที่นั่งอยู่ด้านข้างนี่แหละ ขึ้นรถได้ก็หลับเลยทูนหัว นี่แหละครับนิสัยดั่งเดิมแก้วใจของผม

“ตัวเล็กขึ้นรถได้ก็หลับทิ้งพี่เลยนะ” เห็นคนสวยหลับยิ่งหมั่นไส้อยากจะให้นอนเหมือนกันแต่ไม่ดีกว่าแกล้งให้งอนตุบป่องดีกว่า ผมอยากง้อครับ ว่าแล้วก็เอื้อมมือมายีผมแฟนสาวเล่น

“พี่ แก้วง่วง” บอกเสียงงัวเงีย แต่ก็ตื่น

“ไปทำอะไรมาครับ ไม่หลับไม่นอน” แกล้งถามคนสวยให้อายเล่น

“โดนผีอำค่ะ” ตอบเหวี่ยงๆใส่ คนตัวโต

“สงสัย ผีจะหล่อครับตัวเล็กถึงยอมให้กวนทั้งคืน” จับศีรษะมาพิงที่ไหล่หนากอดเอวไว้หลวม

“พี่ขับรถถนัดเหรอ ไม่เอาแก้วนั่งตรงๆดีกว่า”

“ตัวเล็กอ่ะ พี่กอดหน่อยก็ไม่ได้”

“กอดได้ค่ะ แต่ไม่ใช่ตอนขับรถ พี่เห็นยางมัดผมแก้วรึป่าว แก้วว่าแก้วเอาใส่กระเป๋ามานี่นา” ก้มหน้าหาของในกระเป๋า หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

“อยู่ในกระเป๋าพี่ครับ พอดีพี่จะเอามามัดผม ผมเริ่มยาวแล้ว”

“งั้นวันนี้แก้วขอแล้วกัน เดี๋ยวแก้วซื้อให้ใหม่ พี่ถึงหน้าบริษัทแล้ว แก้วลงก่อนนะ”

“ไม่ให้ลง ลืมอะไรรึป่าวที่รัก” คว้าคนสวยกดจูบ เบาๆ

“อืม... พี่พอแล้วแก้วไปก่อนนะคะ”

“เดี๋ยว ถึงห้องแล้วโทรหาพี่นะ ถ้าประชุมส่งข้อความมานะครับ” ดึงมีคนสวยมาสั่ง

“ถ้าเป็นเหมือนเมื่อวาน ชั้น 3 แตกแน่ครับที่รัก”

“ไปแล้ว เดี๋ยวโทรหาค่ะ บาย”

อาการเหมือนเดิมแปะ จอดรถมองคนสวยเดินเข้าบริษัทจนลับตา แล้วค่อยขับรถไปเก็บที่ลานจอดรถ

*********************

เดินยิ้มอารมณ์ดี มาหาแฟนคลับที่รออยู่ด้านหน้า

“พี่โทโมะ จอดรถมองตรงนั้นอีกแล้ว มองใครเหรอคะ”

“มองอะไรเพลินๆ ครับ แล้วพวกเพื่อนพี่มาครบรึยังครับ”

“มาแล้วค่ะ เหลือพี่เขื่อนคนเดียว นั่นไงมาพอดี”

“เขื่อนมาแล้วครับ” เสียงดังมาแต่ไกล หนุ่มหน้ายาวอารมณ์ดี

“เพิ่งมาเหมือนกันหล่ะสิผีดิบ” เดินเข้ามาโอบคอเพื่อนหนุ่ม

“เออ ...”

“พี่โทโมะ เมื่อคืนผู้หญิงในรถใครเหรอ” นั่น น้องครับยิงคำถามโดนในพี่เขื่อนเลย ตอบได้แล้วไอ้ผีดิบ เขื่อนรอฟังเว้ย

“แฟนครับ ... เฮ้ย! ไม่ใช่ล้อเล่นครับ เมื่อคืนพี่กลับคนเดียว ตาฝาดแล้วมั้ง” ไม่ได้หลุดครับ กะจะตอบแบบนั้นจริงๆ

“งั้นคงตาฝาดกันหมดหว่ะ เพราะข้าก็เห็น”

“เต้นมากจนเบลอแล้วครับเขื่อน ไปเถอะเข้าไปข้างในดีกว่า อีก 15 นาที พี่ไปก่อนนะ อย่าลืมไปเรียนนะครับ” ลากคอเพื่อนหน้ายาวเข้าไปข้างใน

ไอ้ผีดิบ เนียนนะแก แต่อย่างว่าโทโมะไม่ใช่เขื่อน พูดอะไรแฟนคลับก็เชื่อครับ เพราะฉะนั้นเขื่อนน้อยต้องสวมบนเคโรโระยอดนักสืบ ไอ้นี่ไม่มีหลักฐานไม่ยอมรับ

*****************************

ห้องซ้อม

“เด็กๆ มากันครบแล้วนะ ดีมากตรงเวลาทุกคน เอาแหละเริ่มทบทวนตั้งแต่แรกเลยแล้วกัน” เสียงพี่เอบอก

“อ้าวโทโมะจะไปไหนอีก”

“เปลี่ยนกางเกงครับ” ฮึ่ม ผมหล่ะเหนื่อย ถึงโทโมะจะเงียบ เรียบร้อยที่สุด แต่น้อยคนที่จะมีใครเข้าถึง สมควรแล้วที่เฮียเรียก ผีดิบ

“พี่เอ ครับ พี่เอกไปไหน” บอสใหญ่สงสัย จะไม่ให้สงสัยได้ไงในเมื่อคนคุมสคลิปไม่อยู่

“พี่เอกอยู่กับเฮีย เดี๋ยวมา เอาเร็ว เดี๋ยววันนี้ก็ดึกอีก เหลืออีก 2 วัน สู้ทีมแดนเซอร์ไม่ได้โดนเฮียด่าแน่ โทโมะ มาซ้อมได้แล้วครับ”

“ขอเวลาส่วนตัว 3 นาทีครับ”

ไอ้ผีดิบอารมณ์สูง เอจะตายมั๊ยเนี๊ยะ

♪อย่างเธอไม่เหงาหรอก อย่าบอกเหงาเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ใครต่อใครยังไหวหวั่น♪

“ครับ ตัวเล็กถึงห้องซ้อมรึยัง”

“ค่ะ แล้วพี่หล่ะ”

“ถึงแล้ว เพิ่งเปลี่ยนกางเกงเสร็จครับ กำลังจะเริ่มซ้อมแล้ว แล้วตัวเล็กหล่ะครับ”

“มัดผมค่ะ กำลังจะซ้อมเหมือนกัน แค่นี้ก่อนนะ”

“คิดถึงนะตัวเล็ก ตอนเที่ยงโทรหาพี่ด้วย”

“รับทราบปฏิบัติ คิดถึงเหมือนกัน บายคะต้องซ้อมแล้ว”

ยิ้มกับไอโฟนในมือ คุยเสร็จก็รีบยัดใส่กระเป๋ากางเกง กลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะไม่ได้รับสายคนที่โทรมา

---------------------------------

คนอื่นเตรียมตัวซ้อม เขื่อนน้อยไม่สนครับ ตัวเล็กมันเพิ่งโทรมา รับเสร็จอารมณ์ดีเลย เดินมาร้องมาเต้นตามสคลิป อย่าให้หลุดแล้วกันผีดิบ แล้วไม่ต้องห่วงว่าคนอื่นจะไม่สนใจนะครับ เพราะสิบโทเคโรโระโทรบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ไอ้ผีดิบไม่รอดแน่ครับผม

“เด็กๆ ซ้อมตามสคลิปไปก่อนนะ เฮียตามเดี๋ยวมา เขื่อนห้ามเล่นนะ อีก 2 วัน ป๊อปฝากด้วยนะ เฟย์ฟาง ถ้ายังไม่ถึงคิวฝากดู สคลิปให้เคโอด้วยเดี๋ยวพี่มา”

“ครับผม”

ถึงแม้ทั้งวงจะติดเล่นอยู่บ้าง แต่เมื่อถึงเวลางาน ล้วนมีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือทำให้ดีที่สุด

***********************************

ห้องนายใหญ่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญ” น้ำเสียงฟังดูก็รู้ว่า อารมณ์ดีมากกกกก

“เฮียเรียกผม มีอะไรรึป่าวครับ” งานอะไรงอกอีกหล่ะ ดูหน้าไอ้เอกทำไมหน้ามันเจื่อนๆ ยังนั้น เฮ้ย แล้วอยู่ทั้งเฮียทั้งซ้อ ตอนออกจากบ้านก็ไม่มีอะไรทักนี่หว่า

“มีอะไรจะสารภาพรึป่าวเอ” เสียงซ้อหวานนิ่ง แต่ทำไมผมกลัว สงสัยไอ้เอกมันบอกเรื่องเมื่อคืนเอาว่ะ ไม่อยากโกหกนาย ไม่อยากทิ้งเพื่อน ข้าจะโดนด่าเป็นเพื่อนแก ไอ้เอกเป็นไงเป็นกัน

“คือ เมื่อคืนครับ ผมกับเอกสรุปเรื่องเพลงเดจาวูไม่ได้ เพราะเฮียอยากให้ผู้หญิงเต้น แต่พวกผมนึกไม่ออก ผมเลยไปขอให้แก้วช่วยครับ ซึ่งผลออกมาดีเกินคาด แต่ต้องฝึกแดนเซอร์ให้เต้นได้ขนาดแก้วครับ”

“อืม .... เมื่อคืนทีมแดนเซอร์ก็เลิกประชุมค่อนข้างดึกนะ พอเลิกก็ปิดชั้น 3 เลย แล้วเอกกับเอไปเต้นกันที่ไหน”

“ห้องซ้อมใหญ่ครับ”

“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าพาแก้วไปที่ห้องซ้อมใหญ่” ซ้อถามเสียงดุ

ซวยหล่ะสิ อ้าวไอ้เอกแกไม่ได้บอกเรื่องนี้เฮียรึไงว่ะ

 “เอกมายืนคู่กันสิ เฮียให้คุยกันก่อน แล้วค่อยตอบ”

“ไอ้เอ แกพูดอะไรว่ะ” งานเข้าแล้ว

“อ้าว เห็นเฮียอารมณ์เสีย ไม่ใช่เรื่องนี้เหรอ เอก็นึกว่าเอกบอกเรื่องนี้แล้ว เข้าใจผิดหลอกรึ” กล่าวเสียงอ่อย ซวยแล้วตู

“เออ ไม่ใช่ ที่เฮียอารมณ์เสีย เพราะกังวลกับทีมแดนเซอร์ กลัวไม่ทันแต่ข้าบอกไปแล้วว่าสำหรับเคโอ มีแก้วเต้น คงไม่น่าหนักใจ ส่วนเพลงเดจาวูเดี๋ยวให้เฮียดูแก้วเต้นอีกทีแล้วค่อยคัดแดนเซอร์โว๊ย ไอ้ฟาย”

“แล้วทำไงดีว่ะ ข้าเล่นบอกซะหมด”

“แกกับข้า ก็แค่ไม่มีหัวอยู่บนบ่าไง ทำอะไรไม่คิดไอ้เวร”

“คุยกันพอแล้ว เล่ามาให้หมด”

..........................................

นั่งฟังสองหนุ่มเล่าเหตุการณ์สักพัก

“อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ให้แก้วมัดผมใส่หมวกเข้าไปเต้นให้ แล้วอาการพวกตัวแสบเป็นไง” ซ้อถามเสียงนิ่ง

“ก็อึ้งครับ นั่งมองกันตาค้าง แต่คงมองเห็นไม่ชัดเท่าไหร่เพราะเอไล่ให้ไปนั่งมุงห้องครับ”

“แล้วอาการผีดิบหล่ะ” เสียงนายใหญ่ถามบ้าง

“ก็อึ้งครับ พอแก้วเต้นเสร็จสักพักก็ขอตัวกลับบ้านไปเลยครับ ผมว่าคงอึ้งที่เห็นผู้หญิงเต้นเก่งพอๆกันตัวเอง 555” หัวเราะกลบเกลื่อน แอบดีใจที่เฮียกับซ้อไม่โกรธเท่าไหร่

“คุณ ผมว่าไอ้ผีดิบมันรู้เรื่องลูกสาวคุณแล้วแหละ” เฮียหันมากล่าวยิ้มกับภรรยา

“เอ นะเอ ไม่ทันผีดิบ ที่รีบกลับคงจะตามไปดู เฮ่อเอาไงคะเฮีย” ซ้อถามเสียงกังวล

“ถ้าอยากรู้ว่าผีดิบรู้ รึไม่รู้เราก็ต้องพิสูจน์ สองคนเฮียคาดโทษไว้ก่อน ถ้าผีดิบจำแก้วได้ รับรองเราได้เคลียร์กันยาวครับ แล้วเรื่องนี้ผมจะไม่โทษแก้ว เพราะผมถือว่าคุณบังคับน้องเค้า กลับไปที่ห้องซ้อมได้ อ่ออีกอย่างบอกพวกเด็กๆ ด้วยว่าเดี๋ยวผมลงไป จะไปดูว่าซ้อมถึงไหน แล้วจะยืมห้องซ้อมสักชั่วโมง อยากดูเพลงเดจาวู” บอกยิ้มๆ เสียงเข้ม เสียงนี้กับอาการแบบนี้ นี่แหละที่คนทั้งอาณาจักรเกรงกลัว

--------------------------------------

“เห้ย เอกแกว่าเฮียจะทำอะไรวะ”

“ไม่รู้เว้ย แค่นี้ก็กลุ้มจะแย่ เฮียกับซ้อเดายากจะตาย แล้วเฮียอยากดูเพลงเดจาวู แต่ที่แน่ๆ ถ้าผีดิบอาระวาดแล้วจำแก้วได้ แกกับข้าหัวขาดแน่ ไม่คุยกับแกแล้วจะไปดูพวกลิง จับ 2Hight ซ้อมเดจาวู เผื่อจะมีผลงานไว้ลบล้างความผิด”

“เฮ้ย รอด้วย” ว่าแล้วก็รีบวิ่งตามกันไป แน่แหละจะไปสร้างผลงานเหมือนกันครับ

----------------------------------------